• Prawo geologiczne i górni...
  28.03.2024

Prawo geologiczne i górnicze

Stan prawny aktualny na dzień: 28.03.2024

Dz.U.2023.0.633 t.j. - Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze

Dział VI. Zakład górniczy, jego ruch oraz ratownictwo górnicze

Rozdział 1. Planowanie przestrzenne na terenach górniczych

1.
Obszary i tereny górnicze uwzględnia się:
1)
określając ustalenia planu ogólnego gminy;
2)
w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
2.
Jeżeli w wyniku zamierzonej działalności określonej w koncesji przewiduje się istotne skutki dla środowiska, dla terenu górniczego bądź jego fragmentu można sporządzić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, na podstawie przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym.
3.
Przewidywane dla środowiska skutki działalności określonej w koncesji uwzględnia się w opracowaniu ekofizjograficznym sporządzanym na potrzeby planu ogólnego gminy oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a także na podstawie odpowiednio projektu zagospodarowania złoża albo planu zagospodarowania podziemnego składowiska dwutlenku węgla.
4.
Plan, o którym mowa w ust. 2, niezależnie od wymagań określonych odrębnymi przepisami, powinien zapewniać integrację wszelkich działań podejmowanych w granicach terenu górniczego w celu:
1)
wykonania działalności określonej w koncesji;
2)
zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego;
3)
ochrony środowiska, w tym obiektów budowlanych.
5.
Plan, o którym mowa w ust. 2, może w szczególności określić:
1)
obiekty lub obszary, dla których wyznacza się filar ochronny, w granicach którego ruch zakładu górniczego może być zabroniony bądź może być dozwolony tylko w sposób zapewniający należytą ochronę tych obiektów lub obszarów;
2)
obszary wyłączone z zabudowy bądź takie, w granicach których zabudowa jest dozwolona tylko po spełnieniu odpowiednich wymagań; koszt spełnienia tych wymagań ponosi przedsiębiorca.
6.
Koszty sporządzenia projektu planu, o którym mowa w ust. 2, ponosi przedsiębiorca.
Orzeczenia: 4

