IPPP3-443-531/10-4/JF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26.05.2010 r. (data wpływu 31.05.2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 05.07.2010 r. (data wpływu 08.07.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku 7% dla wyrobów ciastkarskich - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 31.05.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku 7% dla wyrobów ciastkarskich.

Wniosek zawierał braki formalne. Przedstawiony stan faktyczny również nie pozwalał na ustosunkowanie się tut. Organu do przedmiotu interpretacji. W związku z powyższym pismem z dnia 24.06.2010 r. znak IPPP3-443-531/10-2/JF wezwano Wnioskodawcę o uzupełnienie ww. wniosku. Uzupełnienia dokonano w terminie prawidłowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest częścią grupy inwestycyjnej N., która inwestuje w zróżnicowane sektory rynku: hotelarstwo, nieruchomości, lotnictwo, sektor detaliczny oraz sektor spożywczy. Spółka należy do szwedzkiego oddziału grupy, zarządzającego spółkami sektora branży spożywczej i napojów.

W Polsce Wnioskodawca należy do grona wiodących producentów wyrobów cukierniczych na rynku. Asortyment Spółki obejmuje różnorodne wyroby ciastkarskie i ciastka, i - w zależności od kształtującego się popytu na produkty Spółki oraz prowadzonych działań marketingowych wpływających na atrakcyjność oferty - może podlegać stałym bądź sezonowym modyfikacjom.

Obecnie w asortymencie Spółki znajdują się między innymi następujące wyroby ciastkarskie i ciastka z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego:

Grupanbsp;

Podgrupa

Wyroacute;b

Wyrobyciastkarskie z ciasta biszkoptowego

nbsp;

beznadzień, polew, przekładane nadzieniem owocowym i opcjonalniedekorowane lub oblane polewą czekoladopodobną lub mleczną

nbsp;

przekładanenadzieniem tłuszczowo-cukrowym i opcjonalnie dekorowane lub oblanepolewą czekoladopodobną lub mleczną

nbsp;

BISZKOPTYPODLASKIE

GRZYBKIBIAŁE

nbsp;

GRZYBKICZARNE

nbsp;

DELIKATKIO SMAKU ŚMIETANKOWYM W

POLEWIE

DELIKATKIO SMAKU AJERKONIAKOWYM

KREMISIEO SMAKU CZEKOLADOWYM

KREMISIEO SMAKU ŚMIETANKOWYM

TIRAMISU

nbsp;

Wyrobyciastkarskie z ciasta biszkoptowo- tłuszczowego

nbsp;

przekładanenadzieniem owocowym i opcjonalnie dekorowane lub oblane polewączekoladopodobną lub mleczną

nbsp;

SPECJAŁBISZKOPTY NADZIEWANE POMARAŃCZOWE

nbsp;

Wyrobyz ciasta kruchego

nbsp;

beznadzień, galaretek, polew dekorowane lub oblane polewą czekoladopodobnąlub mleczną pieczone z nadzieniem owocowym i opcjonalnie dekorowane luboblane polewą czekoladopodobną lub mleczną

CIASTECZKAKORZENNE

SZWEDZKIEDEKOROWANE

RODZYNKOWAPOKUSA ZDOBIONA

ARLETKI

nbsp;

ARLETKIZDOBIONE

nbsp;

Technologia wytwarzania wymienionych powyżej wyrobów ciastkarskich jest zasadniczo taka sama, niezależnie od nazw handlowych, walorów smakowych czy wizualnych produktów oraz gramatury opakowań, które z uwagi na działania marketingowe Spółki mogą ulegać modyfikacjom. Głównymi założeniami stosowanej technologii jest zachowanie świeżości poprzez zastosowanie naturalnych procesów wypieku, bez stosowania dodatkowych sztucznych, aktywnie działających substancji przedłużających świeżość wyrobów takich jak konserwanty.

