Ustawa o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej
Stan prawny aktualny na dzień: 25.04.2024
Dz.U.2023.0.960 t.j. - Ustawa z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej
Rozdział 4. Sprawowanie nadzoru
Art. 49a. Udostępnianie informacji przez dyrektora urzędu morskiego w przypadku niecierpiącym zwłoki
1.
W przypadku niecierpiącym zwłoki dyrektor urzędu morskiego, realizując zadania określone w niniejszym rozdziale, wykonuje obowiązek, o którym mowa w art. 13 informacje podawane w przypadku zbierania danych od osoby, której dane dotyczą ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), przez udostępnienie informacji, o których mowa w art. 13 informacje podawane w przypadku zbierania danych od osoby, której dane dotyczą ust. 1 i 2 tego rozporządzenia, w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego dyrektora, na swojej stronie internetowej oraz w siedzibie urzędu w widocznym miejscu.
2.
Wystąpienie z żądaniem, o którym mowa w art. 18 prawo do ograniczenia przetwarzania danych ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), nie wstrzymuje ani nie ogranicza wykonywania przez dyrektora urzędu morskiego zadań określonych w niniejszym rozdziale.
1.
Wykonując w polskich obszarach morskich zadania, o których mowa w art. 42 zakres działania organów administracji morskiej ust. 2 pkt 1–6, 9 i 28:
1)
inspekcja morska ma prawo:
a) kontrolowania, czy statki są uprawnione do działalności, którą wykonują, oraz czy posiadają wymagane pozwolenie,
b) kontrolowania, czy żegluga lub inna działalność jest wykonywana zgodnie z przepisami prawa polskiego i umowami międzynarodowymi,
c) wykrywania zanieczyszczeń środowiska morskiego powodowanych działalnością na morzu i ich sprawców,
d) kontrolowania, czy statki spełniają wymagania w zakresie ochrony żeglugi morskiej,
e) kontrolowania, czy przewoźnik, operator terminalu lub sprzedawca biletów, w rozumieniu rozporządzenia nr 1177/2010, wypełniają obowiązki określone w rozporządzeniu nr 1177/2010;
a) kontrolowania, czy statki są uprawnione do działalności, którą wykonują, oraz czy posiadają wymagane pozwolenie,
b) kontrolowania, czy żegluga lub inna działalność jest wykonywana zgodnie z przepisami prawa polskiego i umowami międzynarodowymi,
c) wykrywania zanieczyszczeń środowiska morskiego powodowanych działalnością na morzu i ich sprawców,
d) kontrolowania, czy statki spełniają wymagania w zakresie ochrony żeglugi morskiej,
e) kontrolowania, czy przewoźnik, operator terminalu lub sprzedawca biletów, w rozumieniu rozporządzenia nr 1177/2010, wypełniają obowiązki określone w rozporządzeniu nr 1177/2010;
2)
inspekcja bandery ma prawo kontrolowania statków o polskiej przynależności w zakresie wymagań określonych w przepisach prawa polskiego, przepisach prawa Unii Europejskiej oraz w ratyfikowanych umowach międzynarodowych dotyczących:
a) budowy statków, stałych urządzeń i ich wyposażenia,
b) składu i kwalifikacji załóg,
c) ochrony środowiska,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych,
e) ochrony żeglugi morskiej;
a) budowy statków, stałych urządzeń i ich wyposażenia,
b) składu i kwalifikacji załóg,
c) ochrony środowiska,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych,
e) ochrony żeglugi morskiej;
3)
inspekcja portu ma prawo kontrolowania statków obcej przynależności zawijających do polskich portów w zakresie wymagań określonych w umowach międzynarodowych i przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących:
a) bezpieczeństwa żeglugi,
b) składu i kwalifikacji załóg,
c) ochrony środowiska,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych,
e) ochrony żeglugi morskiej.
a) bezpieczeństwa żeglugi,
b) składu i kwalifikacji załóg,
c) ochrony środowiska,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych,
e) ochrony żeglugi morskiej.
2.
Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie podlegają jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji.
3.
Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie podlegają:
1)
okręty wojenne i jednostki pomocnicze;
2)
statki rybackie;
3)
statki drewniane o prostej konstrukcji;
4)
statki specjalnej służby państwowej nieużywane do celów handlowych oraz
5)
statki rekreacyjne lub sportowe nieużywane do celów handlowych.
4.
Określone w ust. 1 pkt 1 uprawnienia inspekcja morska może realizować we współdziałaniu ze Strażą Graniczną, przy użyciu jej sił i środków, a w razie konieczności także w porozumieniu z Marynarką Wojenną.
5.
W przypadku nieobecności inspektora inspekcji morskiej na pokładzie jednostki pływającej Straży Granicznej, Straż Graniczna może samodzielnie realizować uprawnienia określone w ust. 1 pkt 1 w imieniu terenowego organu administracji morskiej.
6.
Przekazanie Straży Granicznej środków posiadanych przez urzędy morskie do realizacji uprawnień określonych w ust. 1 pkt 1 nastąpi w drodze porozumienia ministrów właściwych do spraw gospodarki morskiej i spraw wewnętrznych.
7.
W przypadkach, o których mowa w ust. 5, uprawnienia inspektora inspekcji morskiej, określone w art. 51 uprawnienia inspektora inspekcji morskiej, ust. 1 i art. 52 zatrzymanie obcego statku i doprowadzenie do polskiego portu, ust. 1, przysługują odpowiednio dowódcom jednostek pływających Straży Granicznej.
1.
W ramach nadzoru przeciwpożarowego, o którym mowa w art. 42 zakres działania organów administracji morskiej ust. 2 pkt 9, dyrektorzy urzędów morskich, mając na względzie znaczenie portu dla gospodarki narodowej:
1)
wydają, w drodze zarządzenia, przepisy z zakresu ochrony przeciwpożarowej, w tym dotyczące:
a) zapobiegania powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru,
b) bezpieczeństwa ruchu i postoju statków przewożących substancje niebezpieczne,
c) przeładunku określonych rodzajów substancji;
a) zapobiegania powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru,
b) bezpieczeństwa ruchu i postoju statków przewożących substancje niebezpieczne,
c) przeładunku określonych rodzajów substancji;
2)
wykonują inspekcje instalacji przeciwpożarowych oraz sprzętu gaśniczego będącego na wyposażeniu statków oraz innych obiektów pływających znajdujących się na akwenach im podległych;
3)
zatwierdzają, zgodnie z przepisami o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, plany zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń wód portowych;
4)
uzgadniają:
a) instrukcje technologiczne,
b) instrukcje technologiczno-ruchowe,
c) instrukcje bezpiecznej obsługi statku,
d) regulaminy organizacyjne podmiotów wykonujących zadania związane z ochroną przeciwpożarową w portach, w zakresie ochrony przeciwpożarowej od strony wody.
a) instrukcje technologiczne,
b) instrukcje technologiczno-ruchowe,
c) instrukcje bezpiecznej obsługi statku,
d) regulaminy organizacyjne podmiotów wykonujących zadania związane z ochroną przeciwpożarową w portach, w zakresie ochrony przeciwpożarowej od strony wody.
2.
W celu potwierdzenia właściwego stosowania planów, instrukcji i regulaminów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, dyrektorzy urzędów morskich przeprowadzają inspekcje i kontrole obejmujące planowane i doraźne inspekcje i kontrole:
1)
terenów i obiektów portowych;
2)
statków;
3)
przeładunków towarów niebezpiecznych;
4)
podmiotów wykonujących zadania związane z ochroną przeciwpożarową w portach.
3.
Inspekcje i kontrole, o których mowa w ust. 2, na podstawie upoważnienia dyrektora urzędu morskiego, przeprowadza inspektor ochrony przeciwpożarowej, zwany dalej „inspektorem”.
4.
Inspektorem może być osoba, która posiada kwalifikacje, doświadczenie oraz wiedzę w zakresie ochrony przeciwpożarowej.
