1.
Podmiot, który uzyskał prawo do wykorzystywania zasobów numeracji w przydziale numeracji, uiszcza roczne opłaty za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji.
2.
Opłaty, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyższe niż:
1)
za numer abonencki - 0,35 złotego;
1a)
za numer dla komunikacji maszyna-maszyna – 0,35 złotego;
2)
za wyróżnik AB sieci telekomunikacyjnej przyznany podmiotowi wykonującemu działalność telekomunikacyjną - 180.000 złotych;
3)
za wyróżnik ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej (PLMN) - 1.800.000 złotych;
4)
za numer dostępu do sieci (NDS) - 60.000 złotych;
5)
za numer 118CDU - 60.000 złotych;
6)
za numer dostępu do sieci teleinformatycznej (NDSI) - 550 złotych;
7)
za numer strefowy abonenckich usług specjalnych za każdą strefę numeracyjną, w której przysługuje prawo do wykorzystywania numeru - 1.600 zł; za numery alarmowe, z którymi połączenia są bezpłatne dla abonentów, opłata nie jest pobierana;
8)
za krajowy numer sieci inteligentnej - 28 złotych;
9)
za numer DNIC+PNIC w sieci transmisji danych z komutacją pakietów - 36.000 złotych;
10)
za numer punktu sygnalizacyjnego - 12.000 złotych;
11)
za numer zamkniętej grupy użytkowników (CUG) za każde osiem numerów CUG - 55 złotych;
12)
za kod sieci ruchomej (MNC) - 1.200 złotych;
13)
za kod sieci ATM - 1.200 złotych;
14)
za numer rutingowy (NR) - 1.000 złotych.
3.
Obowiązek uiszczania opłat za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji ustaje nie później niż z upływem 30 dni od daty złożenia wniosku o cofnięcie przydziału tej numeracji.
4.
Minister właściwy do spraw informatyzacji, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze kwoty określone w ust. 2, warunki wykorzystania zasobów numeracji, kierując się kosztami prowadzenia gospodarki zasobami numeracji, a także potrzebą zagwarantowania optymalnego wykorzystania zasobów numeracji.
