1.
Ustawa reguluje sprawy związane z uprawianiem żeglugi na wodach śródlądowych uznanych za żeglowne na podstawie przepisów Prawa wodnego, zwanych dalej "śródlądowymi drogami wodnymi".
2.
Ustawa określa:
1)
organy administracji żeglugi śródlądowej i ich kompetencje;
2)
warunki uprawiania żeglugi;
3)
zasady prowadzenia rejestru administracyjnego i wykonywania pomiaru statków;
4)
wymagania bezpieczeństwa żeglugi;
5)
zasady klasyfikacji i utrzymania śródlądowych dróg wodnych;
5a)
zasady prowadzenia zharmonizowanego systemu usług informacji rzecznej;
5b)
zasady prowadzenia bazy danych statków;
6)
zasady wykonywania pilotażu;
7)
postępowanie w razie wypadku żeglugowego;
8)
przepisy karne.
3.
Przepisy ustawy stosuje się także do statków służących do przewozów międzybrzegowych, przewozu osób lub ładunków, uprawiania sportu lub rekreacji, połowu ryb, wykonywania robót technicznych lub eksploatacji złóż kruszywa na innych wodach śródlądowych niż określone w ust. 1, z tym że do statków wykorzystywanych do celów niezwiązanych z uprawianiem sportu lub rekreacji lub przewozem osób, o długości kadłuba nieprzekraczającej 7,5 m, jeżeli nie są wyposażone w napęd mechaniczny o mocy silnika przekraczającej 10 kW, kierowanych przez osoby, które ukończyły 18 lat, stosuje się wyłącznie przepisy dotyczące bezpieczeństwa ruchu, wyposażenia, sygnalizacji i łączności.
