1.
Krajowy ośrodek przedkłada ministrowi właściwemu do spraw klimatu informacje i dane dotyczące oszacowania liczby jednostek przyznanej emisji, które mogą zostać zbyte.
2.
Przy szacowaniu liczby jednostek przyznanej emisji bierze się pod uwagę informacje dotyczące:
1)
przewidywanej całkowitej krajowej emisji gazów cieplarnianych w okresie rozliczeniowym 2008-2012;
2)
całkowitej rzeczywistej krajowej emisji gazów cieplarnianych dostępne za ostatni rok;
3)
całkowitej rzeczywistej emisji z instalacji objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji dostępne za ostatni rok;
4)
liczby jednostek przyznanej emisji przeznaczonych do zamiany na uprawnienia do emisji przyznawane instalacjom w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji;
5)
liczby jednostek przyznanej emisji przeznaczonych do zamiany na jednostki redukcji emisji dla projektów wspólnych wdrożeń realizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6)
poziomu Krajowej rezerwy jednostek Kioto;
7)
przewidywanej liczby jednostek przyznanej emisji przeznaczonych do przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy;
8)
wielkości popytu i podaży jednostek przyznanej emisji na rynku międzynarodowym;
9)
dotychczasowej liczby zbytych jednostek przyznanej emisji.
