• Prawo geologiczne i górni...
  28.03.2024

Prawo geologiczne i górnicze

Stan prawny aktualny na dzień: 28.03.2024

Dz.U.2023.0.633 t.j. - Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze

Dział IX. Administracja, państwowa służba geologiczna, Krajowy Administrator Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla i nadzór

1.
Przy wykonywaniu nadzoru i kontroli upoważnionym pracownikom organów administracji geologicznej oraz pracownikom organów nadzoru górniczego, w granicach ich właściwości rzeczowej i miejscowej, przysługuje, po okazaniu legitymacji służbowej, prawo:
1)
całodobowego wstępu, wraz z pracownikami pomocniczymi, rzeczoznawcami i niezbędnym sprzętem do:
a) miejsc wykonywania robót geologicznych,
b) miejsc wydobywania kopalin,
c) zakładów górniczych,
d) siedzib, obiektów i urządzeń podmiotów zawodowo trudniących się ratownictwem górniczym,
e) siedzib, obiektów i urządzeń przedsiębiorców produkujących, importujących lub wprowadzających do obrotu wyroby przeznaczone do stosowania w ruchu zakładu górniczego;
2)
dostępu do niezbędnych informacji, urządzeń i dokumentów;
3)
żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania osób;
4)
żądania udzielania wyjaśnień w zakresie niezbędnym do sprawowania nadzoru i kontroli;
5)
legitymowania osób w celu stwierdzenia ich tożsamości, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli;
6)
żądania okazania dokumentów i udostępniania niezbędnych danych;
7)
pobierania próbek, przeprowadzania niezbędnych badań lub wykonywania innych czynności kontrolnych;
8)
sprawdzenia prawidłowości poboru próbek uzyskanych w wyniku robót geologicznych.
2.
Minister właściwy do spraw środowiska może upoważnić państwową służbę geologiczną do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 8.
1.
Do kontroli działalności prowadzonej na podstawie przepisów ustawy stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
2.
W przypadku działalności, o której mowa w art. 21 działalność wymagająca uzyskania koncesji ust. 1:
1)
książka kontroli jest prowadzona i przechowywana w zakładzie górniczym albo zakładzie wykonującym roboty geologiczne;
2)
ograniczenie czasu trwania wszystkich kontroli, przeprowadzanych przez właściwy organ administracji geologicznej, w jednym roku kalendarzowym dotyczy poszczególnych zakładów górniczych albo zakładów wykonujących roboty geologiczne.
3.
Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez pracowników właściwych organów administracji geologicznej albo pracowników właściwych organów nadzoru górniczego po okazaniu przedsiębiorcy albo osobie przez niego upoważnionej legitymacji służbowej upoważniającej do wykonywania takich czynności oraz po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli nie później niż trzeciego dnia od wszczęcia kontroli, jeżeli:
1)
czynności te są niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia;
2)
przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego.
4.
Przedsiębiorca wykonujący działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, u którego będzie przeprowadzana kontrola, zapewnia przeprowadzającym kontrolę transport do zakładu górniczego i z tego zakładu, w tym przewóz sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia kontroli, oraz zakwaterowanie i wyżywienie.
5.
W przypadku, o którym mowa w art. 11 zgłoszenie o zagrożeniu szkodą lub o wystąpieniu szkody w środowisku ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, przedsiębiorca wykonujący działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z którą powstało bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku lub wystąpiła szkoda w środowisku, zapewnia właściwemu regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska transport do miejsca wystąpienia bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku lub miejsca wystąpienia szkody w środowisku i z tego miejsca, w tym przewóz niezbędnego sprzętu, oraz zakwaterowanie i wyżywienie.
1.
Czynności kontrolne wykonywane przez organy nadzoru górniczego są wykonywane w miejscu wykonywania działalności podlegającej kontroli lub w miejscu związanym z prowadzoną przez przedsiębiorcę działalnością, w tym w miejscach, w których mogą się znajdować urządzenia oraz dokumenty dotyczące tych urządzeń, a także dokumenty dotyczące czynności podlegających kontroli.
2.
Jeżeli w tym samym czasie, w miejscu wykonywania nadzoru i kontroli, czynności w ruchu zakładu górniczego albo zakładu wykonują różne podmioty wykonujące w zakresie swojej działalności zawodowej powierzone im czynności w ruchu zakładu górniczego, albo zakładu, czynności kontrolne mogą być podejmowane wobec każdego z tych podmiotów.
1.
Po zakończeniu czynności kontrolnych sporządza się protokół kontroli.
2.
W protokole kontroli określa się w szczególności:
1)
zakres przedmiotowy kontroli;
2)
dzień lub dni, w których przeprowadzono kontrolę;
3)
miejsce lub miejsca, w których przeprowadzono kontrolę;
4)
osoby biorące udział w kontroli ze strony kontrolującego i kontrolowanego, z określeniem, w jakim charakterze brały udział w kontroli;
5)
ustalenia kontroli;
6)
wykaz dowodów, zebranych w trakcie kontroli.
3.
Doręczenie protokołu kontroli przedsiębiorcy lub osobie przez niego upoważnionej kończy kontrolę.
4.
Przedsiębiorca może wnieść zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole kontroli w terminie 7 dni od dnia doręczenia protokołu kontroli.
5.
W przypadku wniesienia zastrzeżeń, organ nadzoru górniczego sporządza aneks do protokołu kontroli, w którym wskazuje, które zastrzeżenia uznał za uzasadnione, lub wyjaśnia, dlaczego nie uznał zastrzeżeń za uzasadnione. Organ nadzoru górniczego podpisuje aneks do protokołu kontroli i doręcza go przedsiębiorcy lub osobie przez niego upoważnionej.
1.
W przypadku uzasadnionej potrzeby, w szczególności w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób, o których mowa w art. 153 uprawnienia pracowników organów administracji geologicznej i nadzoru górniczego, organy administracji geologicznej oraz organy nadzoru górniczego mogą żądać udzielenia stosownej pomocy przez Policję.
2.
