1.
Kto w stanie zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii nie stosuje się do ustanowionych na podstawie art. 46 ogłaszanie i odwoływanie stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii lub art. 46b rozporządzenie w sprawie ograniczeń, obowiązków i nakazów w przypadku wystąpienia stanu epidemii lub zagrożenia epidemicznego nakazów, zakazów lub ograniczeń, o których mowa w:
1)
art. 46 ogłaszanie i odwoływanie stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii ust. 4 pkt 1 lub w art. 46b rozporządzenie w sprawie ograniczeń, obowiązków i nakazów w przypadku wystąpienia stanu epidemii lub zagrożenia epidemicznego pkt 5 i 9–12, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 30 000 zł;
2)
art. 46 ogłaszanie i odwoływanie stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii ust. 4 pkt 2 lub w art. 46b rozporządzenie w sprawie ograniczeń, obowiązków i nakazów w przypadku wystąpienia stanu epidemii lub zagrożenia epidemicznego pkt 3, podlega karze pieniężnej w wysokości od 10 000 zł do 30 000 zł;
3)
art. 46 ogłaszanie i odwoływanie stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii ust. 4 pkt 3–5 lub w art. 46b rozporządzenie w sprawie ograniczeń, obowiązków i nakazów w przypadku wystąpienia stanu epidemii lub zagrożenia epidemicznego pkt 2 i 8, podlega karze pieniężnej w wysokości od 10 000 zł do 30 000 zł;
4)
art. 46 ogłaszanie i odwoływanie stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii ust. 4 pkt 6, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 10 000 zł;
5)
art. 46 ogłaszanie i odwoływanie stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii ust. 4 pkt 7 lub w art. 46b rozporządzenie w sprawie ograniczeń, obowiązków i nakazów w przypadku wystąpienia stanu epidemii lub zagrożenia epidemicznego pkt 4, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 10 000 zł.
2.
Kto w stanie zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii nie wykonuje decyzji, o których mowa w art. 47 skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii ust. 4, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 30 000 zł.
3.
Kary pieniężne, o których mowa w:
1)
ust. 1, wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, państwowy powiatowy inspektor sanitarny i państwowy graniczny inspektor sanitarny;
2)
ust. 2, wymierza odpowiednio wojewoda albo minister właściwy do spraw zdrowia.
4.
Decyzja w sprawie kary pieniężnej podlega natychmiastowemu wykonaniu z dniem jej doręczenia. Decyzję tę doręcza się niezwłocznie.
5.
W przypadku ponownego popełnienia takiego samego czynu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, wysokość kary pieniężnej:
1)
jest nie niższa od wysokości kary pieniężnej wymierzonej poprzednio za takie naruszenie;
2)
ustala się, dokonując powiększenia o 25% wysokości kary pieniężnej ustalonej zgodnie z pkt 1.
6.
Egzekucja nałożonych kar pieniężnych następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
7.
Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa i są wpłacane w terminie 7 dni od dnia wydania decyzji. W przypadku kar, o których mowa w ust. 1, są one wpłacane na rachunek bankowy właściwej stacji sanitarno-epidemiologicznej.
8.
W zakresie nieuregulowanym w ustawie do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, z późn. zm.).
