Rozdział 3. Zasady i tryb przeprowadzania badań i oznaczania wyrobów z metali szlachetnych oraz wyrobów zawierających metale szlachetne - Prawo probiercze

Art. 9. Badania na zawartość w wyrobie metalu szlachetnego

1.

Organ administracji probierczej, na podstawie przeprowadzonych badań, określa zawartość metalu szlachetnego w wyrobie oraz stwierdza, w drodze decyzji administracyjnej, czy zawartość ta odpowiada obowiązującej próbie, co potwierdza, umieszczając na wyrobie cechę probierczą, wydając świadectwo badania lub umieszczając znak "MET".

2.

O wyborze metody badania decyduje organ administracji probierczej.

Art. 10. świadectwo badania wyrobu

1.

Świadectwo badania wydaje się dla wyrobu z metalu szlachetnego w przypadkach:

1)

gdy wyrób nie może zostać oznaczony cechą probierczą bez jego uszkodzenia;

2)

gdy na wyrobie brak jest miejsca na umieszczenie cechy probierczej;

3)

gdy wyrób zawiera części z metali nieszlachetnych, których nie można odrębnie oznaczyć znakiem "MET", a ich użycie nie jest technicznie uzasadnione;

4)

określonych w art. 7 świadectwo badania wyrobów z metali szlachetnych, ust. 2.

2.

Na wniosek podmiotu zgłaszającego organ administracji probierczej wydaje świadectwo badania dla wyrobu z metalu szlachetnego oznaczonego cechą probierczą.

Art. 11. Znak „MET”

Znak "MET" umieszcza się:

1)

na wyrobie:
a) zawierającym metale szlachetne, w którym zawartość tych metali jest niższa niż zawartość odpowiadająca najniższej próbie obowiązującej dla danego metalu szlachetnego,
b) wykonanym z metali nieszlachetnych, pokrytym powłoką z metali szlachetnych,
c) wykonanym z metali szlachetnych, pokrytym powłoką z metali nieszlachetnych;

2)

na częściach wchodzących w skład wyrobu z metalu szlachetnego, wykonanych z metali nieszlachetnych, o których mowa w art. 15 części z metali nieszlachetnych w wyrobach z metali szlachetnych, ust. 1, z wyłączeniem przypadków gdy:
a) względy techniczne nie pozwalają na oznaczenie tym znakiem, w szczególności jeżeli zachodzi obawa uszkodzenia wyrobu, wymiary części uniemożliwiają oznaczenie tym znakiem lub umieszczenie tego znaku obniżyłoby walory estetyczne wyrobu, albo
b) na częściach wyrobu wykonanych z metali nieszlachetnych znajdują się oznaczenia jednoznacznie informujące o tym, że części te zostały wykonane z metali nieszlachetnych.

Art. 12. Zgłoszenie wyrobu do badania i oznaczenia cechą probierczą

1.

Wyroby z metali szlachetnych powinny być zgłoszone do badania i oznaczenia cechą probierczą:

1)

po wykonaniu podstawowych procesów produkcyjnych nadających im ostateczny kształt, aby umieszczone na nich znaki imienne i cechy probiercze nie uległy zniekształceniu lub zatarciu podczas obróbki końcowej;

2)

wraz ze wszystkimi częściami składowymi, z wyjątkiem wyrobów nowo wytworzonych, które mogą być zgłaszane bez kamieni;

3)

oczyszczone, posegregowane i niesplątane;

4)

nieuszkodzone, z wyjątkiem wyrobów, o których mowa w art. 6 wyłączenie obowiązku cechowania wyrobów lub zgłaszania ich do badania, ust. 1 pkt 2;

5)

oznaczone znakiem imiennym - w przypadku wyrobów nowo wytworzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2.

Wyroby z metali szlachetnych niespełniające warunków, o których mowa w ust. 1, są zwracane podmiotowi zgłaszającemu w celu usunięcia braków, z wyjątkiem wyrobów niespełniających warunków, o których mowa w:

1)

ust. 1 pkt 3 - w przypadku gdy podmiot zgłaszający złoży wniosek o wykonanie czynności pomocniczych w zakresie oczyszczenia, posegregowania lub rozplątania wyrobów przez organ administracji probierczej;

2)

ust. 1 pkt 5 - w przypadku gdy podmiot zgłaszający złoży wniosek o umieszczenie znaku imiennego przez organ administracji probierczej.

3.

Na wniosek właściciela wyrobu z metalu szlachetnego wyroby oznaczone cechą probierczą, które zostały poddane przeróbkom, naprawom lub uzupełnieniom, mogą być zgłoszone do ponownego badania i oznaczenia cechą probierczą przez dokonującego przeróbki, naprawy lub uzupełnienia.

4.

Wyroby z metali szlachetnych oznaczone cechą probierczą, na których cechy probiercze zostały uszkodzone przy naprawie lub obróbce końcowej, powinny zostać zgłoszone do ponownego badania i oznaczenia cechą probierczą przez dokonującego naprawy lub obróbki końcowej.

Art. 13. Zasady oznaczania wyrobu cechą probierczą

1.

Jeżeli badanie wyrobu z metalu szlachetnego wykaże, że zawartość metalu szlachetnego jest wyższa od najniższej obowiązującej próby, lecz niezgodna z żadną z prób określonych w art. 24 obowiązujące próby dla metali szlachetnych, ust. 1, wyrób ten oznacza się cechą probierczą odpowiadającą kolejnej, niższej obowiązującej próbie.

2.

Wyrób z metalu szlachetnego zgłoszony do badania i oznaczenia cechą probierczą, składający się z części odpowiadających różnym próbom tego samego metalu szlachetnego jest oznaczany cechą probierczą odpowiadającą najniższej stwierdzonej próbie.

3.

Wyroby z metali szlachetnych oznaczone cechą probierczą zgodnie z ust. 1 albo 2 są zwracane podmiotowi zgłaszającemu wraz z opisem zawierającym informację o próbie stwierdzonej w wyniku badania.

Art. 14. Rodzaje cech probierczych

Do oznaczania wyrobów z metali szlachetnych cechami probierczymi stosuje się następujące rodzaje cech:

1)

cechę podstawową, informującą o rodzaju metalu szlachetnego i jego próbie, a także wskazującą urząd, który dokonał oznaczenia;

2)

cechę dodatkową, określającą wyłącznie rodzaj metalu szlachetnego;

3)

cechę pomocniczą, służącą potwierdzaniu ważności wcześniej umieszczonych polskich cech probierczych;

4)

cechę główną, służącą oznaczaniu surowców, półfabrykatów oraz złomu.

Art. 15. Części z metali nieszlachetnych w wyrobach z metali szlachetnych

1.

W skład wyrobów z metali szlachetnych nie mogą wchodzić części wykonane z metali nieszlachetnych, z wyjątkiem:

1)

części wyrobów, w których użycie metalu nieszlachetnego jest niezbędne ze względów technicznych lub konieczne dla nadania pożądanej wytrzymałości i sprężystości częściom składowym wyrobów;

2)

części dekoracyjnych, pod warunkiem że użyty do dekoracji metal różni się barwą od metalu szlachetnego, z którego wykonano wyrób.

2.

Zegarki zawierające części mechaniczne wykonane z metalu nieszlachetnego i wyroby z częściami sprężynującymi lub zapięciami magnetycznymi wykonanymi z metalu nieszlachetnego podlegają oznaczeniu cechą probierczą bez konieczności spełnienia wymagań, o których mowa w art. 11 znak „MET”,

Art. 16. Oznaczanie wyrobów cechami probierczymi i usuwanie tych cech

1.

Wyroby z metali szlachetnych oznacza się cechami probierczymi przy użyciu znaczników probierczych wykonanych jako negatywy cech probierczych albo przy użyciu urządzenia laserowego.

2.

Jeżeli cechy probiercze lub oznaczenia liczbowe umieszczone na wyrobach z metali szlachetnych zgłoszonych do ponownego badania i oznaczenia cechami probierczymi nie są zgodne z uzyskanymi wynikami badań, podlegają one usunięciu lub skasowaniu przy użyciu kasownika.

Art. 17. Rozporządzenie w sprawie wyrobów z metali szlachetnych

Minister właściwy do spraw gospodarki określa, w drodze rozporządzenia:

1)

szczegółowe wymagania dla wyrobów z metali szlachetnych zgłaszanych do badania i oznaczania cechami probierczymi, tryb zgłaszania oraz metody badania tych wyrobów, uwzględniając rodzaje stopów, z których je wykonano, wymagania wynikające z norm oraz rozwój techniczny metod badawczych;

2)

opisy i graficzne wizerunki cech probierczych odpowiadające poszczególnym rodzajom cech oraz znaku "MET" i kasownika, mając na względzie rodzaje zgłaszanych wyrobów oraz tradycję przyjętą w zakresie symboliki oznaczeń;

3)

wzory świadectw badania, uwzględniając przypadki, gdy świadectwa są wydawane dla wyrobów z metali szlachetnych;

4)

sposoby oznaczania wyrobów cechą probierczą i znakiem "MET" oraz sposoby usuwania albo kasowania cech probierczych lub oznaczeń liczbowych, uwzględniając konstrukcję wyrobów oraz wyniki przeprowadzonych badań.

Art. 18. Oznaczanie wyrobów znakiem imiennym

1.

Wprowadzane do obrotu:

1)

nowo wytworzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyroby z metali szlachetnych oraz

2)

wyroby z metali szlachetnych, o których mowa w art. 6 wyłączenie obowiązku cechowania wyrobów lub zgłaszania ich do badania, ust. 1 pkt 1, wytworzone poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
- oznacza się znakiem imiennym.

2.

Do oznaczania znakiem imiennym wyrobów, o których mowa w ust. 1, jest obowiązany:

1)

wytwórca wprowadzający do obrotu wyroby, o których mowa w ust. 1 pkt 1, albo

2)

podmiot wprowadzający do obrotu wyroby, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

3.

Znak imienny umieszcza się na wyrobie w sposób umożliwiający oznaczenie wyrobu cechą probierczą, chyba że nie pozwalają na to wielkość lub konstrukcja wyrobu.