5.
Inspektor jest uprawniony do wstępu do wszystkich obiektów zlokalizowanych w porcie oraz na wszystkie statki znajdujące się w polskich obszarach morskich, za okazaniem dokumentu identyfikacyjnego.
6.
W ramach wykonywanych czynności służbowych inspektor jest uprawniony do wydawania doraźnych poleceń w zakresie posiadanego upoważnienia podmiotom poddanym kontroli lub inspekcji.
7.
Z przeprowadzonych inspekcji i kontroli inspektor sporządza protokół zawierający w szczególności opis stwierdzonego w wyniku kontroli lub inspekcji stanu faktycznego, w tym ujawnionych nieprawidłowości, wraz z określeniem terminu ich usunięcia.
8.
Podmioty zarządzające portem, przystanią, terminalem lub stocznią w zakresie ochrony przeciwpożarowej, oprócz pełnienia obowiązków wynikających z przepisów o ochronie przeciwpożarowej, są obowiązane do:
1)
sporządzania, zgodnie z przepisami o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, planów zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń wód portowych oraz, w zależności od prowadzonej działalności, instrukcji technologicznych i technologiczno-ruchowych oraz instrukcji bezpiecznej obsługi statku oraz ich uzgadniania;
2)
uzgadniania z właściwym terytorialnie dyrektorem urzędu morskiego regulaminów organizacyjnych podmiotów wykonujących zadania związane z ochroną przeciwpożarową w portach od strony wody, a w przypadku przystani morskiej – uzgadniania sposobów i warunków ochrony przeciwpożarowej całej przystani;
3)
wykonywania poleceń inspektora, o którym mowa w ust. 3, wydawanych doraźnie lub zawartych w protokole, o którym mowa w ust. 7;
4)
informowania właściwego kapitana portu o każdej sytuacji wymagającej interwencji służb ratowniczo-gaśniczych w zarządzanym obiekcie lub na zarządzanym terenie znajdującym się w granicach administracyjnych portu.
9.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowy zakres nadzoru przeciwpożarowego sprawowanego przez organy administracji morskiej,
2)
szczegółowy sposób sprawowania nadzoru przeciwpożarowego, w tym tryb przeprowadzania inspekcji i kontroli, o których mowa w ust. 2, oraz szczegółowy zakres informacji zawartych w protokole, o którym mowa w ust. 7,
3)
warunki współpracy organów administracji morskiej z podmiotami, które uczestniczą w działaniach ratowniczo-gaśniczych w obrębie polskich obszarów morskich oraz portów i przystani morskich,
4)
szczegółowy zakres informacji niezbędnych do określenia w planach zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń wód portowych oraz instrukcjach technologicznych i technologiczno-ruchowych oraz instrukcjach bezpiecznej obsługi statku,
5)
szczegółowy zakres informacji, o których mowa w ust. 8 pkt 4
– mając na względzie znaczenie portu dla gospodarki narodowej oraz konieczność zapewnienia właściwego poziomu ochrony przeciwpożarowej w polskich obszarach morskich oraz morskich portach i przystaniach.
– mając na względzie znaczenie portu dla gospodarki narodowej oraz konieczność zapewnienia właściwego poziomu ochrony przeciwpożarowej w polskich obszarach morskich oraz morskich portach i przystaniach.
1.
W czasie wykonywania czynności służbowych inspektor inspekcji morskiej, zwany dalej "inspektorem", jest uprawniony do:
1)
kontroli dokumentów zezwalających na uprawianie rybołówstwa morskiego lub innej działalności na polskich obszarach morskich;
1a)
kontroli dokumentów statku i dokumentów kwalifikacyjnych załogi statku;
2)
(uchylony)
3)
(uchylony)
4)
żądania wyjaśnień i wykonywania czynności niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, a w przypadkach uzasadnionego podejrzenia naruszenia ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie, do:
a) zatrzymania dokumentów, o których mowa w pkt 1 i 1a,
b) (uchylona)
c) sprawdzenia pomieszczeń statku.
a) zatrzymania dokumentów, o których mowa w pkt 1 i 1a,
b) (uchylona)
c) sprawdzenia pomieszczeń statku.