W odpowiedzi na złożony wniosek o dokonanie klasyfikacji statystycznej Urząd Statystyczny w Łodzi poinformował Spółkę, iż właściwym do określenia czy dany wyrób piekarski lub ciastkarski jest wyrobem świeżym, czy o przedłużonej trwałości jest producent wyrobu. W niniejszym piśmie Urząd Statystyczny potwierdził zaproponowaną przez Spółkę - producenta wymienionych powyżej wyrobów - klasyfikację statystyczną. Spółka została poinformowana, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz.U. Nr 207, poz. 1293) wymienione we wniosku wyroby ciastkarskie z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego i kruchego, pod warunkiem, iż nie zawierają dodatku środka konserwującego, mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże”.

Urząd Statystyczny także nadmienił, iż w związku z § 2 powołanego wyżej rozporządzenia według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz.U. nr 89, poz. 844 z późn. zm.) wyroby te, określone przez producenta jako wyrób świeży, mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 15.81.12-00.00 „Wyroby ciastkarskie świeże (ciastka i ciasta, pieczywo cukiernicze i pozostałe wyroby piekarskie z dodatkiem środka słodzącego)”.

Natomiast zgodnie z § 3 powołanego rozporządzenia, na podstawie którego do celów podatkowych nadal stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz.U. nr 42, poz. 264 z późn. zm.) Urząd Statystyczny potwierdził klasyfikację statystyczną wyrobów ciastkarskich z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego i kruchego, określone przez producenta jako wyrób świeży, w grupowaniu: PKWiU 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie”.

Wnioskodawcę wezwano do uzupełnienia przedstawionego stanu faktycznego poprzez wskazanie czy wyroby ciastkarskie z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego, a także z innego ciasta niezależnie od nazw handlowych produktów, które w przyszłości może nadać produktom Wnioskodawca będące przedmiotem pytania nr 2 zachowują świeżość w wyniku zastosowania naturalnych procesów wypieku, bez zastosowania dodatkowych sztucznych i aktywnie działających substancji (takich jak konserwanty).

W odpowiedzi na wezwanie stwierdzono, że Wnioskodawca nie używa konserwantów do produkcji wyrobów ciastkarskich z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego a także żadnego objętego niniejszym wnioskiem. Wyroby zachowują świeżość w wyniku zastosowania naturalnych procesów wypieku bez zastosowania dodatkowych sztucznych i aktywnie działających substancji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy na podstawie art. 41 ust. 1-2 oraz Załącznika nr 3 poz. 25 Ustawy o /AT Spółka ma prawo rozpocząć stosowanie 7% stawki VAT w odniesieniu do sprzedaży wymienionych wyrobów ciastkarskich z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego, biorąc pod uwagę fakt, iż Urząd Statystyczny potwierdził dokonaną przez Li. klasyfikację tych wyrobów w grupowaniu PKWiU 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie”...

2. Czy powyższe uprawnienie do zastosowania 7% stawki VAT będzie przysługiwało Spółce w odniesieniu także do innych niż wymienione wyrobów ciastkarskich z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego, a także z innego ciasta niezależnie od nazw handlowych produktów, które w przyszłości może nadać produktom L., pod warunkiem, że technologia wytwarzania tych produktów będzie analogiczna do opisanej w niniejszym wniosku oraz wniosku statystycznym, co umożliwi zaklasyfikowanie tych produktów w grupowaniu PKWiU 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie”...

3. Czy niezależnie od powyższego, Spółka ma prawo stosować do sprzedaży wymienionych wyrobów stawkę 7% VAT na podstawie art. 98 ust. 1-2 oraz Załącznika nr 3 poz. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady UE z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE L. z dnia 11 grudnia 2006 roku) (dalej jako „Dyrektywa VAT”)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Spółka ma prawo rozpoznać 7% stawkę VAT do wyrobów ciastkarskich z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego na podstawie art. 41 ust. 1-2 oraz Załącznika nr 3 poz. 25 Ustawy o VAT.

2. Spółka będzie miała prawo stosować 7% stawkę VAT do nowych wyrobów ciastkarskich z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego, a także z innego ciasta, których technologia wytwarzania będzie taka sama jak w przypadku wyrobów wymienionych wyżej i co w konsekwencji umożliwi zaklasyfikowanie tych wyrobów w grupowaniu PKWiU 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie”.