Osoby wykonujące czynności, o których mowa w art. 153 uprawnienia pracowników organów administracji geologicznej i nadzoru górniczego, nie mają potrzeby uzyskiwania przepustki bądź innego zezwolenia. Nie podlegają one przeszukaniu przewidzianemu w regulaminie wewnętrznym kontrolowanej jednostki organizacyjnej. Stosuje się do nich natomiast przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązujące w kontrolowanej jednostce organizacyjnej.
3.
Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej oraz kontrolowany są obowiązani umożliwić przeprowadzenie czynności kontrolnych.
1.
Organami administracji geologicznej są:
1)
minister właściwy do spraw środowiska;
2)
marszałkowie województw;
3)
starostowie.
2.
Zadania administracji geologicznej wykonuje:
1)
minister właściwy do spraw środowiska - przy pomocy Głównego Geologa Kraju, będącego sekretarzem lub podsekretarzem stanu w urzędzie obsługującym ministra;
2)
marszałek województwa - przy pomocy geologa wojewódzkiego;
3)
starosta - przy pomocy geologa powiatowego.
3.
Określone ustawą zadania marszałków województw oraz starostów są zadaniami z zakresu administracji rządowej.
Orzeczenia: 5
W sprawach określonych ustawą organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do marszałków województw jest minister właściwy do spraw środowiska.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do zakresu działania organów administracji geologicznej należy wykonywanie określonych zadań, a w szczególności:
1)
podejmowanie rozstrzygnięć oraz wykonywanie innych czynności niezbędnych do przestrzegania i stosowania ustawy, w tym udzielanie koncesji;
2)
kontrola i nadzór nad działalnością regulowaną ustawą, w tym w zakresie projektowania prac geologicznych oraz sporządzania dokumentacji geologicznych.
1.
W przypadku stwierdzenia, że działalność określona ustawą jest wykonywana:
1)
z naruszeniem warunków określonych w koncesji,
2)
bez zatwierdzonego projektu robót geologicznych lub z naruszeniem określonych w nim warunków,
3)
bez przedłożonego projektu robót geologicznych, który nie podlega zatwierdzeniu, lub z naruszeniem określonych w nim warunków
- właściwy organ administracji geologicznej, w drodze decyzji, odpowiednio wstrzymuje działalność, nakazuje niezwłoczne usunięcie stwierdzonych uchybień, a w przypadku potrzeby nakazuje podjęcie czynności mających na celu doprowadzenie środowiska do należytego stanu.
2.
Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają rygorowi natychmiastowej wykonalności.
Orzeczenia: 1
1.
Zadania związane z dokumentacjami geologicznymi wykonują te organy administracji geologicznej, które udzieliły odpowiednio koncesji na poszukiwanie lub rozpoznawanie złoża kopaliny, które zatwierdziły projekt robót geologicznych lub którym przedłożono projekt robót geologicznych, który nie podlega zatwierdzeniu.
2.
W przypadku, o którym mowa w art. 89 dokumentacja geologiczna złoża kopaliny ust. 6, jeżeli w wyniku połączenia złóż kopalin, o których mowa w art. 161 zakres właściwości organów administracji geologicznej ust. 2 pkt 1, zostaną przekroczone maksymalne wielkości obszaru lub wydobycia wskazane w tym przepisie, zadania związane z dokumentacjami geologicznymi tych złóż wykonuje marszałek województwa.
Orzeczenia: 4
1.
Organem administracji geologicznej pierwszej instancji jest marszałek województwa, z wyjątkiem spraw określonych w ust. 2–4 oraz w art. 161a zadania ministra właściwego do spraw środowiska w zakresie dotyczącym uzgadniania projektów ust. 1 i 2.
2.
Do starosty, jako organu administracji geologicznej pierwszej instancji, należą sprawy związane z zatwierdzaniem projektów robót geologicznych oraz dokumentacjami geologicznymi, dotyczące:
1)
złóż kopalin nieobjętych własnością górniczą, poszukiwanych lub rozpoznawanych na obszarze do 2 ha w celu wydobycia metodą odkrywkową w ilości do 20 000 midx3 w roku kalendarzowym i bez użycia środków strzałowych;
2)
ujęć wód podziemnych, których przewidywane lub ustalone zasoby nie przekraczają 50 midx3/h, z wyłączeniem wykonywania wkopów oraz otworów wiertniczych o głębokości do 30 m w celu wykonywania ujęć wód podziemnych na potrzeby poboru wód podziemnych w ilości nieprzekraczającej 5 midx3 na dobę na obszarach górniczych utworzonych w celu wydobywania wód leczniczych lub solanek;
3)
badań geologiczno-inżynierskich wykonywanych na potrzeby zagospodarowania przestrzennego gminy oraz warunków posada wiania obiektów budowlanych, z wyłączeniem ponadwojewódzkich inwestycji liniowych;
4)
odwodnień budowlanych o wydajności nieprzekraczającej 50 midx3/h;
5)
robót geologicznych wykonywanych w celu wykorzystania ciepła Ziemi, z wyłączeniem robót geologicznych obejmujących rekonstrukcję zlikwidowanego otworu wiertniczego w celu wykorzystania ciepła Ziemi;
6)
warunków hydrogeologicznych w związku z zamierzonym wykonywaniem przedsięwzięć mogących negatywnie oddziaływać na wody podziemne, w tym powodować ich zanieczyszczenie, dotyczących inwestycji zaliczonych do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których obowiązek sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko może być wymagany, z wyłączeniem przedsięwzięć mogących negatywnie oddziaływać na wody lecznicze oraz ponadwojewódzkich inwestycji liniowych.
3.
