ILPP2/443-1393/10-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2010 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie Biuro KIP w Płocku 20 sierpnia 2010 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 27 sierpnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku usług wynajmu mieszkania oraz opłat za media,

nieprawidłowe – w zakresie wykazania opłat za media w deklaracji VAT-7 oraz na fakturze VAT.

Uzasadnienie

W dniu 20 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku z tytułu wynajmu mieszkania i opłat za media. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz potwierdzenie dokonania należnej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od października 2009 r. na podstawie umowy Wnioskodawca wynajmuje dla spółki lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe (mieszkają tam pracownicy spółki). Lokal ten jest jego prywatną własnością, a wynajem mieszkania nie ma żadnego związku z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością. w umowie określona jest kwota czynszu za najem oraz zobowiązanie najemcy do pokrywania opłat za energię elektryczną, telewizję kablową i inne media. Wszystkie faktury za ww. media są wystawiane na Wnioskodawcę. Zainteresowany najpierw płaci za te faktury osobiście, a później na fakturach za wynajem przerzuca koszty (refakturuje) na najemcę. Za wynajem lokalu Wnioskodawca wystawia fakturę VAT, w której wykazuje dwie pozycje:

wynajem mieszkania według umowy ze stawką zwolnioną (Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług),

opłaty za media ze stawką 22%.

Z faktury VAT za wynajem Zainteresowany odprowadza zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 8,5%. w ramach działalności prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż usługi wynajmu mieszkania zakwalifikował do grupowania PKWiU 70.20.11.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w związku z wynajmem mieszkania służbowego na cele mieszkaniowe dla innej firmy, Wnioskodawca ma prawo, wystawiając faktury za wynajem, do stosowania zwolnienia od podatku VAT opierając się o przepis poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług...

Czy opłaty za media Zainteresowany powinien również wykazać jako zwolnione od podatku, traktując je jako usługi dodatkowe do usługi głównej – najmu...

Jeśli opłaty za media mają być zwolnione od podatku VAT, to czy Wnioskodawca ma je wykazywać na deklaracji VAT łącznie z czynszem w pozycji 20 deklaracji VAT-7 (ver. 11)... Wówczas będzie niezgodność w wartości wynajmu między podatkiem dochodowym a podatkiem VAT. Czy takie niezgodności są dopuszczalne...

Czy opłaty za media mogą być wykazywane w osobnej pozycji na fakturze, czy powinny być doliczone do czynszu...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Ma on prawo do korzystania ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy poz. 4 załącznika nr 4, gdyż mieszkanie jest wynajmowane na cele mieszkaniowe.

Ad. 2. Opłaty za media powinien on również wykazywać jako zwolnione od podatku, traktując je jako usługi dodatkowe do usługi głównej – najmu.

Ad. 3. W deklaracji VAT powinien on wykazać tylko wartość czynszu za wynajem bez opłat za media (pozycja 20 deklaracji VAT-7, ver. 11). Wówczas będzie taka sama wartość przychodu z najmu zarówno w podatku dochodowym i w podatku VAT.

Ad. 4. Ww. opłaty mogą być wykazywane w osobnej pozycji na fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku usług wynajmu mieszkania oraz opłat za media,

nieprawidłowe – w zakresie wykazania opłat za media w deklaracji VAT-7 oraz na fakturze VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy).

W oparciu o § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. u. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) – do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. u. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W załączniku tym, pod pozycją 4 zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe objęte symbolem PKWiU ex 70.20.11.

Wskazać należy, że użycie przez ustawodawcę „ex” przy grupowaniu PKWiU, korzystającym z obniżonej stawki podatku lub ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że obniżona stawka lub zwolnienie dotyczą tylko danej usługi z danego grupowania.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wynajmuje dla spółki lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe (mieszkają tam pracownicy spółki). Lokal ten jest jego prywatną własnością, a wynajem mieszkania nie ma żadnego związku z prowadzoną przez niego działalnością. Zainteresowany wskazał, iż usługi wynajmu mieszkania zakwalifikował do grupowania PKWiU 70.20.11.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi, o których mowa we wniosku, mieszczące się pod symbolem PKWiU 70.20.11 usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowiące majątek własny – jako wymienione w poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku – art. 29 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…) – art. 106 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż w zawartej umowie określona jest kwota czynszu za najem oraz zobowiązanie najemcy do pokrywania opłat za energię elektryczną, telewizję kablową i inne media. Wszystkie faktury za ww. media są wystawiane na Wnioskodawcę. Zainteresowany najpierw płaci za te faktury osobiście, a później na fakturach za wynajem przerzuca koszty (refakturuje) na najemcę. Za wynajem lokalu Wnioskodawca wystawia fakturę VAT, w której wykazuje dwie pozycje: wynajem mieszkania według umowy ze stawką zwolnioną oraz opłaty za media ze stawką 22%.

Polskie prawo podatkowe nie definiuje pojęcia „refakturowania”. Regulacje w tym zakresie zostały natomiast zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE l Nr 347, poz. 1 ze zm.).

„Refakturowanie” usług przewiduje art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Celem refakturowania jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. „Refaktura” jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy należy rozstrzygnąć, czy koszty, o których mowa w stanie faktycznym są kosztami, które mogą stanowić przedmiot refakturowania.

Należy zauważyć, że w analizowanej sytuacji wydatki związane z opłatami za energię elektryczną, telewizję kablową i inne media stanowią koszty utrzymania obciążające wynajmującego. w odniesieniu natomiast do wynajmu stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu.

Zatem biorąc pod uwagę powyższą analizę przepisów stwierdzić należy, że koszty opłat za energię elektryczną, telewizję kablową i inne media nie mogą być przedmiotem refakturowania, bowiem stanowią one element cenotwórczy usługi najmu. Wobec powyższego, przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług. Opłaty te stanowią część składową czynszu, pozostając w związku ze świadczoną usługą najmu, są więc obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. z uwagi na powyższe, opodatkowaniu nie będzie podlegał koszt opłat za energię elektryczną, telewizję kablową i inne media, ale usługa najmu, w której jako element kalkulacyjny może znajdować się koszt przedmiotowych opłat.

Odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy stwierdzić należy, iż pomimo tego, że zwrot kosztów opłat za energię elektryczną, telewizję kablową i inne media stanowi odrębny element rozliczeń z najemcą, jest on należnością wynikającą z odpłatnego świadczenia usługi najmu i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca powinien wystawić fakturę dla najemcy opiewającą na wartość brutto czynszu wraz z kosztem opłat za energię elektryczną, telewizję kablową i inne media, stanowiących element kalkulacyjny ceny za wynajem, z zastosowaniem zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Zainteresowanego w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

W konsekwencji, w treści faktury VAT wystawianej dla najemcy wartości opłat za media – jako element kalkulacyjny ceny – nie powinny być wykazywane w osobnej pozycji na fakturze, a Wnioskodawca zobowiązany jest do uwzględnienia ich wartości w podstawie opodatkowania czynszu z tytułu świadczenia usług wynajmu.

Niemniej jednak, Zainteresowany wystawiając fakturę VAT dokumentującą świadczenie usługi najmu może w jej treści lub części informacyjnej (specyfikacji) wskazać, jakie dodatkowe świadczenia (np. opłaty za media) składają się na wartość usługi najmu.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych – na podstawie art. 99 ust. 14 ustawy – określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3 i 8-11, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Na podstawie powyższej delegacji ustawowej, Minister Finansów wydał w dniu 28 listopada 2008 r. rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 211, poz. 1333 ze zm.), w którym określono wzór deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7).

W poz. 20 deklaracji VAT-7 należy wykazać podstawę opodatkowania z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku.

Jak wynika z cyt. art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót (…). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (…).

Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K, VAT-7D), w części c deklaracji – Rozliczenie podatku należnego, wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z art. 29 ust. 4 ustawy oraz innych korekt wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w okresie, za który składana jest deklaracja (…). w poz. 20 deklaracji wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług, na terytorium kraju, zwolnione od podatku na podstawie art. 43 lub art. 82 ustawy.

Jak powyżej wskazano, przedmiotowe usługi wynajmu mieszkania oraz opłaty za media przenoszone na najemcę, których wartość Wnioskodawca zobowiązany jest do uwzględnienia w podstawie opodatkowania z tytułu świadczenia usług wynajmu – korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, w poz. 20 deklaracji VAT-7 Zainteresowany zobowiązany jest wykazać podstawę opodatkowania z tytułu świadczenia usług wynajmu, czyli obrót, który jest kwotą należną z tytułu świadczenia przedmiotowych usług obejmującą całość świadczenia należnego od nabywcy (w tym przypadku zwolniony od podatku VAT).

W związku z tym, iż Wnioskodawca winien w wartości kwoty należnej od nabywcy uwzględnić także wartość opłat za media, którymi obciąża najemcę, kwota ta stanowić będzie element składowy podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia usług wynajmu, którą Zainteresowany zobowiązany jest wykazać w poz. 20 deklaracji VAT-7. Brak jest bowiem podstaw prawnych, aby część podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia usług wynajmu została wyłączona z kwoty, jaką podatnik wykazuje w deklaracji podatkowej.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Ponadto, wnioskodawca wskazuje, iż w sytuacji, gdy opłaty za media będą zwolnione od podatku VAT i wykaże je łącznie z czynszem w poz. 20 deklaracji VAT-7, powstanie niezgodność w wartości wynajmu między podatkiem dochodowym a podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany ma wątpliwości, czy takie niezgodności są dopuszczalne.

W wydanej w dniu 16 listopada 2010 r. interpretacji indywidualnej Nr ILPP2/415-976/10-4/TW dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przychodów wskazano, iż opłaty za media obciążające wynajmowany lokal nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Zatem podstawą do wyliczenia ryczałtu jest wysokość czynszu określona w umowie.

Podkreślić należy, iż kwestie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynajmu lokalu mieszkalnego i opłat za media oraz określenia podstawy do wyliczenia ryczałtu uregulowane zostały przez prawodawcę w odrębnych ustawach podatkowych – ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W przedmiotowej kwestii nie występują niezgodności między podatkiem dochodowym a podatkiem od towarów i usług. Dodatkowe opłaty za media obciążające wynajmowany lokal nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Podstawą do wyliczenia ryczałtu jest wysokość czynszu określona w umowie. z kolei na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, opłaty te nie stanowią odrębnego świadczenia podlegającego refakturowaniu, a ich wartość winna być wliczana do podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia usług wynajmu. Bowiem stanowią one element kształtujący wartość świadczenia z tytułu umowy najmu.

Podkreślić jednakże należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Zainteresowanego we wniosku klasyfikacji usług, do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. a zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usługi będącej przedmiotem wniosku, natomiast w wydanej interpretacji odniósł się wyłącznie do klasyfikacji wskazanej przez Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – w dniu 30 listopada 2010 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie Nr ILPP2/443-1393/10-5/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.