IBPP4/443-497/10/EJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2010r. (data złożenia 31 marca 2010r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2010r. (data wpływu 27 maja 2010r.) oraz z dnia 14 czerwca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej nazwy usługi na paragonie fiskalnym - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 31 marca 2010r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej nazwy usługi na paragonie fiskalnym. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 maja 2010r. (data wpływu 27 maja 2010r.) oraz pismem z dnia 14 czerwca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

* produkcji i sprzedaży okien i drzwi z PCV

* sprzedaży towarów handlowych: parapety, klamki, szyby, żaluzje,

* usług remontowo-budowlanych polegających na demontażu i montażu okien, drzwi, parapetów.

W momencie składania zamówienia przez klienta, z klientem zawierana jest umowa i pobierana jest zaliczka na poczet przyszłej dostawy bądź usługi. Dotychczas paragon fiskalny zawierał treść (w siedzibie firmy – drukarka fiskalna powiązana z oprogramowaniem wspomagającym sprzedaż):

* w przypadku zaliczki dotyczącej sprzedaży produktów Wnioskodawcy bądź towarów handlowych „zaliczka do umowy nr…”

* w przypadku zaliczki dotyczącej usługi polegającej na sprzedaży okien, parapetów wraz z ich montażem i demontażem starych „zaliczka do umowy nr…”.

Jednocześnie do każdego paragonu fiskalnego (na pobraną zaliczkę) zawsze wystawiana jest faktura zaliczkowa, zawierająca tę samą treść co paragon fiskalny, z tym iż w przypadku zaliczki dotyczącej sprzedaży produktów bądź towarów handlowych, na fakturze wyszczególnione są również wszystkie zamówione produkty i towary, wraz z podaniem wartości zamówienia, a na fakturze dotyczącej usługi remontowo-budowlanej zawsze widnieje nr umowy z klientem. W momencie realizacji zamówienia zarówno wystawiona faktura końcowa jak i paragon fiskalny – pomniejszone o pobraną zaliczkę – zawierały:

* w przypadku sprzedaży produktów Wnioskodawcy (okien, drzwi) bądź towarów handlowych parapetów, żaluzji, klamek itp. nazwę wszystkich sprzedawanych towarów,

* w przypadku sprzedaży usługi – „usługa rem-budowlana”, bez wyszczególniania czy jest to usługa montażu okien, czy montażu parapetów itp.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż umowa z klientem na sprzedaż produktów i towarów zawiera nazwę poszczególnych towarów i produktów oraz ich ilość, a w przypadku umowy z klientem na usługę remontowo-budowlaną zawiera również nazwy materiałów i towarów składających się na tę usługę.

Wnioskodawczyni w roku bieżącym dokonała zakupu nowego oprogramowania powiązanego z kasą fiskalną („Subiekt GT”). Paragon fiskalny zarówno w momencie wpłacenia przez klienta zaliczki, jak również w momencie realizacji zamówienia (wystawiając fakturę końcową) zawiera treść „zaliczka do zamówienia w stawce…” (np. 22%) oraz nr faktury do której wystawiony jest ten paragon. Dostawca oprogramowania wspomagającego sprzedaż stoi na stanowisku, iż taka treść na paragonach fiskalnych jest zgodne z przepisami prawa, gdyż powołuje w treści nr faktury na której wyszczególniona jest nazwa towaru i ilość, a paragon ten jest integralną częścią faktury. Wnioskodawczyni wskazała jeszcze, iż firma sprzedająca oprogramowanie twierdzi, iż „Opis całego algorytmu wystawiania dokumentów zaliczkowych konsultowaliśmy z urzędem skarbowym, który to nie zauważył żadnych nieprawidłowości w działaniu. …Mało tego do tej pory od żadnego z użytkowników Subiekta GT (a jest ich około 100 000) też nie otrzymywaliśmy sygnałów w tej sprawie”.

W piśmie z dnia 14 czerwca 2010r. Wnioskodawczyni dodatkowo wskazała, że w firmie istnieją dwa różne urządzenia fiskalne:

1. kasa fiskalna manualna – paragon fiskalny w przypadku zarejestrowania zaliczki na usługę remontowo-budowlaną zawiera w zależności od zamówienia klienta jedną lub wiele z poniższych pozycji:

* zaliczka na usługę montażu okien

* zaliczka na usługę montażu drzwi,

* zaliczka na usługę montażu parapetu,

* zaliczka na usługę montażu rolety, itp.

Paragon ten nie zawiera numeru umowy z klientem, ani numeru faktury zaliczkowej wystawionej każdorazowo do wpłaconej zaliczki.

2. Drukarka fiskalna (powiązana z oprogramowaniem wspomagającym sprzedaż) – paragon fiskalny zarówno w momencie zarejestrowania zaliczki wpłaconej przez klienta, jak również w momencie realizacji zaliczkowego zamówienia (wystawiając fakturę końcową) niezależnie jaki towar czy usługę klient zamówi zawiera treść:

* zaliczka w stawce 22% (w zależności od stawki VAT podana jest właściwa stawka np. 22% lub 7% itp.)

* numer faktury do której wystawiony jest paragon.

Do każdego paragonu fiskalnego (na pobraną zaliczkę) zawsze wystawiana jest faktura zaliczkowa, na fakturze wyszczególnione są wszystkie zamówione produkty i towary, wraz z podaniem wartości zamówienia, a na fakturze dotyczącej usługi remontowo-budowlanej zawsze widnieje nr umowy z klientem. Przy realizacji zaliczkowanego zamówienia wystawiana jest faktura końcowa z wyszczególnionymi nazwami towarów bądź usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 14 czerwca 2010r.):

1. Czy paragon fiskalny drukowany z kasy manualnej (niepowiązanej z oprogramowaniem), gdzie nie ma możliwości wpisania na paragonie fiskalnym numeru umowy z klientem, ani nr faktury zaliczkowej dopuszczalne jest aby paragon fiskalny zawierał treść: „zaliczka na usługę remontowo-budowlaną”... w przypadku kiedy zaliczka ta dotyczy usługi remontowo-budowlanej polegającej na sprzedaży okien, parapetów, rolet itp. wraz z ich montażem i demontażem starych...

2. Czy prawidłowy jest paragon do wpłaconej przez klienta zaliczki, jak również paragon przy realizacji zaliczkowanego zamówienia (wystawiając fakturę końcową) drukowany z drukarki fiskalnej powiązanej z oprogramowaniem wspomagającym sprzedaż, który to paragon nie zawiera dokładnej nazwy towaru lub usługi, a zawiera tylko sformułowanie „zaliczka w stawce…%” oraz nr wystawionej do paragonu faktury...

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie doprecyzowanym w piśmie z dnia 14 czerwca 2010r.), treść na paragonie „zaliczka na usługę remontowo-budowlaną” w przypadku sprzedaży usługi remontowo-budowlanej jest prawidłowa i nie potrzeba wyszczególniać elementów tej usługi np. zaliczka na usługę montażu okien, zaliczka na usługę montażu rolet, itd. Wnioskodawczyni uważa także, ze paragon z drukarki fiskalnej według opisu przedstawionego w opisie stanu faktycznego jest zgodny z obowiązującymi przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ustawa o VAT nakazuje zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie nakazując uwzględnienie powyższego w aktach wykonawczych Ministra Finansów (art. 111 ust. 9 ustawy o VAT).

Zasady dokumentowania sprzedaży reguluje art. 106 ustawy o VAT oraz przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie zaś z art. 106 ust. 3 przepis m.in. ust. 1 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Tym samym zaliczki również powinny dokumentowane być fakturą VAT.

Zauważyć w tym miejscu należy, że zarówno uregulowania ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie określają terminu zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż ewidencjonowanie kwot obrotu i podatku należnego przy pomocy kasy rejestrującej powinno odbyć się z chwilą dokonania sprzedaży nie później jednak niż w momencie powstania obowiązku podatkowego. Ewidencjonowanie obrotu w terminie innym niż moment powstania obowiązku podatkowego prowadziłoby do niezgodności prowadzonej ewidencji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz mogłoby skutkować nieprawidłowym sporządzeniem deklaracji podatkowej i tym samym błędnym ustaleniem należnego zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W myśl art. 19 ust. 11 tej ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W świetle powyższego, każda zaliczka pobrana przed dokonaniem dostawy towarów podlega zaewidencjonowaniu w kasie fiskalnej, a rejestracja ta powinna być dokonana z chwilą jej otrzymania, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego i potwierdzona wydrukiem fiskalnym. Należy jednak zaznaczyć, iż obowiązek wystawienia paragonu fiskalnego czy faktury nie wynika z faktu otrzymania kwoty ale z faktu, że kwota ta dotyczy przedpłaty na poczet sprzedaży konkretnego towaru czy usługi. Przekazane przez nabywcę towaru lub usługi zaliczki związane są ściśle z określonym towarem lub usługą, na który obowiązuje odpowiednia stawka podatkowa. Z wystawionych dokumentów, w tym paragonu fiskalnego, musi zatem wynikać z jaką czynnością są one związane.

Odnośnie dokumentowania wszystkich transakcji fakturami VAT należy wskazać, iż stosownie do treści art. 106 ust. 4 podatnicy, o których mowa w ust. 1 – 3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Natomiast obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008r. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), szczegółowo określa m.in. wymogi, co do treści paragonu fiskalnego.

Jak wynika z treści § 2 pkt 11 ww rozporządzenia przez „paragon fiskalny” rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedażyprowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,

2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),

3. numer kolejny wydruku,

4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,

5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,

6. cenę jednostkową towaru lub usługi,

7. ilość i wartość sprzedaży,

8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek,

9. wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,

10. łączną kwotę podatku,

11. łączną kwotę należności,

12. kolejny numer paragonu fiskalnego,

13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,

14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,

15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.

Paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (§ 5 ust. 1 pkt 10).

Z cytowanego powyżej przepisu wynika, iż na paragonie fiskalnym ma znajdować się nazwa towaru lub usługi.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” PWN nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi lub świadczonej usłudze i jednoznacznie je identyfikować. Nazwa towaru lub usługi na paragonie fiskalnym powinna być tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar i usługę.

Natomiast używanie nazw grup usług zamiast jednoznacznie definiującej towar lub usługę nazwy indywidualnej jest naruszeniem obowiązujących przepisów.

Jednocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Nazwy grupowań według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zdaniem tut. organu, mogą być wykorzystywane do prawidłowego definiowania nazwy towarów i usług, które będą drukowane przez kasę rejestrującą na paragonie fiskalnym, ale pod tym warunkiem, że nazwa danego grupowania pozwoli jednoznacznie zidentyfikować towar czy usługę, jakie zostały faktycznie zakupione przez klienta.

Należy także wskazać, iż z § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. wynika, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Zauważyć również należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży okien i drzwi z PCV, sprzedaży towarów handlowych (parapety, szyby, żaluzje), usług remontowo-budowlanych polegających na demontażu i montażu okien, drzwi, parapetów. W momencie składania zamówienia przez klienta, z klientem zawierana jest umowa i pobierana jest zaliczka na poczet przyszłej dostawy bądź usługi. Wnioskodawca posiada kasę fiskalna manualną oraz drukarkę fiskalną powiązaną z oprogramowaniem wspomagającym sprzedaż. W przypadku kasy fiskalnej manualnej – paragon fiskalny w przypadku zarejestrowania zaliczki na usługę remontowo-budowlaną zawiera w zależności od zamówienia klienta jedną lub wiele pozycji np. zaliczka na usługę montażu okien, zaliczka na usługę montażu drzwi, zaliczka na usługę montażu parapetu. Paragon ten nie zawiera numeru umowy z klientem, ani numeru faktury zaliczkowej wystawionej każdorazowo do wpłaconej zaliczki. W przypadku drukarki fiskalnej powiązanej z oprogramowaniem wspomagającym sprzedaż, paragon fiskalny zarówno w momencie zarejestrowania zaliczki wpłaconej przez klienta, jak również w momencie realizacji zaliczkowego zamówienia (wystawiając fakturę końcową) niezależnie jaki towar czy usługę klient zamówi zawiera treść „zaliczka w stawce 22%”(w zależności od stawki VAT podana jest właściwa stawka np. 22% lub 7% itp.) oraz numer faktury do której wystawiony jest paragon. Do każdego paragonu fiskalnego (na pobraną zaliczkę) zawsze wystawiana jest faktura zaliczkowa, na fakturze wyszczególnione są wszystkie zamówione produkty i towary, wraz z podaniem wartości zamówienia, a na fakturze dotyczącej usługi remontowo-budowlanej zawsze widnieje nr umowy z klientem. W momencie realizacji zamówienia zarówno wystawiona faktura końcowa jak i paragon fiskalny – pomniejszone o pobrana zaliczkę – zawierają w przypadku sprzedaży produktów Wnioskodawcy (okien, drzwi) bądź towarów handlowych nazwę wszystkich sprzedawanych towarów, a w przypadku sprzedaży usługi – „Usługa remontowo-budowlana”, bez wyszczególniania czy jest to usługa montażu okien, czy montażu parapetów.

