1.
Cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 303 negatywne przesłanki wszczęcia postepowania w sprawie zobowiązania cudzoziemca do powrotu ust. 1 pkt 11, z wyjątkiem przypadku, w którym zostaje on niezwłocznie przekazany do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej na podstawie obowiązującej w dniu 13 stycznia 2009 r. umowy międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób, wydaje się decyzję o przekazaniu do tego państwa.
2.
Do decyzji, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, z tym że nie określa się w niej terminu dobrowolnego wyjazdui nie orzeka o zakazie ponownego wjazdu, o którym mowa w art. 318 zakaz ponownego wjazdu na terytorium RP i innych państw obszaru Schengen ust. 1 lub 3.
3.
Koszty związane z wydaniem i wykonaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, ustala się, w przypadku gdy decyzja ta podlega przymusowemu wykonaniu. Przepisy art 336–338 i art 340–347 stosuje się odpowiednio.