2.
Inspektor inspekcji bandery oraz inspektor inspekcji portu w czasie wykonywania czynności służbowych mających na celu stwierdzenie, czy statek spełnia wymagania określone w art. 50 uprawnienia inspekcji morskiej, inspekcji bandery i inspekcji portu ust. 1 pkt 2 lub 3, są uprawnieni do kontroli dokumentów potwierdzających spełnienie tych wymagań, a także do sprawdzenia ogólnego stanu technicznego statku, łącznie z warunkami sanitarno-bytowymi. Przepisy ust. 1 oraz art 52-54 stosuje się odpowiednio.
1.
Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie naruszenia przepisów ustawy, inspektor może skontrolować obcy statek znajdujący się w polskich obszarach morskich i zmusić go do zawinięcia do wskazanego portu, przy zastosowaniu wszelkich niezbędnych środków.
2.
O zatrzymaniu i doprowadzeniu obcego statku do portu polskiego terenowy organ administracji morskiej zawiadamia niezwłocznie właściwy organ państwa bandery statku.
3.
Kontrolę w zakresie ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem ze statków reguluje odrębna ustawa.
4.
Kontrolę w zakresie ochrony żeglugi i portów morskich reguluje odrębna ustawa.
1.
Kierownik statku znajdującego się na polskich obszarach morskich powinien, na sygnał nadany z jednostki pływającej Straży Granicznej, zatrzymać statek i umożliwić dokonanie czynności inspekcyjnych.
2.
Inspektor uprawniony jest do przebywania na każdym statku prowadzącym jakąkolwiek działalność w polskich obszarach morskich.
3.
W czasie przebywania inspektora na statku kierownik tego statku powinien umożliwić mu dokonanie kontroli przestrzegania obowiązujących przepisów i obserwacji prowadzonej działalności, a w szczególności:
1)
udzielić niezbędnych wyjaśnień;
2)
przedstawić do wglądu żądane dokumenty łącznie z dziennikiem pokładowym;
3)
umożliwić obejrzenie złowionych ryb i sprzętu połowowego, sprzętu używanego do badań oraz pobranych w trakcie badań próbek i dokonanych analiz;
4)
umożliwić dokonanie wpisów do dziennika pokładowego;
5)
umożliwić korzystanie ze środków łączności oraz zapewnić pomoc przy przekazywaniu i otrzymywaniu depesz;
6)
udzielić wszelkiej innej pomocy niezbędnej do prawidłowego przeprowadzenia kontroli;
7)
zapewnić niezbędne zakwaterowanie i wyżywienie w czasie dłuższego pobytu na statku.
1.
Armatorowi, z którego statku podczas przebywania w polskich obszarach morskich dokonuje się, z naruszeniem przepisów niniejszej ustawy i innych ustaw oraz przepisów wydanych na ich podstawie:
1)
eksploatacji zasobów mineralnych lub żywych zasobów morza,
2)
zanieczyszczania środowiska morskiego,
3)
badań naukowych,
4)
budowy sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń,
5)
układania kabli lub rurociągów
- wymierza się karę pieniężną o równowartości do 1.000.000 jednostek obliczeniowych, zwanych "Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR)", określanych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
- wymierza się karę pieniężną o równowartości do 1.000.000 jednostek obliczeniowych, zwanych "Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR)", określanych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
2.
Tej samej karze podlega, kto wznosi lub wykorzystuje sztuczne wyspy, konstrukcje, urządzenia albo układa lub utrzymuje kable lub rurociągi bez uzyskania pozwolenia, o którym mowa odpowiednio w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 i art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, albo uzgodnienia, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, albo niezgodnie z warunkami określonymi w tych decyzjach.
2a.
Przepisu ust. 1 pkt 1, w części dotyczącej eksploatacji żywych zasobów morza, nie stosuje się w przypadkach określonych w przepisach o rybołówstwie morskim.