Do ministra właściwego do spraw środowiska, jako organu administracji geologicznej pierwszej instancji, należą sprawy związane z zatwierdzaniem projektów robót geologicznych oraz dokumentacjami geologicznymi, dotyczące:
1)
złóż kopalin, o których mowa w art. 10 złoża objęte własnością górniczą ust. 1;
1a)
określania warunków hydrogeologicznych w związku z projektowaniem odwodnień złóż kopalin, o których mowa w art. 10 złoża objęte własnością górniczą ust. 1;
1b)
określania warunków hydrogeologicznych w związku z wtłaczaniem do górotworu wód pochodzących z odwodnień, o których mowa w pkt 1a, wód złożowych powstałych przy wydobywaniu kopalin, o których mowa w art. 10 złoża objęte własnością górniczą ust. 1, oraz wód złożowych z podziemnych magazynów węglowodorów;
1c)
określania warunków hydrogeologicznych w związku z zakończeniem lub zmianą poziomu odwadniania likwidowanych zakładów górniczych wydobywających kopaliny, o których mowa w art. 10 złoża objęte własnością górniczą ust. 1;
2)
w całości lub w części obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej;
2a)
określania warunków geologiczno-inżynierskich na potrzeby posadawiania urządzeń i obiektów wchodzących w skład zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1050 i 2687);
3)
regionalnych badań hydrogeologicznych;
4)
określania warunków hydrogeologicznych w związku z ustanawianiem obszarów ochronnych zbiorników wód podziemnych;
5)
określania warunków hydrogeologicznych oraz geologiczno-inżynierskich dla potrzeb podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji albo podziemnego składowania odpadów;
5a)
określania warunków hydrogeologicznych oraz geologiczno-inżynierskich na potrzeby poszukiwania lub rozpoznawania kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla oraz podziemnego składowania dwutlenku węgla;
6)
regionalnych badań budowy geologicznej kraju;
7)
regionalnych prac kartografii geologicznej;
8)
(uchylony)
9)
otworów wiertniczych do rozpoznania budowy głębokiego podłoża, niezwiązanego z dokumentowaniem złóż kopalin;
10)
obiektów budownictwa wodnego o wysokości piętrzenia przekraczającej 5 m;
11)
obiektów jądrowych.
4.
Do ministra właściwego do spraw środowiska należą także sprawy związane z zatwierdzaniem dokumentacji geologiczno-inwestycyjnej złoża węglowodorów.
Orzeczenia: 13
1.
Do ministra właściwego do spraw środowiska należą ponadto sprawy związane z uzgadnianiem projektu:
1)
planu ogólnego gminy,
2)
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
3)
planu zagospodarowania przestrzennego województwa
– w zakresie udokumentowanych złóż kopalin, o których mowa w art. 10 złoża objęte własnością górniczą ust. 1, oraz złóż kopalin określonych w art. 10 złoża objęte własnością górniczą ust. 3, które zostały uznane za złoża strategiczne, a także w zakresie kompleksów podziemnego składowania dwutlenku węgla i podziemnych bezzbiornikowych magazynów substancji.
2.
W zakresie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw środowiska uzgadnia projekt decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz projekt decyzji o warunkach zabudowy.
3.
W zakresie, o którym mowa w ust. 1, marszałek województwa uzgadnia projekt decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz projekt decyzji o warunkach zabudowy, które obejmują wyłącznie zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego.
Przy uzgadnianiu:
1)
projektu planu ogólnego gminy,
2)
projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
3)
projektu planu zagospodarowania przestrzennego województwa,
4)
projektu decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
5)
projektu decyzji o warunkach zabudowy
– organ administracji geologicznej kieruje się koniecznością ochrony udokumentowanych złóż kopalin, w szczególności złóż strategicznych, przed zagospodarowaniem w sposób wykluczający ich eksploatację w przyszłości.
1.
Państwowa służba geologiczna wykonuje następujące zadania państwa w zakresie geologii:
1)
inicjuje, koordynuje i wykonuje zadania zmierzające do rozpoznania budowy geologicznej kraju, w tym prac o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, w szczególności dla odnowienia bazy surowcowej kraju, ustalania zasobów złóż kopalin, a także dla ochrony środowiska;
2)
prowadzi centralne archiwum geologiczne;
3)
gromadzi, udostępnia, przetwarza i archiwizuje informację geologiczną;
4)
prowadzi bazy danych geologicznych;
5)
sporządza krajowy bilans zasobów kopalin;
6)
przygotowuje materiały na potrzeby przeprowadzenia postępowania przetargowego w celu udzielenia koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża węglowodorów oraz wydobywanie węglowodorów ze złoża lub koncesji na wydobywanie węglowodorów ze złoża, oraz przygotowuje we współpracy z organem koncesyjnym ocenę perspektywiczności geologicznej, o której mowa w art. 49f ogłoszenie informacji o planach wszczęcia postępowań przetargowych ust. 3;
7)
koordynuje i wykonuje prace z zakresu kartografii geologicznej oraz wykonuje prace pilotażowe z tego zakresu;
8)
prowadzi rejestr obszarów górniczych i zamkniętych podziemnych składowisk dwutlenku węgla;
9)
koordynuje zadania z zakresu ochrony georóżnorodności oraz geologii środowiskowej;
10)
rozpoznaje i monitoruje zagrożenia geologiczne;
10a)
sporządza opinię, o której mowa w art. 94a postępowanie w sprawie uznania złóż kopaliny za złoża strategiczne ust. 7;
10b)
gromadzi i przetwarza informacje o parametrach wydobywania węglowodorów ze złoża, o których mowa w art. 49zc przekazywanie parametrów wydobywania węglowodorów ust. 1, oraz sporządza na ich podstawie analizy;
10c)
gromadzi i przetwarza informacje o wynikach monitorowania podziemnych bezzbiornikowych magazynów substancji, o których mowa w art. 32a monitorowanie podziemnego bezzbiornikowego magazynu substancji ust. 1, oraz sporządza na ich podstawie analizy;
10d)
gromadzi i przetwarza informacje o wynikach monitoringu podziemnych składowisk odpadów, o których mowa w art. 125 typy podziemnych składowisk odpadów ust. 6a, oraz sporządza na ich podstawie analizy.
11)
(uchylony)
12)
(uchylony)
1a.
Państwowa służba geologiczna corocznie, w terminie do dnia 31 maja, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska oraz właściwemu organowi nadzoru górniczego wyniki analiz, o których mowa w ust. 1 pkt 10b–10d, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok przekazania wyników analiz.
2.
