1.
W terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia o zgłoszeniu znaku towarowego uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego, uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego, a także osoba uprawniona do wykonywania praw wynikających z chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego może wnieść sprzeciw wobec zgłoszenia znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 1291 niedopuszczalność udzielenia prawa ochronnego na oznaczenie ust. 4 lub art. 1321 udzielanie prawa ochronnego po uznaniu sprzeciwu za zasadny ust. 1–3. Termin ten nie podlega przywróceniu.
2.
Od sprzeciwu należy wnieść opłatę.
3.
Sprzeciw zawiera oznaczenie stron, wskazanie podstawy faktycznej i prawnej wraz z uzasadnieniem i zakresem sprzeciwu oraz podpis wnoszącego sprzeciw.
4.
Sprzeciw oraz inne pisma wnosi się wraz z ich odpisami dla strony przeciwnej.
5.
Materiały i dokumenty sporządzone w języku obcym wnosi się wraz z ich tłumaczeniami na język polski.
6.
Urząd Patentowy, w drodze postanowienia, pozostawia bez rozpoznania sprzeciw, który:
1)
został wniesiony po upływie terminu lub
2)
nie wskazuje zgłoszenia znaku towarowego, wobec którego jest wnoszony, lub
3)
nie wskazuje wcześniejszego prawa, o którym mowa w art. 1321 udzielanie prawa ochronnego po uznaniu sprzeciwu za zasadny ust. 1–3
– chyba, że braki te zostały uzupełnione w terminie, o którym mowa w ust. 1.
– chyba, że braki te zostały uzupełnione w terminie, o którym mowa w ust. 1.
7.
Jeżeli sprzeciw nie spełnia wymogów formalnych, Urząd Patentowy wyznacza wnoszącemu sprzeciw termin do usunięcia braków pod rygorem umorzenia postępowania.