Art. 19. Wpis znaku imiennego do rejestru znaków imiennych

1.

Podmioty i wytwórcy, o których mowa w art. 18 oznaczanie wyrobów znakiem imiennym ust. 2, są obowiązani zgłosić projekt graficzny znaku imiennego do rejestru znaków imiennych.

2.

Wytwórca wyrobów z metali szlachetnych niewprowadzający do obrotu wytwarzanych wyrobów może zgłosić projekt graficzny znaku imiennego do rejestru znaków imiennych.

3.

Rejestr znaków imiennych jest prowadzony w systemie informatycznym przez właściwego dyrektora okręgowego urzędu probierczego, zwanego dalej "dyrektorem".

4.

Wniosek zgłoszenia znaku imiennego do rejestru znaków imiennych zawiera:

1)

oznaczenie podmiotu dokonującego zgłoszenia znaku imiennego;

2)

wskazanie adresu do doręczeń lub adresu, pod którym jest wykonywana działalność gospodarcza;

3)

projekt graficzny znaku imiennego;

4)

numer identyfikacji podatkowej (NIP) – w przypadku podmiotów i wytwórców, o których mowa w art. 18 oznaczanie wyrobów znakiem imiennym ust. 2, o ile taki numer posiadają;

5)

numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) lub numer innego dokumentu potwierdzającego tożsamość i obywatelstwo - w przypadku wytwórcy, o którym mowa w ust. 2.

5.

Podmiot, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, jest obowiązany do przedstawienia znaku imiennego we właściwym okręgowym urzędzie probierczym w celu wykonania odbitki kontrolnej znaku.

6.

Dyrektor dokonuje wpisu znaku imiennego do rejestru znaków imiennych, w przypadku gdy projekt graficzny znaku imiennego pozwala na jednoznaczną identyfikację podmiotu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, i nie jest podobny do znaku imiennego wpisanego wcześniej do rejestru znaków imiennych.

7.

Dyrektor odmawia wpisu znaku imiennego do rejestru znaków imiennych, jeżeli projekt graficzny znaku imiennego nie spełnia warunków określonych w ust. 6.

8.

Wpis znaku imiennego do rejestru znaków imiennych oraz odmowa wpisu następują w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez dyrektora. Uzasadnienie decyzji o odmowie wpisu znaku imiennego do rejestru znaków imiennych powinno zawierać wskazanie przyczyny odmowy.

8a.

Do postępowania w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 8, stosuje się przepisy działu II rozdziału 14 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 2000 i 2185).

8b.

Do postępowania w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 8, nie stosuje się przepisów działu II rozdziału 8a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.

9.

Podmiot, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, jest obowiązany do zawiadamiania dyrektora o zmianach danych objętych wpisem do rejestru znaków imiennych, w terminie miesiąca od powstania tych zmian.

Art. 20. Elementy wpisu do rejestru znaków imiennych

1.

Wpisowi do rejestru znaków imiennych podlegają:

1)

numer ewidencyjny znaku imiennego;

2)

data wpisu do rejestru znaków imiennych;

3)

oznaczenie podmiotu, o którym mowa w art. 19 wpis znaku imiennego do rejestru znaków imiennych ust. 4 pkt 1;

4)

adres do doręczeń lub adres, pod którym jest wykonywana działalność gospodarcza;

5)

numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP) – w przypadku podmiotów i wytwórców, o których mowa w art. 18 oznaczanie wyrobów znakiem imiennym ust. 2, o ile takie numery posiadają;

6)

numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) lub numer innego dokumentu potwierdzającego tożsamość i obywatelstwo - w przypadku wytwórcy, o którym mowa w art. 19 wpis znaku imiennego do rejestru znaków imiennych ust. 2;

7)

informacje o zmianie danych objętych wpisem do rejestru znaków imiennych wraz ze wskazaniem daty powstania tych zmian.

8)

(uchylony)

2.

W rejestrze umieszcza się projekt graficzny znaku imiennego.

Art. 21. Udostępnianie informacji z rejestru znaków imiennych

1.

Rejestr znaków imiennych jest jawny.

2.

Dyrektor, na pisemny wniosek zainteresowanych podmiotów, udostępnia w formie pisemnej informacje z rejestru znaków imiennych, o których mowa w art. 20 elementy wpisu do rejestru znaków imiennych, ust. 1 pkt 1-4 oraz ust. 2.

3.

Wniosek o udostępnienie informacji z rejestru znaków imiennych zawiera oznaczenie wnioskodawcy oraz wskazanie informacji, które mają być udostępnione.

Art. 22. Rozporządzenie w sprawie formularza wniosku zgłoszenia znaku imiennego do rejestru znaków imiennych

Minister właściwy do spraw gospodarki określa, w drodze rozporządzenia, wzór formularza wniosku zgłoszenia znaku imiennego do rejestru znaków imiennych, mając na względzie zakres danych wymienionych w art. 19 wpis znaku imiennego do rejestru znaków imiennych, ust. 4.

Dz.U.2023.0.536 t.j. - Ustawa z dnia 1 kwietnia 2011 r. - Prawo probiercze