§ 1.
Sędziowie Sądu Najwyższego w Izbie Wojskowej podlegają zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej z zachowaniem uprawnień przysługujących żołnierzom zwolnionym z tej służby z przyczyn, które nie powodują utraty tych uprawnień.
§ 2.
Prawo do emerytury lub renty wojskowej ulega zawieszeniu, jeżeli osoba, o której mowa w § 1, po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej pozostaje na stanowisku sędziego Sądu Najwyższego, zostanie powołana na stanowisko sędziego w innym sądzie lub na stanowisko prokuratora albo wybrana do składu Trybunału Konstytucyjnego.
§ 3.
Osoba powołana na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego, pełniąca zawodową służbę wojskową, podlega zwolnieniu z tej służby przed objęciem stanowiska. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
§ 4.
Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do osoby posiadającej uprawnienie do emerytury lub renty wojskowej, która pozostaje na stanowisku sędziego Sądu Najwyższego w dniu wejścia w życie ustawy lub powołanej na stanowisko po dniu wejścia jej w życie.
§ 5.
W razie zbiegu uposażenia w stanie spoczynku z prawem do emerytury lub renty wojskowej, wypłaca się osobie uprawnionej wyłącznie świadczenie wyższe lub przez nią wybrane.
§ 6.
Zwolnienie, o którym mowa w § 1, następuje nie później niż przed upływem sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.