1.
Tworzy się Krajowy system zielonych inwestycji, w ramach którego środki pochodzące ze sprzedaży jednostek przyznanej emisji oraz środki uzyskane w wyniku przeprowadzenia aukcji, o których mowa w art. 27 ust. 3 zdanie drugie ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, gromadzone na rachunku, o którym mowa w art. 23 Rachunek klimatyczny ust. 1 oraz 1a, są przeznaczane na:
1)
dofinansowanie realizacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) programów lub projektów związanych z ochroną środowiska, w szczególności z ograniczeniem lub unikaniem krajowej emisji gazów cieplarnianych, pochłanianiem lub sekwestracją dwutlenku węgla (CO2),
b) działań adaptacyjnych do zmian klimatu,
c) innych działań związanych z ochroną powietrza,
d) inwestycji realizowanych przez operatora systemu dystrybucyjnego,
e) inwestycji w instalacje odnawialnych źródeł energii,
f) inwestycji w jednostki kogeneracji wytwarzające energię elektryczną i ciepło użytkowe w wysokosprawnej kogeneracji,
g) inwestycji mających na celu dostosowanie do przepisów prawa Unii Europejskiej mających na celu ochronę środowiska, w szczególności poziomów emisji ustalonych w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (Dz. Urz. UE L 212 z 17.08.2017, str. 1),
h) inwestycji w magazyny energii elektrycznej;
a) programów lub projektów związanych z ochroną środowiska, w szczególności z ograniczeniem lub unikaniem krajowej emisji gazów cieplarnianych, pochłanianiem lub sekwestracją dwutlenku węgla (CO2),
b) działań adaptacyjnych do zmian klimatu,
c) innych działań związanych z ochroną powietrza,
d) inwestycji realizowanych przez operatora systemu dystrybucyjnego,
e) inwestycji w instalacje odnawialnych źródeł energii,
f) inwestycji w jednostki kogeneracji wytwarzające energię elektryczną i ciepło użytkowe w wysokosprawnej kogeneracji,
g) inwestycji mających na celu dostosowanie do przepisów prawa Unii Europejskiej mających na celu ochronę środowiska, w szczególności poziomów emisji ustalonych w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (Dz. Urz. UE L 212 z 17.08.2017, str. 1),
h) inwestycji w magazyny energii elektrycznej;
2)
refinansowanie:
a) Narodowemu Funduszowi kosztów związanych z przeznaczaniem środków tego funduszu niebędących wpływami pochodzącymi ze sprzedaży jednostek Kioto,
b) wojewódzkiemu funduszowi ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zwanemu dalej "wojewódzkim funduszem", kosztów związanych z przeznaczaniem środków tego funduszu
- na dofinansowanie programów lub projektów z zakresu ochrony środowiska, w tym kosztów związanych z przekazaniem środków na dochody budżetu państwa w celu dofinansowania zadań realizowanych przez państwowe jednostki budżetowe, obejmujących realizację tych programów lub projektów.
a) Narodowemu Funduszowi kosztów związanych z przeznaczaniem środków tego funduszu niebędących wpływami pochodzącymi ze sprzedaży jednostek Kioto,
b) wojewódzkiemu funduszowi ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zwanemu dalej "wojewódzkim funduszem", kosztów związanych z przeznaczaniem środków tego funduszu
- na dofinansowanie programów lub projektów z zakresu ochrony środowiska, w tym kosztów związanych z przekazaniem środków na dochody budżetu państwa w celu dofinansowania zadań realizowanych przez państwowe jednostki budżetowe, obejmujących realizację tych programów lub projektów.
2.
Programy lub projekty, o których mowa w ust. 1, są realizowane w obszarach:
1)
poprawy efektywności energetycznej w różnych sektorach gospodarki;
2)
poprawy efektywności wykorzystania węgla, w tym związanej z czystymi technologiami węglowymi;
3)
zamiany stosowanego paliwa na paliwo niskoemisyjne;
4)
unikania lub redukcji emisji gazów cieplarnianych w sektorze transportu;
5)
wykorzystania odnawialnych źródeł energii;
5a)
inwestycji w jednostki kogeneracji wytwarzające energię elektryczną i ciepło użytkowe w wysokosprawnej kogeneracji;
6)
unikania lub redukcji emisji metanu przez jego odzyskiwanie i wykorzystywanie w przemyśle wydobywczym, gospodarce odpadami i ściekami oraz w gospodarce rolnej, a także przez wykorzystywanie go do produkcji energii;
7)
działań związanych z sekwestracją gazów cieplarnianych;
8)
innych działań zmierzających do ograniczania lub unikania krajowej emisji gazów cieplarnianych lub pochłaniania dwutlenku węgla (CO2) oraz adaptacji do zmian klimatu;
8a)
inwestycji realizowanych przez operatora systemu dystrybucyjnego;
8b)
dostosowania jednostek wytwórczych do poziomów emisji ustalonych w przepisach prawa Unii Europejskiej mających na celu ochronę środowiska, w szczególności w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE;
8c)
inwestycji w magazyny energii elektrycznej;
9)
prowadzenia prac badawczo-rozwojowych w zakresie wykorzystania odnawialnych źródeł energii oraz zaawansowanych i innowacyjnych technologii przyjaznych środowisku;
10)
działalności edukacyjnej, w tym prowadzenia szkoleń wspomagających wypełnianie krajowych zobowiązań wynikających z Protokołu z Kioto.
3.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje programów i projektów przeznaczonych do realizacji w obszarach, o których mowa w ust. 2 pkt 1–4, 6–8, 9 i 10, kierując się koniecznością wypełniania zobowiązań wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej i umów międzynarodowych z zakresu ochrony środowiska oraz potrzebą zapewnienia przejrzystości procedur wyboru programów i projektów, a także mając na uwadze wyznaczone obszary oraz wielkość osiąganych efektów ekologicznych.
4.
Minister właściwy do spraw klimatu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw energii, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje programów i projektów przeznaczonych do realizacji w obszarach, o których mowa w ust. 2 pkt 5, 5a i 8a–8c, kierując się koniecznością wypełniania zobowiązań wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej i umów międzynarodowych z zakresu ochrony środowiska oraz potrzebą zapewnienia przejrzystości procedur wyboru programów i projektów, a także mając na uwadze wyznaczone obszary oraz wielkość osiąganych efektów środowiskowych.