Państwowa służba geologiczna wykonuje inne, niż określone w ust. 1, zadania państwa w zakresie geologii, powierzone przez ministra właściwego do spraw środowiska.
Orzeczenia: 1
1.
Państwowa służba geologiczna jest finansowana ze środków budżetu państwa w części dotyczącej środowiska będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw środowiska.
2.
Państwowa służba geologiczna może być dofinansowana z innych środków publicznych, na zasadach dotyczących wykorzystania tych środków.
1.
Państwową służbę geologiczną pełni Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy.
1a.
Pracownicy Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu Badawczego realizujący zadania państwowej służby geologicznej są obowiązani do posiadania legitymacji służbowej pozwalającej zidentyfikować pracownika.
2.
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy może powierzyć wykonanie niektórych zadań określonych w art. 162 zadania państwowej służby geologicznej jednostkom organizacyjnym utworzonym na podstawie odrębnych przepisów, a także przedsiębiorcom w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – jeżeli przedmiot ich działania obejmuje prowadzenie prac geologicznych.
3.
Nadzór nad wykonywaniem zadań państwowej służby geologicznej sprawuje minister właściwy do spraw środowiska, działający przy pomocy Głównego Geologa Kraju.
4.
Plan prac państwowej służby geologicznej dotyczących realizacji zadań, o których mowa w art. 162 zadania państwowej służby geologicznej ust. 1 pkt 1–5 i 7–10d oraz ust. 2, na rok następny Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy corocznie, w terminie do dnia 31 maja, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska do akceptacji.
4a.
Plan prac państwowej służby geologicznej, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia realizację zadania, o którym mowa w art. 162 zadania państwowej służby geologicznej ust. 1 pkt 6, wyłącznie w przypadku planowania przez organ koncesyjny wszczęcia postępowania przetargowego w celu udzielenia koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż węglowodorów oraz wydobywanie węglowodorów ze złóż lub koncesji na wydobywanie węglowodorów ze złoża.
5.
Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy corocznie w terminie do dnia 15 lutego przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska sprawozdanie z wykonanych zadań, o których mowa w ust. 4, według stanu na dzień 31 grudnia.
6.
Statut Państwowemu Instytutowi Geologicznemu – Państwowemu Instytutowi Badawczemu nadaje minister
właściwy do spraw środowiska.
7.
W skład rady naukowej Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu Badawczego, w liczbie i proporcji określonej w statucie, wchodzą:
1)
pracownicy naukowi i badawczo-techniczni Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu Badawczego, w liczbie stanowiącej od 30% do 50% składu rady;
2)
osoby niebędące pracownikami Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu Badawczego, które stanowią co najmniej 50% składu rady.
8.
(uchylony)
9.
W zakresie uregulowanym w ust. 6–8 do Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu Badawczego nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2022 r. poz. 498).
10.
Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór legitymacji służbowej, o której mowa w ust. 1a, kierując się koniecznością zapewnienia identyfikacji pracowników Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu Badawczego realizujących zadania państwowej służby geologicznej.
Orzeczenia: 1

Rozdział 3a. Krajowy Administrator Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla

1.
Tworzy się Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla.
2.
Do Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla należy wykonywanie zadań:
1)
związanych z przekazaniem mu odpowiedzialności za zamknięte podziemne składowisko dwutlenku węgla, w tym:
a) prowadzenie monitoringu kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, w tym:
– utrzymanie obiektów przeznaczonych do prowadzenia monitoringu,
– wykonywanie programów monitoringu,
b) opracowywanie projektów, dokumentacji, opinii, ekspertyz i analiz związanych z zamkniętym podziemnym składowiskiem dwutlenku węgla,
c) zabezpieczenie zamkniętego podziemnego składowiska dwutlenku węgla przed zagrożeniem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej w rejonach przyległych,
d) prowadzenie i koordynacja działań naprawczych i akcji ratowniczych, a także działań naprawczych i działań zapobiegawczych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie,
e) informowanie organu właściwego w sprawach handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, o którym mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, oraz rozliczenie emisji w przypadku wydostania się dwutlenku węgla poza kompleks podziemnego składowania dwutlenku węgla,
f) usuwanie szkód powstałych w przypadku wydostania się dwutlenku węgla poza kompleks podziemnego składowania dwutlenku węgla;
1a)
obejmujących sporządzenie i przekazanie ministrowi właściwemu do spraw środowiska corocznie, w terminie do dnia 31 maja, analizy rocznego sprawozdania z działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla, o którym mowa w art. 127m sprawozdanie z działalności polegającej na podziemnym składowaniu dwutlenku węgla;
2)
innych niż określone w pkt 1, powierzonych przez ministra właściwego do spraw środowiska, dotyczących podziemnego składowania dwutlenku węgla, w tym w zakresie nadzoru i kontroli.
3.
W przypadku przejęcia przez Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla odpowiedzialności za podziemne składowisko dwutlenku węgla zgodnie z art. 39a przejęcie odpowiedzialności za podziemne składowisko dwutlenku węgla, do zadań Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla należy wykonywanie obowiązków określonych w art. 39c udzielenie nowej koncesji na podziemne składowanie dwutlenku węgla ust. 1, art. 127d obowiązki prowadzącego działalność w zakresie podziemnego składowania dwutlenku węgla ust. 1 pkt 4 i 5 oraz w art. 127i warunki zamknięcia podziemnego składowiska dwutlenku węgla ust. 2.
Wykonywanie zadań Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla powierza się Państwowemu Instytutowi Geologicznemu – Państwowemu Instytutowi Badawczemu.
1.
Nadzór nad wykonywaniem zadań Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla sprawuje minister właściwy do spraw środowiska, działający przy pomocy Głównego Geologa Kraju.
1a.
Plan prac Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla dotyczących realizacji zadań, o których mowa w art. 163a zadania Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla ust. 2 i 3, na rok następny, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy corocznie, w terminie do dnia 31 maja, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska do akceptacji.
2.
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy corocznie, w terminie do dnia 15 lutego, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska sprawozdanie z wykonanych zadań, o których mowa w art. 163a zadania Krajowego Administratora Podziemnych Składowisk Dwutlenku Węgla ust. 2 i 3, według stanu na dzień 31 grudnia.
1.
Organami nadzoru górniczego są:
1)
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego;
2)
dyrektorzy okręgowych urzędów górniczych.
3)
(uchylony)
2.
Dyrektorzy okręgowych urzędów górniczych są organami nadzoru górniczego pierwszej instancji, chyba że ustawa stanowi inaczej.
3.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego jest organem nadzoru górniczego pierwszej instancji:
1)
w sprawach dotyczących podziemnego składowania dwutlenku węgla;
2)
w odniesieniu do podziemnych zakładów górniczych właściwym rzeczowo w sprawach:
a) górniczych wyciągów szybowych,
b) urządzeń transportowych, których środki transportu poruszają się po torze o nachyleniu powyżej 45°, w wyrobiskach górniczych,
c) szybów i szybików wraz z wyposażeniem,
d) centrali i dyspozytorni wraz z systemami łączności, bezpieczeństwa i alarmowania oraz magistralnymi sieciami telekomunikacyjnymi,
e) stacji wentylatorów głównych,
f) urządzeń, instalacji i sieci elektroenergetycznych wysokiego i średniego napięcia, zasilających obiekty, maszyny i urządzenia, o których mowa w lit. a–e;
3)
wykonującym zadania z zakresu administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego właściwym rzeczowo w odniesieniu do następujących obiektów budowlanych podziemnych zakładów górniczych:
a) obiektów budowlanych maszyn wyciągowych,
b) szybowych wież wyciągowych,
c) budynków nadszybi,
d) obiektów budowlanych urządzeń, o których mowa w pkt 2 lit. b,
e) wolnostojących budynków centrali, dyspozytorni, systemów oraz sieci, o których mowa w pkt 2 lit. d,
f) obiektów budowlanych stacji wentylatorów głównych,
g) obiektów budowlanych przeznaczonych dla urządzeń, instalacji i sieci elektroenergetycznych wysokiego i średniego napięcia, zasilających obiekty, maszyny i urządzenia, o których mowa w pkt 2 lit. a–e.
1.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego jest centralnym organem administracji rządowej, działającym pod nadzorem ministra właściwego do spraw gospodarki złożami kopalin, właściwym w sprawach nadzoru górniczego.
2.
Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego powołuje Prezes Rady Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki złożami kopalin. Prezes Rady Ministrów odwołuje Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.
3.
Stanowisko Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego może zajmować osoba, która:
1)
posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
2)
jest obywatelem polskim;
3)
korzysta z pełni praw publicznych;
4)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
5)
posiada kompetencje kierownicze;
6)
posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym;
7)
posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.
4.
Informację o naborze na stanowisko Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego ogłasza się przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie urzędu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Ogłoszenie powinno zawierać:
1)
nazwę i adres urzędu;
2)
określenie stanowiska;
3)
wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;
4)
zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5)
wskazanie wymaganych dokumentów;
6)
termin i miejsce składania dokumentów;
7)
informację o metodach i technikach naboru.
5.
Termin, o którym mowa w ust. 4 pkt 6, nie może być krótszy niż 10 dni od dnia opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
6.
Nabór na stanowisko Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego przeprowadza zespół, powołany przez ministra właściwego do spraw gospodarki złożami kopalin, liczący co najmniej 3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.
7.
Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 6, może być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu, która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.
8.
Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 7, mają obowiązek zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.
9.
W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których przedstawia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki złożami kopalin.
10.
Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:
1)
nazwę i adres urzędu;
2)
określenie stanowiska, na które był przeprowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów;
3)
imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w ogłoszeniu o naborze;
4)
informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;
5)
uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;
6)
skład zespołu.
11.
Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera:
1)
nazwę i adres urzędu;
2)
określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;
3)
imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o niewyłonieniu kandydata.
12.
Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.
13.
Wiceprezesów Wyższego Urzędu Górniczego powołuje minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalin, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego. Minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalinodwołuje wiceprezesów Wyższego Urzędu Górniczego.
14.
Zespół przeprowadzający nabór na stanowiska, o których mowa w ust. 13, powołuje Prezes Wyższego Urzędu Górniczego.
15.
Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowiska, o których mowa w ust. 13, stosuje się odpowiednio ust. 3-12.
16.
Powołanie, o którym mowa w ust. 2 i 13, stanowi nawiązanie stosunku pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.
17.
Osoby odwołane ze stanowiska Prezesa lub wiceprezesa Wyższego Urzędu Górniczego, które przed powołaniem na to stanowisko były urzędnikami państwowymi mianowanymi zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2290) albo pracownikami służby cywilnej, stają się pracownikami służby cywilnej i w stosunku do nich stosuje się odpowiednio art. 45 wyłączenie stosowania niektórych przepisów ustawy ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych.