3. Niezależnie od postanowień Ustawy o VAT w zakresie, w którym ogranicza stosowanie stawki 7% VAT do określonych wyrobów ciastkarskich, Spółka ma prawo do zastosowania tej stawki do wyrobów ciastkarskich objętych wnioskiem bezpośrednio na podstawie art. 98 ust. 1-2 oraz Załącznika III Dyrektywy VAT.

Ad. 1) Spółka ma prawo stosować 7% stawkę VAT w odniesieniu do objętych wnioskiem wyrobów ciastkarskich z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego. Uprawnienie to wynika bezpośrednio z art. 41 ust. 1 i ust. 2, na podstawie których dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi zasadniczo 7%.

W poz. 25 załącznika nr 3, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%, znajduje się grupa towarów o symbolu PKWiU 15.81.1 określonych jako „Pieczywo, wyroby piekarskie i ciastkarskie, świeże”.

Biorąc pod uwagę fakt, iż Urząd Statystyczny potwierdził dokonaną przez L. - jako producenta wyrobów - klasyfikację tych wyrobów w grupowaniu PKWiU 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie”, niewątpliwym jest, iż wyroby objęte wnioskiem mieszczą się w zakresie grupy towarów o symbolu PKWiU 15.81.1 „Pieczywo, wyroby piekarskie i ciastkarskie, świeże”, do których Ustawa o VAT przewiduje zastosowanie 7% stawki VAT.

Z uwagi na powyższe Spółka ma prawo stosować stawkę 7% VAT do sprzedaży wymienionych wyrobów ciastkarskich.

Ad. 2) Spółka stoi na stanowisku, że 7% stawka VAT będzie mogła być zastosowana także do innych produktów Spółki, które Spółka zdecyduje się wprowadzić do swojego asortymentu pod warunkiem, że będą to wyroby ciastkarskie z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego lub kruchego, a także z innego ciasta i technologia ich wytwarzania będzie taka sama jak wyrobów będących przedmiotem pytania nr 1, co umożliwi zaklasyfikowanie tych wyrobów w grupowaniu PKWiU 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie”.

W opinii Wnioskodawcy nazwy handlowe wyrobów ciastkarskich nie powinny mieć znaczenia dla ich klasyfikacji do celów VAT, gdyż nazwy te nie determinują sposobu wytworzenia danego produktu, a są jedynie efektem działań marketingowych Spółki zmierzających do zainteresowania konsumentów wyrobami Spółki. W ramach tych działań L. może także zmieniać dodatki smakowe danego wyrobu, jego wygląd lub opakowanie. Takie zróżnicowanie produktu, pod warunkiem, że nie zmienia się technologia produkcji, nie wpływa na klasyfikację towarów do celów VAT.

Z uwagi na powyższe, w opinii Spółki wszelkie nowe wyroby ciastkarskie z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego, kruchego, lub innego ciasta, których technologia wytwarzania będzie analogiczna do tej stosowanej przy produkcji ciastek, których dotyczy pytanie nr 1 i które w konsekwencji będą klasyfikowane w grupowaniu PKWiU 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie” będą mogły zostać objęte 7% stawką VAT.

Ad. 3) W opinii Spółki, niezależnie od przepisów krajowych, które dają Spółce prawo do zastosowania 7% stawki VAT do sprzedaży wyrobów ciastkarskich objętych wnioskiem, Spółka ma prawo do zastosowania 7% stawki VAT opierając się bezpośrednio na przepisach prawa wspólnotowego.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy VAT państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. Na podstawie ust. 2 powołanego artykułu stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w Załączniku III.

W pkt (1) Załącznika III, stanowiącego wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można stosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98, znajdują się „Środki spożywcze (łącznie z napojami, ale z wyłączeniem napojów alkoholowych) przeznaczone do spożycia przez ludzi i zwierzęta, żywe zwierzęta, nasiona, rośliny oraz składniki zwykle przeznaczone do produkcji środków spożywczych; produkty zwykle przeznaczone do użytku jako dodatek lub substytut środków spożywczych”.

W ust. 3 powołanego art. 98 Dyrektywy VAT znajduje się z kolei uprawnienie państw członkowskich stosujących stawki obniżone przewidziane w ust. 1 tego przepisu, do zastosowania nomenklatury scalonej w celu precyzyjnego określenia zakresu danej kategorii.

W świetle powyższego, w przypadku zastosowania przez państwo członkowskie stawki obniżonej do kategorii produktów określonej w Załączniku III, stawka obniżona powinna mieć zastosowanie do całej kategorii produktów. W celu doprecyzowania zakresu danej kategorii państwo członkowskie jest uprawnione do posiłkowania się nomenklaturą scaloną, jednak Dyrektywa o VAT nie zawiera uprawnienia do zastosowania innej metodologii statystycznej.

W konsekwencji, Polska nie miała prawa zastosować wewnętrznej klasyfikacji PKWiU do ograniczenia zakresu zastosowania obniżonej stawki VAT do wyrobów ciastkarskich.

Dokonując analizy zakresu zastosowania 7% stawki VAT w odniesieniu do wyrobów ciastkarskich na podstawie przepisów Ustawy o VAT oraz przepisów Dyrektywy VAT należy stwierdzić, iż przepisy krajowe w tym zakresie nie są zgodne z przepisami wspólnotowymi. Przepisy Ustawy o VAT zawierają własny, rozbieżny ze wskazanym w Dyrektywie VAT, katalog produktów spożywczych, do których zastosowanie znajduje obniżona stawka VAT.

Ustawa o VAT referuje w tym zakresie do symboli PKWiU, podczas, gdy zgodnie z prawem wspólnotowym doprecyzowanie kategorii, w stosunku do której państwo członkowskie zdecydowało się na zastosowanie stawki obniżonej, może odbyć się jedynie w oparciu o symbole nomenklatury scalonej. Państwa członkowskie mogą więc wyłącznie tak implementować ten przepis, żeby doprecyzować stosowanie stawek obniżonych na gruncie nomenklatury scalonej, albo nie mogą wprowadzać żadnej nomenklatury (Dyrektywa VAT daje uprawnienie jedynie do zastosowania nomenklatury scalonej). Dodatkowo wprowadzając nomenklaturę scaloną nie mogą zawężać zakresu stosowania stawki obniżonej, a jedynie doprecyzować ten zakres. W każdym przypadku podstawą do stosowania stawki obniżonej jest powołany przepis samej Dyrektywy VAT, który, w odniesieniu do wyrobów ciastkarskich nie ogranicza tej kategorii do grupy wyrobów świeżych.

Należy podkreślić, iż sam Urząd Statystyczny w odpowiedzi skierowanej do Spółki wskazał na brak rozróżnienia kategorii wyrobów ciastkarskich i piekarskich na świeże i o przedłużonej trwałości w Nomenklaturze Scalonej. Urząd Statystyczny wprost stwierdził, iż: „(...) Nomenklatura Scalona (CN) będąca bazą pojęciową i merytoryczną PKWiU w zakresie wyrobów - nie zawiera ustaleń w tym zakresie”.

Niedopuszczalność stosowania wewnętrznej klasyfikacji statystycznej do celów podatkowych na gruncie regulacji VAT była podniesiona między innymi w oficjalnym piśmie do Polski z dnia 28 lutego 2008 roku, nr lP/08/335 dostępnym na stronie: http://ec.europa.eu/taxation customs/common/infringements/infringement cases/bycountry/incjexen.htm.

W powołanym piśmie Komisja Europejska wystąpiła z wnioskiem o usunięcie naruszenia przepisów Dyrektywy VAT, które jej zdaniem miały miejsce. Zdaniem Komisji Europejskiej Polska nieprawidłowo implementowała regulacje Dyrektywy VAT, między innymi dlatego, że niektóre kategorie usług, takie jak usługi firm konsultingowych i inżynierów zostały zdefiniowane w polskiej ustawie o VAT zgodnie z wewnętrzną klasyfikacją statystyczną towarów i usług, niestosowaną w żadnym innym państwie członkowskim poza Polską.

Z uwagi na zmianę Ustawy o VAT w tym zakresie Komisja Europejska zamknęła postępowanie w sprawie. Niemniej jednak, zaistniała sytuacja potwierdza, iż Komisja Europejska bardzo poważnie potraktowała kwestię dobrowolnego, nieuprawnionego odwołania się w Ustawie o VAT do wewnętrznej klasyfikacji statystycznej jako naruszenie Dyrektywy VAT, które zdaniem Komisji stanowiło podstawę do skierowania sprawy przeciwko Polsce do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako „ETS”).

Z uwagi na fakt, iż Ustawa o VAT ogranicza stosowanie 7% stawki VAT do wyrobów ciastkarskich poprzez referencję do symboli PKWiU, które charakteryzują te wyroby jako świeże, które to rozróżnienie nie funkcjonuje w ustaleniach Nomenklatury Scalonej, należy uznać, iż w tym zakresie prawo krajowe jest niezgodne z prawem wspólnotowym.

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej spowodowało przyporządkowanie polskiego porządku prawnego hierarchicznie wyższemu systemowi prawa Wspólnot Europejskich. Z kolei z zasady supremacji prawa wspólnotowego nad normami krajowymi wynika zasada bezpośredniego skutku oraz bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego. Zasada ta oznacza, że w przypadku sprzeczności prawa polskiego z prawem wspólnotowym podatnicy mają prawo bezpośrednio stosować prawo wspólnotowe, pomijając niezgodne z nim przepisy prawa krajowego. Odpowiednio zasada ta odnosi się także do działalności organów państwa, które w przypadku niezgodności prawa krajowego ze wspólnotowym mają obowiązek pomijać przepisy krajowe, jeśli nie są one zgodne z przepisami wspólnotowymi.

Powyższe uprawnienie podatnika i zobowiązanie organów państwowych realizujące zasadę bezpośredniego skutku dyrektyw unijnych, prymatu prawa wspólnotowego i bezpośredniego obowiązywania norm unijnych były przedmiotem wielokrotnych rozstrzygnięć ETS, którego orzecznictwo stanowi część prawa wspólnotowego i jako takie musi być uwzględniane w porządku krajowym państw członkowskich przez organy publiczne.

Zasada bezpośredniego skutku dyrektyw unijnych została potwierdzona w licznych orzeczeniach ETS, począwszy od orzeczenia nr 26/62 z 5 lutego 1963 r. w sprawie spółki NV Algemene Transport - en Expeditie Onderneming van Gend Loos v. holenderska Administracja Podatkowa. Orzeczenie to miało fundamentalne znaczenie dla ustanowienia zasady bezpośredniej skuteczności prawa wspólnotowego. Rozszerzyło ono ochronę praw jednostek, które zyskały możliwość powołania się na normy prawa wspólnotowego przed organami krajowymi. ETS podkreślił także specyfikę porządku prawnego Wspólnoty, wskazując na jego autonomiczny charakter. Orzeczenie to miało wpływ na kształtowanie zasady bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego, która umożliwia oparcie rozstrzygnięcia sprawy przez organ krajowy w oparciu o przepis wspólnotowy. Zasadę prymatu prawa wspólnotowego nad prawem krajowym ETS potwierdził chociażby w wyroku nr 6/64 z dn. 15 lipca 1964 r. w sprawie Flaminio Costa v. ENEL.

Zasadę bezpośredniego obowiązywania prawa wspólnotowego ETS podkreślił w orzeczeniu nr 106/77 Administracja Finansów Państwowych v. Simmenthal Spa, w którym uznał, iż bezpośrednie obowiązywanie prawa wspólnotowego oznacza, że jego postanowienia posiadają pełną moc jednolicie we wszystkich państwach od momentu wejścia w życie przez cały okres ważności (wchodzą automatycznie do porządku prawnego państw), bezpośrednio obowiązujące przepisy stanowią źródło praw i obowiązków dla wszystkich, których one dotyczą, bez względu na to czy są to państwa członkowskie czy poszczególne osoby, prawo wspólnotowe przez samo wejście w życie uniemożliwia stosowanie każdego przepisu prawa wewnętrznego z nim sprzecznym.