Rozdział 2. Ruch zakładu górniczego

1.
Ruch zakładu górniczego prowadzi się w sposób zgodny z przepisami prawa, w szczególności na podstawie planu ruchu zakładu górniczego, a także zgodnie z zasadami techniki górniczej.
2.
Planu ruchu zakładu górniczego nie sporządza się:
1)
jeżeli koncesji udzielił starosta - w takim przypadku ruch zakładu górniczego prowadzi się na podstawie warunków określonych w koncesji;
2)
jeżeli roboty geologiczne służące poszukiwaniu lub rozpoznawaniu złóż kopalin są wykonywane bez użycia środków strzałowych na głębokości do 100 m poza obszarem górniczym - w takim przypadku ruch zakładu górniczego prowadzi się na podstawie warunków określonych w koncesji albo decyzji zatwierdzającej projekt robót geologicznych.
Orzeczenia: 2
Do projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych zakładów górniczych stosuje się przepisy prawa budowlanego oraz odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału i rozdziału 5.
1.
Jeżeli nie sprzeciwia się to warunkom określonym w koncesji, przedsiębiorca może dokonać zmiany projektu zagospodarowania złoża. Zmiany dokonuje się w formie dodatku do projektu.
2.
Przedsiębiorca przedkłada dodatek do projektu zagospodarowania złoża organowi koncesyjnemu na co najmniej 60 dni przed terminem realizacji zamierzonych zmian.
2a.
W przypadku gdy dodatek do projektu zagospodarowania złoża dotyczy złóż kopalin, o których mowa w art. 10 złoża objęte własnością górniczą ust. 1, z wyłączeniem złóż węglowodorów, organ koncesyjny przedkłada go do zaopiniowania właściwemu organowi nadzoru górniczego. Przepisy art. 9 termin dla zajęcia stanowiska przez organ współdziałający stosuje się odpowiednio.
2b.
(uchylony)
3.
Jeżeli wymagają tego potrzeby racjonalnej gospodarki złożem lub ochrony środowiska lub jeżeli dodatek do projektu zagospodarowania złoża nie odpowiada wymaganiom prawa, organ koncesyjny zabrania, w drodze decyzji, realizacji tego dodatku przed upływem 60 dni od dnia jego doręczenia organowi koncesyjnemu.
4.
Kopie decyzji, o których mowa w ust. 3, organ koncesyjny niezwłocznie doręcza właściwym miejscowo organom nadzoru górniczego.
1.
Jeżeli nie sprzeciwia się to warunkom określonym w koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla, przedsiębiorca może dokonać zmiany planu zagospodarowania podziemnego składowiska dwutlenku węgla, przy której uwzględnia się najlepsze dostępne techniki i pojawiające się usprawnienia technologiczne oraz analizę ryzyka związanego z prowadzoną działalnością, w tym ryzyko wystąpienia wycieku dwutlenku węgla.
2.
Przedsiębiorca jest obowiązany dokonać zmiany planu zagospodarowania podziemnego składowiska dwutlenku węgla:
1)
co 5 lat od dnia udzielenia koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla – w celu aktualizacji zawartych w nim informacji, z uwzględnieniem przesłanek, o których mowa w ust. 1;
1a)
w przypadku stwierdzenia, w szczególności na podstawie wyników monitoringu kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, znaczących różnic pomiędzy zachowaniem dwutlenku węgla w kompleksie podziemnego składowania dwutlenku węgla a jego prognozowanym zachowaniem, dotyczących w szczególności nowych źródeł dwutlenku węgla, w tym dróg, miejsc, wielkości i natężenia wycieku dwutlenku węgla oraz jego wydostania się poza kompleks podziemnego składowania dwutlenku węgla lub jego migracji;
2)
przed zamknięciem podziemnego składowiska dwutlenku węgla i przystąpieniem do likwidacji zakładu górniczego – w celu dokonania podsumowania prowadzonej działalności i sporządzenia planu ruchu likwidowanego zakładu górniczego.
3.
Zmiany planu zagospodarowania podziemnego składowiska dwutlenku węgla dokonuje się w formie dodatku do planu.
4.
Do zmiany planu zagospodarowania podziemnego składowiska dwutlenku węgla przepis art. 27a dodatkowe elementy wniosku o udzielenie koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla ust. 5 stosuje się odpowiednio, przy czym przedsiębiorca przedkłada dodatek do planu właściwemu organowi nadzoru górniczego na co najmniej 60 dni przed terminem realizacji zamierzonych zmian.
5.
Do zmiany planu zagospodarowania podziemnego składowiska dwutlenku węgla zatwierdzonego dla działalności polegającej na wydobywaniu węglowodorów ze złoża połączonym z podziemnym składowaniem dwutlenku węgla stosuje się przepisy ust. 1–4.
1.
Plan ruchu zakładu górniczego sporządza przedsiębiorca, odrębnie dla każdego zakładu górniczego.
2.
Plan ruchu zakładu górniczego określa:
1)
strukturę organizacyjną zakładu górniczego, w szczególności przez wskazanie stanowisk osób kierownictwa i dozoru ruchu;
1a)
granice zakładu górniczego;
2)
szczegółowe przedsięwzięcia niezbędne w celu zapewnienia:
a) wykonywania działalności objętej koncesją,
b) bezpieczeństwa powszechnego,
c) bezpieczeństwa pożarowego,
d) bezpieczeństwa osób przebywających w zakładzie górniczym, w szczególności dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy,
e) racjonalnej gospodarki złożem,
f) ochrony elementów środowiska,
g) ochrony obiektów budowlanych,
h) zapobiegania szkodom i ich naprawy.
2a.
Plan ruchu zakładu górniczego prowadzącego podziemne składowanie dwutlenku węgla, a także zakładu górniczego prowadzącego wydobywanie węglowodorów ze złoża połączone z podziemnym składowaniem dwutlenku węgla, określa również przedsięwzięcia niezbędne w celu zapewnienia bezpieczeństwa podziemnego składowania dwutlenku węgla, w tym:
1)
przedsięwzięcia mające na celu zapobieżenie wystąpieniu wycieków dwutlenku węgla oraz wydostaniu się dwutlenku węgla poza kompleks podziemnego składowania dwutlenku węgla, a także przedsięwzięcia mające na celu zapobieżenie innym nieprawidłowościom w procesie podziemnego składowania dwutlenku węgla, które mogą powodować zagrożenie bezpieczeństwa powszechnego lub zdrowia i życia ludzi oraz środowiska;
2)
działania naprawcze;
3)
przedsięwzięcia, które będą podejmowane po zamknięciu podziemnego składowiska dwutlenku węgla, ze szczególnym uwzględnieniem ich uwarunkowań technicznych.
2b.
W przypadku działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej plan ruchu zakładu górniczego zawiera także:
1)
analizę poważnych zagrożeń dla zakładu górniczego, rozumianych jako sytuacje mogące potencjalnie doprowadzić do niebezpiecznego zdarzenia lub wypadku;
2)
opis systemu zarządzania środowiskiem i bezpieczeństwem ruchu zakładu górniczego;
3)
opis systemu niezależnej weryfikacji, o którym mowa w art. 117a systemy gromadzenia i zapisywania danych technicznych oraz weryfikacji rozwiązań technicznych i organizacyjnych ust. 1 pkt 2.
2c.
Przedsiębiorca konsultuje projekt analizy, o której mowa w ust. 2b pkt 1, z przedstawicielami pracowników zakładu górniczego.
2d.
Przedsiębiorca dokonuje przeglądu analizy, o której mowa w ust. 2b pkt 1, nie rzadziej niż co 5 lat, przy czym pierwszego przeglądu dokonuje nie później niż w terminie 5 lat od dnia zatwierdzenia planu ruchu zakładu górniczego.
2e.
Wyniki przeglądu, o którym mowa w ust. 2d, przedsiębiorca przekazuje właściwemu organowi nadzoru górniczego, w terminie 14 dni od dnia zakończenia przeglądu.
3.
Plan ruchu zakładu górniczego sporządza się z uwzględnieniem warunków określonych w koncesji oraz odpowiednio w projekcie zagospodarowania złoża, dokumentacji geologiczno-inwestycyjnej złoża węglowodorów, decyzji inwestycyjnej albo w planie zagospodarowania podziemnego składowiska dwutlenku węgla, z zastrzeżeniem art. 34 zmiana koncesji ust. 2a, a w przypadku:
1)
robót geologicznych, których wykonywanie nie wymaga koncesji - z uwzględnieniem warunków określonych w projekcie robót geologicznych;
2)
działalności określonej w art. 2 stosowanie przepisów ustawy ust. 1 - z uwzględnieniem warunków lokalnych jej prowadzenia.
3a.
Otwory wiertnicze, w tym eksploatacyjne, oraz rekonstrukcje zlikwidowanych odwiertów, z wyłączeniem otworów wiertniczych wykonywanych na potrzeby ruchu zakładu górniczego, mogą zostać wykonane wyłącznie wtedy, gdy są zgodne z warunkami określonymi w koncesji albo w decyzji inwestycyjnej oraz gdy zostały przewidziane w projekcie zagospodarowania złoża albo w dokumentacji geologiczno-inwestycyjnej złoża węglowodorów, a w przypadku podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji mogą zostać wykonane wyłącznie wtedy, gdy są zgodne z warunkami określonymi w koncesji.
4.
Jeżeli w granicach obszaru górniczego są planowane bądź prowadzone roboty związane z poszukiwaniem lub rozpoznawaniem złóż kopalin lub wód podziemnych, poszukiwaniem lub rozpoznawaniem kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla albo jeżeli obszary górnicze sąsiadują ze sobą, w planie ruchu zakładu górniczego uwzględnia się zachodzące współzależności oraz przewiduje się odpowiednie środki, w tym organizacyjne i techniczne, niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa pracy i bezpieczeństwa powszechnego oraz ochrony poszczególnych złóż kopalin i innych elementów środowiska.
5.
Jeżeli zakład górniczy składa się z co najmniej 2 części prowadzących samodzielnie ruch, w planie ruchu tego zakładu określa się dane objęte planem odrębnie w odniesieniu do poszczególnych jego części.
6.
Plan ruchu zakładu górniczego sporządza się na okres od 2 do 6 lat albo na cały planowany okres prowadzenia ruchu, jeżeli jest on krótszy.
6a.
Plan ruchu zakładu górniczego prowadzącego podziemne składowanie dwutlenku węgla, a także zakładu górniczego prowadzącego wydobywanie węglowodorów ze złoża połączone z podziemnym składowaniem dwutlenku węgla sporządza się na okres 5 lat albo na cały planowany okres prowadzenia ruchu, jeżeli jest on krótszy.
6b.
Plan ruchu zakładu górniczego, z wyłączeniem planu ruchu dla wykonywania robót geologicznych związanych z poszukiwaniem i rozpoznawaniem złoża węglowodorów, wymaga opinii właściwego wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Kryterium opinii jest nienaruszanie zamierzoną działalnością przeznaczenia lub sposobu korzystania z nieruchomości określonego w art. 7 warunki podejmowania i wykonywania działalności określonej ustawą.
6c.
Opinia, o której mowa w ust. 6b, jest wyrażana na wniosek przedsiębiorcy, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. W przypadku niewyrażenia opinii w tym terminie uważa się, że właściwy wójt (burmistrz, prezydent miasta) nie zgłasza uwag.
7.
Wniosek o zatwierdzenie planu ruchu zakładu górniczego przedkłada się organowi nadzoru górniczego właściwemu dla miejsca wykonywania robót objętych planem, a jeżeli roboty objęte planem będą wykonywane w granicach właściwości miejscowej co najmniej 2 organów nadzoru górniczego - organowi nadzoru górniczego właściwemu dla siedziby zakładu górniczego.
7a.
Wniosek o zatwierdzenie planu ruchu zakładu górniczego prowadzącego podziemne składowanie dwutlenku węgla przedkłada się właściwemu organowi nadzoru górniczego.
8.
Wniosek o zatwierdzenie planu ruchu zakładu górniczego przedkłada się co najmniej na 30 dni przed dniem zamierzonego rozpoczęcia wykonywania robót, z tym że w przypadku wykonywania robót geologicznych związanych z poszukiwaniem i rozpoznawaniem złoża węglowodorów termin ten wynosi 14 dni.
9.
Do wniosku o zatwierdzenie planu ruchu zakładu górniczego dołącza się:
1)
2 egzemplarze planu, podpisane przez przedsiębiorcę oraz kierownika ruchu zakładu górniczego, który będzie realizował plan, a w przypadku planu ruchu dla wykonywania robót geologicznych związanych z poszukiwaniem i rozpoznawaniem złoża węglowodorów − także egzemplarz planu w postaci elektronicznej;
2)
odpisy wymaganych dla zamierzonych robót decyzji wydanych przez inne organy, w szczególności dotyczących ochrony środowiska;
3)
opinię właściwego wójta (burmistrza, prezydenta miasta) albo informację o jej braku, a w przypadku uwag także oświadczenie przedsiębiorcy o sposobie ich uwzględnienia lub przyczynach ich nieuwzględnienia;
3a)
w przypadku działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu soli kamiennej oraz siarki rodzimej metodą otworową, poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż, a także podziemnym bezzbiornikowym magazynowaniu substancji oraz podziemnym składowaniu odpadów – dowody potwierdzające prawo wnioskodawcy do nieruchomości położonej w granicach zakładu górniczego albo zakładu, w granicach której są wykonywane roboty górnicze albo geologiczne;
4)
w przypadku działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej:
a) oświadczenie przedsiębiorcy i kierownika ruchu zakładu górniczego, że plan ruchu zakładu górniczego zapewnia bezpieczne prowadzenie ruchu tego zakładu,
b) analizę skuteczności reagowania w przypadku wycieku ropy naftowej,
c) opinię rzeczoznawcy do spraw ruchu zakładu górniczego dotyczącą elementów planu ruchu zakładu górniczego określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 110 rozporządzenie w sprawie planu ruchu zakładu górniczego, w zakresie przyjętych przez przedsiębiorcę rozwiązań technicznych zabezpieczających przed wystąpieniem niebezpiecznych zdarzeń lub wypadków, a także oświadczenie przedsiębiorcy i kierownika ruchu zakładu górniczego o sposobie jej uwzględnienia,
d) politykę korporacyjną, o której mowa w ust. 9a;
5)
w przypadku gdy wydanie decyzji zatwierdzającej plan ruchu dla wykonywania robót geologicznych związanych z poszukiwaniem i rozpoznawaniem złoża węglowodorów, decyzji inwestycyjnej w celu wykonywania koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża węglowodorów oraz wydobywanie węglowodorów ze złoża lub decyzji zatwierdzającej plan ruchu dla wykonywania robót geologicznych na podstawie koncesji na poszukiwanie lub rozpoznawanie złoża kopaliny jest poprzedzone decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach wydaną w postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa – załącznik graficzny określający przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie, oraz przewidywany obszar, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie, o ile dołączenie tego załącznika było wymagane przez przepisy obowiązujące w dniu złożenia wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, w szczególności mapę, o której mowa w art. 74 załączniki do wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
9a.
Przedsiębiorca wykonujący działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej sporządza na piśmie politykę korporacyjną w zakresie zapobiegania niebezpiecznym zdarzeniom oraz wypadkom, zwaną dalej „polityką korporacyjną”.
9b.
Polityka korporacyjna określa:
1)
ogólne cele i ustalenia dotyczące kontroli ryzyka wystąpienia niebezpiecznych zdarzeń oraz wypadków, a także sposób, w jaki te cele mają być osiągnięte, a ustalenia wprowadzone w życie;
2)