1.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego w szczególności:
1)
jest organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do dyrektorów okręgowych urzędów górniczych, a także sprawuje nadzór nad ich działalnością;
2)
powołuje, w drodze zarządzenia, komisje do opiniowania stanu bezpieczeństwa powszechnego, związanego z ruchem zakładu górniczego, stanu bezpieczeństwa pracy w górnictwie oraz stanu rozpoznania i zwalczania zagrożeń w zakładach górniczych, a także może powoływać inne stałe lub doraźne kolegialne organy doradcze i opiniodawcze, określając ich nazwę, skład, zakres zadań, tryb pracy oraz sposób obsługi;
3)
gromadzi i archiwizuje dokumentację mierniczo-geologiczną zlikwidowanych zakładów górniczych oraz udostępnia ją, na zasadach i w sposób określony w odrębnych przepisach;
4)
jest wyspecjalizowanym organem kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, w odniesieniu do wyrobów przeznaczonych do stosowania w ruchu zakładu górniczego;
4a)
jest organem nadzoru rynku w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2022 r. poz. 1854) w odniesieniu do wyrobów przeznaczonych do stosowania w ruchu zakładu górniczego;
4b)
jest organem nadzoru rynku w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lipca 2020 r. o systemach homologacji typu UE i nadzoru rynku silników spalinowych przeznaczonych do maszyn mobilnych nieporuszających się po drogach (Dz. U. poz. 1339) w zakresie silników zamontowanych w maszynach mobilnych nieporuszających się po drogach stosowanych w ruchu zakładu górniczego;
5)
prowadzi działalność promocyjną i informacyjną w zakresie związanym z zadaniami organów nadzoru górniczego;
6)
inicjuje prace naukowo-badawcze oraz inicjuje i podejmuje przedsięwzięcia w zakresie poprawy bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia w górnictwie, wdrożenia postępu technicznego w dziedzinie górnictwa, racjonalnej gospodarki złożami kopalin oraz ograniczenia uciążliwości oddziaływania górnictwa na ludzi i środowisko;
7)
ustala kierunki i wytyczne działania urzędów górniczych, a także może wydawać dyrektorom okręgowych urzędów górniczych polecenia dotyczące podjęcia określonych czynności oraz żądać od nich informacji będących w ich posiadaniu;
8)
dokonuje kompleksowego sprawdzenia i oceny stanu bezpieczeństwa powszechnego, związanego z ruchem zakładu górniczego, stanu bezpieczeństwa pracy w górnictwie, stanu rozpoznania i zwalczania zagrożeń w zakładach górniczych, stanu ratownictwa górniczego oraz innych zagadnień związanych z prowadzeniem ruchu zakładów górniczych, a także przedkłada właściwym organom informacje, opinie i wnioski w tej dziedzinie;
9)
sporządza roczne sprawozdania z działalności urzędów górniczych;
10)
w zakresie bezpieczeństwa działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej:
a) współpracuje z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej oraz dyrektorem właściwego urzędu morskiego w celu zapewnienia bezpieczeństwa morskiego w związku z wykonywaniem tej działalności,
b) sporządza i przekazuje sprawozdania właściwym organom innych państw członkowskich Unii Europejskiej, zgodnie z przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa tej działalności,
c) zawiera, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki złożami kopalin, porozumienia z właściwymi organami innych państw członkowskich Unii Europejskiej dotyczące opracowywania i aktualizacji scenariuszy współpracy w przypadku zaistnienia wypadku lub niebezpiecznego zdarzenia,
d) zawiera, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki złożami kopalin, porozumienia z właściwymi agencjami Unii Europejskiej oraz innymi instytucjami w celu wymiany informacji dotyczących tej działalności,
e) przekazuje, na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, informacje dotyczące zagrożeń dla środowiska, jakie mogą wystąpić w tym państwie na skutek wykonywania tej działalności,
f) bierze udział w konsultacjach z przedsiębiorcami oraz Komisją Europejską w zakresie stosowania przepisów dotyczących działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich,
g) współpracuje z przedsiębiorcami wykonującymi tę działalność w celu opracowania i aktualizacji standardów i wytycznych dotyczących najlepszych praktyk w odniesieniu do kontroli poważnych zagrożeń, na każdym etapie wykonywania działalności.
2.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego wykonuje swoje zadania przy pomocy Wyższego Urzędu Górniczego, działającego pod jego bezpośrednim kierownictwem.
3.
Siedzibą Wyższego Urzędu Górniczego jest miasto Katowice.
4.
Minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalin nadaje, w drodze zarządzenia, statut Wyższemu Urzędowi Górniczemu, określający jego organizację wewnętrzną.
1.
Terenowymi organami administracji rządowej, podległymi Prezesowi Wyższego Urzędu Górniczego, są dyrektorzy okręgowych urzędów górniczych.
2.
Dyrektorów, o których mowa w ust. 1, oraz ich zastępców powołuje i odwołuje Prezes Wyższego Urzędu Górniczego.
3.
Powołanie, o którym mowa w ust. 2, stanowi nawiązanie stosunku pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.
4.
Osoby odwołane ze stanowiska dyrektora lub zastępcy dyrektora okręgowego urzędu górniczego, które przed powołaniem na to stanowisko były urzędnikami państwowymi mianowanymi zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych albo pracownikami służby cywilnej, stają się pracownikami służby cywilnej i w stosunku do nich stosuje się odpowiednio art. 45 wyłączenie stosowania niektórych przepisów ustawy ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych.
5.
Dyrektorzy, o których mowa w ust. 1, wykonują swoje zadania przy pomocy okręgowych urzędów górniczych, działających pod ich bezpośrednim kierownictwem.
5a.
W sprawach organizacyjno-finansowych, w tym w sprawach z zakresu prawa pracy, Wyższy Urząd Górniczy wraz z okręgowymi urzędami górniczymi stanowi jednostkę organizacyjną, w której zadania przewidziane w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2022 r. poz. 1691) dla dyrektora generalnego urzędu wykonuje dyrektor generalny Wyższego Urzędu Górniczego.
5b.
W sprawach organizacyjno-finansowych, w tym w sprawach z zakresu prawa pracy, jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 5a, używa nazwy „Wyższy Urząd Górniczy”.
6.
(uchylony)
7.
Minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalin, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi okręgowe urzędy górnicze, określając ich nazwę, siedzibę i właściwość miejscową, kierując się potrzebami związanymi z racjonalizacją działania organów nadzoru górniczego.
8.
(uchylony)
9.
(uchylony)
10.
Organizację wewnętrzną oraz tryb pracy okręgowych urzędów górniczych określa, w drodze zarządzenia, Prezes Wyższego Urzędu Górniczego.
11.
Osoby wykonujące obowiązki służbowe w okręgowych urzędach górniczych, realizujące zadania należące do właściwości dyrektora okręgowego urzędu górniczego podlegają temu dyrektorowi.
12.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego nie może wydawać poleceń osobom, które wykonują obowiązki służbowe w okręgowym urzędzie górniczym, w indywidualnych sprawach należących do właściwości dyrektora okręgowego urzędu górniczego.
1.
Organy nadzoru górniczego sprawują nadzór i kontrolę nad ruchem zakładów górniczych, w szczególności w zakresie:
1)
bezpieczeństwa i higieny pracy;
2)
bezpieczeństwa pożarowego;
3)
ratownictwa górniczego;
4)
gospodarki złożami kopalin w procesie ich wydobywania;
5)
ochrony środowiska i gospodarki złożem, w tym według kryterium wykonywania przez przedsiębiorców obowiązków określonych w odrębnych przepisach lub na ich podstawie;
6)
zapobiegania szkodom;
7)
budowy i likwidacji zakładu górniczego, w tym rekultywacji gruntów po działalności górniczej.
2.
W odniesieniu do projektowania i wykonywania robót budowlanych oraz utrzymania obiektów budowlanych na terenie zakładu górniczego organy nadzoru górniczego wykonują zadania z zakresu administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego.
Orzeczenia: 1
1.
Organy nadzoru górniczego sprawują nadzór i kontrolę nad:
1)
podmiotami zawodowo trudniącymi się ratownictwem górniczym, w zakresie przestrzegania przez nie przepisów dotyczących ratownictwa górniczego;
2)
podmiotami wykonującymi w zakresie swej działalności zawodowej czynności powierzone im w ruchu zakładu górniczego.
2.
Organy nadzoru górniczego sprawują nadzór i kontrolę nad wykonywaniem robót geologicznych, o których mowa w art. 86 odesłanie do przepisów dotyczących zakładu górniczego i jego ruchu oraz ratownictwa górniczego.
3.
Organy nadzoru górniczego sprawują nadzór i kontrolę nad szkoleniem osób wykonujących czynności w ruchu zakładu górniczego lub wykonujących roboty geologiczne, o których mowa w art. 86 odesłanie do przepisów dotyczących zakładu górniczego i jego ruchu oraz ratownictwa górniczego, .
1.
Przy wykonywaniu nadzoru i kontroli właściwy organ nadzoru górniczego:
1)
nakazuje usunięcie nieprawidłowości powstałych wskutek naruszenia przepisów stosowanych w ruchu zakładu górniczego lub warunków określonych w planie ruchu zakładu górniczego, a w przypadku działalności prowadzonej na podstawie koncesji udzielonej przez starostę - warunków dotyczących ruchu zakładu górniczego, określonych w tej koncesji;
2)
w przypadku bezpośredniego zagrożenia dla zakładu górniczego, jego pracowników, bezpieczeństwa powszechnego lub środowiska, może w całości lub w części wstrzymać ruch tego zakładu lub jego urządzeń, określając warunki wznowienia ruchu tego zakładu lub urządzeń;
3)
może nakazać podjęcie niezbędnych środków profilaktycznych, w tym skierowanie określonego zagadnienia do rozpatrzenia przez komisję, o której mowa w art. 166 zadania Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego, ust. 1 pkt 2;
4)
może nakazać dokonanie określonych czynności, niezbędnych dla zapewnienia prawidłowego prowadzenia ruchu zakładu górniczego, innych niż środki profilaktyczne.
2.
Decyzje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, mogą zostać wydane także przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.
3.
Decyzje wydane na podstawie ust. 1 pkt 1 lub 2 podlegają rygorowi natychmiastowej wykonalności.
Orzeczenia: 3
1.
Przy wykonywaniu nadzoru i kontroli właściwy organ nadzoru górniczego:
1)
może badać prawidłowość rozwiązań stosowanych lub przewidzianych przez przedsiębiorcę do stosowania, także przez skierowanie określonego zagadnienia do rozpatrzenia przez komisję, o której mowa w art. 166 zadania Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego, ust. 1 pkt 2;
2)
może dokonywać pomiarów służących ocenie stanu bezpieczeństwa w zakładzie górniczym oraz ocenie stanu bezpieczeństwa powszechnego lub środowiska w związku z ruchem zakładu górniczego, za pomocą:
a) urządzeń przenośnych, lub
b) w przypadkach uzasadnionych wysokim poziomem zagrożenia naturalnego - urządzeń stacjonarnych, zabudowanych w zakładzie górniczym na koszt przedsiębiorcy w sposób określony w decyzji wydanej przez ten organ.
2.
Właściwy organ nadzoru górniczego może, w drodze decyzji, nakazać przedsiębiorcy sprawdzenie prawidłowości rozwiązań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, lub dokonanie pomiarów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w tym w sposób określony przez ten organ; decyzja ta może zostać wydana także przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.
3.
Koszty czynności, o których mowa w ust. 2, obciążają przedsiębiorcę, chyba że żądanie ich dokonania było nieuzasadnione.
1.
(uchylony)
2.
Organ nadzoru górniczego niezwłocznie zawiadamia właściwy organ administracji geologicznej w przypadku stwierdzenia, że działalność regulowana ustawą jest wykonywana bez zatwierdzonego projektu robót geologicznych lub bez przedłożonego projektu robót geologicznych, który nie podlega zatwierdzeniu, lub z naruszeniem warunków określonych w koncesji lub projekcie robót geologicznych.
Orzeczenia: 6
1.
W przypadku niebezpiecznego zdarzenia, zaistnienia wypadku lub zaistnienia zgonu naturalnego w ruchu zakładu górniczego, właściwy organ nadzoru górniczego może ustalić stan faktyczny i przyczyny zdarzenia, wypadku lub zgonu.
1a.
W przypadku wystąpienia poważnego niebezpiecznego zdarzenia lub wypadku śmiertelnego, wypadku ciężkiego albo wypadku zbiorowego, w ruchu zakładu górniczego przedsiębiorcy wykonującego działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, właściwy organ nadzoru górniczego ustala stan faktyczny i przyczyny tego zdarzenia lub wypadku oraz niezwłocznie przekazuje te ustalenia Prezesowi Wyższego Urzędu Górniczego.
2.
Jeżeli wymaga tego waga lub zawiłość sprawy, w szczególności w przypadku zaistnienia wypadku zbiorowego, katastrofy albo niebezpiecznego zdarzenia, czynności określone w ust. 1, w całości lub części, może podejmować Prezes Wyższego Urzędu Górniczego. W razie potrzeby Prezes Wyższego Urzędu Górniczego powołuje, w drodze zarządzenia, komisję specjalną do zbadania przyczyn i okoliczności tego zdarzenia, określając skład osobowy komisji i jej zadania.
3.
Czynności określone w ust. 1 i 1a są wykonywane przez pracowników organów nadzoru górniczego na podstawie legitymacji służbowej upoważniającej do wykonywania takich czynności.
4.
Na podstawie przeprowadzonych czynności określonych w ust. 1 i la właściwy organ nadzoru górniczego opracowuje orzeczenie zawierające w szczególności opis stanu faktycznego oraz innych istotnych okoliczności, ustalenie przyczyn, określenie naruszonych przepisów lub zasad techniki górniczej, a także wnioski zmierzające do zapobieżenia podobnym zdarzeniom i wypadkom w przyszłości.
5.
Jeżeli po opracowaniu orzeczenia zostały ujawnione istotne okoliczności, które mogą mieć wpływ na ustalenia zawarte w orzeczeniu, przeprowadza się ponownie czynności określone w ust. 1 albo 1a oraz organ nadzoru górniczego, w zależności od wyników badań, opracowuje nowe orzeczenie albo potwierdza aktualność dotychczasowego orzeczenia.
1.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego dokonuje podsumowania informacji zawartych w:
1)
ustaleniach, o których mowa w art. 174 ustalanie przyczyny niebezpiecznego zdarzenia, wypadku lub zgonu w ruchu zakładu górniczego ust. 1a;
2)
raportach, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 31 sierpnia 2012 r. o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich (Dz. U. z 2019 r. poz. 1374), jeżeli w wypadku lub incydencie morskim brał udział zakład górniczy przedsiębiorcy wykonującego działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej;
3)
decyzji dyrektora urzędu morskiego kończącej postępowanie, o którym mowa w art. 29 przesłanki wszczęcia postępowania w odniesieniu do statku ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki.
2.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego przekazuje Komisji Europejskiej podsumowanie informacji, o których mowa w ust. 1, oraz zamieszcza je w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej obsługującego go urzędu.
3.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego dokonuje analizy informacji, o których mowa w ust. 1, w celu zwiększenia skuteczności wykonywania zadań organów nadzoru górniczego.
1.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego sporządza i składa ministrowi właściwemu do spraw gospodarki złożami kopalin oraz przekazuje do wiadomości ministrowi właściwemu do spraw środowiska oraz ministrowi właściwemu do spraw energii corocznie, w terminie do dnia 15 lutego każdego roku, sprawozdanie ze swojej działalności za poprzedni rok, zgodnie z zakresem zadań określonych w art. 166 zadania Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego ust. 1 pkt 10.
2.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego sporządza i zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej obsługującego go urzędu oraz przekazuje Komisji Europejskiej corocznie, w terminie do dnia 1 czerwca, sprawozdanie ze swojej działalności za poprzedni rok, zgodnie z wytycznymi określonymi w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1112/2014 z dnia 13 października 2014 r. określającego wspólny format sprawozdań do celu wymiany informacji dotyczących wskaźników odnoszących się do poważnych zagrożeń przez operatorów i właścicieli instalacji do wydobywania ropy naftowej i gazu na obszarach morskich oraz wspólny format sprawozdań do celów publikacji przez państwa członkowskie informacji dotyczących wskaźników odnoszących się do poważnych zagrożeń.
1.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego wzywa podmiot mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wykonujący, samodzielnie lub za pośrednictwem podmiotów zależnych, działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej do sporządzenia sprawozdania dotyczącego okoliczności powstania zagrożenia, o którym mowa w art. 123a powiadomienie o wystąpieniu zagrożenia życia lub zdrowia osób ust. 1, w którym podmiot ten uczestniczył.
2.
Podmiot, o którym mowa w ust. 1, przekazuje sprawozdanie Prezesowi Wyższego Urzędu Górniczego, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania o przekazaniu sprawozdania.
3.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego w wezwaniu każdorazowo określa informacje, jakie należy zamieścić w sprawozdaniu.
1.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego, w ramach współpracy, o której mowa w art. 166 zadania Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego ust. 1 pkt 10 lit. g, w drodze zarządzenia, powołuje komisję do spraw bezpieczeństwa działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej oraz określa jej zakres zadań, tryb pracy oraz sposób obsługi.
2.
W skład komisji, o której mowa w ust. 1, wchodzą Prezes Wyższego Urzędu Górniczego oraz przedstawiciele:
1)
Wyższego Urzędu Górniczego oraz okręgowych urzędów górniczych;
2)
przedsiębiorców wykonujących działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej;
3)
pracowników przedsiębiorców, o których mowa w pkt 2.
3.
Przewodniczącym komisji, o której mowa w ust. 1, jest Prezes Wyższego Urzędu Górniczego.
4.
Komisja, o której mowa w ust. 1, opracowuje standardy i wytyczne dotyczące najlepszych praktyk w odniesieniu do kontroli poważnych zagrożeń, na każdym etapie wykonywania działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej.
5.
Standardy i wytyczne, o których mowa w ust. 4, Prezes Wyższego Urzędu Górniczego zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej obsługującego go urzędu.
6.
Przy opracowywaniu standardów i wytycznych, o których mowa w ust. 4, bierze się pod uwagę wytyczne, o których mowa w załączniku VI do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/30/UE z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa działalności związanej ze złożami ropy naftowej i gazu ziemnego na obszarach morskich oraz zmiany dyrektywy 2004/35/WE (Dz. Urz. UE L 178 z 28.06.2013, str. 66).
7.
Do aktualizacji standardów i wytycznych, o których mowa w ust. 4, stosuje się przepisy ust. 4–6.
1.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej obsługującego go urzędu numer telefonu, za pośrednictwem którego mogą być zgłaszane problemy dotyczące bezpieczeństwa i środowiska odnoszące się do działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej.
2.
Przy zgłaszaniu problemów, o których mowa w ust. 1, podawanie danych umożliwiających identyfikację zgłaszającego nie jest wymagane.
3.
Zgłoszenia, o których mowa w ust. 1, są analizowane z zachowaniem anonimowości osób zgłaszających.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...