ITPP3/443-48/12/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 31 stycznia 2012 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy zużycia wyrobów węglowych - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 31 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy zużycia wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego, nabywa wyroby węglowe - węgiel kamienny objęty pozycją CN 2701. Przedmiotowe wyroby wykorzystywane są przez Wnioskodawcę do ogrzewania wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego budynku, w którym są umieszczane i naprawiane używane w gospodarstwie maszyny rolnicze - ciągniki i kombajny. Zainteresowany wskazuje, iż ogrzewanie garażu zapewnia ciągłą sprawność i użyteczność maszyn, co gwarantuje sprawne funkcjonowanie gospodarstwa rolnego - maszyny są w każdej chwili gotowe do użytku. W okresach zimowych uruchomienie maszyn w garażowanych w nieogrzewanym pomieszczeniu byłoby niemożliwe. Wskazane wyroby węglowe wykorzystywane są również do ogrzewania budynku socjalnego, z którego korzystają pracownicy należącego do Wnioskodawcy gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabywane przez Wnioskodawcę wyroby węglowe są zwolnione od akcyzy...

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Zainteresowanego, nabywane wyroby węglowe są zwolnione od akcyzy. Wnioskodawca wskazuje, iż na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.) zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie. W ocenie Zainteresowanego przedmiotowe wyroby węglowe są nabywane w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego. Zapewniają możliwość korzystania z maszyn rolniczych, a tym samym sprawność funkcjonowania gospodarstwa i ciągłość wykonywania prac rolniczych w miesiącach zimowych. Ponadto, służą zaspakajaniu potrzeb pracowników należącego do Wnioskodawcy gospodarstwa rolnego. Zdaniem Wnioskodawcy, wskazany w opisie stanu faktycznego sposób w jaki zużywa wyroby węglowe mieści się w pojęciu „prac rolniczych” użytym w ww. artykule.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgła - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,

węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,

koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Ponadto, zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

w procesie produkcji energii elektrycznej;

w procesie produkcji wyrobów energetycznych;

przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, ze zm.).

do przewozu towarów i pasażerów koleją;

do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;

w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;

w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 ,,produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, ze zm.);

przez zakłady energochłonne do celów opałowych;

przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Stosownie do przepisów art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem zwolnienia określonego w art. 31a ust. 2 ustawy jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, iż zwolnienia związane z przeznaczeniem wyrobów węglowych wymienione w art. 31a ust. 2 ustawy, obejmują wszystkie obligatoryjne i fakultatywne zwolnienia przewidziane w dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Zwolnieniu zatem, ze względu na przeznaczenie wyrobów węglowych podlega jego zużycie do: produkcji energii elektrycznej, produkcji wyrobów energetycznych, do przewozu towarów i pasażerów koleją, do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej, w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie, w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej, przez zakłady energochłonne do ogrzewania.

Wskazać także należy, że ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje pojęcia „prac rolniczych”. W związku z powyższym należy odwołać się do znaczenia potocznego wskazanego pojęcia. „Rolniczy” to odnoszący się do rolnictwa, rolnika; zajmujący się rolnictwem, mający zastosowanie w rolnictwie. „Rolnictwo” to dziedzina gospodarki, obejmująca uprawę roślin oraz hodowlę zwierząt gospodarskich (Bogusław Dunaj, Język polski. Współczesny słownik języka polskiego, Langencheidt, Warszawa 2007, t. 2, s. 1546). Tym samym uznać należy, że „prace rolnicze” to takie prace, które związane są z działalnością gospodarczą, obejmującą uprawę roślin oraz hodowlę zwierząt gospodarskich.

Stosując wykładnię systemową zewnętrzną, w wyjaśnieniu pojęcia „prac rolniczych”, odwołać się można także do definicji działalności rolniczej, zawartej w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 2 wskazanej ustawy, działalność rolnicza to działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb (…). Działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nienośnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym (ust. 3 ww. artykułu).

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne. Zainteresowany nabywa na cele opałowe węgiel zużywany w celu ogrzania pomieszczeń w których są przechowywane i naprawiane maszyny rolnicze. Ogrzewane są także pomieszczenia socjalne pracowników gospodarstwa.

W ocenie Wnioskodawcy, zużycie węgla do ogrzania pomieszczeń garażowych, warsztatowych oraz socjalnych zapewnia funkcjonowanie gospodarstwa rolnego zatem mieści się w ramach pojęcia „prac rolniczych” i zwolnienia określonego w art. 31a ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od akcyzy z tytułu zużycia wyrobów węglowych w celu ogrzania pomieszczeń garażowych, warsztatowych i socjalnych gospodarstwa jako zużytych w pracach rolniczych - art. 31a ust. 2 pkt 6 ustawy - jest nieprawidłowe.

Jak wyżej bowiem wskazano „prace rolnicze” to takie prace, które związane są z działalnością obejmującą uprawę roślin oraz hodowlę zwierząt gospodarskich. Zatem zużycie wyrobów węglowych do celów grzewczych powinno być związane bezpośrednio z czynnościami uprawy roślin, czy hodowli zwierząt, np. do ogrzewania pomieszczeń, gdzie przebywają zwierzęta lub utrzymywania określonej temperatury przy uprawie roślin.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.