sposób przeprowadzania kontroli ryzyka wystąpienia niebezpiecznych zdarzeń oraz wypadków oraz sposób doskonalenia jej zasad, a także mechanizmy monitorowania skuteczności polityki korporacyjnej;
3)
sposób osiągnięcia i wprowadzenia w życie na poziomie korporacyjnym środków służących do zapewnienia bezpieczeństwa wykonywanej działalności.
9c.
Za realizację polityki korporacyjnej w zakresie, o którym mowa w ust. 9b, odpowiedzialność ponosi przedsiębiorca.
9d.
Przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby polityka korporacyjna była odpowiednia do wykonywanej działalności, realizowana na każdym etapie wykonywanej działalności i uwzględniana w planie ruchu zakładu górniczego oraz w planie ratownictwa górniczego.
9e.
W przypadku aktualizacji polityki korporacyjnej, przedsiębiorca przekazuje aktualizację niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia jej dokonania, właściwemu organowi nadzoru górniczego.
9f.
Jeżeli przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 9a, wykonuje działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich państw niebędących państwami członkowskimi Unii Europejskiej, polityka korporacyjna określa również, w jakim zakresie jej postanowienia są stosowane przez przedsiębiorcę w zakładach górniczych służących do wykonywania tej działalności.
9g.
Minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalin określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres polityki korporacyjnej, kierując się potrzebą zapewnienia kompletności i przejrzystości przedstawianych w niej informacji oraz zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej.
10.
Wraz z wnioskiem o zatwierdzenie planu ruchu zakładu górniczego przekazuje się do wglądu odpis koncesji oraz odpowiednio projekt zagospodarowania złoża, dokumentację geologiczno-inwestycyjną złoża węglowodorów, kopię decyzji inwestycyjnej albo plan zagospodarowania podziemnego składowiska dwutlenku węgla, a w przypadku robót geologicznych, których wykonywanie nie wymaga koncesji – projekt robót geologicznych.
10a.
Jeżeli właściwy organ nadzoru górniczego, podczas dokonywania oceny analizy poważnych zagrożeń dla zakładu górniczego, stwierdzi możliwość wystąpienia znaczącego oddziaływania na środowisko na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej na skutek wykonywania działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, niezwłocznie informuje Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego o możliwości wystąpienia tego oddziaływania.
10b.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego po uzyskaniu informacji, o których mowa w ust. 10a, niezwłocznie powiadamia właściwy organ tego państwa o możliwości wystąpienia na terytorium tego państwa członkowskiego oddziaływania, wskazując termin na zajęcie stanowiska przez ten organ.
10c.
Jeżeli właściwy organ innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej wystąpi do Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego o przekazanie dodatkowych informacji dotyczących możliwości wystąpienia na terytorium tego państwa znaczącego oddziaływania na środowisko związanego z działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, Prezes Wyższego Urzędu Górniczego przekazuje te informacje bez zbędnej zwłoki.
10d.
Właściwy organ nadzoru górniczego przed zatwierdzeniem planu ruchu zakładu górniczego dla wykonywania działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej bierze pod uwagę stanowisko właściwego organu innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, otrzymane za pośrednictwem Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.
10e.
Właściwy organ nadzoru górniczego przed zatwierdzeniem planu ruchu zakładu górniczego dla wykonywania działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, kierując się bezpieczeństwem zakładu górniczego, jego pracowników, bezpieczeństwem powszechnym lub środowiska, może nakazać, w drodze postanowienia, dokonanie w planie ruchu zakładu górniczego określonych zmian, w szczególności przyjęcie środków zapobiegających powstawaniu szkód w środowisku.
10f.
W przypadku niedokonania zmian w planie ruchu zakładu górniczego, o których mowa w ust. 10e, właściwy organ nadzoru górniczego, w drodze decyzji, odmawia zatwierdzenia planu ruchu zakładu górniczego.
10g.
Właściwy organ nadzoru górniczego zapewnia możliwość udziału społeczeństwa, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w postępowaniu, którego przedmiotem jest zatwierdzenie planu ruchu zakładu górniczego dla wykonywania działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem przypadków, gdy plan ruchu zakładu górniczego jest poprzedzony decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach podjętą w postępowaniu toczącym się z udziałem społeczeństwa lub jeżeli koncesja została poprzedzona taką decyzją.
11.
Plan ruchu zakładu górniczego zatwierdza właściwy organ nadzoru górniczego, w drodze decyzji.
11a.
Informacja zawarta w planie ruchu zakładu górniczego wydobywającego węglowodory ze złoża oraz w planie ruchu dla wykonywania robót geologicznych związanych z poszukiwaniem i rozpoznawaniem złoża węglowodorów, dotycząca składu płynu szczelinującego, nie stanowi:
1)
tajemnicy przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 czyn nieuczciwej konkurencji ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1233);
2)
tajemnicy przedsiębiorcy, o której mowa w art. 5 ograniczenia prawa do informacji publicznej ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2022 r. poz. 902);
3)
informacji, o której mowa w art. 16 warunki przekazania przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
11b.
Jeżeli decyzja zatwierdzająca plan ruchu dla wykonywania robót geologicznych związanych z poszukiwaniem i rozpoznawaniem złoża węglowodorów, decyzja inwestycyjna w celu wykonywania koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża węglowodorów oraz wydobywanie węglowodorów ze złoża lub decyzja zatwierdzająca plan ruchu dla wykonywania robót geologicznych na podstawie koncesji na poszukiwanie lub rozpoznawanie złoża kopaliny jest poprzedzona decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach wydaną w postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa lub jeżeli koncesja została poprzedzona taką decyzją, do postępowania o zatwierdzeniu tego planu nie stosuje się przepisów o udziale organizacji społecznych.
11c.
Do postępowania w sprawie wydania decyzji zatwierdzającej plan ruchu dla wykonywania robót geologicznych związanych z poszukiwaniem i rozpoznawaniem złoża węglowodorów, decyzji inwestycyjnej w celu wykonywania koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża węglowodorów oraz wydobywanie węglowodorów ze złoża lub decyzji zatwierdzającej plan ruchu dla wykonywania robót geologicznych na podstawie koncesji na poszukiwanie lub rozpoznawanie złoża kopaliny stosuje się przepisy art. 86f skarga na decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach ust. 6, art. 86g odwołanie organizacji ekologicznej od zezwolenia na inwestycję oraz art. 86h ustalenie uprawnień strony odwołującej się od zezwolenia na inwestycję ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
11d.
Do decyzji zatwierdzającej plan ruchu dla wykonywania robót geologicznych związanych z poszukiwaniem i rozpoznawaniem złoża węglowodorów, decyzji inwestycyjnej w celu wykonywania koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża węglowodorów oraz wydobywanie węglowodorów ze złoża lub decyzji zatwierdzającej plan ruchu dla wykonywania robót geologicznych na podstawie koncesji na poszukiwanie lub rozpoznawanie złoża kopaliny stosuje przepisy się art. 72 tryb wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach ust. 6 i 6a ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
12.
Organ nadzoru górniczego przesyła organowi koncesyjnemu kopię decyzji zatwierdzającej plan ruchu zakładu górniczego, a w przypadku planu ruchu dla wykonywania robót geologicznych związanych z poszukiwaniem i rozpoznawaniem złoża węglowodorów − także egzemplarz tego planu w postaci elektronicznej.
Orzeczenia: 7
1.
W przypadku gdy wynika to z wniosku pokontrolnego lub ustaleń stanu faktycznego i przyczyny niebezpiecznych zdarzeń lub wypadków, właściwy organ nadzoru górniczego wzywa przedsiębiorcę, w drodze postanowienia, do dokonania przeglądu analizy, o której mowa w art. 108 plan ruchu zakładu górniczego ust. 2b pkt 1.
2.
Przedsiębiorca dokonuje przeglądu analizy, o której mowa w art. 108 plan ruchu zakładu górniczego ust. 2b pkt 1, oraz przekazuje jego wyniki właściwemu organowi nadzoru górniczego w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa w ust. 1.
1.
Zmiany planu ruchu zakładu górniczego dokonuje się w formie dodatku do planu, w trybie:
1)
przewidzianym dla zatwierdzenia planu ruchu zakładu górniczego;
2)
uproszczonym - jeżeli zmiany nie dotyczą bezpieczeństwa powszechnego, bezpieczeństwa pożarowego, bezpieczeństwa osób przebywających w zakładzie górniczym, bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego, gospodarki złożem, ochrony środowiska, robót budowlanych, ochrony obiektów budowlanych oraz zapobiegania szkodom i ich naprawy.
2.
W przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 opinia, o której mowa w art. 108 plan ruchu zakładu górniczego ust. 6b, nie jest wymagana, jeżeli zmiana planu ruchu zakładu górniczego nie spowoduje negatywnego wpływu na środowisko oraz obiekty budowlane.
2a.
W przypadku zmiany lub wydania nowych decyzji, o których mowa w art. 108 plan ruchu zakładu górniczego ust. 9 pkt 2, przedsiębiorca jest obowiązany do zmiany planu ruchu zakładu górniczego.
3.
Organ nadzoru górniczego przesyła organowi koncesyjnemu kopie decyzji zatwierdzającej dodatek do planu ruchu zakładu górniczego, dotyczący gospodarki złożem lub mający wpływ na środowisko.
4.
W przypadku dokonywania zmiany planu ruchu zakładu górniczego w trybie uproszczonym:
1)
dodatek do planu ruchu zakładu górniczego podpisuje kierownik ruchu zakładu górniczego, który realizuje plan, oraz zatwierdza przedsiębiorca;
2)
zatwierdzone przez przedsiębiorcę dodatki do planu ruchu zakładu górniczego ewidencjonuje się w karcie zmian;
3)
aktualną kartę zmian, wraz z zatwierdzonymi dodatkami do planu ruchu zakładu górniczego, przekazuje się do właściwego organu nadzoru górniczego nie rzadziej niż co kwartał.
4a.
W przypadkach, o których mowa w art. 36a obowiązek zgłaszania przez podmiot przejmujący zamiaru dokonania niektórych czynności ust. 14, art. 49zda załączniki do zgłoszenia zamiaru dokonania niektórych czynności przez podmiot przejmujący lub art. 85aa przejście na podmiot przejmujący praw i obowiązków wynikających ze zgłoszeń projektu robót geologicznych, przedsiębiorca jest obowiązany sporządzić i przekazać do właściwego organu nadzoru górniczego dodatek do planu ruchu sporządzony w trybie uproszczonym, wraz z aktualną kartą zmian, w terminie 30 dni od dnia wstąpienia w prawa i obowiązki dotychczasowego przedsiębiorcy.
5.
Właściwy organ nadzoru górniczego, w przypadku niezbędnym do zapewnienia bezpieczeństwa zakładu górniczego, jego pracowników, bezpieczeństwa powszechnego lub środowiska, w drodze decyzji, nakazuje przedsiębiorcy wykonującemu działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej dokonanie zmian w planie ruchu zakładu górniczego, określając zakres tych zmian oraz termin przekazania do zatwierdzenia dodatku do planu ruchu zakładu górniczego, nie krótszy niż 14 dni od dnia doręczenia decyzji.
6.
Przedsiębiorca wykonujący działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej dokonuje zmiany planu ruchu zakładu górniczego, w przypadku gdy:
1)
przegląd, o którym mowa w art. 108 plan ruchu zakładu górniczego ust. 2d lub art. 108a przegląd analizy poważnych zagrożeń dla zakładu górniczego ust. 1, wykazał potrzebę wprowadzenia zmian w planie ruchu zakładu górniczego albo
2)
właściwy organ nadzoru górniczego nakazał, w drodze decyzji, o której mowa w ust. 5, dokonanie zmian w planie ruchu zakładu górniczego.
7.
W przypadku niedokonania zmiany w planie ruchu zakładu górniczego, o której mowa w ust. 6, właściwy organ nadzoru górniczego może w całości lub w części, w drodze decyzji, wstrzymać ruch tego zakładu lub jego urządzeń, określając warunki wznowienia ruchu tego zakładu lub jego urządzeń. Do decyzji stosuje się art. 171 kompetencje organu nadzoru górniczego ust. 2 i 3.
Orzeczenia: 2
Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki złożami kopalin określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowe wymagania dotyczące treści planu ruchu zakładu górniczego oraz planu ruchu likwidowanego (likwidowanej oznaczonej części) zakładu górniczego, różnicując je w zależności od rodzaju i metody wykonywanej działalności oraz przestrzeni, w granicach której jest wykonywana działalność, kierując się potrzebą zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa wykonywanej działalności, a dla likwidowanego (likwidowanej oznaczonej części) zakładu górniczego również obowiązkiem realizacji działań, o których mowa w art. 129 obowiązki przedsiębiorcy w przypadku likwidacji zakładu górniczego ust. 1;
2)
elementy planu ruchu zakładu górniczego przedsiębiorcy wykonującego działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, które wymagają opinii rzeczoznawcy do spraw ruchu zakładu górniczego, kierując się potrzebą zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa wykonywanej działalności oraz jej niezależnej weryfikacji;
3)
elementy planu ruchu zakładu górniczego, których zmiany dokonuje się w trybie uproszczonym, zgodnie z art. 109 zmiana planu ruchu zakładu górniczego ust. 1 pkt 2, kierując się potrzebą uproszczenia procedury zmiany planu ruchu zakładu górniczego z uwzględnieniem zachowania bezpieczeństwa wykonywanej działalności.
1.
Odstąpienie od zatwierdzonego planu ruchu zakładu górniczego jest dopuszczalne tylko w przypadku powstania zagrożenia bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego lub jego części, bezpieczeństwa powszechnego lub środowiska.
2.
W przypadku odstąpienia od zatwierdzonego planu ruchu zakładu górniczego przedsiębiorca jest obowiązany niezwłocznie podjąć działania konieczne dla ochrony zdrowia i życia ludzkiego, zabezpieczenia obiektów zakładu górniczego, bezpieczeństwa powszechnego i ochrony środowiska. Działania te nie mogą być niezgodne z zasadami techniki górniczej oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy.
3.
O dokonanym odstąpieniu przedsiębiorca niezwłocznie powiadamia właściwy organ nadzoru górniczego oraz organ opiniujący lub uzgadniający. W uzasadnionych przypadkach właściwy organ nadzoru górniczego może, w drodze decyzji, która podlega natychmiastowemu wykonaniu, określić sposób, zakres i termin wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 2.
