1.
Osobę uznaje się za niemającą możliwości przekazywania drogą elektroniczną zleceń dotyczących instrumentu finansowego bezpośrednio do systemu obrotu, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 41 dyrektywy 2014/65/UE, jeżeli ta osoba nie może swobodnie decydować z dokładnością do ułamka sekundy o wprowadzeniu zlecenia i okresie obowiązywania zlecenia w tych ramach czasowych.
2.
Osobę uznaje się za niemającą możliwości takiego bezpośredniego przekazywania zleceń drogą elektroniczną, jeżeli odbywa się to za pośrednictwem rozwiązań służących optymalizacji procesu wykonywania zleceń, określającego parametry zlecenia inne niż system lub systemy obrotu, do których należy przekazać zlecenie, chyba że takie rozwiązania są elementem systemów klienta, a nie systemów członka lub uczestnika rynku regulowanego lub MTF lub klienta OTF.
