Zakazane jest stosowanie we wzorcach umów zawieranych z konsumentami niedozwolonych postanowień umownych, o których mowa w art. 3851niedozwolone postanowienia umowne § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone i zakazującą jego wykorzystywania, jeżeli stwierdzi naruszenie zakazu określonego w art. 23azakaz stosowania niedozwolonych postanowień umownych. W decyzji Prezes Urzędu przytacza treść postanowienia wzorca umowy uznanego za niedozwolone.
2.
W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić środki usunięcia trwających skutków naruszenia zakazu, o którym mowa w art. 23azakaz stosowania niedozwolonych postanowień umownych, w szczególności zobowiązać przedsiębiorcę do:
1)
poinformowania konsumentów, będących stronami umów zawartych na podstawie wzorca, o którym mowa w ust. 1, o uznaniu za niedozwolone postanowienia tego wzorca – w sposób określony w decyzji;
2)
złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia o treści i w formie określonej w decyzji.
3.
W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może nakazać publikację decyzji w całości lub w części, z zaznaczeniem, czy decyzja ta jest prawomocna, w określonej w niej formie, na koszt przedsiębiorcy.
4.
Środki, o których mowa w ust. 2, powinny być proporcjonalne do wagi i rodzaju naruszenia oraz konieczne do usunięcia jego skutków.
Jeżeli przedsiębiorca przed wydaniem decyzji, o której mowa w art. 23bdecyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ust. 1, zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań zmierzających do zakończenia naruszenia zakazu, o którym mowa w art. 23azakaz stosowania niedozwolonych postanowień umownych, lub usunięcia skutków tego naruszenia, Prezes Urzędu może, wydając decyzję, o której mowa w art. 23bdecyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ust. 1, zobowiązać przedsiębiorcę do wykonania tych zobowiązań.
2.
W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin wykonania zobowiązań.
3.
W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na przedsiębiorcę obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji zobowiązań.
4.
W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, przepisów art. 23bdecyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ust. 2 pkt 1 i art. 106przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1 pkt 3a nie stosuje się.
5.
Prezes Urzędu może, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w części dotyczącej zobowiązań i nałożyć karę, o której mowa w art. 106przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1 pkt 3a, w przypadku gdy:
1)
decyzja ta została wydana w oparciu o nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w błąd informacje lub dokumenty;
2)
przedsiębiorca nie wykonuje zobowiązań lub obowiązków, o których mowa w ust. 1–3.
6.
W przypadku, o którym mowa w ust. 5, Prezes Urzędu może określić środki usunięcia trwających skutków naruszenia zakazu, o których mowa w art. 23bdecyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ust. 2. Przepis art. 23bdecyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ust. 3 stosuje się.
7.
Prezes Urzędu może, za zgodą przedsiębiorcy, z urzędu uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w części dotyczącej zobowiązań, w przypadku gdy nastąpiła zmiana okoliczności mających istotny wpływ na wydanie tej decyzji. Przepisy ust. 6 stosuje się odpowiednio.
Prawomocna decyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ma skutek wobec przedsiębiorcy, co do którego stwierdzono stosowanie niedozwolonego postanowienia umownego oraz wobec wszystkich konsumentów, którzy zawarli z nim umowę na podstawie wzorca wskazanego w decyzji.
