1.
Zapasy interwencyjne innych państw członkowskich Unii Europejskiej mogą być utrzymywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem zawarcia umowy międzynarodowej między Rzecząpospolitą Polską a państwem, na rzecz którego zapasy te będą utrzymywane.
2.
Umowa międzynarodowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1)
organ właściwy do wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów na rzecz państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa;
2)
organ państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa, właściwy do wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów na jego rzecz;
3)
sposób dysponowania zapasami utrzymywanymi na rzecz państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, w tym ich uwalniania;
4)
tryb kontroli stanu i jakości zapasów utrzymywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5)
sposób spełnienia międzynarodowych wymagań dotyczących sprawozdawczości w zakresie zapasów.
3.
Wydając zgodę, o której mowa w ust. 2 pkt 1, właściwy organ uwzględnia w szczególności stan zdolności magazynowych na ropę naftową i paliwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz konieczność zapewnienia zdolności magazynowych dla zapasów interwencyjnych.
4.
Zapasów, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się do zapasów interwencyjnych.
