VO/006/14/110/05/EK

Pytanie podatnika:

Dot. opodatkowania usług w zakresie organizowania kolonii dla dzieci

Decyzja

Na podstawie art. 14 b § 5 pkt. 1 w związku z art. 233 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 29sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniuzażalenia wniesionego przez Biuro Usług Turystycznych "W" na postanowienie z dnia US-31/PWI/443-29/III/05/MD z dnia 25.02.2005 r. Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Bemowo wydane w trybie art. 14 a § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej

postanawia odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 22 stycznia 2005 r. podatnik zwrócił się z prośbą o udzielenieinformacji o sposobie stosowania przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14 a § 1 ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.Strona prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług turystycznych związanych z wypoczynkiem i rekreacją oraz usług im towarzyszących, w tym również dotyczących kolonii dla dzieci i młodzieży. Zdaniem spółki usługi w zakresie organizacji kolonii, zgodnie z brzmieniem przepisu art. 41 ust. 2 na podstawie załącznika nr 3 poz. 140 są opodatkowane podatkiem od towarów i usług w wysokości 7%.

Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w przypadku, organizowania przezpodatnika kolonii różnego typu dla dzieci, przy wykorzystaniu własnego majątku, np: zakewaterowania we własnym hotelu, wyżywienie w tym hotelu, przejazdu własnym autokarem zastosowanie będzie miał przepis art. 41 ust. 2 ustawy, czyli usługa będzieopodatkowana stawką 7% podatku VAT (zgodnie z poz. 140 załącznika nr 3 do ustawy).Natomiast w przypadku organizowania przez podatnika imprezy polegającej nazakupie całego pakietu świadczeń, np.: zakwaterowania, wyżywienia, transportu stanowiących jedną usługę od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty zastosowanie będzie miał art. 119 ustawy, czyli usługa będzie objęta szczególną procedurą opodatkowania wedługstawki 22% i opodatkowaniu będzie podlegać marża.

W zażaleniu wniesionym w dniu 14 marca 2005 r. Strona zarzuciła, iż przedmiotowa interpretacja nie dotyczy stanu faktycznego opisanego we wniosku. Podatnik podtrzymał swoje stanowisko w sprawie i zauważył, iż działalność spółki "W" w zakresie organizowania kolonii dla dzieci i młodzieży jako wymieniona pod poz. 140 w załączniku nr 3 do ustawy opodatku od towarów i usług opodatkowana jest stawką 7%. Ponadto Strona załączyła pismo Urzędu Statystycznego w Warszawie z dnia 23.03.2000 r. w sprawie klasyfikacji świadczonych usług.W dniu 11.05.2005 r. do Dyrektora Izby Skarbowej wpłynęło wyjaśnienie Stronywniesione po zapoznaniu się z materiałem zgromadzonym w sprawie na podstawie art. 200 Ordynacji podatkowej. Podatnik zauważył, iż w sezonie letnim 2004 r. spółka organizowała kolonie letnie dla Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy Włochy dla m.st. Warszawy. Spółka zawarła umowę z kadrą pedagogiczną, wynajęła odpowiedni ośrodek i zagwarantowała przejazdy, korzystając z usług innych firm, świadczących tego rodzaju usługi. Zgodnie zpismem Urzędu Statystycznego w Warszawie usługi świadczone przez Stronę sklasyfikowane zostały pod symbolem PKWiU 55.23.11.00.00 - usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci. Zdaniem spółki usługi przez nią świadczone na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy opodatku od towarów i usług na podstawie załącznika nr 3, pod poz. 140 opodatkowane sąstawką 7%, a w przedmiotowym artykule nie ma zastrzeżenia, że stawki 7% nie można stosować, dokonując rozliczenia podatku zgodnie z art. 119 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i prawny sprawy, Dyrektor IzbySkarbowej zauważa, co następuje.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.Nr 54, poz. 535) podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystycznych jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przez marżę należy rozumieć różnicę pomiędzy kwotą należności, którą ma zapłacić podróżny za usługę turystyczną (zwyłączeniem kwoty VAT), a ceną nabycia zapłaconą przez biuro podróży za towary i usługi dostarczane przez innych podatników dla bezpośredniej korzyści nabywcy usługi. Możemy do nich zaliczyć w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Zgodnie z ust. 3 artykułu, zasady przedstawione powyżej mają zastosowanie w przypadku, gdy podatnik (biuro podróży):

1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium RP;

2) działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;

3) przy wykonywaniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści nabywcy usługi, czyli klienta biura turystycznego;

4) prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów iusług od innych podatników, dla bezpośredniej korzyści nabywcy usług, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Istotne jest również to, że biurom podróży nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści nabywcy usługi, czyli klienta tego biura.

Przedstawione powyżej reguły podlegają pewnym modyfikacjom w przypadku, gdy przyświadczeniu usługi turystycznej podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści nabywcy usługi część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje wewłasnym zakresie. Mamy wówczas do czynienia z tak zwanymi usługami własnymi biura podróży. Przykład może tu stanowić zaoferowanie klientom usługi przewozu do miejsca wypoczynku autokarem należącym do biura. W tym przypadku odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści klienta biura podróży. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych znajdują zastosowanie przepisy art. 29 cytowanej ustawy. Konsekwencją przedstawionej powyżej zasady jest to, że biuro podróży zobowiązane jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści nabywcy, a jaka na usługi własne.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22% z zastrzeżeniem przepisów wymienionych w art. 41 ust. l ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast zgodnie z brzmieniem przepisu art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów iusług dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. l. W załączniku tym, pod pozycją 140 wymienione zostały usługi o symbolu (PKWiUex 55.2) - usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, z wyłączeniem usług zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich (PKWiU 55.23.15).Zdaniem Strony usługi przez nią świadczone spełniają wszelkie kryteria niezbędne doskorzystania ze stawki 7%, co potwierdza także klasyfikacja dokonana przez Urząd Statystyczny w piśmie z dnia 23.03.2000 r.

Dyrektor Izby Skarbowej nie może zgodzić się ze stanowiskiem podatnika w przedmiotowej sprawie. Z treści powołanego zapisu pozycji 140 załącznika nr 3 do ustawy wynika, iż 7 % stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie wyłącznie do usług sklasyfikowanych podsymbolem PKWiU 55.2, a świadczy o tym umieszczenie przed numerem 55.2 symbolu ex.Zgodnie z objaśnieniami do powołanego załącznika dotyczy to tylko danego wyrobu/usługi z danego grupowania. Zatem zgodnie z powyższą regulacją opodatkowaniu 7%-ową stawką podatku odtowarów i usług podlegają wyłącznie usługi zakwaterowania świadczone przez obiekty noclegowe turystyki i inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania.

Reasumując należy stwierdzić, iż w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22% - z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. W tej sytuacji należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Stronę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 22% - stosownie do zapisu art.41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 5 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa organ odwoławczyw drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14 a § 4 jeżeli uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika, płatnika lub inkasenta zasługuje na uwzględnienie. Zmiana postanowienia wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesięcy, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi, inkasentowi, a gdy zmiana lub uchylenie postanowienia dotyczy podatków rozliczanych za rok podatkowy - począwszy od rozliczenia podatku za rok następujący poroku, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi.