Oddział IV. Kontrola spełniania wymagań przez ciśnieniowe urządzenia transportowe - Ustawa o przewozie towarów niebezpiecznych

Art. 93. Kontrola spełniania wymagań przez ciśnieniowe urządzenia transportowe

1.

Kontrolę spełniania wymagań przez ciśnieniowe urządzenia transportowe prowadzi z urzędu albo na wniosek właściwy organ wyspecjalizowany:

1)

wojewódzki inspektor transportu drogowego - w przypadku przewozu drogowego towarów niebezpiecznych;

2)

Prezes Urzędu Transportu Kolejowego - w przypadku przewozu koleją towarów niebezpiecznych;

3)

dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej - w przypadku przewozu żeglugą śródlądową towarów niebezpiecznych.

2.

Przedmiotem kontroli mogą być wprowadzone do obrotu ciśnieniowe urządzenia transportowe, prawidłowość ich oznakowania oraz dotycząca ich dokumentacja techniczna. Z przeprowadzonych czynności kontrolnych sporządza się protokół.

3.

Właściwy organ wyspecjalizowany przeprowadza lub zleca przeprowadzenie badania ciśnieniowych urządzeń transportowych specjalistycznej jednostce.

4.

Z przeprowadzonych w ramach kontroli badań sporządza się sprawozdanie, które dołącza się do protokołu kontroli.

Art. 94. Finansowanie kosztów specjalistycznych badań ciśnieniowych urządzeń transportowych

1.

W przypadku stwierdzenia przez właściwy organ wyspecjalizowany, że ciśnieniowe urządzenie transportowe spełnia wymagania lub oznakowanie znakiem П tego urządzenia zostało dokonane zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału, koszty związane z badaniami ponosi Skarb Państwa.

2.

Jeżeli przeprowadzone badania wykażą, że ciśnieniowe urządzenie transportowe nie spełnia wymagań lub oznakowanie znakiem П tego urządzenia zostało dokonane niezgodnie z przepisami niniejszego rozdziału, koszty tych badań ponosi osoba, która wprowadziła to urządzenie do obrotu, uiszczając opłatę, o której mowa w ust. 3.

3.

Właściwy organ wyspecjalizowany ustala, w drodze decyzji, opłatę za przeprowadzone badania, o których mowa w ust. 2, uwzględniając uzasadnione koszty badań, a także rodzaj badanego ciśnieniowego urządzenia transportowego, rodzaj, konstrukcję i właściwości użytych materiałów, wyposażenie w osprzęt lub wykonanie połączeń i wiek badanego ciśnieniowego urządzenia transportowego oraz stopień skomplikowania i zakres tych badań.

4.

Decyzji, o której mowa w ust. 3, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

5.

Opłatę, o której mowa w ust. 3, uiszcza się w terminie 21 dni od dnia doręczenia decyzji.

6.

Opłata, o której mowa w ust. 3, stanowi dochód budżetu państwa.

Art. 95. Nie spełnianie wymagań przez ciśnieniowe urządzenie transportowe

1.

W przypadku stwierdzenia, że:

1)

ciśnieniowe urządzenie transportowe nie spełnia wymagań,

2)

ciśnieniowe urządzenie transportowe podlegające oznakowaniu znakiem zgodności П nie posiada takiego oznakowania,

3)

oznakowanie znakiem zgodności П ciśnieniowego urządzenia transportowego zostało dokonane niezgodnie z przepisami niniejszego rozdziału,

4)

dokumentacja jest niedostępna albo niekompletna
- właściwy organ wyspecjalizowany w drodze decyzji, nakazuje zapewnić w określonym terminie zgodność ciśnieniowego urządzenia transportowego z wymaganiami lub warunkami określonymi w art. 70 deklaracja zgodności ciśnieniowego urządzenia transportowego ust. 1 albo wycofać urządzenie z obrotu.

2.

Właściwy organ wyspecjalizowany po upływie terminu ustalonego w decyzji, o której mowa w ust. 1, przeprowadza kontrolę mającą na celu ustalenie, czy niezgodność została usunięta w wyznaczonym terminie albo czy ciśnieniowe urządzenie transportowe zostało wycofane z obrotu.

3.

Jeśli właściwy organ wyspecjalizowany uzna, że niezgodność nie ogranicza się wyłącznie do terytorium Rzeczypospolitej Polskiej informuje Komisję Europejską i pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej o dokonanej ocenie i działaniach, których podjęcia zażądał od podmiotu uczestniczącego w obrocie ciśnieniowymi urządzeniami transportowymi.

4.

Właściwy organ wyspecjalizowany wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, jeżeli:

1)

nie stwierdzi naruszeń, o których mowa w ust. 1;

2)

niezgodność ciśnieniowego urządzenia transportowego z wymaganiami lub z warunkami określonymi w art. 70 deklaracja zgodności ciśnieniowego urządzenia transportowego ust. 1 została usunięta albo urządzenie zostało wycofane z obrotu;

3)

postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.

5.

Właściwy organ wyspecjalizowany w przypadku nieusunięcia niezgodności, o której mowa w ust. 1, wydaje decyzję o ograniczeniu albo zakazie dalszego wprowadzenia do obrotu, transportu lub użytkowania ciśnieniowego urządzenia transportowego albo wydaje decyzję nakazującą wycofanie tego urządzenia z obrotu.

6.

Właściwy organ wyspecjalizowany w przypadku stwierdzenia, że ciśnieniowe urządzenie transportowe właściwie oznakowane, we właściwy sposób utrzymywane i użytkowane zgodnie z przeznaczeniem może stwarzać zagrożenie dla zdrowia, bezpieczeństwa osób, zwierząt domowych lub mienia, podczas transportu lub użytkowania, wydaje decyzję o ograniczeniu albo zakazie dalszego wprowadzania do obrotu, transportu lub użytkowania kwestionowanego urządzenia albo wydaje decyzję nakazującą wycofanie tego urządzenia z obrotu.