1.
Ruch zakładu górniczego prowadzi się pod kierownictwem i dozorem osób posiadających wymagane kwalifikacje.
2.
Osoby wykonujące czynności w ruchu zakładu górniczego szkoli się w zakresie znajomości przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym bezpiecznego wykonywania powierzonych im czynności. Osoby te nie mogą być dopuszczone do pracy w ruchu zakładu górniczego, jeżeli nie wykażą się dostateczną znajomością tych przepisów i zasad.
3.
Szkolenia organizuje i prowadzi przedsiębiorca lub na jego zlecenie jednostka organizacyjna prowadząca działalność szkoleniową.
4.
Ten, kto trudni się szkoleniem osób wykonujących czynności w ruchu zakładu górniczego, jest obowiązany do posiadania kadry oraz środków umożliwiających prowadzenie szkoleń.
4a.
Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 4, stwierdza, w drodze decyzji, właściwy organ nadzoru górniczego, na wniosek tego, kto trudni się szkoleniem.
5.
Szkolenie prowadzone w formie kursu specjalistycznego dla osób kierownictwa i dozoru ruchu oraz osób, o których mowa w art. 53 wymogi kwalifikacyjne wobec osób wykonujących prace górnicze i geologiczne ust. 5, odbywa się na podstawie szczegółowego programu kursu specjalistycznego opracowanego przez tego, kto trudni się szkoleniem.
6.
Szczegółowy program kursu specjalistycznego uwzględnia zagrożenia występujące w ruchu zakładu górniczego.
7.
Szczegółowy program kursu specjalistycznego zatwierdza, w drodze decyzji, właściwy organ nadzoru górniczego na wniosek tego, kto trudni się szkoleniem.
8.
Jeżeli szczegółowy program kursu specjalistycznego nie zapewnia przekazania osobom szkolonym niezbędnych informacji dotyczących prawidłowego wykonywania czynności w ruchu zakładu górniczego, właściwy organ nadzoru górniczego odmawia, w drodze decyzji, zatwierdzenia tego programu.
1.
W ruchu zakładu górniczego stosuje się wyroby, które:
1)
spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności, określone w odrębnych przepisach, lub
2)
zostały określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 15, spełniają wymagania techniczne określone w tych przepisach, zwane dalej "wymaganiami technicznymi", zostały dopuszczone do stosowania w zakładach górniczych oraz oznakowane w sposób określony w tych przepisach, lub
3)
zostały określone w przepisach wydanych na podstawie art. 120 rozporządzenie w sprawie prowadzenia ruchu poszczególnych rodzajów zakładów górniczych ust. 1 lub 2 oraz spełniają wymagania określone w tych przepisach.
2.
Decyzję w sprawie dopuszczenia wyrobu do stosowania w zakładach górniczych, zwaną dalej "dopuszczeniem", wydaje Prezes Wyższego Urzędu Górniczego, jeżeli wyrób spełnia wymagania techniczne.
3.
Przed złożeniem wniosku o wydanie dopuszczenia wyrób podlega badaniom, w oparciu o wymagania techniczne, dokonywanym w akredytowanej jednostce certyfikującej wyroby.
4.
Jeżeli wyrób został:
1)
zgodnie z prawem wyprodukowany lub dopuszczony do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w Republice Turcji,
2)
zgodnie z prawem wyprodukowany w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym
- Prezes Wyższego Urzędu Górniczego wydaje dopuszczenie na podstawie dokumentów załączonych do wniosku, z wyłączeniem przepisów ust. 2 i 3. Odmowa wydania dopuszczenia następuje wyłącznie w przypadku stwierdzenia, że wyrób nie spełnia wymagań bezpieczeństwa w stopniu odpowiadającym temu, jaki przewidują wymagania techniczne.
5.
Podmiotami uprawnionymi do złożenia wniosku o wydanie dopuszczenia są:
1)
producent, jego upoważniony przedstawiciel, w rozumieniu art. 5 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2021 r. poz. 1344 oraz z 2022 r. poz. 974), dystrybutor lub importer wyrobu, zwani dalej "dostawcami wyrobu";
2)
dostawca wyrobu finalnego - w przypadku wyrobów składających się z podzespołów wykonywanych przez różnych producentów;
3)
przedsiębiorca, który wykonał lub nabył wyrób i zamierza stosować go w ruchu własnego zakładu górniczego, lub inny podmiot, który wykonał lub nabył wyrób - w przypadku wyrobów wykonanych lub zakupionych jednostkowo.
6.
Wniosek o wydanie dopuszczenia zawiera:
1)
określenie wyrobu;
2)
oznaczenie podmiotu ubiegającego się o wydanie dopuszczenia, przez wskazanie jego formy prawnej oraz dowodu jego istnienia, w szczególności wypisu ze stosownego rejestru, oraz jego siedziby, a także osób upoważnionych do działania w jego imieniu, przez podanie ich imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego;
3)
określenie producenta wyrobu, jego siedziby i miejsca produkowania wyrobu.
7.
Do wniosku o wydanie dopuszczenia załącza się następujące dokumenty, sporządzone w języku polskim:
1)
ogólny opis wyrobu wraz ze wskazaniem proponowanego miejsca umieszczania znaku dopuszczenia;
2)
niezbędne obliczenia projektowe parametrów mających wpływ na bezpieczeństwo użytkowania wyrobu w warunkach zagrożeń występujących w ruchu zakładu górniczego;
3)
rysunki lub schematy dotyczące wyrobu, jego układów oraz podzespołów, od których zależy bezpieczeństwo i higiena pracy oraz bezpieczeństwo pożarowe;
4)
wyniki badań wyrobu;
5)
deklarację producenta albo podmiotu wymienionego w ust. 5 pkt 3 - w przypadku wykonania wyrobu jednostkowo, dotyczącą spełniania przez wyrób wymagań technicznych, albo deklarację dotyczącą spełniania przez wyrób wymagań bezpieczeństwa w stopniu odpowiadającym temu, jaki zapewniają wymagania techniczne - w przypadku wyrobów, o których mowa w ust. 4;
6)
dokumenty potwierdzające dokonanie oceny zgodności, jeżeli są wymagane przez odrębne przepisy, w tym wydane na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności;
7)
certyfikat systemu zarządzania jakością lub informację o innym sposobie udokumentowania powtarzalności cech wyrobu - w przypadku produkcji więcej niż 1 egzemplarza wyrobu;
8)
dokumentację techniczno-ruchową wyrobu zawierającą następujące informacje wymagane do jego prawidłowego i bezpiecznego stosowania:
a) dane techniczne,
b) identyfikację zagrożeń powodowanych przez wyrób w czasie jego stosowania,
c) instrukcje bezpiecznego stosowania wyrobu oraz informację o konieczności podejmowania szczególnych środków bezpieczeństwa,
d) warunki stosowania wyrobu, uwzględniające sposób przeprowadzania przeglądów, konserwacji, napraw i regulacji.
8.
W przypadku wyrobów, o których mowa w ust. 4, zamiast dokumentów wymienionych w ust. 7 pkt 4, do wniosku o wydanie dopuszczenia załącza się, sporządzone w języku polskim, dokumenty stanowiące podstawę wyprodukowania lub dopuszczenia wyrobu do obrotu, w szczególności wyniki jego badań.
9.
Jeżeli wymagają tego szczególne względy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa pożarowego w ruchu zakładu górniczego, Prezes Wyższego Urzędu Górniczego może przed wydaniem dopuszczenia nakazać, w drodze postanowienia, przeprowadzenie prób wyrobu w ruchu zakładu górniczego.
10.
Dopuszczenie wydaje się na czas nieokreślony.
11.
Dopuszczenie określa:
1)
wyrób;
2)
zakres i warunki stosowania wyrobu;
3)
znak dopuszczenia oraz sposób trwałego i czytelnego umieszczania znaku dopuszczenia na każdej jednostce wyrobu;
4)
dokumenty, jakie dostawca wyrobu jest obowiązany przekazać użytkownikowi;
5)
czas przechowywania dokumentów, o których mowa w ust. 7, przez podmiot określony w ust. 5 oraz warunki ich udostępniania;
6)
zakres dozwolonych zmian wyrobu, które mogą być dokonane, w okresie ważności dopuszczenia, przez producenta albo podmiot wymieniony w ust. 5 pkt 3 - w przypadku wykonania wyrobu jednostkowo.
12.
Zmiany, o których mowa w ust. 11 pkt 6, nie mogą dotyczyć:
1)
obniżenia wytrzymałości poszczególnych elementów wyrobu;
2)
cech wyrobu, których zmiana może powodować ograniczenie zakresu jego stosowania lub wymaga zmiany warunków jego stosowania;
3)
wyposażenia wyrobu, które służy do zwalczania zagrożeń naturalnych oraz zagrożenia pożarowego;
4)
zabezpieczeń mechanicznych i elektrycznych wyrobu, jeżeli obniżają poziom bezpieczeństwa;
5)
miejsca obsługi i jego zabezpieczeń oraz systemów sterowania wyrobem;
6)
osłon części ruchomych wyrobu;
7)
zakresu stosowania wyrobu.
13.
W przypadku wprowadzenia zmiany w dopuszczonym wyrobie przez podmioty określone w ust. 5, wprowadzający zmianę powiadamia o niej podmiot, który poddał wyrób badaniom, oraz Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.
14.
Jeżeli wyrób nie spełnia wymagań technicznych mających wpływ na poziom jego bezpieczeństwa, Prezes Wyższego Urzędu Górniczego może uchylić lub zmienić dopuszczenie.
15.
Rada Ministrów, kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego, bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego oraz bezpieczeństwa stosowania wyrobów w warunkach zagrożeń występujących w ruchu zakładów górniczych, w tym bezpieczeństwa osób wykonujących czynności w ruchu zakładu górniczego, określi, w drodze rozporządzenia:
1)
wykaz wyrobów;
2)
wymagania techniczne dla wyrobów;
3)
znaki dopuszczenia oraz sposób oznaczania wyrobów tymi znakami.
1.
Oddanie do ruchu w zakładzie górniczym obiektów, maszyn, urządzeń i ścian, jak również dokonywanie ich istotnych zmian konstrukcyjnych lub istotnych zmian warunków eksploatacji, wymaga zezwolenia kierownika ruchu zakładu górniczego.
2.
Oddanie do ruchu w zakładzie górniczym, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 120 rozporządzenie w sprawie prowadzenia ruchu poszczególnych rodzajów zakładów górniczych, ust. 1: podstawowych obiektów, maszyn i urządzeń, obiektów podziemnego zakładu górniczego stanowiących ściany prowadzone w warunkach specjalnych oraz obiektów podziemnego zakładu górniczego stanowiących oddziały eksploatujące partie złóż rud miedzi w warunkach specjalnych, jak również dokonywanie ich istotnych zmian konstrukcyjnych lub istotnych zmian warunków eksploatacji, wymaga pozwolenia wydanego, w drodze decyzji, przez właściwy organ nadzoru górniczego.
3.
Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli obiekt, maszyna lub urządzenie stanowi wyposażenie lub część składową obiektu budowlanego zakładu górniczego, dla którego pozwolenia na użytkowanie są wydawane przez właściwe organy nadzoru górniczego na podstawie przepisów prawa budowlanego.
4.
Właściwy organ nadzoru górniczego może przed wydaniem pozwolenia, o którym mowa w ust. 2, nakazać, w drodze postanowienia, na które służy zażalenie, przeprowadzenie próbnego ruchu obiektów, maszyn, urządzeń lub ścian, określając jego zakres i sposób kontroli oraz uzależniając wydanie pozwolenia od uzyskanych wyników.
1.
Przechowywanie lub używanie w ruchu zakładu górniczego sprzętu strzałowego wymaga pozwolenia wydanego, w drodze decyzji, przez organ nadzoru górniczego właściwy dla miejsca wykonywania robót strzałowych, a jeżeli roboty te będą wykonywane w granicach właściwości miejscowej co najmniej dwóch organów nadzoru górniczego – organ nadzoru górniczego właściwy dla siedziby zakładu górniczego.
2.
Jeżeli roboty strzałowe w ruchu zakładu górniczego będą wykonywane przez podmiot wykonujący w zakresie swojej działalności zawodowej czynności powierzone mu w ruchu zakładu górniczego, uzyskanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, przez:
1)
przedsiębiorcę – wyłącza obowiązek uzyskania pozwolenia w zakresie tego samego sprzętu przez ten podmiot;
2)
ten podmiot – wyłącza obowiązek uzyskania pozwolenia w zakresie tego samego sprzętu przez przedsiębiorcę.
3.
Pozwolenie wydaje się na czas nieokreślony.
4.
Właściwy organ nadzoru górniczego odmawia wydania pozwolenia:
1)
ze względu na zagrożenie obronności, bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego lub środowiska;
2)
ze względu na ważny interes publiczny;
3)
jeżeli wnioskodawcy cofnięto w ciągu ostatnich 5 lat pozwolenie z przyczyn określonych w ust. 5.
5.
Właściwy organ nadzoru górniczego cofa pozwolenie, jeżeli wnioskodawca prowadzi roboty strzałowe w sposób:
1)
(uchylony)
2)
stwarzający zagrożenie obronności, bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego lub środowiska.
6.
Przedsiębiorca powiadamia organ nadzoru górniczego, o którym mowa w ust. 1, najpóźniej na 7 dni przed zamierzonym terminem rozpoczęcia robót strzałowych, o powierzeniu wykonywania tych robót podmiotowi wykonującemu w zakresie swojej działalności zawodowej czynności powierzone mu w ruchu zakładu górniczego.
7.
Przedsiębiorca lub podmiot wykonujący w zakresie swojej działalności zawodowej roboty strzałowe powierzone mu w ruchu zakładu górniczego, są obowiązani:
1)
przestrzegać wymagań dotyczących bezpiecznego przechowywania środków strzałowych i sprzętu strzałowego oraz prowadzenia prac przy użyciu tych środków i sprzętu;
2)
zapewnić nadzór nad osobami, którym powierzyli wykonywanie czynności związanych z dostępem do środków strzałowych i sprzętu strzałowego;
3)
zapewnić ewidencjonowanie znajdujących się w zakładzie górniczym oraz wykorzystanych tam środków strzałowych;
4)
przechowywać dokumentację, o której mowa w pkt 3, przez co najmniej 10 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wykorzystano środki strzałowe, oraz udostępniać ją na żądanie właściwego organu nadzoru górniczego;
5)
zapewnić prowadzenie wykazu używanych środków strzałowych i sprzętu strzałowego, określającego warunki ich używania;
6)
zapewnić prowadzenie rejestru jednoznacznych oznaczeń środków strzałowych zgodnie z art. 62vc rejestr jednoznacznych oznaczeń materiału wybuchowego ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
8.
Kierownik ruchu zakładu górniczego ustala dla każdego miejsca wykonywania robót strzałowych w formie pisemnej bezpieczny sposób ich wykonywania, uwzględniając wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 120 rozporządzenie w sprawie prowadzenia ruchu poszczególnych rodzajów zakładów górniczych ust. 2.
Orzeczenia: 1
1.
Przedsiębiorca, z wyjątkiem przedsiębiorcy prowadzącego działalność na podstawie koncesji udzielonej przez starostę, jest obowiązany posiadać dokumentację mierniczo-geologiczną oraz aktualizować i uzupełniać ją w trakcie postępu robót. W skład dokumentacji mierniczo-geologicznej wchodzą:
1)
dokumenty pomiarowe;
2)
dokumenty obliczeniowe;
3)
dokumenty kartograficzne przedstawiające aktualną sytuację geologiczną oraz górniczą zakładu górniczego, a także stan powierzchni w granicach terenu górniczego.
2.
Nie jest wymagane posiadanie dokumentów pomiarowych i obliczeniowych będących podstawą sporządzania i uzupełniania map pozyskiwanych z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.
3.
Dokumentację mierniczo-geologiczną sporządza:
1)
