DZIAŁ VII. Tymczasowe eksperymenty - Ustawa o nasiennictwie

Art. 113. Pozwolenie na przeprowadzenie eksperymentu

1.

Wojewódzki inspektor, w przypadku gdy z przepisów Unii Europejskiej wydanych w trybie art. 13a dyrektywy Rady 66/401/EWG, art. 13a dyrektywy Rady 66/402/EWG, art. 19 numer wpisu odmiany do krajowego rejestru dyrektywy Rady 2002/54/WE, art. 33 wytwarzanie materiału siewnego dyrektywy Rady 2002/55/WE, art. 19 numer wpisu odmiany do krajowego rejestru dyrektywy Rady 2002/56/WE lub art. 16 decyzja w sprawie wpisu lub odmowy wpisu odmiany do krajowego rejestru dyrektywy Rady 2002/57/WE wynika możliwość podjęcia tymczasowego eksperymentu, wykonuje czynności związane z tymczasowym eksperymentem i jest organem właściwym w sprawach wydawania pozwolenia na przeprowadzenie tego eksperymentu, kontroli w zakresie przeprowadzania eksperymentu i przyjmowania informacji o jego przebiegu.

2.

Podmiot zainteresowany udziałem w tymczasowym eksperymencie jest obowiązany:

1)

uzyskać pozwolenie na przeprowadzenie eksperymentu;

2)

poddać się kontroli w zakresie przeprowadzania eksperymentu;

3)

składać informację o przebiegu eksperymentu.

Art. 114. Rozporządzenie w sprawie tymczasowych eksperymentów

Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, tymczasowe eksperymenty, w ramach których może być wytwarzany materiał siewny, w tym:

1)

warunki przeprowadzania tymczasowego eksperymentu lub

2)

czas trwania tymczasowego eksperymentu, lub

3)

zakres i terminy składania wojewódzkiemu inspektorowi informacji o przebiegu tymczasowego eksperymentu przez podmiot, który uzyskał pozwolenie na przeprowadzenie tymczasowego eksperymentu, lub

4)

zakres kontroli przeprowadzania tymczasowego eksperymentu, lub

5)

dodatkowe informacje umieszczane na etykietach, w które zaopatruje się materiał siewny wytworzony w ramach tymczasowego eksperymentu
- uwzględniając przepisy Unii Europejskiej, o których mowa w art. 113 pozwolenie na przeprowadzenie eksperymentu ust. 1, oraz zapewnienie kontroli nad prawidłowym przeprowadzeniem tymczasowych eksperymentów i materiałem siewnym wytworzonym w ramach tych eksperymentów.

Art. 115. Opłaty związane z oceną materiału siewnego

1.

Opłacie podlega:

1)

dokonanie oceny tożsamości oraz czystości odmianowej materiału siewnego;

2)

pobranie urzędowych prób, dokonanie oceny polowej i oceny laboratoryjnej materiału siewnego oraz pobranie prób gleby i podłoża, w których jest wytwarzany materiał szkółkarski kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany, przez organy Państwowej Inspekcji;

3)

dokonanie ponownej oceny polowej i ponownej oceny laboratoryjnej materiału siewnego;

4)

udzielenie akredytacji do pobierania prób materiału siewnego;

5)

udzielenie akredytacji do dokonywania oceny materiału siewnego;

6)

udzielenie upoważnienia do wypełniania etykiet urzędowych;

7)

udzielenie zgody na pobieranie prób za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób materiału siewnego;

8)

przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w art. 75 urzędowy i akredytowany kwalifikator, urzędowy i akredytowany próbobiorca ust. 1 pkt 3;

9)

wydanie świadectwa mieszanki materiału siewnego;

10)

wydanie etykiet i plomb urzędowych;

11)

wykonywanie czynności w ramach nadzoru nad akredytowanymi podmiotami, o których mowa w art. 81 nadzór nad pracą kwalifikatorów, próbobiorców i laboratoriów.

2.

Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 2, pobiera się również, w przypadku gdy pobranie urzędowych prób lub dokonanie oceny nie było możliwe z winy wnioskodawcy.

3.

Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 9 i 10, wnosi się na podstawie rachunku wystawionego odpowiednio przez wojewódzkiego inspektora albo Głównego Inspektora w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego rachunku, przy czym rachunek za dokonanie oceny tożsamości i czystości odmianowej wystawia się przy pobieraniu próby do tej oceny.

4.

Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 3-7, wnosi się po złożeniu wniosku o:

1)

dokonanie ponownej oceny polowej i oceny laboratoryjnej materiału siewnego;

2)

udzielenie akredytacji do pobierania prób materiału siewnego;

3)

udzielenie akredytacji do dokonywania oceny materiału siewnego;

4)

udzielenie upoważnienia do wypełniania etykiet urzędowych;

5)

udzielenie zgody na pobieranie prób za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób materiału siewnego.

5.

Opłatę za przeprowadzenie egzaminu, o której mowa w ust. 1 pkt 8, wnosi się nie później niż na dzień przed przystąpieniem do egzaminu.

6.

Opłatę, o której mowa w ust. 1 pkt 11, wnosi się corocznie, w terminie do dnia 15 lutego, na podstawie rachunku wystawionego przez:

1)

wojewódzkiego inspektora – w przypadku nadzoru nad pracą akredytowanych kwalifikatorów i akredytowanych próbobiorców;

2)

Głównego Inspektora – w przypadku nadzoru nad akredytowanymi laboratoriami.

7.

Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 i 10, pobiera się również w przypadku materiału siewnego odmian roślin rolniczych objętych systemami OECD, nieprzeznaczonych do obrotu na obszarze Unii Europejskiej.

Art. 116. Zasady ustalania wysokości opłat za oceny materiału siewnego

1.

Opłaty, o których mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.

2.

Opłaty, o których mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1, są ustalane z uwzględnieniem kosztów poniesionych na dojazd do plantacji nasiennej lub miejsca pobrania próby, czasu potrzebnego na dokonanie oceny lub pobranie próby, zużycia materiałów i odczynników stosowanych przy dokonywaniu oceny lub pobieraniu próby, kosztów przygotowania i przeprowadzenia egzaminu, kosztów prowadzenia nadzoru nad podmiotami akredytowanymi, a także gatunku, kategorii oraz grupy roślin i rodzaju dokonywanej oceny.

Art. 117. Nieuiszczenie opłat związanych z oceną materiału siewnego

W razie nieuiszczenia opłat, o których mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1:

1)

pkt 1 - nie dokonuje się oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego;

2)

pkt 2 - nie wydaje się wyników dokonanych ocen;

3)

pkt 3 - nie dokonuje się ponownej oceny materiału siewnego;

4)

pkt 4 i 5 - wniosek o udzielenie akredytacji odpowiednio do pobierania prób materiału siewnego lub dokonywania oceny materiału siewnego pozostawia się bez rozpoznania;

5)

pkt 6 - wniosek o upoważnienie do wypełniania etykiet urzędowych pozostawia się bez rozpoznania;

6)

pkt 7 - wniosek o udzielenie zgody na pobieranie prób za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób pozostawia się bez rozpoznania;

7)

pkt 8 - nie dopuszcza się do przystąpienia do egzaminu;

8)

pkt 9 i 10 - nie wydaje się świadectw mieszanki materiału siewnego oraz etykiet i plomb urzędowych;

9)

pkt 11 - wydaje się decyzję o cofnięciu akredytacji.

Art. 118. Rozporządzenie w sprawie opłat związanych z oceną materiału siewnego

Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)

sposób ustalania i wysokość opłat, o których mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1,

2)

sposób uiszczania opłat, o których mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1
- mając na względzie zasady określone w art. 116 zasady ustalania wysokości opłat za oceny materiału siewnego ust. 2 oraz ułatwienie terminowego uiszczania tych opłat.

Art. 118a. Finansowanie zadań na rzecz hodowli roślin i nasiennictwa w zakresie postępu biologicznego w rolnictwie

1.

Koszty wykonywania zadań na rzecz hodowli roślin i nasiennictwa w zakresie postępu biologicznego w rolnictwie mogą być dofinansowywane z budżetu państwa na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych, w formie dotacji przedmiotowych dla podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa.

2.

Dotację, o której mowa w ust. 1, udziela, w drodze decyzji, minister właściwy do spraw rolnictwa.

Art. 119. Materiał siewny dopuszczony do przywozu z państw trzecich

Z państw trzecich może być przywożony wyłącznie materiał siewny dopuszczony do obrotu.

Art. 120. Informacja o przywiezionym z państw trzecich materiale siewnym

Prowadzący obrót materiałem siewnym lub dostawca, który przywiózł z państw trzecich materiał siewny, w terminie 3 dni od dnia odprawy celnej, informuje wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót lub dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót lub dostawcy - w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, o ilości i rodzaju przywiezionego materiału siewnego oraz przedstawia dokumenty dotyczące wytwarzania i jakości tego materiału.

Art. 121. Kontrola materiału siewnego

1.

Kontrola materiału siewnego polega na losowym sprawdzeniu wymagań w zakresie jakości oraz spełniania innych wymagań w zakresie wytwarzania, oceny i przechowywania materiału siewnego, a także obrotu tym materiałem.

2.

Kontrolę materiału siewnego przeprowadza wojewódzki inspektor.

3.