3.
Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w przypadkach określonych w przepisach o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki.
1)
zatrzymuje lub zakotwicza statek poza miejscem do tego przeznaczonym,
2)
prowadzi statek poza torami wodnymi lub nie utrzymuje kursu wskazanego przez właściwy organ,
3)
(uchylony)
4)
wyprowadza statek z portu wbrew otrzymanemu zakazowi,
5)
ładuje lub wyładowuje towar ze statku w miejscu do tego niewyznaczonym,
6)
nawiązuje łączność z wybrzeżem, powodując zagrożenie bezpieczeństwa żeglugi,
7)
opuszcza statek w miejscu niedozwolonym,
8)
przyjmuje lub wysadza ze statku ludzi z naruszeniem przepisów celnych, skarbowych, imigracyjnych lub sanitarnych,
9)
wykracza przeciwko przepisom wydanym na podstawie art. 47 przepisy prawne dyrektorów urzędów morskich i art. 48 przepisy porządkowe dyrektorów urzędów morskich,
9a)
wykorzystuje pas techniczny do innego celu niż utrzymanie brzegu w stanie zgodnym z wymogami bezpieczeństwa i ochrony środowiska bez zgody dyrektora urzędu morskiego albo wykorzystuje pas techniczny niezgodnie z warunkami określonymi przez dyrektora urzędu morskiego,
10)
nie stosuje się do nakazów określonych w art. 52 zatrzymanie obcego statku i doprowadzenie do polskiego portu ust. 1,
11)
(uchylony)
12)
uszkadza lub przesuwa znaki nawigacyjne albo użytkuje je niezgodnie z przeznaczeniem,
13)
uruchamia urządzenia pogarszające skuteczność oznakowania nawigacyjnego,
14)
wykracza przeciwko przepisom o prowadzeniu i przechowywaniu na statku dokumentów,
15)
wykracza przeciwko przepisom o okazywaniu bądź podnoszeniu bandery,
16)
wykracza przeciwko obowiązkowi przedstawiania statku do pomiaru,
17)
wykracza przeciwko obowiązkowi zgłoszenia statku lub okoliczności podlegającej wpisowi do rejestru okrętowego albo do rejestracji w urzędzie morskim,
17a)
utrudnia lub uniemożliwia przeprowadzenie inspekcji, o której mowa w art. 50 uprawnienia inspekcji morskiej, inspekcji bandery i inspekcji portu ust. 1,
18)
wykracza przeciwko obowiązkowi umieszczania na statku oznaczenia nazwy, portu macierzystego i numeru identyfikacyjnego statku,
19)
przeszukuje wraki statków lub ich pozostałości bez wymaganego pozwolenia albo nie stosuje się do warunków określonych w pozwoleniu,
19a)
uprawia żeglugę z naruszeniem obowiązku posiadania dokumentu ubezpieczenia odpowiedzialności za roszczenia morskie, o którym mowa w art. 102c certyfikat ubezpieczenia odpowiedzialności za roszczenia morskie Kodeksu morskiego,
20)
podejmuje się przewozu pasażerów z naruszeniem obowiązku posiadania dokumentu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o którym mowa w art. 182 obowiązek ubezpieczenia od odpowiedzialności za szkody na osobie lub w mieniu pasażera § 3 lub art. 182a obowiązek przewoźnika § 2 Kodeksu morskiego
– podlega karze pieniężnej do wysokości nieprzekraczającej dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
– podlega karze pieniężnej do wysokości nieprzekraczającej dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Orzeczenia: 1
1.
Przewoźnik, operator terminalu lub sprzedawca biletów, w rozumieniu rozporządzenia nr 1177/2010, którzy działają z naruszeniem obowiązków lub warunków określonych w art. 4 ust. 2, art. 7 , art. 8 ust. 2, 3 i 5, art. 9 ust. 1, 2 i 4, art. 10 , art. 11 ust. 1, 4 i 5, art 12–19, art. 22 , art. 23 ust. 1 i 3 oraz art. 24 rozporządzenia nr 1177/2010, podlegają karze pieniężnej do 50.000 zł.
2.
(uchylony)
1.
Podmiot zarządzający w rozumieniu rozporządzenia nr 2017/352, który działa z naruszeniem obowiązków lub warunków określonych w art. 4 ust. 2 i 4–6, art. 5 morze terytorialne RP, art. 6 ust. 1–6, art. 8 ust. 1 i 3, art. 9 ust. 2 i 4, art. 11 ust. 1–7 oraz art 12–15 rozporządzenia nr 2017/352, podlega karze pieniężnej do 1 000 000 zł.
2.
Dostawca usług portowych w rozumieniu rozporządzenia nr 2017/352, który działa z naruszeniem obowiązków lub warunków określonych w art. 8 ust. 3, art. 11 ust. 1–7, art. 12 , art. 14 oraz art. 15 ust. 3 i 4 rozporządzenia nr 2017/352, podlega karze pieniężnej do 1 000 000 zł.
3.
Tej samej karze podlega:
1)
podmiot zarządzający, dostawca usług portowych lub użytkownik portu w rozumieniu rozporządzenia nr 2017/352, który w terminie wyznaczonym przez dyrektora urzędu morskiego nie przedstawi stanowiska, o którym mowa w art. 43aa skargi dotyczące naruszenia przepisów rozporządzenia ust. 3 lub
2)
podmiot zarządzający lub dostawca usług portowych, którzy nie usuną nieprawidłowości zgodnie z art. 43aa skargi dotyczące naruszenia przepisów rozporządzenia ust. 6.
1.
Kary pieniężne, o których mowa w art 55–56c, wymierza dyrektor urzędu morskiego w drodze decyzji administracyjnej.
2.
Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.
3.
Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności, z wyłączeniem decyzji w sprawie nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 56a czyny zagrożone karą pieniężną ust. 1 oraz art. 56b czyny zagrożone karą pieniężną.
4.
Wysokość kar pieniężnych, o których mowa w art 55–56c, ustala dyrektor urzędu morskiego, z uwzględnieniem zakresu naruszenia, powtarzalności naruszeń lub korzyści finansowych uzyskanych z tytułu naruszenia.
1.
Nie można nałożyć kary pieniężnej, jeżeli od dnia popełnienia czynu upłynęło 5 lat.
2.
Wymierzonej kary pieniężnej nie pobiera się po upływie 5 lat od daty wydania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary.
Orzeczenia: 1
1.
W celu zabezpieczenia ściągalności kary pieniężnej dyrektor urzędu morskiego może zażądać od sprawcy zabezpieczenia należności, a w razie odmowy występuje do organu egzekucyjnego o zajęcie statku lub innych przedmiotów, za pomocą których dokonano naruszenia przepisów.
2.
Do czasu wydania postanowienia o zajęciu statku dyrektor urzędu morskiego zarządza zatrzymanie statku, nie dłużej jednak niż na 48 godzin.
3.
Zabezpieczenie ściągalności kary pieniężnej polega na wpłaceniu określonej, przez organ prowadzący postępowanie, kwoty pieniężnej do jego depozytu lub złożeniu gwarancji bankowej przez bank albo zakład ubezpieczeń mający siedzibę w Polsce.
4.
Kary ustalone na podstawie art. 55 czyny zagrożone karą pieniężną–56c, nieuiszczone w wyznaczonym terminie, podlegają, wraz z odsetkami za zwłokę, ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
1)
wprowadza statek do strefy zamkniętej dla żeglugi i rybołówstwa lub pozostawia w tej strefie sprzęt rybacki,
2)
przeprowadza próby statecznościowe lub testuje urządzenia napędowe statku bez zgody kapitana portu,
3)
nadużywa środków sygnałowych i pirotechnicznych lub usuwa i uszkadza środki ratunkowe,
4)
zakrywa i tarasuje urządzenia cumownicze oraz zasłania znaki ostrzegawcze,
5)
bez zgody kapitana portu spłukuje nadbudówki i pokłady statku,
6)
przewozi pasażerów statkiem, którego dokument bezpieczeństwa takiego przewozu nie przewiduje,
7)
uprawiając żeglugę statkiem przekracza dopuszczalną prędkość określoną obowiązującymi przepisami,
8)
cumuje do znaku nawigacyjnego
– podlega karze grzywny.