mierniczy górniczy, a w przypadku wydobywania kopalin metodą odkrywkową - także osoba posiadająca kwalifikacje zawodowe w zakresie geodezyjnych pomiarów sytuacyjno-wysokościowych;
2)
w części, w jakiej przedstawia ona sytuację geologiczną zakładu górniczego - geolog górniczy, a w przypadku wydobywania kopalin metodą odkrywkową - także osoba posiadająca kwalifikacje zawodowe w zakresie sporządzania dokumentacji geologicznej złóż tych kopalin, w związku z wydobywaniem których ma być sporządzona dokumentacja mierniczo-geologiczna.
4.
W celu sporządzenia, aktualizacji i uzupełniania dokumentacji mierniczo-geologicznej wykonuje się prace geodezyjne i geologiczne, obejmujące czynności pomiarowe, obliczeniowe i kartograficzne.
5.
Przedsiębiorca jest obowiązany nieodpłatnie udostępnić organom administracji geologicznej oraz organom nadzoru górniczego, na żądanie tych organów, dokumentację mierniczo-geologiczną w zakresie niezbędnym do wykonywania ich zadań.
6.
Właściwy organ nadzoru górniczego może, w drodze decyzji, nakazać sporządzenie odpowiednich dokumentów wchodzących w skład dokumentacji mierniczo-geologicznej, innych niż wymienione w przepisach wydanych na podstawie ust. 7, jeżeli jest to niezbędne do:
1)
zapewnienia bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego;
2)
zwalczania zagrożeń naturalnych;
3)
wykonania zadań ratownictwa górniczego;
4)
kontrolowania racjonalnej gospodarki zasobami złóż kopalin w procesie ich wydobywania;
5)
zapobieżenia szkodom w środowisku i obiektach budowlanych;
6)
budowy i likwidacji zakładu górniczego;
7)
rekultywacji gruntów i zagospodarowania terenów po zakończeniu działalności górniczej.
7.
Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się potrzebą sporządzenia dokumentacji mierniczo-geologicznej w sposób zapewniający przedstawienie aktualnej sytuacji geologicznej oraz górniczej zakładu górniczego, a także stanu powierzchni w granicach terenu górniczego, określi, w drodze rozporządzenia:
1)
rodzaje dokumentów wchodzących w skład dokumentacji mierniczo-geologicznej;
2)
szczegółowe wymagania dotyczące sporządzania, aktualizacji i uzupełniania dokumentacji mierniczo-geologicznej;
3)
szczegółowe wymagania dotyczące wykonywania prac geodezyjnych i geologicznych w celu sporządzenia, aktualizacji i uzupełniania dokumentacji mierniczo-geologicznej;
4)
sposób i tryb postępowania z dokumentacją mierniczo-geologiczną po likwidacji zakładu górniczego, w zakresie jej przekazywania i archiwizowania, w tym wzory dokumentów związanych z jej przekazywaniem.
Przedsiębiorca jest obowiązany:
1)
rozpoznawać zagrożenia związane z ruchem zakładu górniczego i podejmować środki zmierzające do zapobiegania i usuwania tych zagrożeń;
2)
posiadać odpowiednie środki materialne i techniczne oraz służby ruchu zapewniające bezpieczeństwo pracowników i ruchu zakładu górniczego;
3)
prowadzić ewidencję osób przebywających w zakładzie górniczym, przez wskazanie imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego;
4)
oceniać i dokumentować ryzyko zawodowe oraz stosować niezbędne rozwiązania zmniejszające to ryzyko, w tym przez sporządzenie dokumentu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia;
5)
posiadać i odpowiednio przechowywać dokumentację prowadzenia ruchu zakładu górniczego;
6)
posiadać dowód sprawdzenia rozwiązań technicznych przez rzeczoznawcę do spraw ruchu zakładu górniczego - w przypadkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 120 rozporządzenie w sprawie prowadzenia ruchu poszczególnych rodzajów zakładów górniczych ust. 1 i 2;
7)
przechowywać:
a) dokumenty, o których mowa w art. 108 plan ruchu zakładu górniczego ust. 9 pkt 4 lit. a, b i d oraz ust. 10, wraz z planem ruchu zakładu górniczego,
b) dokument, o którym mowa w art. 108 plan ruchu zakładu górniczego ust. 9 pkt 4 lit. c – przez 6 miesięcy od dnia zakończenia likwidacji zakładu górniczego.
1.
Przedsiębiorca wykonujący działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany także:
1)
opracować i wdrożyć, po zatwierdzeniu planu ruchu zakładu górniczego, a przed dniem rozpoczęcia prowadzenia ruchu zakładu górniczego, system umożliwiający gromadzenie i zapisywanie danych technicznych dotyczących tej działalności, z zabezpieczeniami, które uniemożliwią manipulację zgromadzonymi danymi;
2)
ustanowić przed zatwierdzeniem planu ruchu zakładu górniczego i wdrożyć przed dniem rozpoczęcia prowadzenia ruchu zakładu górniczego system niezależnej weryfikacji rozwiązań technicznych i organizacyjnych dotyczących tej działalności, przeprowadzanej przez rzeczoznawcę do spraw ruchu zakładu górniczego, zapewniając, aby rzeczoznawca:
a) nie opiniował elementów planu ruchu zakładu górniczego w zakresie, w którym uczestniczył w pracach nad tym planem,
b) był niezależny od przedsiębiorcy,
c) w porozumieniu z przedsiębiorcą ustalił sposób wzajemnego przepływu informacji.
2.
System niezależnej weryfikacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, obejmuje sposób wyboru rzeczoznawcy do spraw ruchu zakładu górniczego oraz sposób badania przez rzeczoznawcę rozwiązań technicznych i organizacyjnych dotyczących działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej.
1.
W przypadku działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej kierownik ruchu zakładu górniczego przekazuje, co 7 dni, właściwemu organowi nadzoru górniczego sprawozdanie z realizacji planu ruchu zakładu górniczego. Pierwsze sprawozdanie przekazuje się w terminie 7 dni od dnia zatwierdzenia planu ruchu zakładu górniczego.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalin określi, w drodze rozporządzenia, minimalną zawartość sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, kierując się koniecznością zapewnienia organom nadzoru górniczego informacji dotyczących stanu robót prowadzonych w ramach ruchu zakładu górniczego.
W przypadku działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej kierownik ruchu zakładu górniczego umieszcza w miejscu ogólnodostępnym na terenie zakładu górniczego informację o możliwości anonimowego zgłaszania właściwemu organowi nadzoru górniczego oraz Prezesowi Wyższego Urzędu Górniczego problemów dotyczących bezpieczeństwa i środowiska odnoszących się do tej działalności oraz informuje osoby obecne na terenie zakładu górniczego o takiej możliwości, w szczególności podczas każdego szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.
1.
Złoża, pokłady, wyrobiska, ich części oraz inne przestrzenie w zakładach górniczych, w których występują następujące zagrożenia naturalne: tąpaniami, metanowe, wyrzutami gazów i skał, wybuchem pyłu węglowego, klimatyczne, wodne, osuwiskowe, erupcyjne, siarkowodorowe, substancjami promieniotwórczymi, podlegają zaliczeniu do poszczególnych stopni, kategorii lub klas zagrożeń, według kryteriów określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 4.
2.
Zaliczeń, o których mowa w ust. 1, dokonuje kierownik ruchu zakładu górniczego w oparciu o dokumentację określoną w przepisach wydanych na podstawie ust. 4, niezwłocznie po stwierdzeniu okoliczności określonych w tych przepisach, uzasadniających zaliczenie do danego stopnia, kategorii lub klasy zagrożenia.
3.
W przypadkach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 4 zaliczeń, o których mowa w ust. 1, dokonuje się także w oparciu o wyniki badań przeprowadzonych przez rzeczoznawcę do spraw ruchu zakładu górniczego oraz opinię tego rzeczoznawcy.
4.
Minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalin w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1)
kryteria oceny zagrożeń naturalnych, o których mowa w ust. 1, zależnie od rodzaju kopaliny, natężenia zagrożeń, przestrzeni występowania zagrożeń oraz rodzaju zakładu górniczego,
2)
dokumentację, w oparciu o którą dokonuje się zaliczeń, o których mowa w ust. 1, inną niż wymieniona w ust. 3,
3)
przypadki, w których zaliczeń, o których mowa w ust. 1, dokonuje się także w oparciu o dokumentację, o której mowa w ust. 3
- kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy, bezpieczeństwa powszechnego oraz bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego.
1.
Kto spostrzeże zagrożenie dla ludzi, zakładu górniczego lub jego ruchu, uszkodzenie albo nieprawidłowe działanie urządzeń tego zakładu, jest obowiązany niezwłocznie ostrzec osoby zagrożone, podjąć środki dostępne w celu usunięcia niebezpieczeństwa oraz zawiadomić o niebezpieczeństwie najbliższą osobę kierownictwa lub dozoru ruchu.
2.
W przypadku powstania stanu zagrożenia życia lub zdrowia osób przebywających w zakładzie górniczym, dla zakładu górniczego lub jego ruchu, na żądanie kierownika ruchu tego zakładu, każdy przedsiębiorca jest obowiązany udzielić mu niezbędnej pomocy.
3.
W przypadku powstania stanu zagrożenia życia lub zdrowia osób przebywających w zakładzie górniczym, niezwłocznie wstrzymuje się prowadzenie ruchu w strefie zagrożenia, wycofuje się ludzi w bezpieczne miejsce i podejmuje się niezbędne działania, w tym środki dostępne w celu usunięcia stanu zagrożenia.
4.
Kierownik ruchu zakładu górniczego jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić właściwy organ nadzoru górniczego, w sposób ustalony w przepisach wydanych na podstawie art. 120 rozporządzenie w sprawie prowadzenia ruchu poszczególnych rodzajów zakładów górniczych, ust. 1, o każdym wypadku śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym, zgonie naturalnym, jak również o związanych z ruchem zakładu górniczego niebezpiecznych zdarzeniach, stwarzających zagrożenie życia, zdrowia ludzkiego lub bezpieczeństwa powszechnego.
5.
Kierownik ruchu zakładu górniczego, w terminie do 3 dnia roboczego każdego miesiąca, jest obowiązany zawiadomić właściwy organ nadzoru górniczego, w sposób ustalony w przepisach wydanych na podstawie art. 120 rozporządzenie w sprawie prowadzenia ruchu poszczególnych rodzajów zakładów górniczych, ust. 1, o każdym wypadku zaistniałym w zakładzie górniczym, innym niż określony w ust. 4, który zaistniał w poprzednim miesiącu.
6.
Kierownik ruchu zakładu górniczego prowadzącego podziemne składowanie dwutlenku węgla jest obowiązany poinformować właściwy organ nadzoru górniczego o wycieku dwutlenku węgla oraz o ryzyku wystąpienia takiego wycieku.
1.
Minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalin w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw pracy, spraw wewnętrznych, klimatu oraz środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące prowadzenia ruchu poszczególnych rodzajów zakładów górniczych, w zakresie:
1)
bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym oceniania i dokumentowania ryzyka zawodowego oraz stosowania niezbędnych rozwiązań zmniejszających to ryzyko,
2)
bezpieczeństwa pożarowego,
3)
gospodarki złożami kopalin w procesie ich wydobywania,
4)
przygotowania wydobytych kopalin do sprzedaży,
5)
ochrony środowiska,
6)
podstawowych obiektów, maszyn i urządzeń zakładu górniczego,
7)
obiektów podziemnego zakładu górniczego stanowiących ściany prowadzone w warunkach specjalnych oraz obiektów podziemnego zakładu górniczego stanowiących oddziały eksploatujące partie złóż rud miedzi w warunkach specjalnych,
8)
przypadków, w których przedsiębiorca jest obowiązany posiadać dowód sprawdzenia rozwiązań technicznych przez rzeczoznawcę do spraw ruchu zakładu górniczego
- kierując się potrzebą zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa powszechnego, bezpieczeństwa pożarowego, bezpieczeństwa i higieny pracy, prawidłowego prowadzenia ruchu zakładu górniczego, zapobiegania zagrożeniom występującym w ruchu zakładu górniczego, a także uwzględniając konieczność stosowania przez przedsiębiorców aktualnych osiągnięć nauki i techniki, zwłaszcza w zakresie górnictwa, uproszczenia wymagań dla przedsiębiorców prowadzących działalność na podstawie koncesji udzielonej przez starostę oraz racjonalnego wykorzystania złoża kopaliny.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalin w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw pracy, spraw wewnętrznych oraz środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące przechowywania i używania środków strzałowych i sprzętu strzałowego w ruchu zakładu górniczego, w tym rodzaje, sposób i wzory ewidencji środków strzałowych oraz przypadki, w których przedsiębiorca ma obowiązek posiadać dowód sprawdzenia rozwiązań technicznych przez rzeczoznawcę do spraw ruchu zakładu górniczego, kierując się potrzebą zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa powszechnego, bezpieczeństwa pożarowego, bezpieczeństwa i higieny pracy, prawidłowego prowadzenia ruchu zakładu górniczego, zapobiegania zagrożeniom występującym w ruchu zakładu górniczego, a także potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa osób wykonujących czynności związane z przechowywaniem lub używaniem środków strzałowych i sprzętu strzałowego w poszczególnych rodzajach zakładów górniczych.
3.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego może, na wniosek przedsiębiorcy, w szczególnych przypadkach uzasadnionych warunkami bezpieczeństwa lub gdy jest to niezbędne do wprowadzenia postępu technicznego, przeprowadzenia prac naukowo-badawczych lub doświadczalnych, wyrazić zgodę na odstąpienie przez przedsiębiorcę od określonych wymagań przewidzianych w przepisach wydanych na podstawie ust. 1 i 2, określając szczegółowo zakład górniczy, zakres odstąpienia oraz warunki jego stosowania. Zgodę, w drodze decyzji, wyraża się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 5 lat.
1.
Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do podmiotów wykonujących w zakresie swojej działalności zawodowej czynności im powierzone w ruchu zakładu górniczego.
2.
Podmioty, o których mowa w ust. 1, są obowiązane spełniać następujące wymagania w zależności od rodzaju zakładu górniczego:
1)
zapewnić odpowiednie służby ruchu, w tym osoby kierownictwa i dozoru ruchu oraz osoby o kwalifikacjach niezbędnych do kierowania i wykonywania określonego rodzaju robót;
2)
zapewnić niezbędne środki materialne i techniczne umożliwiające bezpieczne wykonywanie robót;
3)
przeszkolić pracowników w zakresie znajomości przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym bezpiecznego wykonywania powierzonych im czynności;
4)
ocenić i udokumentować ryzyko zawodowe na stanowisku pracy oraz poinformować pracowników o tym ryzyku, a także stosować niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające to ryzyko.
3.
Sposób organizacji pracy wraz ze schematem organizacyjnym i dodatkowymi ustaleniami zapewniającymi bezpieczne wykonywanie robót określa umowa zawarta między przedsiębiorcą a podmiotem, o którym mowa w ust. 1.

