ITPP2/443-98/10/AF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2010 r. (data wpływu 5 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy zabudowanego gruntu – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 5 lutego 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 15 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy zabudowanego gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie wniosku złożonego przez wieczystych użytkowników nieruchomości, Urząd Miasta prowadzi postępowanie o zbycie gruntu przyległego, stanowiącego własność Gminy. Użytkownicy wystąpili o nabycie wskazanego gruntu w trybie bezprzetargowym, na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Przedmiotowy grunt gminny jest częściowo zabudowany fragmentami budynków: budynku o funkcji usługowej i budynku gospodarczego. Pozostałe części budynków znajdują się na terenie posesji należącej do użytkowników wieczystych. Zabudowania te, również w części położonej na działce gminnej, zostały wzniesione na koszt i staraniem użytkowników lub ich poprzedników prawnych (właściciela działki sąsiedniej) i są od 1966 r. stale przez nich użytkowane. Zostały naniesione na mapie geodezyjnej. W tym czasie nie były modernizowane.

Zgodnie z postanowieniami obowiązującego na tym obszarze planu zagospodarowania przestrzennego, działka gminna jest położona na obszarze, dla którego ustalono przeznaczenie podstawowe: zieleń, a przeznaczenie dopuszczalne – działalność gospodarcza. Według ewidencji gruntów działka gminna jest oznaczona jako użytek B – tereny mieszkaniowe.

Cena sprzedaży przedmiotowej działki wraz z częściami zabudowań, zostanie ustalona przez Prezydenta Miasta, w wysokości nie mniejszej niż wartość nieruchomości określona przez rzeczoznawcę majątkowego, przy czym na poczet ceny zostanie – w związku z faktem posiadania przez nabywcę uprawnień do zwrotu nakładów poczynionych na wzniesienie zabudowań – zaliczona wartość zabudowań. Faktycznie zatem nabywcy poniosą jedynie opłatę za nabycie prawa do gruntu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż prawa własności gruntu zabudowanego częścią budynków stanowi dostawę budynków i na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jest zwolniona od podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży zabudowanego gruntu gminnego podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku zabudowań znajdujących się na przedmiotowej działce są one użytkowane nieprzerwanie od 1966 r. Zatem nie zachodzą przesłanki wyłączające możliwość zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu. W opisywanym przypadku występuje dostawa części budynku i – w opinii Gminy – transakcja ta korzysta ze zwolnienia przewidzianego w powołanym przepisie. Na powyższe stanowisko nie ma wpływu okoliczność, że nabywca poniesie rzeczywistą odpłatność jedynie za grunt. W opinii Gminy, specyficzne ukształtowanie sposobu zapłaty za nabycie przedmiotowej nieruchomości (tj. rozliczenia wartości budynku w cenie sprzedaży) nie powoduje jednak – w opinii Wnioskodawcy – zmiany kwalifikacji podatkowej czynności prawnej, jako dostawy części budynku, korzystającej ze zwolnienia od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów na terenie kraju.

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z powołanego wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści ww. przepisu ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nim jak właściciel.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – w myśl art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub

2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że dla zastosowania powyższego zwolnienia od podatku istotne jest określenie, czy dostawa nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia. Ustawa o podatku od towarów i usług zawiera definicję legalną tego pojęcia. Wynika z niej, że pierwsze zasiedlenie występuje wówczas, gdy budynek, budowla lub ich części są wydawane pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Istotne jest jednak to, że musi to nastąpić w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, czyli m. in. odpłatnej dostawy lub odpłatnej usługi (przykładowo najem, dzierżawa).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalania się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli przedmiotem zbycia jest nieruchomość lub jej części, jeśli mogą poprawić warunki zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność lub oddanej w użytkowanie wieczyste osobie, która zamierza tę nieruchomość lub jej części nabyć, jeżeli nie mogą być zagospodarowane jako odrębne nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku stanu zdarzenia przyszłego wynika, że Urząd Miasta prowadzi postępowanie o zbycie gruntu stanowiącego własność Gminy. Użytkownicy sąsiedniej nieruchomości wystąpili o nabycie wskazanego gruntu w trybie bezprzetargowym, na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Przedmiotowy grunt gminny jest częściowo zabudowany fragmentami budynków. Pozostałe części budynków znajdują się na terenie posesji należącej do użytkowników wieczystych. Zabudowania te, również w części położonej na działce gminnej, zostały wzniesione na koszt i staraniem użytkowników lub ich poprzedników prawnych (właściciela działki sąsiedniej) i są od 1966 r. stale przez nich użytkowane. Nie były modernizowane. Zostały naniesione na mapce geodezyjnej.

Zgodnie z postanowieniami obowiązującego na tym obszarze planu zagospodarowania przestrzennego, działka gminna jest położona na obszarze, dla którego ustalono przeznaczenie podstawowe: zieleń, a przeznaczenie dopuszczalne – działalność gospodarcza. Według ewidencji gruntów działka gminna jest oznaczona jako użytek B – tereny mieszkaniowe.

Cena sprzedaży przedmiotowej działki wraz z częściami zabudowań, zostanie ustalona przez Prezydenta Miasta, przy czym na poczet ceny zostanie – w związku z faktem posiadania przez nabywcę uprawnień do zwrotu nakładów poczynionych na wzniesienie zabudowań – zaliczona wartość zabudowań.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że przedmiotowa dostawa będzie obejmowała dostawę gruntów oraz części zabudowań znajdujących się na tym gruncie. Do dostawy budynków będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, a nie jak wskazano w art. 43 ust. 1 pkt 10. Stąd też stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe. Biorąc pod uwagę fakt, że zwolniona będzie dostawa ww. zabudowań, w związku z treścią art. 29 ust. 5 ustawy, zwolniona będzie również dostawa przedmiotowego gruntu.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii ustalenia właściwej podstawy opodatkowania przedmiotowej transakcji, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska oraz nie postawiono pytania.

Końcowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.