– podlega karze grzywny.
1)
kąpie się lub bez zezwolenia nurkuje,
2)
zanieczyszcza lub zaśmieca teren,
3)
zacumował jednostkę burta w burtę bez zgody kapitana portu,
4)
wchodzi lub wjeżdża na lód,
5)
łowi ryby wbrew zakazowi lub bez wydanego zezwolenia,
6)
opuszcza na wodę łodzie ze statku bez zgody kapitana portu,
7)
usuwa lub uszkadza środki ratunkowe,
8)
zakrywa i tarasuje urządzenia cumownicze, hydranty oraz zasłania znaki ostrzegawcze,
9)
nie oświetla statku zacumowanego do nabrzeża od zachodu do wschodu słońca lub od wschodu do zachodu słońca podczas ograniczonej widzialności,
10)
nie używa tarcz przeciw szczurom na linach cumowniczych statku zacumowanego do nabrzeża,
11)
nie zacumował lub nieprawidłowo zacumował statek do urządzeń cumowniczych,
12)
nie zapewnia bezpiecznego połączenia statku z lądem
– podlega karze grzywny.
– podlega karze grzywny.
1)
zaśmieca lub zanieczyszcza teren,
2)
bez zgody właściwego terytorialnie dyrektora urzędu morskiego, o której mowa w art. 37 pas techniczny ust. 1, rozpala ognisko na plaży,
3)
nie będąc uprawnionym do wjazdu albo bez zgody właściwego terytorialnie dyrektora urzędu morskiego, o której mowa w art. 37 pas techniczny ust. 1, używa pojazdu silnikowego lub zaprzęgowego lub motoroweru,
4)
jako osoba nieupoważniona przebywa na terenach (ogrodzonych lub oznakowanych) objętych pracami hydrotechnicznymi lub pomiarowymi, zagrożonych erozją, pożarem i innymi zdarzeniami, w szczególności skażeniami, zanieczyszczeniami lub obecnością niebezpiecznych przedmiotów
– podlega karze grzywny.
– podlega karze grzywny.
1)
wbrew przepisom art. 51 przechowywanie dokumentów statku i odpowiedzialność za dokumenty § 1 ustawy z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U. z 2018 r. poz. 2175, z 2022 r. poz. 2642 oraz z 2023 r. poz. 261) uprawia żeglugę jachtem, nie posiadając na nim karty bezpieczeństwa wydanej na podstawie art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim,
2)
uprawia żeglugę jachtem nieoznaczonym zgodnie z przepisami art. 12 oznaczenie statku o polskiej przynależności § 1 i § 2a ustawy z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski albo art. 21 oznaczanie statku wpisanego do rejestru, obowiązki kierownika statku ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2022 r. poz. 1097 i 2642) oraz przepisami wydanymi na podstawie art. 21 oznaczanie statku wpisanego do rejestru, obowiązki kierownika statku ust. 3 tej ustawy,
3)
narusza przepisy wydane na podstawie art. 3 rozporządzenie w sprawie ustanowienia stref zamkniętych lub niebezpiecznych ust. 2, art. 3b zarządzenie w sprawie czasowego zamknięcia obszaru dla żeglugi i rybołówstwa ust. 1 oraz art. 48 przepisy porządkowe dyrektorów urzędów morskich ust. 1 w ten sposób, że uprawia żeglugę na akwenach zamkniętych dla ruchu jednostek sportowo-rekreacyjnych albo bez wymaganej zgody
– podlega karze grzywny.
– podlega karze grzywny.
1.
Orzekanie w sprawach o czyny określone w art. 60a przepis karny–60ca następuje w trybie przewidzianym w przepisach ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2022 r. poz. 1124).
2.
