1.
Dla szkód w środowisku w powierzchni ziemi, dokonując oceny występowania znaczącego zagrożenia dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, o której mowa w art. 13 uzgodnienie warunków przeprowadzenia działań naprawczych ust. 2a pkt 6 lub art. 15 decyzja nakładająca obowiązek przeprowadzenia badań zapobiegawczych lub naprawczych ust. 2 pkt 3 lit. a tiret czwarte, lub art. 17 obowiązek umożliwienia prowadzenia działań zapobiegawczych i naprawczych ust. 2a pkt 1 lit. d, uwzględnia się w szczególności:
1)
postać chemiczną, w jakiej występuje zanieczyszczenie i jego biodostępność;
2)
możliwość rozprzestrzeniania się zanieczyszczenia;
3)
potencjalne drogi narażenia z uwzględnieniem rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w zależności od właściwości gleby, ukształtowania, budowy geologicznej i warunków hydrogeologicznych, a także pokrycia terenu;
4)
środowisko oraz ludzi, którzy mogliby ucierpieć w wyniku zanieczyszczenia;
5)
występowanie na terenie zanieczyszczonym i w jego okolicy zwłaszcza gruntów uprawnych, ogrodów, parków, placów zabaw, terenów sportowych, budynków mieszkalnych i użytkowych, form ochrony przyrody, zasobów wody pitnej i ujęć wody.
2.
Przy dokonywaniu oceny uwzględnia się przepisy, wydawane na podstawie art. 101p ocena występowania znaczącego zagrożenia dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska ust. 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
3.
Jeżeli ocena wykaże, że nie występuje znaczące zagrożenie dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, regionalny dyrektor ochrony środowiska może odpowiednio zwolnić, w drodze decyzji, podmiot korzystający ze środowiska z obowiązku przeprowadzenia działań naprawczych albo nie przeprowadzać działań, o których mowa w art. 16 przesłanki podjęcia działań zapobiegawczych lub naprawczych przez organ ochrony środowiska.