1.
Za przyjęcie i rozpatrzenie przez ministra właściwego do spraw zagranicznych wniosku o wydanie wizy krajowej lub wniosku o ponowne rozpatrzenie wniosku o wydanie wizy Schengen i wizy krajowej pobiera się opłaty, które stanowią dochód budżetu państwa.
2.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wiz, o których mowa w art. 66 właściwość organów w sprawach wydawania wiz ust. 4.
3.
Opłaty, o których mowa w ust. 1, są pobierane w wysokości odpowiadającej opłacie konsularnej za wydanie wizy określonej dla indywidualnego przypadku, chyba że w państwie przyjmującym obywatel państwa, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 79a wydanie lub odmowa wydania przez ministra cudzoziemcowi wizy krajowej ust. 6 i 7 niniejszej ustawy, z uwagi na zobowiązania międzynarodowe lub przepisy wydane na podstawie art. 119 rozporządzenie w sprawie stosowania obniżonej wysokości opłat konsularnych ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne nie jest zobowiązany do ich uiszczenia.
4.
W przypadku, o którym mowa w art. 66 właściwość organów w sprawach wydawania wiz ust. 1a, opłaty, o których mowa w ust. 1, pobiera konsul, o którym mowa w art. 66 właściwość organów w sprawach wydawania wiz ust. 1b. Do pobierania oraz zwrotu opłat w tym przypadku stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne.