Pracownicy terenowego organu administracji morskiej mają prawo do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego.
1.
Dla pozwoleń na wznoszenie sztucznych wysp, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1, dla których podmiot, któremu udzielono tego pozwolenia, uiścił opłatę, o której mowa w art. 27b opłaty za wydanie pozwoleń ust. 1 pkt 1, przed dniem 1 czerwca 2019 r. nie stosuje się art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 6a i 6b.
2.
Jeżeli w okresie 15 lat od dnia wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie uzyska pozwolenia na budowę dla całości albo części przedsięwzięcia objętego tym pozwoleniem, organ, który wydał pozwolenie, stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie tego pozwolenia.
3.
Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie później niż 60 dni przed upływem 15 lat od dnia wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, złoży organowi, który wydał pozwolenie, wyjaśnienia na piśmie i dokumenty potwierdzające podjęcie wszystkich czynności wymaganych przez prawo, zmierzających do uzyskania pozwolenia na budowę dla całości albo części przedsięwzięcia, termin, o którym mowa w ust. 2, zostaje przedłużony na czas niezbędny do uzyskania pozwolenia na budowę, jednak nie dłuższy niż 2 lata od dnia, w którym upłynął 15-letni termin od dnia wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 2. Przedłużenie terminu stwierdza, w drodze decyzji, organ, który wydał pozwolenie.
4.
Dla pozwoleń, o których mowa w art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, i uzgodnień, o których mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, dotyczących zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych lub jego elementów, wydanych przed dniem 1 czerwca 2019 r. dla przedsięwzięć, dla których przed dniem 1 czerwca 2019 r. wydano pozwolenie, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1, dotyczące morskiej farmy wiatrowej, o której mowa w ustawie z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych, za które podmiot, któremu udzielono tego pozwolenia, uiścił przed dniem 1 czerwca 2019 r. opłatę, o której mowa w art. 27b opłaty za wydanie pozwoleń ust. 1 pkt 1, nie stosuje się art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 6.
5.
Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 2 lub 3 nie zostanie rozpoczęte układanie kabli wchodzących w skład zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych lub jego elementów, dla których wydano pozwolenia i uzgodnienia, o których mowa w ust. 4, organ, który wydał te pozwolenia i uzgodnienia, stwierdza, w drodze decyzji, ich wygaśnięcie.
1.
Umowami, o których mowa w art. 16 granice wyłącznej strefy ekonomicznej ust. 1, są:
1)
umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o rozgraniczeniu morza terytorialnego (wód terytorialnych), strefy ekonomicznej, strefy rybołówstwa morskiego i szelfu kontynentalnego na Morzu Bałtyckim, podpisana w Moskwie dnia 17 lipca 1985 r. (Dz. U. z 1986 r. poz. 85 i 86);
2)
umowa w sprawie rozgraniczenia szelfu kontynentalnego i stref rybołówczych między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Szwecji, sporządzona w Warszawie dnia 10 lutego 1989 r. (Dz. U. poz. 323 i 324);
3)
umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Niemiecką Republiką Demokratyczną w sprawie rozgraniczenia obszarów morskich w Zatoce Pomorskiej, podpisana w Berlinie dnia 22 maja 1989 r. (Dz. U. poz. 233 i 234);
4)
umowa między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie rozgraniczenia obszarów morskich na Morzu Bałtyckim, podpisana w Brukseli dnia 19 listopada 2018 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 1240).
2.
(uchylony)
1)
dekret z dnia 2 lutego 1955 r. o terenowych organach administracji morskiej (Dz. U. poz. 35, z 1961 r. poz. 42, z 1971 r. poz. 117 oraz z 1989 r. poz. 192);
2)
ustawa z dnia 17 grudnia 1977 r. o morzu terytorialnym Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. poz. 162);
3)
ustawa z dnia 17 grudnia 1977 r. o szelfie kontynentalnym Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. poz. 164 oraz z 1989 r. poz. 192).
----------
[Ustawa została ogłoszona 18.04.1991 r. - Dz.U. z 1991 r. poz. 131]