Rozdział 3. Ratownictwo górnicze

1.
Ratownictwo górnicze tworzą:
1)
służby ratownictwa górniczego przedsiębiorcy;
2)
podmioty zawodowo trudniące się ratownictwem górniczym.
2.
Do zadań służb i podmiotów, o których mowa w ust. 1, należy:
1)
niezwłoczne niesienie pomocy w przypadku zagrożenia życia lub zdrowia osób przebywających w zakładzie górniczym, bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego lub bezpieczeństwa powszechnego;
2)
wykonywanie prac profilaktycznych - prace te mają na celu zapobieganie bezpośredniemu zagrożeniu bezpieczeństwa osób lub ruchu zakładu górniczego w przypadkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 124 rozporządzenie w sprawie służb ratownictwa górniczego.
3.
Kierownik ruchu zakładu górniczego odpowiada za stan ratownictwa górniczego w zakładzie górniczym, a kierownik podmiotu zawodowo trudniącego się ratownictwem górniczym - za stan ratownictwa górniczego w tym podmiocie.
4.
W zakładzie górniczym i w podmiocie zawodowo trudniącym się ratownictwem górniczym prowadzi się dokumentację w zakresie ratownictwa górniczego.
5.
W ratownictwie górniczym przeprowadza się specjalistyczne badania lekarskie, specjalistyczne badania psychologiczne oraz specjalistyczne szkolenia. Badania i szkolenia organizuje i przeprowadza podmiot zawodowo trudniący się ratownictwem górniczym lub przedsiębiorca spełniający wymagania przewidziane dla podmiotów zawodowo trudniących się ratownictwem górniczym. W przypadkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 124 rozporządzenie w sprawie służb ratownictwa górniczego pkt 2 szkolenia może organizować i przeprowadzać przedsiębiorca.
6.
Przedsiębiorca jest obowiązany:
1)
posiadać własne służby ratownictwa górniczego albo powierzyć realizację tego obowiązku w całości lub w części podmiotom zawodowo trudniącym się ratownictwem górniczym;
2)
posiadać plan ratownictwa górniczego;
3)
zapewnić stałą możliwość udziału w akcji ratowniczej zawodowych specjalistycznych służb podmiotu zawodowo trudniącego się ratownictwem górniczym, w sposób określony w umowie, o której mowa w ust. 15.
7.
Podmiot zawodowo trudniący się ratownictwem górniczym jest obowiązany na wezwanie przedsiębiorcy lub kierownika ruchu zakładu górniczego zapewnić stałe uczestnictwo w akcji ratowniczej zawodowych specjalistycznych służb, w sposób określony w umowie, o której mowa w ust. 15.
8.
Przedsiębiorca posiadający wyłącznie własne służby ratownictwa górniczego jest obowiązany spełniać wymagania przewidziane dla podmiotów zawodowo trudniących się ratownictwem górniczym.
9.
Podmiot zawodowo trudniący się ratownictwem górniczym jest obowiązany spełniać wymagania przewidziane dla tych podmiotów.
10.
Plan ratownictwa górniczego sporządza się dla każdego zakładu górniczego.
11.
Plan ratownictwa górniczego określa sposób wykonania obowiązków w zakresie ratownictwa górniczego, w szczególności:
1)
organizację służb ratownictwa górniczego i służb pogotowia w zakładzie górniczym;
2)
możliwość stałego udziału w akcji ratowniczej zawodowych specjalistycznych służb podmiotu zawodowo trudniącego się ratownictwem górniczym - w przypadku zawarcia umowy, o której mowa w ust. 15;
3)
niezbędne wyposażenie w sprzęt ratowniczy;
4)
sposób prowadzenia akcji ratowniczej.
11a.
W przypadku działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej plan ratownictwa górniczego jest opracowywany z uwzględnieniem:
1)
oceny ryzyka wystąpienia niebezpiecznych zdarzeń lub wypadków, dokonanej w trakcie sporządzania planu ruchu zakładu górniczego oraz analizy skuteczności reagowania w przypadku wycieku ropy naftowej;
2)
krajowego planu zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska morskiego, o którym mowa w art. 24 rozporządzenie w sprawie organizacji zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń na morzu ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. z 2020 r. poz. 1955 oraz z 2022 r. poz. 1250);
3)
otrzymanych od Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego informacji o poważnym zagrożeniu dla zakładu górniczego związanym z działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
11b.
Zmiany w planie, o którym mowa w ust. 11a, są dokonywane w szczególności w przypadku:
1)
zmiany uwarunkowań istniejących w trakcie sporządzenia planu ratownictwa górniczego;
2)
zmiany w planie ruchu zakładu górniczego, jeżeli zmiana ta ma wpływ na plan ratownictwa górniczego;
3)
gdy przegląd, o którym mowa w art. 108 plan ruchu zakładu górniczego ust. 2d albo art. 108a przegląd analizy poważnych zagrożeń dla zakładu górniczego ust. 1, wykazał potrzebę wprowadzenia zmian w planie ratownictwa górniczego.
11c.
W przypadku działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej kierownik ruchu zakładu górniczego przekazuje właściwemu organowi nadzoru górniczego plan, o którym mowa w ust. 11a, oraz jego zmiany, niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia ich zatwierdzenia.
11d.
W przypadku działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorca:
1)
przekazuje plan, o którym mowa w ust. 11a, oraz jego zmiany, niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia ich zatwierdzenia, podmiotowi, o którym mowa w art. 24 rozporządzenie w sprawie organizacji zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń na morzu ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki;
2)
wyposaża zakład górniczy w sprzęt do realizacji planu ratownictwa górniczego oraz udostępnia go podmiotom, o których mowa w art. 24 rozporządzenie w sprawie organizacji zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń na morzu ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki.
12.
Plan ratownictwa górniczego oraz zmiany w tym planie zatwierdza kierownik ruchu zakładu górniczego. Plan ten na bieżąco aktualizuje się w zakresie ustalonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
13.
W zakładzie górniczym organizuje się drużynę ratowniczą oraz odpowiednio wyposażoną kopalnianą stację ratownictwa górniczego. W zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi obowiązek posiadania kopalnianej stacji ratownictwa górniczego może zostać spełniony przez utrzymywanie zakładowej stacji ratownictwa górniczego.
14.
W skład zawodowych specjalistycznych służb podmiotu zawodowo trudniącego się ratownictwem górniczym wchodzą:
1)
dyżurujące zawodowe zastępy ratownicze;
2)
zawodowe pogotowia specjalistyczne;
3)
dyżurujące zastępy dla grup zakładów górniczych.
15.
Powierzenie przez przedsiębiorcę podmiotowi zawodowo trudniącemu się ratownictwem górniczym realizacji w całości lub części obowiązku posiadania własnych służb ratownictwa górniczego następuje na podstawie umowy, za uprzednią zgodą właściwego organu nadzoru górniczego, wyrażoną, w drodze decyzji, w przypadku spełniania przez ten podmiot wymagań przewidzianych w przepisach wydanych na podstawie art. 124 rozporządzenie w sprawie służb ratownictwa górniczego.
16.
Jeżeli przedsiębiorca lub podmiot nie spełnia wymagań przewidzianych w zakresie ratownictwa górniczego, właściwy organ nadzoru górniczego może nakazać, w drodze decyzji, przedsiębiorcy albo podmiotowi zawodowo trudniącemu się ratownictwem górniczym:
1)
dokonanie koniecznych zmian w organizacji ratownictwa górniczego;
2)
uzupełnienie lub zmianę wyposażenia ratownictwa górniczego.
17.
Jeżeli występujące w zakładzie górniczym zagrożenia naturalne i ich natężenie nie wymagają spełnienia przez przedsiębiorcę obowiązku, o którym mowa w ust. 6 pkt 1, i jeżeli nie spowoduje to pogorszenia stanu bezpieczeństwa w zakładzie górniczym, właściwy organ nadzoru górniczego może, w drodze decyzji, zwolnić przedsiębiorcę z tego obowiązku, w całości lub w części. Przedsiębiorca, który uzyskał zwolnienie, jest obowiązany zabezpieczyć możliwość prowadzenia akcji ratowniczej przez podmioty trudniące się zawodowo ratownictwem górniczym, w sposób określony w planie ratownictwa górniczego oraz umowie zawartej z tym podmiotem.
18.
W przypadku istotnej zmiany okoliczności, stanowiących podstawę wydania decyzji, o której mowa w ust. 16, właściwy organ nadzoru górniczego niezwłocznie uchyla tę decyzję.
19.
Przepisów ust. 1-18 nie stosuje się do przedsiębiorców wydobywających kopaliny metodą odkrywkową. Są oni obowiązani zabezpieczyć możliwość prowadzenia akcji ratowniczej przez inne jednostki ratownicze.
1.
Prace profilaktyczne wykonuje się na zasadach określonych dla ruchu zakładu górniczego, zgodnie z dokumentacją prac profilaktycznych, zatwierdzoną przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2.
Decyzję o podjęciu prac profilaktycznych i ich zakończeniu podejmuje kierownik ruchu zakładu górniczego.
3.
W przypadku wystąpienia zagrożenia życia i zdrowia pracowników zakładu górniczego, bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego lub bezpieczeństwa powszechnego, w związku z ruchem zakładu górniczego, niezwłocznie podejmuje się i prowadzi akcję ratowniczą.
4.
Akcję ratowniczą prowadzi kierownik akcji ratowniczej zgodnie z planem ratownictwa górniczego oraz wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 124 rozporządzenie w sprawie służb ratownictwa górniczego, .
5.
Kierownikiem akcji ratowniczej, podejmującym jednoosobowo decyzje dotyczące jej prowadzenia, jest kierownik ruchu zakładu górniczego.
6.
Podczas prowadzenia akcji ratowniczej, w przypadkach szczególnych, ze względu na bezpieczeństwo załogi lub zakładu górniczego, kierownik akcji może odstąpić od wymagań określonych w przepisach prawa, pod warunkiem zapewnienia postępowania zgodnego z zasadami techniki górniczej.
7.
Nadzór nad prowadzeniem akcji ratowniczej sprawuje właściwy organ nadzoru górniczego. W przypadku uznania, że jest ona prowadzona nienależycie, organ ten może żądać zmiany jej kierownika lub objąć kierownictwo akcji.
8.
Jeżeli wymaga tego waga lub zawiłość sprawy, w szczególności w przypadku zaistnienia wypadku zbiorowego, katastrofy albo niebezpiecznego zdarzenia, czynności określone w ust. 7 może podejmować Prezes Wyższego Urzędu Górniczego.
9.
Czynności określone w ust. 7 są wykonywane przez pracowników organów nadzoru górniczego na podstawie legitymacji służbowej upoważniającej do wykonywania takich czynności.
1.
W przypadku wystąpienia zagrożenia życia lub zdrowia osób przebywających w zakładzie górniczym, bezpieczeństwa ruchu tego zakładu górniczego, bezpieczeństwa powszechnego lub środowiska przedsiębiorca wykonujący działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej powiadamia niezwłocznie, nie później niż w terminie 24 godzin od wdrożenia działania zgodnego z planem ratownictwa górniczego, właściwy organ nadzoru górniczego, Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa, dyrektora właściwego urzędu morskiego oraz Straż Graniczną o wystąpieniu takiego zagrożenia oraz wdraża działania zgodnie z planem ratownictwa górniczego w celu ograniczenia lub usunięcia tego zagrożenia, w tym zanieczyszczenia środowiska i zapewnienia bezpieczeństwa osób.
2.
Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)
opis okoliczności powstania zagrożenia;
2)
dostępne informacje dotyczące określenia przyczyn powstania zagrożenia;
3)
opis możliwych skutków wynikających z zagrożenia, w tym skutków dla środowiska.
1.
Przedsiębiorca wykonujący działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej sporządza i przekazuje właściwemu organowi nadzoru górniczego, Morskiej Służbie Poszukiwania i Ratownictwa, dyrektorowi właściwego urzędu morskiego oraz Straży Granicznej sprawozdanie dotyczące wystąpienia zagrożenia, o którym mowa w art. 123a powiadomienie o wystąpieniu zagrożenia życia lub zdrowia osób ust. 1, w terminie 10 dni roboczych od dnia wystąpienia tego zagrożenia.
2.
Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, sporządza się zgodnie z wytycznymi określonymi w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1112/2014 z dnia 13 października 2014 r. określającego wspólny format sprawozdań do celu wymiany informacji dotyczących wskaźników odnoszących się do poważnych zagrożeń przez operatorów i właścicieli instalacji do wydobywania ropy naftowej i gazu na obszarach morskich oraz wspólny format sprawozdań do celów publikacji przez państwa członkowskie informacji dotyczących wskaźników odnoszących się do poważnych zagrożeń (Dz. Urz. UE L 302 z 22.10.2014, str. 1).
Minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalin w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw wewnętrznych, środowiska oraz zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1)
organizację, szczegółowe zadania i wymagania dla służb ratownictwa górniczego przedsiębiorcy oraz podmiotu zawodowo trudniącego się ratownictwem górniczym,
2)
szczegółowe wymagania dotyczące specjalistycznych badań lekarskich, specjalistycznych badań psychologicznych oraz specjalistycznych szkoleń w zakresie ratownictwa górniczego, w tym przypadki, w których te szkolenia są przeprowadzane przez przedsiębiorcę,
3)
szczegółowe wymagania dotyczące dokumentacji w zakresie ratownictwa górniczego oraz planu ratownictwa górniczego,
4)
sposoby współpracy przedsiębiorcy oraz podmiotu zawodowo trudniącego się ratownictwem górniczym, w przypadku zawarcia umowy, o której mowa w art. 122 ratownictwo górnicze ust. 15,
5)
przypadki, w których wykonuje się prace profilaktyczne,
6)
sposoby prowadzenia akcji ratowniczych w zależności od rodzaju i natężenia zagrożeń występujących w zakładach górniczych
- kierując się potrzebą zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa powszechnego, bezpieczeństwa pożarowego, bezpieczeństwa i higieny pracy, bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego, zapobiegania zagrożeniom występującym w ruchu zakładu górniczego, a także zapewnienia sprawnego niesienia pomocy w przypadku zagrożenia życia lub zdrowia osób przebywających w zakładzie górniczym, bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego lub bezpieczeństwa powszechnego.

Rozdział 4. Podziemne składowanie odpadów

1.
Wyróżnia się następujące typy podziemnych składowisk odpadów:
1)
podziemne składowisko odpadów niebezpiecznych;
2)
podziemne składowisko odpadów obojętnych;
2a)
podziemne składowisko odpadów promieniotwórczych;
3)
podziemne składowisko odpadów innych niż niebezpieczne, obojętne i promieniotwórcze.
2.
Podziemne składowisko odpadów lokalizuje się w formacji geologicznej stanowiącej naturalną barierę geologiczną dla ewentualnej migracji substancji niebezpiecznych poza granice przestrzeni objętej przewidywanymi szkodliwymi wpływami składowanych odpadów.
2a.
Do lokalizacji, eksploatacji i zamknięcia podziemnego składowiska odpadów promieniotwórczych, a także monitoringu tego składowiska stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 1173 i 1890) dotyczące głębokich składowisk odpadów promieniotwórczych.
3.
Eksploatacja i zamknięcie podziemnego składowiska powinny odbywać się w sposób zapewniający bezpieczeństwo powszechne oraz w sposób zapewniający zapobieganie negatywnym dla środowiska skutkom składowania odpadów, w szczególności zanieczyszczeniu wód podziemnych.
4.
Monitoring podziemnego składowiska odpadów prowadzi się w celu:
1)
porównania stanu środowiska z jego pierwotnym stanem określonym w dokumentacji geologicznej;
2)
ewidencji ilości i składu odpadów składowanych w podziemnym składowisku odpadów.
5.
Odpady w podziemnych składowiskach składuje się w sposób selektywny. Składowanie odpadów w sposób nieselektywny jest dozwolone tylko wówczas, jeżeli nie spowoduje to zagrożenia środowiska lub nie naruszy wymagań bezpieczeństwa.
6.
Przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie podziemnego składowania odpadów jest obowiązany zatrudnić w ruchu zakładu górniczego osobę posiadającą świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, o którym mowa w art. 165 świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2022 r. poz. 699, 1250, 1726, 2127 i 2722).
6a.
Przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie podziemnego składowania odpadów jest obowiązany od dnia uzyskania koncesji do przekazywania corocznie, w terminie do dnia 31 stycznia, państwowej służbie geologicznej wyników monitoringu podziemnego składowiska odpadów za rok poprzedni na piśmie utrwalonym w postaci papierowej lub elektronicznej, opatrzonym odpowiednio do sposobu utrwalenia podpisem własnoręcznym, kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.
7.
Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dla poszczególnych typów podziemnych składowisk odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 3, dotyczące lokalizacji, eksploatacji i zamknięcia, a także zakres, sposób i warunki prowadzenia monitoringu tych składowisk, kierując się potrzebami zapewnienia ochrony środowiska, bezpieczeństwa powszechnego oraz prawidłowego postępowania z odpadami, a także uwzględniając zjawiska przyrodnicze i uwarunkowania geologiczne, w tym warunki geologiczno-inżynierskie i hydrogeologiczne.
8.
Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów, które mogą być składowane podziemnie w sposób nieselektywny oraz kryteria i procedury dopuszczenia odpadów na składowiska podziemne, kierując się potrzebami zapewnienia ochrony środowiska, bezpieczeństwa powszechnego oraz prawidłowego postępowania z odpadami, a także uwzględniając zjawiska przyrodnicze i uwarunkowania geologiczne.
1.
Zabronione jest podziemne składowanie następujących odpadów:
1)
występujących w postaci ciekłej, w tym odpadów zawierających wodę w ilości powyżej 95% masy całkowitej, z wyłączeniem szlamów;
2)
o właściwościach wybuchowych, żrących, utleniających, wysoce łatwopalnych lub łatwopalnych;
3)
zakaźnych medycznych i zakaźnych weterynaryjnych;
4)
powstających w wyniku prac naukowo-badawczych, rozwojowych lub działalności dydaktycznej, które nie są zidentyfikowane lub są niesklasyfikowane i których oddziaływanie na środowisko nie jest znane;
5)
opon, z wyłączeniem opon rowerowych i opon o średnicy zewnętrznej większej niż 1400 mm;
6)
innych, które w warunkach podziemnego składowania mogą podlegać niepożądanym zmianom fizycznym, chemicznym lub biologicznym.
2.
Do odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 6, zalicza się następujące odpady:
1)
mogące w warunkach składowania wchodzić w reakcje z wodą lub skałą macierzystą, prowadząc do zmiany ich objętości, powstania samozapalnych, toksycznych lub wybuchowych substancji lub gazów lub innych reakcji zagrażających bezpieczeństwu eksploatacji składowiska podziemnego lub nienaruszalności bariery geologicznej, a także pojemniki, w których są składowane;
2)
ulegające biodegradacji;
3)
o ostrym zapachu;
4)
mogące wytwarzać mieszanki gazowo-powietrzne o właściwościach toksycznych lub wybuchowych;
5)
nieodpowiadające warunkom geomechanicznym ze względu na niewystarczającą stabilność;
6)
samozapalne lub podatne na samozapłon w danych warunkach składowania;
7)
będące produktami gazowymi;
8)
lotne oraz pochodzące ze zbierania w postaci nieokreślonych mieszanin.
3.
Zabronione jest rozcieńczanie lub sporządzanie mieszanin odpadów ze sobą lub z innymi substancjami (przedmiotami) w celu spełnienia kryteriów dopuszczenia do podziemnego składowania.
1.
Do podziemnego składowania odpadów stosuje się odpowiednio przepisy art. 105 postępowanie z odpadami przed umieszczeniem na składowisku odpadów, art. 106 składowanie towarów niebezpiecznych, art. 107 odpady składowane na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne ust. 1 pkt 2 i 3, art. 108 odpady składowane na składowisku odpadów obojętnych, art. 119 obowiązki zarządzającego składowiskiem odpadów przed przyjęciem odpadów do składowania, art. 120 odmowa przyjęcia odpadów do składowania na składowisku, art. 121 zasada selektywnego składowania towarów na składowisku ust. 1, art. 128 warunki rozpoczęcia prowadzenia składowiska odpadów pkt 3, art. 129 decyzja zatwierdzająca instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, art. 130 dodatkowe wymagania w decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów ust. 1, art. 134 odmowa zatwierdzenia instrukcji prowadzenia składowiska odpadów pkt 3 i 4, art. 135 zakres odpowiedzialności i obowiązki zarządzającego składowiskiem odpadów ust. 2 i 3 oraz art. 137 fundusz rekultywacyjny ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
2.
Przepisów niniejszego rozdziału, z wyjątkiem art. 125 typy podziemnych składowisk odpadów ust. 2–4, nie stosuje się do odpadów obojętnych oraz innych niż niebezpieczne i obojętne, jeżeli stanowią odpady wydobywcze w rozumieniu ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2336).
3.
Do podziemnego składowiska odpadów promieniotwórczych nie stosuje się przepisów ust. 1 oraz art. 126 odpady objęte zakazem podziemnego składowania.

