1.
Pobierane są opłaty, stanowiące dochody budżetu państwa, za:
1)
przechowanie towarów w depozycie lub w magazynie czasowego składowania prowadzonym przez organ celny;
2)
wykonywanie na wniosek osoby zainteresowanej czynności przewidzianych w przepisach prawa celnego w miejscu innym niż urząd celno-skarbowy lub poza czasem pracy urzędu celno-skarbowego.
1a.
W przypadku przechowywania w depozycie urzędu celno-skarbowego towarów zajętych na podstawie art. 30 zajęcie towaru ust. 1 całkowita opłata za to przechowywanie nie może być niższa niż równowartość kwoty 10 euro i wyższa niż wartość celna towaru.
2.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat oraz sposób
ich obliczania za:
ich obliczania za:
1)
przechowywanie towarów w depozycie, w tym w depozycie, o którym mowa w ust. 1a, oraz w magazynie czasowego
składowania prowadzonym przez organ celny, uwzględniając wartość celną tych towarów albo wartość
rynkową towaru identycznego lub podobnego;
składowania prowadzonym przez organ celny, uwzględniając wartość celną tych towarów albo wartość
rynkową towaru identycznego lub podobnego;
2)
czynności przewidziane w przepisach prawa celnego, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględniając ich charakter.