7.

O decyzjach, o których mowa w ust. 5 i 6, oraz przyczynach ich podjęcia:

1)

wojewódzki inspektor transportu drogowego, za pośrednictwem Głównego Inspektora Transportu Drogowego,

2)

Prezes Urzędu Transportu Kolejowego,

3)

dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej
- niezwłocznie informują Komisję Europejską.

8.

Informacja, o której mowa w ust. 7, obejmuje w szczególności dane niezbędne do identyfikacji niezgodnych ciśnieniowych urządzeń transportowych, informacje na temat pochodzenia i łańcucha dostaw urządzeń, charakteru zarzucanej niezgodności i związanego z nią ryzyka oraz rodzaju i okresu obowiązywania podjętych środków krajowych, a także argumentację przedstawioną przez właściwy podmiot uczestniczący w obrocie ciśnieniowymi urządzeniami transportowymi. Właściwy organ wyspecjalizowany wskazuje w szczególności, czy niezgodność wynika z:

1)

niespełnienia przez ciśnieniowe urządzenia transportowe wymagań dotyczących zdrowia lub bezpieczeństwa osób lub innych aspektów ochrony interesów publicznych określonych odpowiednio w ADR, RID i ADN oraz w niniejszym rozdziale albo

2)

braków w normach lub kodeksach technicznych, o których mowa odpowiednio w ADR, RID i ADN lub w przepisach tego rozdziału.

9.

W przypadku otrzymania od innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej informacji o środkach podjętych odnośnie ciśnieniowego urządzenia transportowego niespełniającego wymagań lub warunków, o których mowa w art. 70 deklaracja zgodności ciśnieniowego urządzenia transportowego ust. 1, albo stwarzającego zagrożenie zdrowia, bezpieczeństwa osób, zwierząt domowych lub mienia odpowiednio minister właściwy do spraw transportu albo minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej niezwłocznie informuje Komisję Europejską i pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej o wszystkich podjętych w związku z tym środkach i przekazuje wszelkie dodatkowe informacje dotyczące niezgodności danych ciśnieniowych urządzeń transportowych, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku sprzeciwu wobec notyfikowanego środka krajowego, przedstawia swoje zastrzeżenia.

10.

W przypadku uznania przez Komisję Europejską decyzji, o której mowa w ust. 5 lub 6, za nieuzasadnioną organ wyspecjalizowany, który wydał decyzję, stwierdza jej wygaśnięcie.

11.

W przypadku uznania przez Komisję Europejską środków podjętych przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej za uzasadnione właściwy organ wyspecjalizowany wydaje decyzję nakazującą wycofanie z rynku ciśnieniowego urządzenia transportowego niespełniającego wymagań lub warunków, o których mowa w art. 70 deklaracja zgodności ciśnieniowego urządzenia transportowego ust. 1, albo stwarzającego zagrożenie zdrowia, bezpieczeństwa osób, zwierząt domowych lub mienia i informuje o tym Komisję Europejską.

Art. 95a. Wpis do rejestru wyrobów niezgodnych z wymaganiami lub stwarzających zagrożenie

1.

Właściwy organ wyspecjalizowany niezwłocznie przekazuje Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwanemu dalej „Prezesem UOKiK”, kopie decyzji ostatecznych, o których mowa w art. 95 nie spełnianie wymagań przez ciśnieniowe urządzenie transportowe ust. 5 i 6.

2.

Po przekazaniu kopii decyzji ostatecznych, o których mowa w art. 95 nie spełnianie wymagań przez ciśnieniowe urządzenie transportowe ust. 5 i 6, Prezes UOKiK dokonuje wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku.

3.

Prezes UOKiK usuwa wpis z rejestru, o którym mowa w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku, na wniosek właściwego organu wyspecjalizowanego, w przypadku gdy podmiot uczestniczący w obrocie ciśnieniowymi urządzeniami transportowymi:

1)

wykaże właściwemu organowi wyspecjalizowanemu, że wykonał decyzję, o której mowa w art. 95 nie spełnianie wymagań przez ciśnieniowe urządzenie transportowe ust. 5 lub 6, lub zapewnił zgodność ciśnieniowego urządzenia transportowego z wymaganiami; wpis usuwa się nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku przez właściwy organ wyspecjalizowany;

2)

zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej; wpis usuwa się nie wcześniej niż po upływie 24 miesięcy od dnia jego dokonania.

Art. 96. Odesłanie do przepisów innych ustaw

W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale do postępowania w sprawie kontroli wprowadzonych do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, 1491 i 2052 oraz z 2022 r. poz. 1301) i przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

Art. 97. Nadzór nad przewozem towarów niebezpiecznych i jednostkami realizującymi przewóz

1.

Nadzór nad przewozem towarów niebezpiecznych oraz nad jednostkami realizującymi zadania związane z tym przewozem, z zastrzeżeniem art. 98 nadzór nad przewozem towarów niebezpiecznych środkami transportu sił zbrojnych, sprawuje:

1)

minister właściwy do spraw transportu – w zakresie przewozu drogowego oraz przewozu koleją towarów niebezpiecznych;

2)

minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej – w zakresie przewozu żeglugą śródlądową towarów niebezpiecznych.

2.

W ramach sprawowanego nadzoru odpowiednio minister właściwy do spraw transportu albo minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej w szczególności sprawdza prawidłowość:

1)

działań podejmowanych przez służby kontrolne, o których mowa w art. 99 podmioty uprawnione do kontroli przewozu i ich współpraca z innymi podmiotami ust. 1 pkt 1-3;

2)

wykonywania przez Dyrektora TDT zadań w zakresie:
a) prowadzenia ewidencji doradców,
b) prowadzenia ewidencji ekspertów ADN, ekspertów ADN do spraw przewozu gazów i ekspertów ADN do spraw przewozu chemikaliów oraz ewidencji podmiotów prowadzących kursy dla doradców,
c) wydawania świadectwa doradcy i świadectwa dopuszczenia pojazdu ADR;

3)

wykonywania zadań przez dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej w zakresie wydawania świadectwa eksperta ADN, świadectwa eksperta ADN do spraw przewozu gazów, świadectwa eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów oraz świadectwa dopuszczenia statku ADN i tymczasowego świadectwa;

4)

czynności wykonywanych przez marszałka województwa w zakresie wydawania zaświadczeń ADR.

3.

W ramach sprawowanego nadzoru odpowiednio minister właściwy do spraw transportu albo minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej gromadzi informacje przekazywane przez:

1)

organy, o których mowa w art. 17 raport i informacja o poważnym wypadku lub awarii w przewozie ust. 1, w zakresie poważnych wypadków lub awarii związanych z przewozem towarów niebezpiecznych,

2)

marszałków województw w zakresie określonym w art. 56 zakaz prowadzenia kursów z zakresu przewozu towarów niebezpiecznych ust. 4,

3)

służby kontrolne w zakresie określonym w art. 104 roczne informacje o kontrolach, naruszeniach przepisów i nałożonych karach ust. 1 i 2
- w celu, w szczególności, monitorowania zdarzeń z udziałem towarów niebezpiecznych oraz podejmowanych działań w związku z tymi zdarzeniami, monitorowania skali naruszeń przepisów dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych, a także monitorowania procesu szkolenia w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych.

4.

W przypadku stwierdzenia, w ramach nadzoru, nieprawidłowości w zakresie, o którym mowa w ust. 2, odpowiednio minister właściwy do spraw transportu albo minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej może wydawać wiążące wytyczne i polecenia kierownikom jednostek organizacyjnych właściwych w tych sprawach.

Art. 98. Nadzór nad przewozem towarów niebezpiecznych środkami transportu sił zbrojnych

1.

Nadzór nad przewozem towarów niebezpiecznych środkami transportu należącymi do sił zbrojnych lub środkami transportu, za które siły zbrojne są odpowiedzialne, oraz nad jednostkami wojskowymi realizującymi zadania związane z tym przewozem sprawuje Minister Obrony Narodowej.

2.

W ramach sprawowanego nadzoru Minister Obrony Narodowej w szczególności sprawdza prawidłowość działań lub czynności podejmowanych przez Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych oraz Szefa Wojskowego Dozoru Technicznego.

3.

W przypadku stwierdzenia, w ramach nadzoru, nieprawidłowości działań w zakresie, o którym mowa w ust. 2, Minister Obrony Narodowej może wydawać wiążące wytyczne i polecenia szefom jednostek organizacyjnych właściwych w tych sprawach.

Art. 99. Podmioty uprawnione do kontroli przewozu i ich współpraca z innymi podmiotami

1.

Kontrolę przewozu towarów niebezpiecznych przeprowadzają:

1)

inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego - na drogach, parkingach oraz w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez uczestnika przewozu towarów niebezpiecznych w zakresie przewozu drogowego;

2)

upoważnieni pracownicy Urzędu Transportu Kolejowego - na obszarze kolejowym, bocznicach kolejowych oraz w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez uczestnika przewozu towarów niebezpiecznych w zakresie przewozu koleją;

3)

upoważnieni pracownicy urzędów żeglugi śródlądowej - na statkach żeglugi śródlądowej, w portach i przystaniach oraz w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez uczestnika przewozu towarów niebezpiecznych w zakresie przewozu żeglugą śródlądową;

4)

funkcjonariusze Policji - na drogach i parkingach;

5)

funkcjonariusze Straży Granicznej - na drogach i parkingach;

6)

funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej – na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

7)

żołnierze Żandarmerii Wojskowej - w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych wykonywanego przez siły zbrojne.

2.

Osoby, o których mowa w ust. 1, przy przeprowadzaniu kontroli współdziałają w niezbędnym zakresie z upoważnionymi przedstawicielami:

1)

organów dozoru jądrowego - w sprawach warunków przewozu materiałów promieniotwórczych;

2)

Transportowego Dozoru Technicznego - w sprawach, o których mowa w art. 9 właściwość organów w sprawach wykonywania czynności administracyjnych, ust. 1 pkt 4;

3)

Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych lub Wojskowego Dozoru Technicznego - w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych wykonywanego przez siły zbrojne;

4)

Inspekcji Ochrony Środowiska - w sprawach związanych z przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska;

5)

straży ochrony kolei - w sprawach związanych z przestrzeganiem przepisów porządkowych i dotyczących ochrony życia i zdrowia ludzi na obszarze kolejowym i w pojazdach kolejowych;

6)

organów właściwych w sprawach, o których mowa w art. 9 właściwość organów w sprawach wykonywania czynności administracyjnych, ust. 1 pkt 6-8 - w odpowiednim zakresie.

3.

Osoby przeprowadzające kontrolę, o których mowa w ust. 1, dokonują kontroli na warunkach i w trybie określonych w przepisach określających zakres ich działania.

4.

Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą wykonywać czynności doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu towarów niebezpiecznych.

Orzeczenia: 2

Art. 100. Zakres kontroli przewozu

1.

Kontrola, o której mowa w art. 99 podmioty uprawnione do kontroli przewozu i ich współpraca z innymi podmiotami ust. 1, polega na sprawdzeniu:

1)

zgodności wykonywanego przewozu towarów niebezpiecznych z wymaganiami określonymi odpowiednio w ADR, RID lub ADN oraz w ustawie;

2)

stanu technicznego naczyń, opakowań, urządzeń transportowych służących do przewozu towarów niebezpiecznych;

3)

stanu technicznego środka transportu użytego do przewozu, jego oznakowania i wyposażenia;

4)

przeszkolenia osób wykonujących przewóz towarów niebezpiecznych oraz czynności związane z tym przewozem, a także wyznaczenia właściwego doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu towarów niebezpiecznych;

5)

dokumentów wymaganych przy przewozie towarów niebezpiecznych, w szczególności zaświadczenia ADR.

