Ustawa o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego

1.

Przedsiębiorca, kierownik jednostki naukowej, którym wydano pozwolenie, są obowiązani:

1a.

Przedsiębiorca nieposiadający obiektów do przechowywania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego spełniających wymagania określone w przepisach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, dołącza oświadczenie o nieposiadaniu tych obiektów, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 9 wymóg uzyskania pozwolenia ust. 3.

1b.

Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1a, otrzymuje pozwolenie na nabywanie lub używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego bez prawa ich magazynowania.

1c.

Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego nabywane, przechowywane lub używane w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 właściwość organów w sprawach pozwolenia na nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych ust. 2, ewidencjonuje się zgodnie z przepisami art. 115 pozwolenie na przechowywanie lub używanie sprzętu strzałowego ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze oraz przepisami wydanymi na podstawie art. 120 rozporządzenie w sprawie prowadzenia ruchu poszczególnych rodzajów zakładów górniczych ust. 2 tej ustawy.

1d.

Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia prac z użyciem materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego oraz podczas oczyszczania terenów w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej innej niż określona w art. 10 właściwość organów w sprawach pozwolenia na nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych ust. 2 oraz wymagania techniczne i organizacyjne dotyczące prowadzenia tych prac, biorąc pod uwagę zapewnienie ochrony życia i zdrowia ludzi, mienia i środowiska, z uwzględnieniem zróżnicowania charakteru wykonywanych prac i właściwości używanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

2.

Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób i postać prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1 pkt 6, a także wzór tej ewidencji, uwzględniając konieczność zapewnienia:

1)

ukończyła 21 lat;

2)

zdała egzamin, o którym mowa w art. 20 szkolenia, egzamin przed komisją kwalifikacyjną,

3)

nie wykazuje zaburzeń psychicznych, o których mowa w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego;

4)

nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne przeciwko bezpieczeństwu państwa, porządkowi publicznemu, życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu;

5)

posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta powiatowego (miejskiego) Policji właściwego dla miejsca zamieszkania.

1.

Osoba, o której mowa w art. 19 zasady dostępu do materiałów wybuchowych, jest obowiązana przedłożyć odpowiednio przedsiębiorcy albo kierownikowi jednostki naukowej przed przystąpieniem do pracy, a następnie dostarczać co trzy lata:

2.

Do oświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przepis art. 14 wymogi formalne wniosku o wydanie pozwolenia ust. 2b stosuje się odpowiednio.

1.

Osoba, o której mowa w art. 19 zasady dostępu do materiałów wybuchowych, jest obowiązana odbyć szkolenie i zdać egzamin przed komisją kwalifikacyjną. Osoba, która zdała egzamin, otrzymuje zaświadczenie potwierdzające jej przygotowanie zawodowe.

1a.

Przed odbyciem szkolenia i przystąpieniem do egzaminu osoba, której przedsiębiorca albo kierownik jednostki naukowej umożliwia dostęp do wyrobów pirotechnicznych w związku z realizacją publicznych pokazów pirotechnicznych o charakterze imprez masowych, jest obowiązana potwierdzić swoją praktykę zawodową w zakresie realizacji tych pokazów.

2.

Członków komisji kwalifikacyjnej powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw gospodarki.

3.

Za przeprowadzenie szkolenia oraz egzaminu pobierana jest opłata.

4.

Opłatę wnosi pracodawca kierujący osobę, o której mowa w art. 19 zasady dostępu do materiałów wybuchowych, na szkolenie, o którym mowa w ust. 1.

5.

Opłata, o której mowa w ust. 3, powinna zapewnić pokrycie kosztów przeprowadzania szkolenia oraz egzaminu.

6.

Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:

6a.

Zaświadczenia potwierdzające przygotowanie zawodowe, o których mowa w ust. 1, są ważne przez 5 lat, po upływie których osoby mające dostęp do materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego są obowiązane odbyć ponownie szkolenie i zdać egzamin.

7.

Przepisów art. 19 zasady dostępu do materiałów wybuchowych pkt 2 nie stosuje się do osób, które posiadają kwalifikacje określone w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze.

1.

W przypadku konieczności prowadzenia prac przy użyciu materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego poza terenem przedsiębiorstwa lub jednostki naukowej, przedsiębiorca lub kierownik jednostki naukowej zawiadamia o tym komendanta powiatowego (miejskiego) Policji właściwego dla miejsca prowadzenia tych prac.

2.

W zawiadomieniu należy wskazać zakres i termin rozpoczęcia oraz zakończenia prac, o których mowa w ust. 1, teren, na którym będą prowadzone prace, a także sposób jego zabezpieczenia przed dostępem osób nieupoważnionych.

3.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego lub materiały wybuchowe znalezione w trakcie oczyszczania terenów mogą być przechowywane, przez czas niezbędny do przeprowadzenia prac, w tymczasowym magazynie zlokalizowanym w sposób zapewniający bezpieczeństwo ludzi, mienia i środowiska oraz zabezpieczonym przed dostępem osób nieupoważnionych.

4.

Minister właściwy do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia, sposób przechowywania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego lub znalezionych w trakcie oczyszczania terenów w tymczasowym magazynie, o którym mowa w ust. 3, biorąc pod uwagę zapewnienie ochrony życia i zdrowia ludzi, mienia i środowiska oraz uwzględniając zróżnicowanie zagrożeń dla otoczenia ze względu na właściwości przechowywanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego lub znalezionych w trakcie oczyszczania terenów.

1.

Przedsiębiorca lub kierownik jednostki naukowej w zakresie przestrzegania obowiązków, o których mowa w art. 18 obowiązki podmiotu, któremu wydano pozwolenie, ust. 1 i art. 21 warunki prowadzenia prac przy użyciu materiałów wybuchowych poza terenem przedsiębiorstwa lub jednostki naukowej, ust. 1, podlega kontroli wojewody.

2.

Kontrolę przeprowadza zespół kontrolny, zwany dalej "zespołem", powoływany na czas kontroli przez wojewodę.

3.

W skład zespołu wojewoda może powołać biegłych i ekspertów, za ich zgodą.

4.

Wojewoda, powołując zespół, wyznacza jego kierownika, który koordynuje przebieg czynności kontrolnych oraz sporządza protokół pokontrolny.

5.

Czynności kontrolne wykonuje się na podstawie upoważnienia wydanego przez wojewodę, w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej, a w razie nieobecności tych osób, w obecności przywołanego świadka.

6.

Wojewoda może, po zakończeniu kontroli lub w trakcie jej trwania, wezwać przedsiębiorcę lub kierownika jednostki badawczej do usunięcia w wyznaczonym terminie stwierdzonych uchybień.

7.

Wojewoda może upoważnić do przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1, inny organ administracji, wskazując zakres kontroli. Przepisy ust. 2-5 stosuje się odpowiednio.