1.
Na terenach zalewowych rzek przegradzanych nasypami drogowymi, gdy zachodzą okoliczności określone w ust. 2, powinny być wykonane wały kierujące, z zastrzeżeniem ust. 4.
2.
Wały kierujące, o których mowa w ust. 1, powinny być zastosowane w szczególności, gdy:
1)
występują jednocześnie następujące czynniki:
a) przepływ na terenach zalewowych jest większy niż 15% całkowitego przepływu miarodajnego,
b) średnia prędkość wody na terenie zalewowym jest większa niż 0,6 m/s,
c) nasyp drogowy przegradza teren zalewowy na odcinku większym niż 1/3 jego szerokości,
a) przepływ na terenach zalewowych jest większy niż 15% całkowitego przepływu miarodajnego,
b) średnia prędkość wody na terenie zalewowym jest większa niż 0,6 m/s,
c) nasyp drogowy przegradza teren zalewowy na odcinku większym niż 1/3 jego szerokości,
2)
wody występują z brzegów częściej niż raz na 3 lata,
3)
koryto rzeki jest nieuregulowane, niestabilne i wykazuje tendencje do tworzenia się zatorów lodowych,
4)
w przekroju mostowym występują zaburzenia przepływu wywołane niesymetrycznym usytuowaniem podpór mostu w stosunku do osi cieku.
3.
Wały kierujące powinny być zaprojektowane dla przepływu miarodajnego, zgodnie z zasadami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
4.
Wały kierujące nie powinny być zastosowane na potokach górskich i rzekach podgórskich oraz na odcinkach cieków łączących je.