2.

Funkcjonariusze Straży Granicznej i Policji przeprowadzają kontrolę w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1-3 i 5.

3.

Funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej przeprowadzają kontrolę w zakresie określonym w ust. 1 pkt 5.

4.

W przypadku stwierdzenia niewywiązywania się doradcy z obowiązków określonych w ustawie oraz odpowiednio w ADR, RID lub ADN osoby przeprowadzające kontrolę, o których mowa w art. 99 podmioty uprawnione do kontroli przewozu i ich współpraca z innymi podmiotami ust. 1 pkt 1-3, przekazują niezwłocznie informację o stwierdzonych naruszeniach do Dyrektora TDT.

5.

W przypadku stwierdzenia niewywiązywania się doradcy z obowiązków określonych w ustawie oraz odpowiednio w ADR, RID lub ADN, w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych przez siły zbrojne, żołnierze Żandarmerii Wojskowej przekazują niezwłocznie informację o stwierdzonych naruszeniach odpowiednio do Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych lub Dyrektora TDT.

6.

Do kontroli działalności gospodarczej w siedzibie uczestnika przewozu towarów niebezpiecznych stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

Art. 101. Lista kontrolna i protokół z kontroli

1.

Osoby, o których mowa w art. 99 podmioty uprawnione do kontroli przewozu i ich współpraca z innymi podmiotami ust. 1, są obowiązane podczas każdej kontroli wypełnić listę kontrolną oraz sporządzić protokół kontroli.

2.

Lista kontrolna i protokół kontroli są sporządzane w dwóch egzemplarzach, z czego:

1)

jeden egzemplarz jest przekazywany kontrolowanemu;

2)

drugi egzemplarz zachowują osoby przeprowadzające kontrolę, o których mowa w art. 99 podmioty uprawnione do kontroli przewozu i ich współpraca z innymi podmiotami ust. 1. Egzemplarz ten przechowywany jest przez okres 5 lat od dnia sporządzenia protokołu w dokumentacji prowadzonej przez organy, w których imieniu osoby, wskazane w art. 99 podmioty uprawnione do kontroli przewozu i ich współpraca z innymi podmiotami ust. 1, przeprowadzają kontrolę.

3.

(uchylony)

4.

W przypadku kontroli drogowej przewozu towarów niebezpiecznych dokonywanej podczas odprawy granicznej protokół kontroli jest sporządzany tylko w sytuacji stwierdzenia naruszeń.

Art. 102. Uprawnienia kontrolujących

1.

W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości związanych z przewozem drogowym towarów niebezpiecznych, mających wpływ na bezpieczeństwo tego przewozu, osoba przeprowadzająca kontrolę:

1)

uniemożliwia przekroczenie granicy środkiem transportu i jego wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli środek transportu znajduje się w zasięgu terytorialnym przejścia granicznego;

2)

podejmuje czynności zmierzające do usunięcia środka transportu wraz z ładunkiem i zdeponowania go w miejscu postojowym umożliwiającym bezpieczne jego pozostawienie na koszt właściciela lub posiadacza środka transportu;

3)

w stosunku do środków transportu należących do sił zbrojnych lub środków transportu, za które siły zbrojne są odpowiedzialne, podejmuje czynności zmierzające do usunięcia środka transportu wraz z ładunkiem i zdeponowania go w jednostce wojskowej.

2.

Środek transportu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może być zwrócony uprawnionej osobie po usunięciu nieprawidłowości i pokryciu kosztów związanych z jego usunięciem, postojem i czynnościami zabezpieczającymi.

3.

Do usuwania środka transportu, w zakresie nieuregulowanym ustawą, stosuje się odpowiednio zasady i warunki określone w przepisach prawa o ruchu drogowym.

Art. 103. Obowiązek zgłaszania naruszeń bezpieczeństwa w przewozie drogowym

Główny Inspektor Transportu Drogowego zgłasza poważne lub powtarzające się naruszenia zagrażające bezpieczeństwu w przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, dokonane przez pojazd lub przedsiębiorstwo z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, właściwym organom państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym pojazd lub przedsiębiorstwo są zarejestrowane.

Art. 104. Roczne informacje o kontrolach, naruszeniach przepisów i nałożonych karach

1.

Odpowiednio do posiadanych kompetencji Główny Inspektor Transportu Drogowego i Prezes Urzędu Transportu Kolejowego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego, przekazują ministrowi właściwemu do spraw transportu informacje o wysokości nałożonych kar za naruszenia dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych oraz liczbie przeprowadzonych kontroli w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych i stwierdzonych naruszeń przepisów dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych – w zakresie przewozu drogowego oraz przewozu koleją towarów niebezpiecznych.

2.

Szef Krajowej Administracji Skarbowej, Komendant Główny Straży Granicznej i Komendant Główny Policji, w terminie do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego, przekazują:

1)

ministrowi właściwemu do spraw transportu informacje o wysokości nałożonych kar za naruszenia dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych oraz liczbie przeprowadzonych kontroli w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych i stwierdzonych naruszeń przepisów dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych – w zakresie przewozu drogowego oraz przewozu koleją towarów niebezpiecznych;

2)

ministrowi właściwemu do spraw żeglugi śródlądowej informacje o wysokości nałożonych kar za naruszenia dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych oraz liczbie przeprowadzonych kontroli w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych i stwierdzonych naruszeń przepisów dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych – w zakresie przewozu żeglugą śródlądową towarów niebezpiecznych.

3.

Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, w terminie do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego, przekazuje Ministrowi Obrony Narodowej informacje o wysokości nałożonych kar za naruszenia dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych oraz liczbie przeprowadzonych kontroli w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych i stwierdzonych naruszeń przepisów dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych, a także liczbie złożonych wniosków o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.

4.

Dyrektorzy urzędów żeglugi śródlądowej, w terminie do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego, przekazują ministrowi właściwemu do spraw żeglugi śródlądowej informacje o wysokości nałożonych kar za naruszenia dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych oraz liczbie przeprowadzonych kontroli w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych i stwierdzonych naruszeń przepisów dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych, a także liczbie złożonych wniosków o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego – w zakresie przewozu żeglugą śródlądową towarów niebezpiecznych.

Art. 105. Sprawozdanie dotyczące kontroli drogowego przewozu towarów niebezpiecznych

1.

Główny Inspektor Transportu Drogowego przekazuje Komisji Europejskiej za każdy rok kalendarzowy, nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia zakończenia tego roku, sprawozdanie dotyczące kontroli drogowego przewozu towarów niebezpiecznych zawierające następujące dane:

1)

jeśli to możliwe, faktyczną lub szacunkową objętość towarów niebezpiecznych w przewozie drogowym (w tonach transportowanych lub w tonokilometrach);

2)

liczbę przeprowadzonych kontroli;

3)

liczbę pojazdów sprawdzonych w miejscu rejestracji (pojazdy zarejestrowane w kraju, w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w państwach trzecich);

4)

liczbę i rodzaj stwierdzonych naruszeń;

5)

rodzaj i liczbę nałożonych kar.

2.

Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego przekazuje Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego informacje dotyczące przeprowadzonych kontroli przewozu drogowego towarów niebezpiecznych, w tym informacje uzyskane od innych organów kontrolnych.

Art. 106. Rozporządzenia w sprawie wzorów formularzy i sprawozdań oraz i miejsc do usuwania pojazdów przewożących towary niebezpieczne

1.

Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:

1)

wzór formularza listy kontrolnej oraz wzór formularza protokołu kontroli, stosowane przy kontroli przewozu towarów niebezpiecznych, odpowiednio dla przewozu drogowego, przewozu koleją i przewozu żeglugą śródlądową, a także sposób i zakres ich wypełniania, uwzględniając konieczność ujednolicenia zakresu kontroli;

2)

warunki techniczne dla torów do awaryjnego odstawiania uszkodzonych wagonów kolejowych przewożących towary niebezpieczne, uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa publicznego i bezpieczeństwa ruchu kolejowego;

3)

wzór sprawozdania, o którym mowa w art. 105 sprawozdanie dotyczące kontroli drogowego przewozu towarów niebezpiecznych ust. 1, uwzględniając zakres niezbędnych danych.

1a.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, minister właściwy do spraw transportu wydaje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej.

2.

Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne parkingów, na które są usuwane pojazdy przewożące towary niebezpieczne, wraz z miejscami przeładunkowymi towarów niebezpiecznych, uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa publicznego i ochronę środowiska.

Art. 107. Kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy lub umów międzynarodowych

1.

Uczestnik przewozu towarów niebezpiecznych, który narusza obowiązki lub warunki wynikające z przepisów ustawy lub przepisów wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, podlega karze pieniężnej w wysokości od 200 zł do 10.000 zł, z zastrzeżeniem art. 113 przeznaczenie wpływów z kar pieniężnych.

2.

Wykaz naruszeń obowiązków lub warunków, o których mowa w ust. 1, wysokości kar pieniężnych za poszczególne naruszenia, a w przypadku niektórych naruszeń numer grupy naruszeń oraz wagę naruszeń wskazane w tabeli 9 załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403 z dnia 18 marca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 w odniesieniu do klasyfikacji poważnych naruszeń przepisów unijnych, które mogą prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego, oraz zmieniającego załącznik III do dyrektywy 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 74 z 19.03.2016, str. 8), w zakresie przewozu drogowego, określa załącznik nr 1 do ustawy.

2a.

Wykaz naruszeń obowiązków lub warunków, o których mowa w ust. 1, oraz wysokości kar pieniężnych za poszczególne naruszenia, w zakresie przewozu koleją i żeglugą śródlądową, określa załącznik nr 2 do ustawy.

3.

Jeżeli czyn będący naruszeniem przepisów, o którym mowa w ust. 1, wyczerpuje jednocześnie znamiona wykroczenia, stosuje się wyłącznie przepisy ustawy.

4.

Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, nakładają, w drodze decyzji administracyjnej, odpowiednio:

1)

wojewódzki inspektor transportu drogowego - na uczestników przewozu drogowego towarów niebezpiecznych;

2)

Prezes Urzędu Transportu Kolejowego - na uczestników przewozu koleją towarów niebezpiecznych;

3)

dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej - na uczestników przewozu żeglugą śródlądową towarów niebezpiecznych;

4)

organy Policji;

5)

organy Straży Granicznej;

6)

organy celne.

5.

Postępowanie administracyjne w sprawach o nałożenie kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, w zakresie przewozu drogowego, prowadzone jest, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy, na zasadach i w trybie określonym w rozdziale 11 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 180 i 209).

Orzeczenia: 16

Art. 108. Kary pieniężne dla podmiotów prowadzących kursy za niewypełnianie obowiązków ustawowych

1.

Kto, będąc podmiotem prowadzącym kursy, nie wypełnia obowiązków określonych w art. 53 obowiązki podmiotów prowadzących kursy z zakresu przewozu towarów niebezpiecznych, ust. 1 pkt 1-6 oraz ust. 2, podlega karze pieniężnej w wysokości 300 zł za każde naruszenie.

2.

Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada, w drodze decyzji administracyjnej, marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce prowadzenia kursu.

Orzeczenia: 11

Art. 109. Negatywne przesłanki nałożenia kar pieniężnych za naruszenie przepisów ustawy

1.

