1401/PH-II/006/14-266/06/MZ

Pytanie podatnika:

Strona wniosła o potwierdzenie prawidłowości swojego postępowania w zakresie miesiąca w jakim należało dokonać korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu.

Decyzja

Na podstawie art. 14 b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 86 ust. 1, ust. 3, ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), po przeprowadzeniu postępowania, w związku z postanowieniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21.05.2007r. nr 1401/PH-II/006/14-266/06/MZ dotyczącym wszczęcia postępowania w sprawie postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 27.12.2005r. nr 1472/RPP1/443-740/2005/US, dotyczącym udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, w związku z wnioskiem z dnia 17.10.2005r. złożonym przez Spółkę z siedzibą w Warszawie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

- zmienić z urzędu w/w postanowienie.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 17.10.2005r. Spółka wystąpiła w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 - tekst jednolity) z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży detalicznej samochodów osobowych, zakupiła w grudniu 2004r. od dostawcy krajowego samochody osobowe. Ponieważ samochody te stanowiły towar do dalszej odsprzedaży Spółka odliczyła pełną kwotę podatku naliczonego przy ich zakupie. W miesiącu wrześniu 2005r. Spółka dokonała jednak zmiany przeznaczenia jednego z pojazdów i przejęła go z magazynu na stan środków trwałych. Z tego względu Spółka dokonała korekty podatku naliczonego w deklaracji za miesiąc grudzień 2004r. odliczając 50% kwoty podatku nie więcej niż 5.000 zł. Przy tak przedstawionym stanie faktycznym Strona wniosła o potwierdzenie prawidłowości swojego postępowania, w szczególności w zakresie miesiąca w jakim należało dokonać korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu.

Postanowieniem z dnia 27.12.2005r. (data doręczenia 29.12.2005r.) nr 1472/RPP1/443-740/2005/US Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Uzasadniając dokonane rozstrzygnięcie organ pierwszej instancji stwierdził, iż skoro przedmiotem działalności Spółki jest odsprzedaż samochodów, to przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu w/w samochodów w pełnej wysokości. Ponieważ ustawa nie odnosi się do sytuacji opisanej we wniosku i brak jest przepisu wyraźnie wskazującego na konieczność dokonywania korekty uprzednio odliczonej kwoty podatku naliczonego, w opinii organu pierwszej instancji należy przyjąć, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości przysługuje Spółce nawet wówczas, jeżeli nabyte samochody zmieniają przeznaczenie z towaru handlowego na środki trwałe. Ustawodawca odnosi się bowiem do działalności podatnika w ujęciu generalnym, a nie do konieczności zadysponowania konkretnym samochodem. Reasumując Naczelnik Urzędu stwierdził, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości w takim przypadku jest zasadna i nie ma konieczności dokonywania korekty kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Postanowieniem z dnia 21.05.2007r. nr 1401/PH-II/006/14-266/06/MZ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wszczął z urzędu postępowanie w sprawie w/w postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

Po rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, co następuje:

Postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 27.12.2005r. nr 1472/RPP1/443-740/2005/US podlega zmianie jako rażąco naruszające przepis art. 86 ust. 3 w związku z art. 86 ust. 4 pkt 1 (w brzmieniu obowiązującym do 22.08.2005r.) ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in., w myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) tego artykułu, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Natomiast w myśl art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru, kwotę podatku naliczonego stanowi 50 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł. Przy czym zgodnie z ust. 4 pkt 1 w/w artykułu przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu tych samochodów (pojazdów) stanowi przedmiot działalności podatnika.

