1.
Część wyrównawczą subwencji ogólnej dla gmin stanowi suma kwoty podstawowej oraz, z zastrzeżeniem ust. 9, kwoty uzupełniającej.
2.
Kwotę podstawową otrzymuje gmina, w której wskaźnik dochodów podatkowych na jednego mieszkańca w gminie, zwany dalej "wskaźnikiem G", jest mniejszy niż 92 % wskaźnika dochodów podatkowych dla wszystkich gmin, zwanego dalej "wskaźnikiem Gg".
3.
Przez dochody podatkowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się łączne dochody z tytułu:
1)
podatku od nieruchomości;
2)
podatku rolnego;
3)
podatku leśnego;
4)
podatku od środków transportowych;
5)
podatku od czynności cywilnoprawnych;
6)
podatku od osób fizycznych, opłacanego w formie karty podatkowej;
7)
wpływów z opłaty skarbowej;
8)
wpływów z opłaty eksploatacyjnej;
9)
udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych;
10)
udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych.
4.
Wskaźnik G oblicza się, dzieląc kwotę dochodów podatkowych gminy, o których mowa w ust. 3 pkt 1–8, ustalanych z uwzględnieniem art. 32 podstawa do wyliczenia wskaźników i kwot ust. 1 i 3, za rok poprzedzający rok bazowy oraz planowanych na rok budżetowy dochodów określonych w ust. 3 pkt 9 i 10 z uwzględnieniem korekty, o której mowa w art. 9c ..., przez liczbę mieszkańców gminy.
5.
Wskaźnik Gg oblicza się, dzieląc sumę dochodów podatkowych wszystkich gmin, ustalonych w sposób określony w ust. 4, przez liczbę mieszkańców kraju.
6.
Wysokość należnej gminie kwoty podstawowej oblicza się dla gmin, w których:
1)
wskaźnik G jest równy lub niższy od 40 % wskaźnika Gg - mnożąc liczbę mieszkańców gminy przez liczbę stanowiącą sumę:
a) liczby stanowiącej 99 % różnicy między 40 % wskaźnika Gg i wskaźnikiem G,
b) liczby stanowiącej 41,97 % wskaźnika Gg;
a) liczby stanowiącej 99 % różnicy między 40 % wskaźnika Gg i wskaźnikiem G,
b) liczby stanowiącej 41,97 % wskaźnika Gg;
2)
wskaźnik G jest wyższy od 40 % i nie wyższy od 75 % wskaźnika Gg - mnożąc liczbę mieszkańców gminy przez liczbę stanowiącą sumę:
a) liczby stanowiącej 83 % różnicy między 75 % wskaźnika Gg i wskaźnikiem G,
b) liczby stanowiącej 12,92 % wskaźnika Gg;
a) liczby stanowiącej 83 % różnicy między 75 % wskaźnika Gg i wskaźnikiem G,
b) liczby stanowiącej 12,92 % wskaźnika Gg;
3)
wskaźnik G jest wyższy od 75 % i niższy od 92 % wskaźnika Gg - mnożąc liczbę mieszkańców gminy przez liczbę stanowiącą 76 % różnicy między 92 % wskaźnika Gg i wskaźnikiem G.
7.
Kwotę uzupełniającą otrzymuje gmina, w której gęstość zaludnienia jest niższa od średniej gęstości zaludnienia w kraju.
8.
Wysokość należnej gminie kwoty uzupełniającej oblicza się jako iloczyn:
1)
17 % wskaźnika Gg;
2)
liczby mieszkańców gminy;
3)
ilorazu różnicy średniej gęstości zaludnienia w kraju i gęstości zaludnienia w gminie do średniej gęstości zaludnienia w kraju.
9.
Jeżeli w gminie, o której mowa w ust. 7, wskaźnik G jest wyższy od 150 % wskaźnika Gg, gmina ta nie otrzymuje kwoty uzupełniającej. Kwota uzupełniająca, wyliczona w sposób określony w ust. 8, zwiększa część równoważącą subwencji ogólnej dla gmin.