W oparciu o powyższe należy wskazać, iż w sytuacji prowadzenia sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, dowodem dokumentujących dokonanie sprzedaży jest paragon fiskalny, a nie faktura zaliczkowa lub umowa zawarta z klientem. Dokument ten, jak wskazano powyżej powinien zawierać nazwę usługi jednoznacznie ją identyfikującą. Natomiast umieszczenie w treści paragonu numeru faktury lub zamówienia, bez sformułowania jakiego towaru i usługi dotyczy nie jest wystarczające dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołany przepis § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia.

Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, iż zgodny z obowiązującymi przepisami jest paragon fiskalny zawierający tylko sformułowanie treści „zaliczka w stawce…%” oraz nr wystawionej do paragonu faktury.

W oparciu o powołane wyżej przepisy, należy również stwierdzić, iż nazwa usługi skonstruowana na paragonie fiskalnym tj. „usługa remontowo-budowlana” nie pozwala na jednoznaczną identyfikację wykonanej usługi. Nazwa wskazuje, iż przedmiotem świadczenia jest usługa remontowo – budowlana, natomiast nie wskazuje jaka to była konkretnie usługa. Użyte sformułowanie „remontowo-budowlana” wskazuje na grupę obejmującą bardzo szeroki zakres usług i nie definiuje jednoznacznie wykonanej usługi.

Ewidencja obrotu i kwot podatku należnego prowadzona z zastosowaniem kas rejestrujących stanowi dowód, co do wysokości obrotu oraz kwot podatku należnego od dokonanych przez podatnika transakcji sprzedaży. W świetle powyższego paragony fiskalne, a zarazem raporty fiskalne, muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży, a zarazem potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczej.

Jak wskazano powyżej, nazwy usług na paragonach należy tak zindywidualizować, aby nie było problemów z ich rozróżnieniem i przyporządkowaniem stawek. Zastosowana przez Wnioskodawcę nazwa usługi nie spełnia tych warunków. Wnioskodawca wykonuje liczne usługi remontowo-budowlane, zasadniczo więc wszystkie wykonywane przez niego usługi są usługami remontowo-budowlanymi, część z nich może być opodatkowana stawką 7% (np. usługa wymiany stolarki okiennej w lokalu mieszkalnym) lub stawką 22% (wymiana stolarki okiennej w lokalach użytkowych). Nie można więc dla wszystkich tych usług, wskazać na paragonie fiskalnym tej samej nazwy „usługa remontowo-budowlana”. Podanie na paragonie dodatkowo symbolu PKOB, dla obiektu w którym wykonywana jest usługa, też nie pozwoli na jednoznaczne zidentyfikowanie usługi.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż zastosowana przez Wnioskodawcę na paragonie nazwa usługi „usługa remontowo-budowlana”, również nie identyfikuje wykonanej usługi w sposób wystarczająco jednoznaczny i precyzyjny, gdyż nie można wyłącznie na podstawie paragonu fiskalnego określić jaka konkretnie usługa remontowo-budowlana została wykonana.

Jak wskazano powyżej sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Jednocześnie, im większy jest zakres usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Jednocześnie należy podkreślić, iż stosownie do § 7 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz właściwego ich przyporządkowania do stawek podatku.

Zatem to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań, aby nazwa usługi zawarta na paragonie fiskalnym w jednoznaczny sposób definiowała sprzedawane usługi i umożliwiała jej właściwe przyporządkowanie do stawek podatków.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż zastosowane przez Wnioskodawcę oznaczenie sprzedawanej usługi, na paragonie drukowanym przez kasę rejestrującą tj. „usługa remontowo-budowlana”, nie identyfikuje jej w sposób jednoznaczny i precyzyjny. Tak sporządzony paragon nie spełnia wymogów ewidencji, która musi być na tyle szczegółowa, aby zapewnić konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia usługi z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać w całości za nieprawidłowe.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika więc, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.