Analiza cytowanych wyżej przepisów nie pozwala, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, na dokonanie rozszerzającej ich interpretacji. Wyjątek zawarty w art. 86 ust. 4 pkt 1) w/w ustawy wyraźnie bowiem ma zastosowanie wyłącznie do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru, które następnie są odsprzedawane, przy czym ich odsprzedaż stanowi przedmiot działalności podatnika. Wyłączenie z reguły ogólnej zawartej w art. 86 ust. 3 w/w ustawy dotyczy zatem konkretnych samochodów a nie wszystkich podatników o określonym przedmiocie działalności. W tym miejscu wyraźnego wskazania, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, wymaga fakt, iż te konkretne samochody osobowe (pojazdy) muszą być przedmiotem dalszej odsprzedaży, tj. muszą stanowić składnik majątku obrotowego Spółki jako towary handlowe, zatem nie mogą być używane dłużej niż rok. W konsekwencji prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, które nie są przez niego wykorzystywane do ich odsprzedaży lub oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu, powstaje w ograniczonym zakresie wskazanym w art. 86 ust. 3 w/w ustawy.

Odnosząc powyższe przepisy do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, iż wbrew twierdzeniom Naczelnika Urzędu, Spółka prawidłowo ustaliła konieczność skorygowania kwoty podatku naliczonego. W sytuacji gdy Podatnik nabędzie samochód osobowy, o którym mowa w art. 86 ust. 3 (tj. samochód osobowy lub inny pojazd samochodowy o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru) z przeznaczeniem do dalszej odprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże pojazd ten zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych - nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy. Zmienia się bowiem w zasadniczy sposób przeznaczenie tego pojazdu – nie jest on już towarem handlowym wchodzącym w skład aktywów obrotowych Podatnika, a staje się jego majątkiem trwałym. Przepis powyższy umożliwia zatem odliczenie podatku naliczonego w pełnej kwocie jedynie przy nabyciu pojazdów, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, które jako towar handlowy będą przedmiotem dalszej odprzedaży lub oddania w używanie na podstawie umowy leasingu, co stanowi przedmiot działalności podatnika.

Generalnie jednak stanowisko Spółki, wyrażone we wniosku z dnia 17.10.2005r., jest zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, błędne. Wynika to z niewłaściwego przyjęcia przez Stronę okresu za jaki należy odliczoną kwotę podatku naliczonego przy nabyciu samochodu osobowego stanowiącego początkowo towar handlowy, ale przekazanego na stan środków trwałych, skorygować. Podatnik dokonujący nabycia towaru, w chwili zakupu ma obowiązek określić jakim celom towar ten ma służyć. W przedmiotowej sprawie oznacza to, iż Spółka, prowadząca działalność w zakresie sprzedaży detalicznej samochodów osobowych, zakupując taki pojazd i dokonując odliczenia podatku naliczonego, zobowiązana jest do określenia czy stanowi on towar handlowy, do dalszej odsprzedaży czy zakup na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Do takiego wyodrębnienia zobowiązują bowiem przepisy dotyczące możliwości dokonywania odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach zakupu, co do których stosuje się różne zasady. Z opisanego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowy samochód osobowy został zakupiony z przeznaczeniem do odsprzedaży. Zatem w momencie dokonywania odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego przy nabyciu tego samochodu, jego przeznaczenie umożliwiało zastosowanie regulacji, o której mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy. Niemniej jednak Spółka ma możliwość dokonania zmiany tego przeznaczenia. Konsekwencją tego będzie jednak poddanie go regulacji zawartej w art. 86 ust. 3 ustawy, tj. częściowego prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Mając na uwadze powyższe Spółka ma obowiązek dokonać korekty podatku naliczonego, wynikającego z faktury dokumentującej zakup przedmiotowego samochodu, ale w rozliczeniu za miesiąc, w którym nastąpiło jego przesunięcie z magazynu na stan środków trwałych, tj. w rozliczeniu za wrzesień 2005r.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.

Od niniejszej decyzji, zgodnie z art. 221 ustawy Ordynacja podatkowa, Stronie służy odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji (art. 223 § 2 pkt 1 w/w ustawy). Odwołanie winno zawierać zarzuty przeciwko decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 w/w ustawy).