Nie nakłada się kary pieniężnej, o której mowa w art. 107 kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy lub umów międzynarodowych i art. 108 kary pieniężne dla podmiotów prowadzących kursy za niewypełnianie obowiązków ustawowych,jeżeli:

1)

okoliczności sprawy i dowody wskazują, że odpowiednio uczestnik przewozu lub podmiot prowadzący kursy nie miał wpływu na powstanie naruszenia, a naruszenie nastąpiło wskutek działania osób trzecich lub wskutek zdarzeń i okoliczności, którym podmiot nie mógł zapobiec, albo

2)

za stwierdzone naruszenie, na odpowiednio uczestnika przewozu lub podmiot prowadzący kursy została nałożona kara przez inny uprawniony organ.

2.

Przepisy ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio, w przypadku nałożenia kary przez uprawniony zagraniczny organ.

Orzeczenia: 9

Art. 110. Ograniczenia sumy kar pieniężnych nałożonych w wyniku kontroli

1.

Suma kar pieniężnych nałożonych na każdego uczestnika przewozu drogowego towarów niebezpiecznych za naruszenia określone w załączniku nr 1 do ustawy, stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej, nie może przekroczyć kwoty 10 000 zł.

2.

Suma kar pieniężnych nałożonych za naruszenia określone w załączniku nr 1 do ustawy, stwierdzone podczas jednej kontroli w podmiocie będącym uczestnikiem przewozu drogowego towarów niebezpiecznych, nie może przekroczyć:

1)

15 000 zł – dla podmiotu wykonującego przewóz drogowy towarów niebezpiecznych i zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetycznej do 10 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;

2)

20 000 zł – dla podmiotu wykonującego przewóz drogowy towarów niebezpiecznych i zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetycznej powyżej 10 do 50 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;

3)

25 000 zł – dla podmiotu wykonującego przewóz drogowy towarów niebezpiecznych i zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetycznej powyżej 50 do 250 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;

4)

30 000 zł – dla podmiotu wykonującego przewóz drogowy towarów niebezpiecznych i zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetycznej większej niż 250 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;

5)

40 000 zł – dla innego uczestnika przewozu drogowego towarów niebezpiecznych.

3.

Za kierowców, o których mowa w ust. 2 pkt 1–4, uważa się również osoby niezatrudnione przez podmiot wykonujący przewóz drogowy towarów niebezpiecznych, wykonujące osobiście przewozy drogowe na jego rzecz.

Art. 111. Odpowiedzialność karna osoby fizycznej za naruszenie obowiązków lub warunków przewozu

1.

Kierujący pojazdem, osoba prowadząca inny środek transportu, członek załogi środka transportu lub inna osoba fizyczna wykonująca czynności związane z przewozem towarów niebezpiecznych, która narusza obowiązki lub warunki przewozu towarów niebezpiecznych,
podlega grzywnie do 1000 zł.

2.

Orzekanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.

Art. 112. Odpowiedzialność karna za naruszenie przepisów ustawy w zakresie oznakowania ciśnieniowych urządzeń transportowych

1.

(uchylony)

2.

Kto umieszcza oznakowanie П na ciśnieniowym urządzeniu transportowym, które nie spełnia wymagań dotyczących takich urządzeń albo dla którego producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie wystawił deklaracji zgodności,
podlega grzywnie do 100.000 zł.

3.

Kto umieszcza na ciśnieniowym urządzeniu transportowym znak podobny do oznakowania П, mogący wprowadzić w błąd nabywcę i użytkownika tego urządzenia,
podlega grzywnie do 100.000 zł.

4.

Kto wprowadza do obrotu ciśnieniowe urządzenie transportowe podlegające oznakowaniu П, a nieoznakowane takim oznakowaniem,
podlega grzywnie do 100.000 zł.

5.

Orzekanie w sprawach, o których mowa w ust. 2–4, następuje w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.

Art. 112a. Kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy

1.

Producent albo importer, który wprowadza do obrotu ciśnieniowe urządzenie transportowe niezgodne z wymaganiami dotyczącymi takich urządzeń, podlega karze pieniężnej w wysokości do 100 000 zł.

2.

Dystrybutor, który udostępnia na rynku ciśnieniowe urządzenie transportowe bez wymaganego znaku zgodności Π lub bez certyfikatu zgodności, podlega karze pieniężnej w wysokości do 20 000 zł.

3.

Producent, który nie dopełnia obowiązku przechowywania dokumentacji technicznej ciśnieniowego urządzenia transportowego określonej odpowiednio w ADR, RID i ADN przez okres określony odpowiednio w ADR, RID i ADN, podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

4.

Upoważniony przedstawiciel, który nie dopełnia obowiązku w zakresie:

1)

przechowywania dokumentacji technicznej przez okres określony dla producentów odpowiednio w ADR, RID i ADN lub

2)

obowiązku udzielania właściwym organom wyspecjalizowanym wszelkich informacji lub udostępnienia dokumentacji koniecznej do wykazania zgodności ciśnieniowego urządzenia transportowego w języku polskim
– podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

5.

Importer, który nie dopełnia obowiązku przechowywania kopii dokumentacji technicznej przez okres ustanowiony dla producenta odpowiednio w ADR, RID i ADN lub obowiązku zapewnienia udostępnienia tej dokumentacji właściwym organom wyspecjalizowanym, podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

6.

Podmiot uczestniczący w obrocie ciśnieniowymi urządzeniami transportowymi, który uniemożliwia lub utrudnia właściwemu organowi przeprowadzenie kontroli ciśnieniowych urządzeń transportowych, podlega karze pieniężnej w wysokości do 30 000 zł.

Art. 112b. Tryb nakładania kar pieniężnych

1.

Kary pieniężne, o których mowa w art. 112a kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy, nakłada, w drodze decyzji, właściwy organ wyspecjalizowany.

2.