Pobieranie prób urzędowych i ocena materiału siewnego, dokonywane przez organy Państwowej Inspekcji w ramach kontroli, nie podlegają opłacie.

4.

Jeżeli w wyniku kontroli materiału siewnego stwierdzono, że jedna lub kilka partii materiału siewnego nie odpowiadają wymaganiom w zakresie jakości albo wytwarzania, oceny i przechowywania materiału siewnego lub obrotu tym materiałem, wojewódzki inspektor, w drodze decyzji, w zależności od zakresu i stopnia naruszeń, może:

1)

nakazać usunięcie, w określonym terminie, nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli;

2)

zakazać prowadzenia obrotu partią materiału siewnego niespełniającą wymagań;

3)

nakazać poddanie partii materiału siewnego niespełniającej wymagań zabiegom uniemożliwiającym użycie go do siewu, sadzenia, szczepienia, okulizacji lub tylko do rozmnażania roślin.

5.

Decyzje, o których mowa w ust. 4, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.

6.

Do podmiotów, o których mowa w art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1 i art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.

Art. 122. Pobieranie kontrolnych prób do wspólnotowych testów i doświadczeń porównawczych

1.

Z materiału siewnego znajdującego się w obrocie pobiera się kontrolne próby do wspólnotowych testów i doświadczeń porównawczych w celu sprawdzenia jego jakości oraz harmonizacji metod dokonywania oceny.

2.

Główny Inspektor pobiera i przesyła próby materiału siewnego, o których mowa w ust. 1, do odpowiednich jednostek prowadzących wspólnotowe testy i doświadczenia porównawcze, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi przeprowadzania doświadczeń i testów porównawczych.

Art. 123. Opłaty sankcyjne

1.

Kto prowadzi obrót materiałem siewnym niezgodnie z warunkami określonymi w art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 1-7, jest obowiązany do wycofania go z obrotu na własny koszt oraz do wniesienia na rachunek wojewódzkiego inspektoratu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót albo dostawcy - w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, materiałem siewnym, opłaty sankcyjnej stanowiącej 200% kwoty należnej za sprzedany lub dostarczony materiał siewny.

2.

Kto prowadzi obrót materiałem siewnym bez zgłoszenia właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi zamiaru prowadzenia obrotu materiałem siewnym jest obowiązany do wniesienia na rachunek wojewódzkiego inspektoratu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy, opłaty sankcyjnej w wysokości 2.270 zł, na podstawie decyzji wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy.

3.

Kto zastosował materiał siewny, co do którego zakaz stosowania wprowadzono w przepisach wydanych na podstawie art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 9, jest obowiązany do zniszczenia roślin oraz do wniesienia na rachunek wojewódzkiego inspektoratu właściwego ze względu na miejsce zastosowania, opłaty sankcyjnej stanowiącej 200% wartości tego materiału siewnego.

4.

Stwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, że obrót materiałem siewnym jest prowadzony niezgodnie z warunkami określonymi w art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 1-7 dokonuje, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót albo dostawcy - w przypadku gdy prowadzącym obrót albo dostawcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, określając w tej decyzji ilość sprzedanego lub dostarczonego materiału siewnego i wysokość opłaty sankcyjnej, o której mowa w ust. 1.

5.

Stwierdzenia, o którym mowa w ust. 3, że zastosowano materiał siewny, co do którego obowiązuje zakaz stosowania wprowadzony w przepisach wydanych na podstawie art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 9 dokonuje, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce zastosowania tego materiału, określając w tej decyzji ilość i wartość zastosowanego materiału siewnego, sposób zniszczenia roślin oraz wysokość opłaty sankcyjnej, o której mowa w ust. 3.

6.

W przypadku gdy ilości i wartości zastosowanego materiału siewnego, co do którego obowiązuje zakaz stosowania wprowadzony w przepisach wydanych na podstawie art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 9, nie można określić w oparciu o dokument nabycia tego materiału, wojewódzki inspektor ustala ilość i wartość tego materiału biorąc pod uwagę powierzchnię, na której został zastosowany materiał siewny oraz stosowane w sezonie wegetacyjnym na obszarze danego województwa średnie ceny materiału siewnego i średnie normy wysiewu dla gatunku, którego materiał siewny został zastosowany.

Art. 124. Odesłanie do przepisów Ordynacji podatkowej

Opłata sankcyjna, o której mowa w art. 123 opłaty sankcyjne, stanowi dochód budżetu państwa i stosuje się do niej przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.).

Art. 125. Egzekucja opłat sankcyjnych

Egzekucja opłat wynikających z decyzji, o których mowa w art. 123 opłaty sankcyjne ust. 2, 4 i 5, następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Dz.U.2021.0.129 t.j. - Ustawa z dnia 9 listopada 2012 r. o nasiennictwie