1.
Uprawniony, o którym mowa w art. 2 podmioty uprawnione do używania i wykorzystywania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej ust. 1 pkt 11, nie dokumentuje prewencyjnego użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego, chyba że skutkowało to zranieniem osoby lub wystąpieniem innych widocznych objawów zagrożenia życia lub zdrowia tej osoby albo jej śmiercią lub szkodą w mieniu.
1a.
Uprawniony, o którym mowa w art. 2 podmioty uprawnione do używania i wykorzystywania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej ust. 2 pkt 2, dokumentuje prewencyjne użycie środków przymusu bezpośredniego w księdze ewidencji prewencyjnego użycia środków przymusu bezpośredniego. Przepisów art. 51 dokumentowanie użycia i wykorzystania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej ust. 1 i 3 nie stosuje się, chyba że skutkiem tego użycia było zranienie nieletniego lub wystąpienie innych widocznych objawów zagrożenia życia lub zdrowia tego nieletniego albo jego śmierć, albo zniszczenie mienia.
2.
Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego przez pododdział zwarty jego dowódca dokumentuje niezwłocznie po zakończeniu działań tego pododdziału, w trakcie których nastąpiło to użycie lub wykorzystanie, sporządzając notatkę, którą przekazuje organowi lub osobie, która udzieliła zgody na użycie tych środków.
3.
Uprawniony, o którym mowa w art. 46 zakaz użycia lub wykorzystania broni palnej przez oddział zwarty ust. 2, dokumentuje użycie broni palnej na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