Powyższe zasady zostały także potwierdzone na poziomie prawa krajowego w orzecznictwie sądów administracyjnych, w szczególności w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej jako „WSA”) w Warszawie z dnia 31 października 2007 r. sygn. III SA/Wa 4330/06, czy wyroku z dnia 30 kwietnia 2008 r. sygn. III SA/Wa 173/08.

Mając powyższe na uwadze oraz uprawnienie L. do bezpośredniego stosowania przepisów Dyrektywy VAT w zakresie, w jakim przepisy Ustawy o VAT nie są z nimi zgodne, Spółka ma prawo zastosować 7% stawkę VAT do produkowanych wyrobów ciastkarskich objętych wnioskiem, na podstawie art. 98 ust. 1-2 oraz Załącznika III Dyrektywy VAT.

Stawka VAT, obok m.in. podstawy opodatkowania, momentu powstania obowiązku podatkowego, jest jednym z elementów konstrukcyjnych podatku VAT. O ile sama wysokość stawki VAT nie jest w stanie zakłócić funkcjonowania systemu VAT, o tyle nieprawidłowe różnicowanie tej stawki może mieć fundamentalne znaczenie dla podstawowej cechy tego podatku, jaką jest jego neutralność.

Bogate orzecznictwo ETS potwierdza, iż swoboda państw członkowskich w dziedzinie podatków krajowych nie może sankcjonować odstępstwa od podstawowej zasady równego traktowania w sprawach podatkowych wyrażonej w artykule 95 Traktatu, lecz musi być realizowana w granicach tej zasady i zgodnie z treścią zawartych tam zakazów.

W szczególności na istotność tego zagadnienia zwrócił uwagę ETS w rozstrzygnięciu sprawy z dnia 23 października 2003 r. nr C-109/02 pomiędzy Komisją Europejską a Republiką Federalną Niemiec. W orzeczeniu tym ETS stwierdził, iż przy zastosowaniu prawa do objęcia obniżoną stawką VAT określonych grup towarów i usług państwa członkowskie obowiązane są realizować to prawo przy uwzględnieniu zasady neutralności. ETS podkreślił, że oczywistym jest - na podstawie dorobku orzeczniczego ETS - iż respektowanie tej zasady uniemożliwia między innymi nierówne traktowanie dla celów VAT podobnych dóbr i usług, które są względem siebie konkurencyjne. Ważność respektowania tej zasady ETS podkreślił także m.in. w wyroku nr 267/99 pomiędzy Christiane Urbing-Adam a Administration de l’enregistrement et des domains (Luksemburg).

Odnosząc powyższe rozważania do sytuacji przedstawionej we wniosku należy stwierdzić, iż nie jest zasadnym - z perspektywy fundamentalnej zasady neutralności systemu podatku VAT - różnicowanie stawki VAT w odniesieniu do wyrobów ciastkarskich w zależności od tego czy są one klasyfikowane jako świeże, czy jako o przedłużonym terminie do spożycia. Zakwalifikowanie wyrobu do danej kategorii jest możliwe tylko w oparciu o wewnętrzny system klasyfikacji, który nie jest dozwolony przez Dyrektywę VAT.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż, niezależnie od przepisów Ustawy o VAT, która warunkuje zastosowanie 7% stawki VAT od kryterium świeżości wyrobu ciastkarskiego, Spółka ma prawo zastosować 7% stawkę VAT do produkowanych wyrobów ciastkarskich objętych wnioskiem, na podstawie art. 98 ust. 1-2 oraz Załącznika III Dyrektywy VAT.

Reasumując, w ocenie Spółki:

1. Spółka ma prawo rozpocząć stosowanie 7% stawki VAT do wyrobów ciastkarskich z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego na podstawie art. 41 ust. 1-2 oraz Załącznika nr 3 poz. 25 Ustawy o VAT.

2. Spółka będzie miała prawo stosować 7% stawkę VAT do nowych wyrobów ciastkarskich z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego, a także z innego ciasta, których technologia wytwarzania będzie taka sama jak w przypadku wyrobów wymienionych wyżej i co w konsekwencji umożliwi zaklasyfikowanie tych wyrobów w grupowaniu PKWiU 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie”.

3. Niezależnie od postanowień Ustawy o VAT w zakresie, w którym ogranicza stosowanie stawki 7% VAT do określonych wyrobów ciastkarskich, Spółka ma prawo do zastosowania tej stawki do wyrobów ciastkarskich objętych wnioskiem bezpośrednio na podstawie art. 98 ust. 1-2 oraz Załącznika III Dyrektywy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zastosowania stawki podatku 7% dla wyrobów ciastkarskich uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 2008 r. Nr 207 poz. 1293 ze zm.) do dnia 31 grudnia 2010 r. dla potrzeb podatku od towarów i usług zachowuje swoją aktualność Polska Klaryfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.). Ponadto na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z zasadą jednoznaczności grupowań, wynikającą z pkt 5.1.5. zasad metodycznych do PKWiU, zakresy poszczególnych grupowań pochodnych określonego grupowania macierzystego w żadnym przypadku nie mogą zachodzić na siebie, to znaczy nie może powstać sytuacja, w której określony produkt może być zaliczany do więcej niż jednego grupowania PKWiU.

Należy również wskazać, iż organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Stosownie do Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów. Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego. W przypadku trudności klasyfikacyjnych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług dla dostawy towarów i świadczenia usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W poz. 25 załącznika nr 3 do ustawy zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% wymieniono pod symbolem PKWiU 15.81.1 – Pieczywo, wyroby piekarskie i ciastkarskie świeże. W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, iż wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku VAT lub opodatkowanych stawką 0% i 3%. Z powyższego wynika obowiązywanie stawki 7% dla dostawy towarów zaliczanych do kategorii pieczywa, wyrobów piekarskich lub ciastkarskich będących wyrobami świeżymi oraz dodatkowo sklasyfikowanymi do grupowania PKWiU o symbolu 15.81.1. Zatem dostawa towarów spełniających ww. przesłanki podlega opodatkowaniu stawką preferencyjną 7%.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy o statystyce publicznej nie definiują pojęcia "świeży", dlatego też właściwym do określenia czy dany produkt jest świeży czy też ma przedłużony okres trwałości jest producent wyrobu.

Zgodnie z definicją Współczesnego Słownika Języka Polskiego pod redakcją prof. Bogusława Dunaja, wyd. Lagenscheidt, Warszawa 2007, słowo „świeży” oznacza taki, który nie stracił jeszcze swoich walorów smakowych, zapachowych itp. nie zepsuł się, nie zeschnął, nie zwiądł; o artykułach spożywczych: nieprzetworzony, niekonserwowany, w stanie naturalnym; surowy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest producentem wyrobów cukierniczych. Asortyment Spółki obejmujący wyroby ciastkarskie i ciastka z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego. Technologia wytwarzania wymienionych powyżej wyrobów ciastkarskich jest zasadniczo taka sama, niezależnie od nazw handlowych, walorów smakowych czy wizualnych produktów oraz gramatury opakowań, które z uwagi na działania marketingowe Spółki mogą ulegać modyfikacjom. Głównymi założeniami stosowanej technologii jest zachowanie świeżości poprzez zastosowanie naturalnych procesów wypieku, bez stosowania dodatkowych sztucznych, aktywnie działających substancji przedłużających świeżość wyrobów takich jak konserwanty.

Spółka otrzymała klasyfikację statystyczną produkowanych wyrobów. Urząd Statystyczny w Łodzi poinformował Spółkę, iż właściwym do określenia czy dany wyrób piekarski lub ciastkarski jest wyrobem świeżym, czy o przedłużonej trwałości jest producent wyrobu. Jednocześnie potwierdzono zaproponowaną przez Spółkę - producenta wymienionych powyżej wyrobów - klasyfikację statystyczną. Spółka została poinformowana, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz.U. Nr 207, poz. 1293) wymienione we wniosku wyroby ciastkarskie z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego i kruchego, pod warunkiem, iż nie zawierają dodatku środka konserwującego, mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże”. Natomiast według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz.U. nr 89, poz. 844 z późn. zm.) wyroby te, określone przez producenta jako wyrób świeży, mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 15.81.12-00.00 „Wyroby ciastkarskie świeże (ciastka i ciasta, pieczywo cukiernicze i pozostałe wyroby piekarskie z dodatkiem środka słodzącego)”. Ponadto zgodnie z § 3 powołanego rozporządzenia, na podstawie którego do celów podatkowych nadal stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz.U. nr 42, poz. 264 z późn. zm.) Urząd Statystyczny potwierdził klasyfikację statystyczną wyrobów ciastkarskich z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego i kruchego, określone przez producenta jako wyrób świeży, w grupowaniu: PKWiU 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie”.

W odpowiedzi na wezwanie czy wyroby ciastkarskie z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego, a także z innego ciasta niezależnie od nazw handlowych produktów, które w przyszłości może nadać produktom Wnioskodawca będące przedmiotem pytania nr 2 zachowują świeżość w wyniku zastosowania naturalnych procesów wypieku, bez zastosowania dodatkowych sztucznych i aktywnie działających substancji (takich jak konserwanty), Wnioskodawca stwierdził, że nie używa konserwantów do produkcji wyrobów ciastkarskich z ciasta biszkoptowego, biszkoptowo-tłuszczowego oraz kruchego a także żadnego objętego niniejszym wnioskiem. Wyroby zachowują świeżość w wyniku zastosowania naturalnych procesów wypieku bez zastosowania dodatkowych sztucznych i aktywnie działających substancji.

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy prawidłowe jest zastosowanie stawki 7% także do dostawy innych niż sklasyfikowane przez Urząd Statystyczny wyrobów ciastkarskich z innego ciasta niezależnie od nazwy handlowej z zastrzeżeniem, że technologia wytwarzania tych produktów będzie analogiczna jak wyrobów ciastkarskich sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie”. Spółka zastrzega, że stosowana technologia wytwarzania tych produktów umożliwi ich zaklasyfikowanie do grupowania PKWiU 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie”.

Z powyższego wynika, że do produkcji wszystkich swoich towarów stanowiących przedmiot niniejszej interpretacji nie są używane konserwanty. Wyroby zachowują świeżość w wyniku zastosowania naturalnych procesów wypieku bez zastosowania dodatkowych sztucznych i aktywnie działających substancji. Oznacza to, że zgodnie z przyjętymi przez Spółkę kryteriami technologii wytworzenia (polegającymi na braku stosowania konserwantów – „Wyroby zachowują świeżość w wyniku zastosowania naturalnych procesów wypieku bez zastosowania dodatkowych sztucznych i aktywnie działających substancji”), wyroby Spółki należy zaliczyć do wyrobów świeżych i tym samym nie będzie ich można zaliczyć do wyrobów o przedłużonej trwałości. Ponadto Spółka klasyfikuje swoje wyroby do kategorii PKWiU 15.81.12-00.1 jako wyroby ciastkarskie. Taka klasyfikację potwierdził Urząd Statystyczny.

Skutkiem zaklasyfikowania przez Spółkę wszystkich swoich wyrobów do kategorii pieczywa, wyrobów piekarskich lub ciastkarskich sklasyfikowanych do grupowania PKWiU 15.81.1 oraz uznaniem, że poprzez stosowanie odpowiedniej technologii wypieku produkty uznane są za świeże - jest zakwalifikowanie tych wyrobów jako wymienionych w poz. 25 załącznika nr 3 do ustawy.

Mając na względzie przywołane regulacje prawne oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż mając na uwadze dokonaną przez Wnioskodawcę klasyfikację przedmiotowych towarów do symbolu PKWiU 15.81.12-00.00 dostawa tych towarów korzysta z preferencyjnej 7% stawki podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z poz. 25 załącznika nr 3 do ustawy. Zatem, Wnioskodawca do dostawy produktów będących przedmiotem wniosku ma prawo stosować obniżoną stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stosowania stawki 7% uznać należało za prawidłowe.

Organ podatkowy wskazuje, iż skoro przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ograniczają zastosowania stawki 7% na dostawę wyrobów będących przedmiotem niniejszej interpretacji odstąpiono od odpowiedzi na pytanie nr 3.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.