Ustalając wysokość kar pieniężnych, o których mowa w art. 112a kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy, właściwy organ wyspecjalizowany uwzględnia w szczególności:

1)

stopień i okoliczności naruszenia przepisów ustawy;

2)

liczbę ciśnieniowych urządzeń transportowych wprowadzonych do obrotu lub udostępnionych na rynku niezgodnie z wymaganiami ustawy;

3)

uprzednie naruszenie przepisów ustawy;

4)

współpracę z organem prowadzącym postępowanie, w szczególności przyczynienie się do szybkiego i sprawnego przeprowadzenia postępowania.

3.

Właściwy organ wyspecjalizowany odstępuje od nałożenia kary pieniężnej, jeżeli podmiot podlegający karze, usunął niezgodności, o których mowa w art. 95 nie spełnianie wymagań przez ciśnieniowe urządzenie transportowe ust. 1.

Art. 112c. Uiszczanie kar pieniężnych

1.

Termin zapłaty kary pieniężnej, o której mowa w art. 112a kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy, wynosi 30 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

2.

Karę pieniężną, o której mowa w art. 112a kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy, wnosi się na rachunek bankowy organu, który ją nałożył.

3.

Nie wszczyna się postępowania w sprawie o nałożenie kary pieniężnej, jeżeli od dnia popełnienia czynu, o którym mowa w art. 112a kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy, upłynęły 3 lata, licząc od końca roku, w którym czyn został popełniony.

4.

Nie pobiera się kary pieniężnej, o której mowa w art. 112a kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy, po upływie 3 lat od dnia wydania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary.

5.

Do kar pieniężnych, o których mowa w art. 112a kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.).

Art. 113. Przeznaczenie wpływów z kar pieniężnych

1.

Żołnierze i pracownicy wykonujący przewóz towarów niebezpiecznych środkami transportu należącymi do sił zbrojnych lub środkami transportu, za które siły zbrojne są odpowiedzialne, a także dowódca jednostki wojskowej prowadzącej kursy, naruszający obowiązki lub warunki wynikające z przepisów ustawy lub wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną.

2.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Żandarmeria Wojskowa przesyła do przełożonego dowódcy jednostki wojskowej, z której realizowany jest przewóz towarów niebezpiecznych, wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, chyba że umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.

3.

W przypadku stwierdzenia naruszenia obowiązków lub warunków wynikających z przepisów ustawy lub wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych w toku kontroli przewozu towarów niebezpiecznych środkami transportu należącymi do sił zbrojnych lub środkami transportu, za które siły zbrojne są odpowiedzialne, prowadzonej przez osoby, o których mowa w art. 99 podmioty uprawnione do kontroli przewozu i ich współpraca z innymi podmiotami, ust. 1 pkt 1-6, osoby te powiadamiają właściwą terenową jednostkę Żandarmerii Wojskowej.

Orzeczenia: 1

Art. 114. Wpływy z tytułu kar pieniężnych

1.

Wpływy z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w art. 107 kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy lub umów międzynarodowych i art. 112a kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy, nakładanych przez wojewódzkich inspektorów transportu drogowego, stanowią wpływy Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 717, 802 i 2165 oraz z 2022 r. poz. 640 i 1561).

2.

Wpływy z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w:

1)

art. 107 kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy lub umów międzynarodowych, nakładanych przez organy wymienione w art. 107 kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy lub umów międzynarodowych ust. 4 pkt 2 –6,

2)

art. 108 kary pieniężne dla podmiotów prowadzących kursy za niewypełnianie obowiązków ustawowych,

3)

art. 112a kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy, nakładanych przez organy wyspecjalizowane inne niż wymienione w ust. 1
– stanowią dochód budżetu państwa.

Art. 114a. Egzekucja kar pieniężnych

Kary pieniężne, o których mowa w art. 107 kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy lub umów międzynarodowych, art. 108 kary pieniężne dla podmiotów prowadzących kursy za niewypełnianie obowiązków ustawowych i art. 112a kary pieniężne za naruszenie przepisów ustawy, podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym.

Art. 115. Zmiana ustawy - Prawo o ruchu drogowym

W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. poz. 908, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

Art. 116. Zmiana ustawy o żegludze śródlądowej

W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. poz. 857, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

Art. 117. Zmiana ustawy o transporcie drogowym

W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. poz. 874, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

Art. 118. Zmiana ustawy o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego

W ustawie z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. poz. 1007, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

Art. 119. Zmiana ustawy o systemie oceny zgodności

W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 935 oraz z 2011 r. poz. 586) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

Art. 120. Zmiana ustawy o transporcie kolejowym

W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2007 r. poz. 94, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

Art. 121. Zmiana ustawy o opłacie skarbowej

W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. poz. 1635, z późn. zm.) w załączniku do ustawy w części II w kolumnie 2 ust. 9 otrzymuje brzmienie: (zmiany pominięte).

Art. 122. Zmiana ustawy o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie

W ustawie z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. poz. 493, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

Art. 123. Zmiana ustawy o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

W ustawie z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 278 oraz z 2011 r. poz. 654): (zmiany pominięte).

Art. 124. Zmiana ustawy o kierujących pojazdami

W ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. poz. 151, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

Art. 125. Przepis przejściowy

1.

Osoby, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy posiadają ważne świadectwo doradcy wydane na podstawie dotychczasowych przepisów i przedłużające ważność świadectwa doradcy, uważa się za spełniające wymagania określone w ustawie.

2.

Zaświadczenia ADR, świadectwa eksperta ADN, świadectwa eksperta ADN do spraw przewozu gazów i świadectwa eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów, świadectwa doradcy, świadectwa dopuszczenia pojazdu ADR oraz świadectwa dopuszczenia statku ADN i tymczasowe świadectwa dopuszczenia wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność w zakresie i przez okres, na który zostały wydane.

Art. 126. Przepis przejściowy

1.