Rozdział 4a. Podziemne składowanie dwutlenku węgla

1.
Kompleks podziemnego składowania dwutlenku węgla lokalizuje się na obszarach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 4, jeżeli prowadzenie działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego, zdrowia i życia ludzi oraz środowiska.
2.
Kompleks podziemnego składowania dwutlenku węgla lokalizuje się w górotworze w obrębie formacji geologicznych, spełniających zarówno kryteria dotyczące skał zbiornikowych, jak i skał uszczelniających, stanowiących naturalną barierę geologiczną dla ewentualnego wycieku dwutlenku węgla i jego wydostania się poza kompleks podziemnego składowania dwutlenku węgla, jeżeli z charakterystyki i oceny zawartej w zatwierdzonej dokumentacji geologicznej wynika, że formacje te lub ich części są odpowiednie do podziemnego składowania dwutlenku węgla.
3.
Zabronione jest podziemne składowanie dwutlenku węgla:
1)
na obszarach stref ochronnych ujęć wody i na obszarach ochronnych zbiorników wód śródlądowych;
2)
na obszarach górniczych utworzonych dla solanek, wód leczniczych i termalnych;
3)
na obszarach mogących powodować naruszenie zasady racjonalnej gospodarki złożem kopalin, o których mowa w art. 10 złoża objęte własnością górniczą ust. 1;
4)
w słupie wody rozumianym jako pionowa ciągła masa wód powierzchniowych od powierzchni do osadów dennych;
5)
na obszarach występowania lub zagrożonych oddziaływaniem gwałtownych zjawisk, mogących uniemożliwić bezpieczną eksploatację podziemnego składowiska dwutlenku węgla, w tym:
a) zwiększonej aktywności tektonicznej oraz na przebiegu strefy uskokowej,
b) zwiększonej aktywności sejsmicznej naturalnej lub wzbudzonej działalnością człowieka,
c) na obszarach o zwiększonym nasileniu zjawisk krasowych i sufozyjnych.
4.
Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, obszary, na których dopuszcza się lokalizowanie kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, w tym w formie zestawienia współrzędnych geograficznych, uwzględniając uwarunkowania geologiczne i przyrodnicze oraz charakterystykę kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego, a także ochrony zdrowia i życia ludzi oraz środowiska.
W granicach terenu górniczego wyznaczonego w koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla zabrania się prowadzenia działalności innej niż podziemne składowanie dwutlenku węgla, która mogłaby zagrażać bezpieczeństwu podziemnego składowiska dwutlenku węgla, chyba że przedsiębiorca, który zamierza prowadzić tę działalność, wykaże, że prowadzenie przez niego tej działalności nie będzie stanowić zagrożenia dla podziemnego składowiska dwutlenku węgla.
Eksploatacja i zamknięcie podziemnego składowiska dwutlenku węgla powinny odbywać się w sposób zapewniający bezpieczeństwo powszechne oraz zapobieganie negatywnym dla środowiska skutkom podziemnego składowania dwutlenku węgla, w szczególności zanieczyszczeniu wód podziemnych.
1.
Przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie podziemnego składowania dwutlenku węgla jest obowiązany do:
1)
kontrolowania strumienia dwutlenku węgla, w tym dokonywania pomiaru oraz akceptacji jego składu;
2)
dokonywania oceny ryzyka polegającej na wykazaniu, że zawartość innych gazów i substancji w składzie strumienia dwutlenku węgla, który będzie zatłaczany do podziemnego składowiska dwutlenku węgla, nie stanowi zagrożenia środowiska lub zdrowia i życia ludzi oraz jest poniżej poziomów, które mogłyby negatywnie wpłynąć na integralność podziemnego składowiska dwutlenku węgla oraz sieci transportowej dwutlenku węgla w rozumieniu art. 3 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 11h ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
3)
rejestrowania ilości i charakterystyki przyjmowanego i zatłaczanego strumienia dwutlenku węgla, w tym gromadzenia informacji na temat jego składu;
4)
prowadzenia monitoringu kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla;
5)
poinformowania organu właściwego w sprawach handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, o którym mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, o wydostaniu się dwutlenku węgla poza kompleks podziemnego składowania dwutlenku węgla i rozliczenia emisji w przypadku wydostania się dwutlenku węgla poza kompleks podziemnego składowania dwutlenku węgla;
6)
sporządzania rocznego sprawozdania z prowadzonej działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla.
2.
Przez strumień dwutlenku węgla należy rozumieć substancje powstające w procesie wychwytywania dwutlenku węgla, kierowane do podziemnego składowiska dwutlenku węgla, spełniające kryteria akceptacji jego składu.
3.
Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, rejestruje ilość i charakterystykę przyjmowanego i zatłaczanego strumienia dwutlenku węgla na bieżąco, a informacje w tym zakresie przechowuje w siedzibie przez cały okres obowiązywania koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla.
1.
Do podziemnego składowiska dwutlenku węgla jest zatłaczany dwutlenek węgla, który spełnia kryteria akceptacji składu strumienia dwutlenku węgla określone w przepisach wydanych na podstawie art. 127h rozporządzenie w sprawie eksploatacji podziemnego składowiska dwutlenku węgla pkt 2, po przeprowadzeniu przez przedsiębiorcę oceny ryzyka, o której mowa w art. 127d obowiązki prowadzącego działalność w zakresie podziemnego składowania dwutlenku węgla ust. 1 pkt 2.
2.
Akceptacja składu strumienia dwutlenku węgla jest dokonywana w oparciu o kryterium:
1)
składu procentowego, z uwzględnieniem minimalnej zawartości dwutlenku węgla oraz dopuszczalnej zawartości innych gazów i substancji;
2)
parametrów fizycznych dwutlenku węgla, w tym ciśnienia i temperatury.
1.
Zabronione jest dodawanie do strumienia dwutlenku węgla odpadów oraz innych substancji, z wyjątkiem tych, które są niezbędne w procesie przesyłania, zatłaczania, składowania, monitoringu i pomiaru migracji dwutlenku węgla, w stężeniach, które nie spowodują zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego oraz środowiska, w tym nie zwiększą ryzyka wystąpienia wycieku dwutlenku węgla.
2.
Przez migrację dwutlenku węgla należy rozumieć przemieszczanie się dwutlenku węgla w kompleksie podziemnego składowania dwutlenku węgla.
1.
Monitoring kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla jest prowadzony na podstawie planu monitoringu kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla.
2.
Monitoring kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla jest prowadzony w trzech etapach:
1)
etap eksploatacji podziemnego składowiska dwutlenku węgla – okres od rozpoczęcia zatłaczania dwutlenku węgla do podziemnego składowiska dwutlenku węgla do zamknięcia podziemnego składowiska dwutlenku węgla;
2)
etap po zamknięciu podziemnego składowiska dwutlenku węgla – okres nie krótszy niż 20 lat;
3)
w przypadku podziemnego składowania dwutlenku węgla w łącznej ilości równej lub większej niż 100 kiloton albo w przypadku, o którym mowa w art. 28d zwalnianie zabezpieczenia finansowego ust. 1a – etap po przekazaniu Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla zgodnie z art. 127j przekazanie odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla.
3.
Monitoring kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla jest prowadzony w celu:
1)
porównania stanu środowiska z jego pierwotnym i modelowym stanem określonym w dokumentacji geologicznej, w szczególności porównania zachowania dwutlenku węgla w kompleksie podziemnego składowania dwutlenku węgla, a w uzasadnionych przypadkach – w otaczającym go środowisku, oraz zachowania wody w formacjach geologicznych;
2)
obserwacji migracji dwutlenku węgla, o której mowa w art. 127f migracja dwutlenku węgla ust. 2;
3)
wykrycia nieprawidłowości w procesie zatłaczania lub składowania dwutlenku węgla albo w kompleksie podziemnego składowania dwutlenku węgla, które wiążą się z ryzykiem wystąpienia wycieku dwutlenku węgla lub powstaniem zagrożenia zdrowia i życia ludzi oraz środowiska;
4)
wykrycia wycieku dwutlenku węgla lub jego wydostania się poza kompleks podziemnego składowania dwutlenku węgla, w szczególności wpływu na użytkowe poziomy wód podziemnych, a także na bezpieczeństwo zdrowia i życia ludzi oraz środowiska;
5)
dokonania oceny podjętych działań naprawczych;
6)
dokonania oceny stabilności oraz bezpieczeństwa kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla w krótkiej i długiej perspektywie.
4.
Monitoring kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla polega na badaniu i kontrolowaniu:
1)
składu chemicznego strumienia dwutlenku węgla w procesie zatłaczania;
2)
wydajności i ciśnienia zatłaczania strumienia dwutlenku węgla na etapie eksploatacji podziemnego składowiska dwutlenku węgla;
3)
temperatury i ciśnienia w kompleksie podziemnego składowania dwutlenku węgla, w tym w podziemnym składowisku dwutlenku węgla;
4)
jakości wód podziemnych w poziomach wodonośnych położonych powyżej formacji geologicznej uszczelniającej podziemne składowisko dwutlenku węgla;
5)
składu powietrza glebowego;
6)
szczelności odwiertów iniekcyjnych i obserwacyjnych;
7)
niezorganizowanych emisji dwutlenku węgla z kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla.
Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowe wymagania dotyczące eksploatacji podziemnego składowiska dwutlenku węgla,
2)
szczegółowe kryteria i sposób akceptacji składu strumienia dwutlenku węgla zatłaczanego do podziemnego składowiska dwutlenku węgla,
3)
sposób, częstotliwość i szczegółowe warunki prowadzenia monitoringu kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla
– kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa prowadzenia działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla, mając na uwadze potrzebę zapewnienia ochrony zdrowia i życia ludzi oraz środowiska, a także bezpieczeństwa powszechnego oraz uwzględniając charakterystykę kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, warunki geologiczne i przyrodnicze.
1.
Zamknięcie podziemnego składowiska dwutlenku węgla następuje:
1)
po wypełnieniu warunków określonych w koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla;
2)
na uzasadniony wniosek przedsiębiorcy, po uzyskaniu zgody organu koncesyjnego;
3)
po przejęciu przez Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla odpowiedzialności za podziemne składowisko dwutlenku węgla zgodnie z art. 39a przejęcie odpowiedzialności za podziemne składowisko dwutlenku węgla, z tym że w przypadku utrzymywania zakładu górniczego w gotowości zgodnie z art. 39c udzielenie nowej koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla ust. 1, zamknięcie podziemnego składowiska dwutlenku węgla następuje, jeżeli nie zostanie udzielona nowa koncesja na podziemne składowanie dwutlenku węgla w terminie określonym w tym przepisie.
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przedsiębiorca jest obowiązany do:
1)
likwidacji zakładu górniczego, w tym likwidacji instalacji zatłaczającej, uszczelnienia i zabezpieczenia podziemnego składowiska dwutlenku węgla oraz, w razie potrzeby, podejmowania działań naprawczych oraz działań zapobiegawczych i naprawczych w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie;
2)
prowadzenia monitoringu kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla po zamknięciu podziemnego składowiska dwutlenku węgla, przez okres nie krótszy niż 20 lat od dnia jego zamknięcia;
3)
informowania organu właściwego w sprawach handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, o którym mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, oraz rozliczania emisji w przypadku wydostania się dwutlenku węgla poza kompleks podziemnego składowania dwutlenku węgla.
3.
Obowiązki, o których mowa w ust. 2, przedsiębiorca wykonuje do czasu przekazania odpowiedzialności za zamknięte
podziemne składowisko dwutlenku węgla Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla zgodnie z art. 127j przekazanie odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla.
4.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, obowiązki, o których mowa w ust. 2, wykonuje Krajowy Administrator Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla do czasu przekazania mu odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla zgodnie z art. 127j przekazanie odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla.
1.
Przekazanie odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla następuje, gdy:
1)
zakład górniczy prowadzący podziemne składowanie dwutlenku węgla został zlikwidowany zgodnie z planem ruchu likwidowanego zakładu górniczego;
2)
zostały wypełnione warunki określone w koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla;
3)
zostały zrealizowane obowiązki, o których mowa w art. 28a udzielenie koncesji na składowanie dwutlenku węgla ust. 3 i 4;
4)
został przeprowadzony monitoring kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla po zamknięciu podziemnego składowiska dwutlenku węgla przez okres nie krótszy niż 20 lat;
5)
wykazana została długoterminowa stabilność kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla;
6)
koncesja na podziemne składowanie dwutlenku węgla w łącznej ilości mniejszej niż 100 kiloton wygasła z powodów, o których mowa w art. 38 wygaśnięcie koncesji ust. 1 pkt 4 i 5.
2.
Przekazanie odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla następuje, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 39a przejęcie odpowiedzialności za podziemne składowisko dwutlenku węgla ust. 1, równocześnie z wygaśnięciem koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla.
3.
O przekazaniu odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla orzeka, w drodze decyzji, organ koncesyjny.
4.
Decyzja o przekazaniu odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla jest wydawana na wniosek przedsiębiorcy, a w przypadku gdy nastąpiło przejęcie przez Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla odpowiedzialności za podziemne składowisko dwutlenku węgla zgodnie z art. 39a przejęcie odpowiedzialności za podziemne składowisko dwutlenku węgla – na wniosek Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla.
5.
Do wniosku o przekazanie odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla dołącza się:
1)
kopię decyzji zatwierdzającej dodatek do dokumentacji geologicznej, o którym mowa w art. 93 zatwierdzanie dokumentacji geologicznej ust. 4a pkt 2;
2)
mapy i przekroje zasięgu przestrzennego kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, w tym podziemnego składowiska dwutlenku węgla;
3)
potwierdzenie wypełnienia warunków określonych w koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla i zrealizowania obowiązków, o których mowa w art. 28a udzielenie koncesji na składowanie dwutlenku węgla ust. 3 i 4;
4)
dowód potwierdzający istnienie zabezpieczenia środków, o którym mowa w art. 28e ustanawianie zabezpieczenia środków ust. 1, oraz aktualny stan tego zabezpieczenia.
6.
Wydanie decyzji w sprawie przekazania odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla wymaga:
1)
uzgodnienia z właściwym organem nadzoru górniczego oraz właściwym wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta);
2)
uzyskania stanowiska Komisji Europejskiej – w przypadku podziemnego składowania dwutlenku węgla w łącznej ilości równej lub większej niż 100 kiloton.
7.
W przypadku, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, przepisy art. 23 warunki udzielenia koncesji ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
8.
W przypadku gdy nie zostały spełnione warunki, o których mowa w ust. 1, organ koncesyjny odmawia, w drodze decyzji, przekazania odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla.
9.
Kopie decyzji dotyczących przekazania Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla w łącznej ilości równej lub większej niż 100 kiloton organ koncesyjny przesyła do wiadomości Komisji Europejskiej.
Po przekazaniu odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla Krajowy Administrator Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla w celu prowadzenia monitoringu kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla ma prawo wstępu na teren cudzej nieruchomości niezbędnej do prowadzenia tego monitoringu.
Zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla podlega wpisowi do rejestru obszarów górniczych i zamkniętych podziemnych składowisk dwutlenku węgla, o którym mowa w art. 152a rejestr obszarów górniczych i zamkniętych podziemnych składowisk dwutlenku ust. 1.
1.
Przedsiębiorca sporządza roczne sprawozdanie z prowadzonej działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla, które zawiera:
1)
dane identyfikujące przedsiębiorcę;
2)
dane dotyczące miejsca prowadzenia działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla;
3)
wyniki monitoringu kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, w tym informacje o sposobie i częstotliwości prowadzenia monitoringu;
4)
informacje o ilości i charakterystyce, w tym źródle pochodzenia, dwutlenku węgla zatłoczonego do podziemnego składowiska dwutlenku węgla;
5)
informacje o istnieniu i aktualnym stanie zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 28a udzielenie koncesji na składowanie dwutlenku węgla ust. 2, oraz zabezpieczenia środków, o którym mowa w art. 28e ustanawianie zabezpieczenia środków ust. 1, a także dowody potwierdzające istnienie i aktualny stan tych zabezpieczeń;
6)
ocenę zgodności zachowania dwutlenku węgla zatłoczonego do podziemnego składowiska dwutlenku węgla z jego zachowaniem modelowym określonym w dokumentacji geologicznej, wraz z uzasadnieniem;
7)
inne informacje istotne dla oceny bezpieczeństwa prowadzenia działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla.
2.
Przedsiębiorca składa sprawozdanie za poprzedni rok kalendarzowy do organu koncesyjnego w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku na piśmie utrwalonym w postaci papierowej lub elektronicznej, podpisując je odpowiednio do sposobu utrwalenia podpisem własnoręcznym, kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.
3.
Kopię sprawozdania przedsiębiorca przesyła Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla oraz właściwemu organowi nadzoru górniczego w terminie, o którym mowa w ust. 2.
1.
Właściwy organ nadzoru górniczego przeprowadza kontrolę działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla:
1)
przed rozpoczęciem eksploatacji podziemnego składowiska dwutlenku węgla w zakresie zgodności z warunkami określonymi w koncesji, planie zagospodarowania podziemnego składowiska dwutlenku węgla lub planie ruchu zakładu górniczego;
2)
co najmniej raz w roku w okresie eksploatacji podziemnego składowiska dwutlenku węgla oraz przez 3 lata od dnia zamknięcia podziemnego składowiska dwutlenku węgla;
3)
co 5 lat po upływie 3 lat od dnia zamknięcia podziemnego składowiska dwutlenku węgla:
a) do przekazania odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla Krajowemu Administratorowi Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla zgodnie z art. 127j przekazanie odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla w przypadku podziemnego składowania dwutlenku węgla w łącznej ilości równej lub większej niż 100 kiloton albo
b) przez 20 lat od dnia zamknięcia podziemnego składowiska dwutlenku węgla w przypadku podziemnego składowania dwutlenku węgla w łącznej ilości mniejszej niż 100 kiloton;
4)
w przypadku uzyskania informacji o wycieku dwutlenku węgla lub ryzyku wystąpienia takiego wycieku;
5)
jeżeli ze sprawozdania z prowadzonej działalności, o którym mowa w art. 127m sprawozdanie z działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla ust. 1, wynika niezgodność prowadzonej działalności z warunkami określonymi w koncesji, planie zagospodarowania podziemnego składowiska dwutlenku węgla lub planie ruchu zakładu górniczego;
6)
w innych niż określone w pkt 1–5 uzasadnionych przypadkach.
2.
Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół.
3.
Protokół z kontroli zawiera w szczególności:
1)
ocenę zgodności prowadzonej działalności z wymaganiami ustawy i przepisów odrębnych, warunkami określonymi w koncesji, planie zagospodarowania podziemnego składowiska dwutlenku węgla i planie ruchu zakładu górniczego;
2)
wnioski z przeprowadzonej kontroli, a w razie potrzeby – zalecenia dotyczące dalszego prowadzenia działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla.
4.
Protokół z kontroli udostępnia się zgodnie z przepisami o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w terminie 2 miesięcy od dnia zakończenia kontroli.
5.
Do kontroli, o której mowa w ust. 1, przepisy działu IX stosuje się odpowiednio.
Organ koncesyjny, w celu oceny zgodności prowadzonej działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla z warunkami określonymi w koncesji, dokonuje przeglądu udzielonych koncesji:
1)
po upływie 5 lat od dnia udzielenia koncesji, a następnie – co 10 lat;
2)
w przypadkach, o których mowa w art. 37a cofnięcie lub zmiana koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla ust. 2 pkt 2–5.
Do działalności polegającej na wydobywaniu węglowodorów ze złoża połączonym z podziemnym składowaniem dwutlenku węgla stosuje się przepisy art. 127a lokalizacja kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla ust. 1–3, art 127b–127g, art. 127i warunki zamknięcia podziemnego składowiska dwutlenku węgla––127o oraz przepisy wydane na podstawie art. 127a lokalizacja kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla ust. 4 i art. 127h rozporządzenie w sprawie eksploatacji podziemnego składowiska dwutlenku węgla.

Rozdział 5. Likwidacja zakładu górniczego

1.
Przedsiębiorca, który uzyskał koncesję na działalność, o której mowa w art. 21 działalność wymagająca uzyskania koncesji ust. 1 pkt 2–4, tworzy fundusz likwidacji zakładu górniczego, zwany dalej „funduszem”, oraz gromadzi na nim środki. Przedsiębiorca może utworzyć wspólny fundusz dla więcej niż jednego zakładu górniczego.
2.
Środki funduszu gromadzi się na wyodrębnionym rachunku bankowym w postaci środków pieniężnych. Środki funduszu mogą być gromadzone również w postaci bonów skarbowych lub obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa.
3.
Środki funduszu zwiększa się o wpływy z oprocentowania środków pieniężnych, przychody z bonów skarbowych oraz przychody z obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa.
4.
W przypadku wydobywania kopalin ze złóż metodą:
1)
robót podziemnych lub otworów wiertniczych - przeznacza się na fundusz równowartość nie mniej niż 3% odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakładu górniczego, ustalanych stosownie do przepisów o podatku dochodowym,
2)
odkrywkową - przeznacza się na fundusz równowartość nie mniej niż 10% należnej opłaty eksploatacyjnej
- w terminie miesiąca po zakończeniu roku obrotowego.
5.
Przepis ust. 4 pkt 1 stosuje się do podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz podziemnego składowania odpadów.
6.
Obowiązek przeznaczania środków na fundusz:
1)
powstaje w przypadku:
a) wydobywania kopalin ze złóż - od dnia wymagalności opłaty eksploatacyjnej,
b) podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji lub podziemnego składowania odpadów - od dnia zatwierdzenia planu ruchu zakładu górniczego;
2)
ustaje z dniem rozpoczęcia likwidacji zakładu górniczego.
7.
Likwidacja części zakładu górniczego nie zwalnia z obowiązku dokonywania wpłat w zakresie pozostałej części tego zakładu.
8.
Środki funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.
9.
Rozpoczęcie dokonywania wypłat z funduszu może nastąpić po przedstawieniu przez przedsiębiorcę prowadzącemu rachunek ostatecznej decyzji właściwego organu nadzoru górniczego zatwierdzającej plan ruchu likwidowanego zakładu górniczego lub jego oznaczonej części albo zatwierdzającej plan ruchu zakładu górniczego w części, w jakiej przewiduje on likwidację zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.
10.
Na żądanie właściwego organu koncesyjnego lub właściwego organu nadzoru górniczego przedsiębiorca przedstawia aktualne wyciągi z rachunku bankowego, na którym gromadzi środki funduszu, oraz informacje o sposobie ich wykorzystania.
11.
Likwidacja funduszu następuje po zakończeniu likwidacji zakładu górniczego, za zgodą właściwego organu nadzoru górniczego, wyrażoną, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii właściwego wójta (burmistrza, prezydenta miasta).
12.
Wymagania określone w ust. 1-11 stosuje się odpowiednio do następcy prawnego przedsiębiorcy, który utworzył fundusz.
13.
Stosowanie przepisów ust. 1-12 nie jest obowiązkowe dla przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję starosty.
Orzeczenia: 1
1.
W przypadku likwidacji zakładu górniczego, w całości lub w części, przedsiębiorca jest obowiązany:
1)
zabezpieczyć lub zlikwidować wyrobiska górnicze oraz urządzenia, instalacje i obiekty zakładu górniczego;
1a)
przedsięwziąć niezbędne środki chroniące sąsiednie złoża kopalin;
2)
(uchylony)
3)
(uchylony)
4)
przedsięwziąć niezbędne środki chroniące wyrobiska sąsiednich zakładów górniczych;
5)
przedsięwziąć niezbędne środki w celu ochrony środowiska oraz rekultywacji gruntów po działalności górniczej.
2.
Do rekultywacji gruntów, o których mowa w ust. 1 pkt 5, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2409).
3.
Do likwidacji zakładu górniczego stosuje się odpowiednio przepisy o ruchu zakładu górniczego.
4.
Plan ruchu likwidowanego zakładu górniczego lub jego oznaczonej części określa również sposób wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1.
5.
(uchylony)
6.
W uzasadnionych przypadkach właściwy organ nadzoru górniczego może, w drodze decyzji, nakazać przedsiębiorcy wykonanie obowiązku likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części.
7.
Decyzja, o której mowa w ust. 6, określa termin i sposób wykonania obowiązku likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części. Decyzja ta może również upoważnić do korzystania z cudzej nieruchomości w zakresie niezbędnym do wykonania obowiązku likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części.
8.
W przypadku bezskutecznego upływu terminu, o którym mowa w ust. 7, właściwy organ nadzoru górniczego wszczyna postępowanie egzekucyjne.
Orzeczenia: 1
1.
Środki funduszu nie podlegają egzekucji, chyba że tytuł wykonawczy, na podstawie którego organ egzekucyjny prowadzi postępowanie egzekucyjne, został wystawiony:
1)
na wniosek wierzyciela przedsiębiorcy,
2)
na podstawie art. 129 obowiązki przedsiębiorcy w przypadku likwidacji zakładu górniczego, ust. 8
- z tytułu wykonywania na zlecenie lub rzecz przedsiębiorcy czynności określonych w art. 128 fundusz likwidacji zakładu górniczego, ust. 8, art. 129 obowiązki przedsiębiorcy w przypadku likwidacji zakładu górniczego, ust. 1 lub 6.
2.
Środki funduszu nie wchodzą w skład masy upadłości podmiotów, o których mowa w art. 128 fundusz likwidacji zakładu górniczego, ust. 1 i 12.
Niezwłocznie po zakończeniu likwidacji zakładu górniczego przedsiębiorca przekazuje Prezesowi Wyższego Urzędu Górniczego dokumentację mierniczo-geologiczną, w sposób i w trybie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 116 dokumentacja mierniczo-geologiczna ust. 7. Do dokumentacji tej nie stosuje się art. 5 dokumentacja państwowych jednostek organizacyjnych i jednostek samorządowych ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2020 r. poz. 164).
Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do likwidacji zakładu górniczego, jego oznaczonej części oraz zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu, prowadzonej przez podmiot niebędący przedsiębiorcą, w tym likwidacji byłego zakładu górniczego.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...