Podmioty, z wyłączeniem jednostek wojskowych, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzą działalność polegającą na prowadzeniu kursów w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych, są obowiązane w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do złożenia wniosku o wpis do rejestru podmiotów prowadzących kursy, pod rygorem utraty uprawnień.

2.

W przypadku podmiotów wpisanych w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy do rejestru przedsiębiorców prowadzących kursy dokształcające opłatę za wpis do rejestru podmiotów prowadzących kursy, o której mowa w art. 52 rejestry i ewidencja podmiotów prowadzących kursy z zakresu przewozu towarów niebezpiecznych ust. 5, obniża się o 50%.

Art. 127. Przepis przejściowy

W sprawach:

1)

o nadanie uprawnień doradcy,

2)

o wydanie świadectwa dopuszczenia pojazdu ADR w zakresie opłat
- wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 128. Przepis przejściowy

Badania okresowe butli niepodlegających przepisom rozdziału 7 mogą być wykonywane przez Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego do czasu wycofania ich z eksploatacji.

Art. 129. Przepis przejściowy

Umowa z producentem blankietów, o których mowa w art. 29 uchylony, zawarta przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowuje ważność przez okres, na który została zawarta.

Art. 130. Przepis przejściowy

Do dnia 30 czerwca 2012 r. marszałek województwa oprócz danych, o których mowa w art. 26 przekazanie danych do centralnej ewidencji kierowców ust. 1, przekazuje do centralnej ewidencji kierowców również adres zamieszkania osoby, której wydano zaświadczenie ADR albo jego wtórnik.

Art. 131. Przepis przejściowy

1.

Prezes Urzędu Transportu Kolejowego przekaże, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dane z rejestru przedsiębiorców prowadzących kursy oraz informacje dotyczące podmiotów wykreślonych z rejestru marszałkowi województwa właściwemu ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy prowadzącego taką działalność w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych koleją.

2.

Główny Inspektor Transportu Drogowego, Prezes Urzędu Transportu Kolejowego i dyrektorzy urzędów żeglugi śródlądowej przekażą, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dane z ewidencji doradców do spraw bezpieczeństwa przewozu towarów niebezpiecznych oraz informacje dotyczące podmiotów, którym cofnięto świadectwo doradcy, Dyrektorowi Transportowego Dozoru Technicznego.

3.

Dyrektorzy urzędów żeglugi śródlądowej przekażą, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, Dyrektorowi Transportowego Dozoru Technicznego dane niezbędne do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 37 ewidencja ekspertów ADN ust. 1.

Art. 132. Przepis przejściowy

1.

Główny Inspektor Transportu Drogowego, Prezes Urzędu Transportu Kolejowego i komisja, o której mowa w art. 36 przechowywanie dokumentacji z egzaminu i wydanych świadectw eksperta ADN ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej, przekażą, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, katalog pytań egzaminacyjnych dotyczących egzaminu dla doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu towarów niebezpiecznych Dyrektorowi Transportowego Dozoru Technicznego.

2.

Katalog pytań, o którym mowa w ust. 1, może być stosowany przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 133. Przepis przejściowy

1.

Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 29 ustawy z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych (Dz. U. poz. 962, z 2005 r. poz. 1184, z 2006 r. poz. 1834, z 2007 r. poz. 1238 oraz z 2011 r. poz. 622 i 1016) zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny zgodności i badań okresowych ciśnieniowych urządzeń transportowych, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2.

Przepisy wykonawcze wydane na podstawie:

1)

art. 9 ust. 5, art. 11 ust. 3, art. 18 ust. 2, art. 23 ust. 3, art. 26 , art. 27 ust. 4 i art. 31 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. poz. 1671, z późn. zm.) zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie odpowiednio art. 31 rozporządzenie w sprawie egzaminów i zaświadczeń ADR, art. 41 roczne sprawozdania doradcy ust. 3, art. 49 rozporządzenie w sprawie egzaminu i świadectw doradcy, art. 58 rozporządzenie dotyczące podmiotów prowadzących kursy z zakresu przewozu towarów niebezpiecznych, art. 63 rozporządzenie w sprawie świadectwa dopuszczenia pojazdu ADR i świadectwa dopuszczenia statku ADN ust. 1 i art. 106 rozporządzenia w sprawie wzorów formularzy i sprawozdań oraz i miejsc do usuwania pojazdów przewożących towary niebezpieczne,

2)

art. 32 ust. 3 i art. 34 ust. 7 ustawy z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie odpowiednio art. 41 roczne sprawozdania doradcy ust. 3 i art. 49 rozporządzenie w sprawie egzaminu i świadectw doradcy,

3)

art. 41 przewóz statkami żeglugi śródlądowej materiałów niebezpiecznych ust. 8 i art. 41d uchylony ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie odpowiednio art. 49 rozporządzenie w sprawie egzaminu i świadectw doradcy i art. 63 rozporządzenie w sprawie świadectwa dopuszczenia pojazdu ADR i świadectwa dopuszczenia statku ADN ust. 2
- nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3.

Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 80d Fundusz - Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców ust. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie upoważnienia w brzmieniu nadanym ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 134. Utrata mocy ustawy

Traci moc:

1)

ustawa z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. poz. 1671, z późn. zm.);

2)

ustawa z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych (Dz. U. poz. 962, z 2005 r. poz. 1184, z 2006 r. poz. 1834, z 2007 r. poz. 1238 oraz z 2011 r. poz. 622 i 1016).

Art. 135. Wejście ustawy w życie

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2012 r., z wyjątkiem:

1)

art. 124 zmiana ustawy o kierujących pojazdami , który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia;

2)

art. 131 przepis przejściowy i art. 132 przepis przejściowy, które wchodzą w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia.

----------
[Ustawa została ogłoszona 24.10.2011 r. - Dz.U. z 2011 r. poz. 1367]

Orzeczenia: 1

Dz.U.2022.0.2147 t.j. - Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych