Prawo atomowe
Dz.U.2023.0.1173 t.j. - Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe
rozwiązując test
Rozdział 1. Przepisy ogólne
a) dawka skuteczna (efektywna), w tym obciążająca dawka skuteczna (efektywna) określona w załączniku nr 1 do ustawy, lub
b) dawka równoważna
– dla określonych osób, pochodzącej od kontrolowanej działalności zawodowej, której, poza przypadkami przewidzianymi w przepisach ustawy, nie wolno przekroczyć;
a) osobę fizyczną,
b) osobę prawną,
c) państwową jednostkę organizacyjną,
d) samorządową jednostkę organizacyjną,
e) organizację społeczną lub
f) niebędącą osobą prawną jednostkę organizacyjną, której ustawa przyznaje zdolność prawną;
a) zewnętrznemu lub jest wystawiony na możliwość takiego napromienienia (narażenie zewnętrzne) lub
b) wewnętrznemu lub jest wystawiony na możliwość takiego napromienienia (narażenie wewnętrzne);
a) terapię powierzchniową dla leczenia nowotworów położonych w skórze człowieka oraz terapię głęboką dla leczenia nowotworów i niektórych innych zmian chorobowych położonych w narządach i tkankach o innej lokalizacji (teleradioterapia),
b) wprowadzanie źródła promieniotwórczego bezpośrednio do narządów wewnętrznych śródtkankowo, dojamowo lub umieszczanie go na powierzchni ciała pacjenta (brachyterapia);
a) na powierzchni lub w ciałach stałych, cieczach lub gazach,
b) wewnątrz lub na powierzchni ciała ludzkiego;
a) do którego w sposób zamierzony zostały wprowadzone izotopy promieniotwórcze lub w którym zostały one wytworzone przez aktywację, lub
b) który wytwarza promieniowanie jonizujące
– który może być sprzedawany lub udostępniany osobom z ogółu ludności bez nadzoru i kontroli regulacyjnej po sprzedaży lub udostępnieniu;
a) złagodzenia poważnych niepożądanych skutków dla zdrowia ludzi, ich bezpieczeństwa, jakości życia, mienia lub środowiska lub
b) zmniejszenia ryzyka, które mogłoby doprowadzić do poważnych niepożądanych skutków, o których mowa w lit. a;
Rozdział 2. Zezwolenia w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej
Art. 4. Działalność wymagająca zezwolenia, zgłoszenia albo powiadomienia oraz działalność zabroniona
a) wyrobów powszechnego użytku,
b) wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/745 z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medycznych, zmiany dyrektywy 2001/83/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz uchylenia dyrektyw Rady 90/385/EWG i 93/42/EWG (Dz. Urz. UE L 117 z 05.05.2017, str. 1, z późn. zm.), a także produktów wymienionych w załączniku XVI do tego rozporządzenia, oraz wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro i wyposażenia wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/746 z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz uchylenia dyrektywy 98/79/WE i decyzji Komisji 2010/227/UE (Dz. Urz. UE L 117 z 05.05.2017, str. 176, z późn. zm.),
– wymaga zezwolenia, zgłoszenia albo powiadomienia w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, z zastrzeżeniem art. 6 rozporządzenie w sprawie określenia działalności związanej z narażeniem nie wymagającej uzyskania zezwolenia pkt 1 i art. 36d analiza bezpieczeństwa w zakresie bezpieczeństwa jądrowego ust. 2a.
– wymaga powiadomienia w zakresie ochrony radiologicznej, z zastrzeżeniem art. 6a rozporządzenie w sprawie określenia działalności związanej z narażeniem nie wymagającej powiadomienia.
– jest zabroniona.
– wydaje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.
– przyjmuje dyrektor okręgowego urzędu górniczego.
– przyjmuje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.
a) wykonywanie działalności związanej z narażeniem, o której mowa w art. 4 działalność wymagająca zezwolenia, zgłoszenia albo powiadomienia oraz działalność zabroniona ust. 1, nie wymaga uzyskania zezwolenia, dokonania zgłoszenia albo dokonania powiadomienia,
b) działalność związana z narażeniem, o której mowa w art. 4 działalność wymagająca zezwolenia, zgłoszenia albo powiadomienia oraz działalność zabroniona ust. 1, może być wykonywana na podstawie zgłoszenia,
c) działalność związana z narażeniem, o której mowa w art. 4 działalność wymagająca zezwolenia, zgłoszenia albo powiadomienia oraz działalność zabroniona ust. 1, może być wykonywana na podstawie powiadomienia
– ustalając graniczne wartości aktywności całkowitej lub stężenia promieniotwórczego izotopów promieniotwórczych jako kryteria zwolnienia z obowiązku uzyskania zezwolenia, dokonania zgłoszenia albo dokonania powiadomienia, kierując się koniecznością zapewnienia odpowiedniej ochrony radiologicznej pracownikom i osobom z ogółu ludności, a także mając na względzie zagrożenie, jakie potencjalnie może wiązać się z wykonywaniem danej działalności;
– kierując się koniecznością zapewnienia skutecznej ochrony ludzi przed skutkami promieniowania jonizującego pochodzącego od naturalnych izotopów promieniotwórczych.
Rozdział 3. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna oraz ochrona zdrowia pracowników
– sprawuje osoba, która posiada uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej dla tych działalności.
– w celu zapewnienia przestrzegania wymagań bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej w jednostce organizacyjnej, a także zapewnienia wysokiego poziomu wiedzy i umiejętności osób, które nabędą uprawnienia, wysokiego poziomu prowadzonych szkoleń oraz przeprowadzenia egzaminu w sposób pozwalający na efektywną weryfikację wiedzy i umiejętności osób ubiegających się o nadanie uprawnień, oraz mając na względzie, że wysokość opłaty egzaminacyjnej ma rekompensować koszty zorganizowania i przeprowadzenia egzaminu, a wysokość wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnej ma oddawać nakład pracy przez nich wykonanej w celu przeprowadzenia egzaminu.
– mając na celu zapewnienie przestrzegania wymagań ochrony radiologicznej w jednostce organizacyjnej oraz zapewnienie wysokiego poziomu wiedzy i umiejętności osób, które nabędą uprawnienia, wysokiego poziomu prowadzonych szkoleń oraz przeprowadzenia egzaminu w sposób pozwalający na efektywną weryfikację wiedzy i umiejętności osób ubiegających się o nadanie uprawnień, oraz mając na względzie, że wysokość opłaty egzaminacyjnej ma rekompensować koszty zorganizowania i przeprowadzenia egzaminu, a wysokość wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnej ma oddawać nakład pracy przez nich wykonywanej w celu przeprowadzenia egzaminu.
a) optymalizacji i ograniczników dawki (limitów użytkowych dawki),
b) obiektów, instalacji oraz stosowania źródeł promieniowania jonizującego i ich wymiany,
c) wyznaczania terenów kontrolowanych i nadzorowanych,
d) klasyfikacji pracowników,
e) pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy i pomiarów dawek indywidualnych,
f) wyposażenia w przyrządy dozymetryczne,
g) programów zapewniania jakości,
h) monitoringu środowiska,
i) postępowania z odpadami promieniotwórczymi i wypalonym paliwem jądrowym,
j) zapobiegania zdarzeniom radiacyjnym i wypadkom,
k) przygotowania na wypadek zdarzenia radiacyjnego oraz reagowania w przypadku wystąpienia takiego zdarzenia,
l) szkoleń pracowników oraz dopuszczenia ich do pracy w warunkach narażenia;
a) podstawowe zasady ochrony radiologicznej,
b) informacje o biologicznych skutkach promieniowania jonizującego, w tym zagrożenia dla zdrowia,
c) informacje o działaniu i obsłudze przyrządów dozymetrycznych,
d) działania interwencyjne w przypadku zdarzeń radiacyjnych,
e) podstawowe wielkości i jednostki w dozymetrii promieniowania jonizującego,
f) sposób i zakres realizacji zadań zgodnie z odpowiednim planem postępowania awaryjnego, obowiązującymi procedurami i instrukcjami,
g) opis znanych zdarzeń radiacyjnych o istotnym znaczeniu,
h) kontrolę narażenia pracowników i osób z ogółu ludności,
i) pomiary mocy dawki i skażeń promieniotwórczych,
j) środki ochrony indywidualnej,
k) podstawowe zasady dekontaminacji osób, terenu i mienia, w tym usuwania skażeń z powierzchni roboczych i sprzętu oraz skażeń osobistych.
– w celu zapewnienia przestrzegania wymagań bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej w jednostce organizacyjnej, a także zapewnienia wysokiego poziomu wiedzy i umiejętności osób, które nabędą uprawnienia, wysokiego poziomu prowadzonych szkoleń oraz przeprowadzenia egzaminu w sposób pozwalający na efektywną weryfikację wiedzy i umiejętności osób ubiegających się o nadanie uprawnień oraz mając na względzie, że wysokość opłaty egzaminacyjnej ma rekompensować koszty zorganizowania i przeprowadzenia egzaminu, a wysokość wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnej za uczestnictwo w składzie egzaminacyjnym ma oddawać nakład pracy przez nich wykonanej w celu przeprowadzenia egzaminu.
– mając na celu osiągnięcie niezbędnego dla zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej poziomu umiejętności osób wykonujących czynności mających istotne znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej w jednostce organizacyjnej wykonującej działalność związaną z narażeniem, polegającą na rozruchu, eksploatacji lub likwidacji elektrowni jądrowej.
a) dawkę skuteczną (efektywną) przekraczającą 6 mSv w ciągu roku lub
b) dawkę równoważną przekraczającą 15 mSv rocznie dla soczewek oczu lub 150 mSv rocznie dla skóry lub kończyn;
– wartości poziomów odniesienia dawki skutecznej (efektywnej) określone w odpowiednim planie postępowania awaryjnego mogą przekraczać 100 mSv, ale nie mogą przekraczać 500 mSv.
– w wysokości 300 Bq/midx3 (bekereli na metr sześcienny).
– zapewniają w tych miejscach pracy pomiar stężenia radonu lub stężenia energii potencjalnej alfa krótkożyciowych produktów rozpadu radonu.
a) miejsc pracy,
b) budynków dostępnych publicznie, w szczególności szkół i szpitali
– w których konieczne są pomiary na podstawie oceny ryzyka;
a) sposób oznakowania tych terenów, z uwzględnieniem wzorów znaków ostrzegawczych dla oznakowania granic terenu kontrolowanego i nadzorowanego,
b) warunki dostępu i opuszczania tych terenów dla pracowników i innych osób,
c) warunki, jakie muszą być spełnione dla wykonywania pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy na tych terenach, w szczególności odnośnie do zakresu programu pomiarów i wymagań, jakie muszą spełniać osoby wykonujące pomiary
- kierując się koniecznością zapewnienia ochrony radiologicznej pracownikom i osobom z ogółu ludności przebywającym na tych terenach.
a) zawartość i sposób prowadzenia rejestru dawek indywidualnych prowadzonego przez kierownika jednostki organizacyjnej oraz centralnego rejestru dawek indywidualnych, długość okresu rejestracyjnego, okres przechowywania danych w tych rejestrach, okres przechowywania dokumentów stanowiących podstawę dokonywania wpisów do rejestrów, tryb sporządzania kopii danych zawartych w rejestrach oraz okres ich przechowywania, a także wzór karty zgłoszeniowej do centralnego rejestru dawek indywidualnych i wzór karty ewidencyjnej centralnego rejestru dawek indywidualnych,
b) podmioty, którym mogą być przekazywane dane z rejestru dawek indywidualnych prowadzonego przez kierownika jednostki organizacyjnej oraz z centralnego rejestru dawek indywidualnych, terminy przekazywania danych, a także zawartość wniosku o udostępnienie danych z centralnego rejestru dawek indywidualnych,
c) narażenia, o których mowa w art. 16 ocena narażenia ust. 1, art. 19 narażenie na większe dawki promieniowania ust. 1, art. 20 dawki graniczne dla członka ekipy awaryjnej w przypadku zdarzenia radiacyjnego i art. 23c obowiązek zapewnienia pomiaru stężenia radonu w miejscu pracy ust. 5, w tym wyniki pomiarów dozymetrycznych,
d) wykaz instytutów badawczych, o których mowa w art. 22 informacja z centralnego rejestru dawek ust. 2 pkt 1
- biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia aktualnej informacji o dawkach indywidualnych otrzymanych przez pracowników i inne osoby narażone na promieniowanie jonizujące;
– kierując się koniecznością zapewnienia właściwego dokumentowania przez ubiegających się o udzielenie dotacji spełniania warunków jej udzielenia oraz kontroli wykorzystania dotacji, a także prawidłowego jej rozliczenia przez wykonawcę.
Rozdział 3a. Stosowanie promieniowania jonizującego w celach medycznych oraz w celu obrazowania pozamedycznego
– zwanych dalej „osobami poddawanymi ekspozycji medycznej”.
– wymaga specjalistycznej wiedzy z zakresu fizyki medycznej.
a) kurs fizyka medycznego w zakresie medycyny nuklearnej, zgodny z programem opracowanym przez Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego w porozumieniu z konsultantem krajowym w dziedzinie fizyki medycznej oraz konsultantem krajowym w dziedzinie medycyny nuklearnej, lub
b) moduł ogólny i moduł z medycyny nuklearnej, zgodne z programem szkolenia specjalizacyjnego prowadzonego przez jednostkę posiadającą akredytację do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie fizyki medycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia.
a) kurs fizyka medycznego w zakresie rentgenodiagnostyki i radiologii zabiegowej, zgodny z programem opracowanym przez Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego w porozumieniu z konsultantem krajowym w dziedzinie fizyki medycznej oraz konsultantem krajowym w dziedzinie radiologii i diagnostyki obrazowej, lub
b) moduł ogólny i moduł z diagnostyki obrazowej, zgodne z programem szkolenia specjalizacyjnego prowadzonego przez jednostkę posiadającą akredytację do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie fizyki medycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia.
– przez osoby upoważnione przez kierownika jednostki ochrony zdrowia, przy udziale przedstawicieli odpowiednio dostawcy lub podmiotu uprawnionego do instalowania, uruchamiania lub obsługi tych urządzeń.
a) wykonaniu tych testów dla wszystkich rodzajów posiadanych urządzeń radiologicznych i urządzeń pomocniczych w zakresie odpowiadającym w pełni zakresowi:
– testów eksploatacyjnych w radioterapii lub testów specjalistycznych określonemu w przepisach wydanych na podstawie ust. 16,
– testów eksploatacyjnych urządzeń radiologicznych i urządzeń pomocniczych stosowanych do przeprowadzania badań przesiewowych określonemu w przepisach wydanych na podstawie ust. 17, jeżeli zakres ten został określony w tych przepisach,
– testów eksploatacyjnych urządzeń radiologicznych i urządzeń pomocniczych stosowanych do wykonywania ekspozycji związanych z narażeniem w celu obrazowania pozamedycznego określonemu w przepisach wydanych na podstawie ust. 18, jeżeli zakres ten został określony w tych przepisach,
b) porównaniu uzyskanych wyników, nie rzadziej niż co 4 lata, z wynikami testów wykonanych na tym samym urządzeniu przez specjalistów z innej jednostki ochrony zdrowia.
– mając na względzie konieczność stałego monitorowania stanu ochrony radiologicznej i zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów poddawanych medycznym procedurom radiologicznym oraz nieobejmowanie rejestrem danych osobowych.
a) kadrą dydaktyczną składającą się z osób posiadających wyższe wykształcenie, wiedzę i doświadczenie zawodowe, zgodne z zakresem prowadzonych szkoleń, w szczególności w dziedzinie ochrony radiologicznej pacjenta,
b) egzaminatorami spełniającymi wymogi, o których mowa w lit. a,
c) kierownikiem szkolenia posiadającym tytuł zawodowy magistra lub równorzędny uzyskany po ukończeniu studiów wyższych na kierunku w dziedzinie nauk ścisłych i przyrodniczych lub w dziedzinie nauk medycznych i nauk o zdrowiu oraz legitymującym się nie krótszym niż dziesięcioletni stażem pracy w zakresie zastosowania promieniowania jonizującego w celach medycznych lub w ochronie radiologicznej pacjenta;
– Główny Inspektor Sanitarny wykreśla, w drodze decyzji administracyjnej, podmiot z rejestru, o którym mowa w ust. 7.
– mając na względzie zapewnienie wysokiej jakości wykonywanych badań diagnostycznych, zabiegów lub leczenia z zastosowaniem promieniowania jonizującego.
– mając na względzie bezpieczeństwo personelu i pacjentów tych jednostek ochrony zdrowia, w tym także konieczność zapewnienia personelu o właściwych kwalifikacjach przy wykonywaniu medycznych procedur radiologicznych związanych z istotnym z punktu widzenia ochrony radiologicznej narażeniem pacjenta.
– mając na względzie bezpieczeństwo personelu i pacjentów tych jednostek ochrony zdrowia, w tym także konieczność zapewnienia personelu o właściwych kwalifikacjach przy wykonywaniu medycznych procedur radiologicznych związanych z istotnym z punktu widzenia ochrony radiologicznej narażeniem pacjenta.
a) zezwolenia, o którym mowa w art. 4 działalność wymagająca zezwolenia, zgłoszenia albo powiadomienia oraz działalność zabroniona ust. 1,
b) zgody, o której mowa w art. 33p zgoda na udzielanie świadczeń zdrowotnych z zakresu radioterapii i leczenia za pomocą produktów radiofarmaceutycznych lub art. 33q zgoda na udzielanie świadczeń zdrowotnych z zakresu rentgenodiagnostyki, radiologii zabiegowej lub diagnostyki z podawaniem produktów radiofarmaceutycznych;
a) zezwolenia na uruchomienie pracowni, o której mowa w pkt 5, wraz z nazwą organu wydającego zezwolenie, o którym mowa w art. 4 działalność wymagająca zezwolenia, zgłoszenia albo powiadomienia oraz działalność zabroniona ust. 1,
b) zgody, o której mowa w art. 33p zgoda na udzielanie świadczeń zdrowotnych z zakresu radioterapii i leczenia za pomocą produktów radiofarmaceutycznych albo art. 33q zgoda na udzielanie świadczeń zdrowotnych z zakresu rentgenodiagnostyki, radiologii zabiegowej lub diagnostyki z podawaniem produktów radiofarmaceutycznych, wraz z nazwą organu wydającego zgodę;
– są obowiązane w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja administracyjna stała się ostateczna, do wprowadzania informacji w Krajowej Bazie w zakresie wynikającym z wydanych decyzji.
– zwane dalej „komisjami procedur i audytów”.
a) konsultant krajowy w dziedzinie fizyki medycznej albo jego przedstawiciel,
b) dwaj przedstawiciele ministra właściwego do spraw zdrowia,
c) przedstawiciel ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
d) przedstawiciel Ministra Obrony Narodowej,
e) od 3 do 5 osób spośród kandydatów wskazanych przez samorząd zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów,
f) od 2 do 10 osób spośród kandydatów wskazanych przez towarzystwo naukowe, którego statutowa działalność wiąże się ze stosowaniem promieniowania jonizującego w celach medycznych, odpowiednio do zakresu, o którym mowa w ust. 1.
a) analizę procedur szczegółowych oraz praktyki ich stosowania, w tym liczbę zastosowań procedur szczegółowych w podziale na pacjentów dorosłych oraz pacjentów do 16. roku życia, w podziale na płeć,
b) dane pozwalające określić wielkość narażenia pacjentów dorosłych oraz pacjentów do 16. roku życia, w podziale na płeć, oraz porównanie tych wielkości z diagnostycznymi poziomami referencyjnymi, w przypadku gdy zostały określone;
– mając na względzie poprawę jakości i wyników opieki nad pacjentem oraz zapewnienie wysokiej jakości świadczonych usług medycznych, a także bezpieczeństwo pacjentów poddawanych medycznym procedurom radiologicznym oraz konieczność weryfikacji diagnostycznych poziomów referencyjnych i skuteczność okresowej oceny narażenia ludności wynikającego z medycznych zastosowań promieniowania jonizującego.
a) korzyści zdrowotne związane z danym badaniem przesiewowym przewyższają znacznie możliwe szkodliwe następstwa tego badania,
b) nie ma innych metod rozpoznawczych o podobnej skuteczności jak badania przesiewowe, obciążonych mniejszym ryzykiem,
c) jednostka ochrony zdrowia uczestnicząca w prowadzeniu badań przesiewowych dysponuje urządzeniami radiologicznymi oraz urządzeniami pomocniczymi, niezbędnymi do przeprowadzania takich badań;
– mając na względzie konieczność ograniczenia dawek w rentgenodiagnostyce, radiologii zabiegowej i diagnostyce związanej z podawaniem pacjentom produktów radiofarmaceutycznych, zapewnienie wysokiej jakości świadczonych usług medycznych i specyfikę wykonywania ekspozycji na promieniowanie jonizujące w celach medycznych oraz praktyczne aspekty stosowania promieniowania jonizującego w celach medycznych.
a) działalność kontrolną Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
b) raporty z przeprowadzonych audytów klinicznych wewnętrznych i audytów klinicznych zewnętrznych, o których mowa w art. 33v audyt kliniczny wewnętrzny ust. 6 oraz art. 33w audyt kliniczny zewnętrzny ust. 19,
c) informacje uzyskiwane z kontroli dawek indywidualnych, oceny narażenia ludności pochodzącego od źródeł promieniowania jonizującego stosowanych w celach medycznych,
d) badania naukowe,
e) dane z krajowych rejestrów i baz danych dotyczących wykorzystania promieniowania jonizującego w celach medycznych, w tym stosowania procedur szczegółowych;
a) zatrudnieniem,
b) imigracją,
c) ubezpieczeniem;
Rozdział 4. Obiekty jądrowe
a) wczesnych uwolnień substancji promieniotwórczych wymagających podjęcia działań interwencyjnych poza terenem obiektu jądrowego, na których przeprowadzenie nie byłoby wystarczającego czasu,
b) dużych uwolnień substancji promieniotwórczych wymagających podjęcia działań interwencyjnych poza terenem obiektu jądrowego, których przeprowadzenie nie mogłoby być ograniczone w przestrzeni lub czasie.
– z wyłączeniem informacji dotyczących ochrony fizycznej, zabezpieczeń materiałów jądrowych, a także informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
– mając na celu konieczność zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej oraz biorąc pod uwagę wydane w tym zakresie zalecenia Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej oraz Stowarzyszenia Zachodnioeuropejskich Organów Nadzoru Instalacji Jądrowych.
a) bezpieczeństwa jądrowego, ochrony radiologicznej, ochrony fizycznej oraz zabezpieczeń materiałów jądrowych na poszczególnych etapach działalności obiektu jądrowego, do zakończenia jego likwidacji,
b) w przypadku zezwolenia na budowę obiektu jądrowego – ukończenia budowy obiektu jądrowego;
– od dnia złożenia wniosku wraz z wymaganymi dokumentami.
a) opis lub dokumentację systemów, elementów konstrukcji lub wyposażenia obiektu jądrowego mających istotne znaczenie z punktu widzenia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej,
b) opis lub dokumentację zintegrowanego systemu zarządzania;
a) laboratoriów i organizacji eksperckich autoryzowanych przez Prezesa Agencji – w przypadku elektrowni jądrowej,
b) biegłych, ekspertów i laboratoriów – w przypadku innych obiektów jądrowych;
Rozdział 4a. Informacja społeczna w zakresie obiektów energetyki jądrowej
a) zakład wzbogacania izotopowego,
b) zakład wytwarzania paliwa jądrowego,
c) zakład przerobu wypalonego paliwa jądrowego,
d) przechowalnik wypalonego paliwa jądrowego,
e) obiekt do przechowywania odpadów promieniotwórczych będący obiektem jądrowym w rozumieniu art. 3 objaśnienie pojęć ustawowych, pkt 17;
a) gminy lub gmin, na których terenie zrealizowana została lub realizowana będzie inwestycja w zakresie budowy obiektu energetyki jądrowej,
b) gmin, których granice znajdują się w odległości nie większej niż 15 km od granic nieruchomości, na której zrealizowana została lub realizowana będzie inwestycja, o której mowa w lit. a.
a) ukończyli 18 lat,
b) korzystają z pełni praw publicznych,
c) złożyli zgłoszenie o udziale w pracach Komitetu w urzędzie gminy, o którym mowa w pkt 1.
Rozdział 4b. Strategia i polityka w zakresie rozwoju bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej
a) odpowiednich środków finansowych na potrzeby bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej,
b) odpowiednich kadr na potrzeby bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej,
c) promocji przywództwa na rzecz bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej oraz kultury bezpieczeństwa.
Rozdział 5. Materiały i technologie jądrowe
a) dokumenty dotyczące pochodzenia, stanu lub ruchu materiałów jądrowych,
b) deklaracje, powiadomienia (notyfikacje) i sprawozdania przekazywane do Komisji Europejskiej, dotyczące materiałów jądrowych i urządzeń, w których materiały jądrowe były, są lub mają być stosowane, przetwarzane, przechowywane lub transportowane,
c) dokumenty dotyczące pracy urządzeń, o których mowa w lit. b,
d) dokumentację projektowo-eksploatacyjną zawierającą podstawowe charakterystyki techniczne obiektu wskazane w przepisach Unii Europejskiej dotyczących zabezpieczeń materiałów jądrowych,
e) deklaracje i plany działania związane z wykorzystaniem materiałów jądrowych,
f) oceny, zalecenia, polecenia i decyzje Komisji Europejskiej w sprawach dotyczących zabezpieczeń materiałów jądrowych;
a) służące do wytwarzania, przetwarzania, wzbogacania izotopowego lub stosowania materiałów wyjściowych (źródłowych) lub specjalnych materiałów rozszczepialnych w obiektach jądrowych,
b) stosowane w postępowaniu z wysoko- i średnioaktywnymi odpadami promieniotwórczymi zawierającymi specjalne materiały rozszczepialne,
c) służące do wytwarzania urządzeń lub ich części niezbędnych do wytwarzania, przetwarzania, napromieniowania lub stosowania materiałów wyjściowych (źródłowych), specjalnych materiałów rozszczepialnych, ciężkiej wody, deuteru, trytu lub jądrowo czystego grafitu;
a) ilość i rodzaj utraconego albo użytego w niedozwolony sposób materiału jądrowego,
b) rejon bilansu materiałowego, w którym materiał był objęty ewidencją,
c) określenie przyczyn i okoliczności utraty lub niedozwolonego użycia materiału jądrowego,
d) opis działań podjętych w celu przeciwdziałania skutkom utraty lub niedozwolonego użycia materiału jądrowego oraz w celu zapobieżenia podobnym zdarzeniom w przyszłości;
a) przyczyny i okoliczności naruszenia,
b) opis działań podjętych w celu przeciwdziałania skutkom naruszenia oraz w celu zapobieżenia naruszeniom w przyszłości;
a) w terminie 2 godzin od przedstawienia przez inspektora MAEA pisemnego polecenia przeprowadzenia w nich kontroli w normalnych godzinach pracy jednostki organizacyjnej w ramach dostępu uzupełniającego, o którym mowa w art. 5 lit. a pkt (i) Protokołu dodatkowego, lub w związku z kontrolą prowadzoną na podstawie Porozumienia,
b) w terminie wskazanym w zawiadomieniu o decyzji przeprowadzenia kontroli, przekazanym przez Prezesa Agencji lub osobę przez niego upoważnioną za pomocą faksu, poczty elektronicznej lub telefonicznie co najmniej 8 godzin przed rozpoczęciem kontroli, w przypadku gdy kontrola w ramach dostępu uzupełniającego na podstawie Protokołu dodatkowego nie jest planowana w zwykłych godzinach pracy jednostki lub nie jest planowana w związku z kontrolą prowadzoną na podstawie Porozumienia;
Rozdział 6. Źródła promieniowania jonizującego
– mając na względzie konieczność odpowiedniego zabezpieczenia źródeł promieniotwórczych przed utratą, uszkodzeniem, kradzieżą lub dostaniem się w ręce osób nieuprawnionych oraz zapobieżenia powstaniu zdarzenia radiacyjnego związanego ze źródłami promieniotwórczymi.
a) jednostce organizacyjnej posiadającej zezwolenie na wykonywanie działalności z takim źródłem albo
b) państwowemu przedsiębiorstwu użyteczności publicznej, o którym mowa w art. 114 Zakład Unieszkodliwiania Odpadów Promieniotwórczych, ust. 1, albo
c) jednostce organizacyjnej, która źródło dostarczyła albo udostępniła.
Rozdział 7. Odpady promieniotwórcze i wypalone paliwo jądrowe
– zawierających naturalnie występujące izotopy promieniotwórcze o sumarycznym stężeniu promieniotwórczym izotopów Ra-226 i Ra-228 nieprzekraczającym 1000 kBq/kg.
za te odpady przejęła na podstawie pisemnego oświadczenia jednostka organizacyjna, która dokonała przerobu wypalonego paliwa jądrowego.
– prowadzi, w formie informatycznej bazy danych, wspólną ewidencję dla działań w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi lub z wypalonym paliwem jądrowym, zwaną dalej „wspólną ewidencją”.
przetwarzania, przerobu lub składowania;
a) odpadów promieniotwórczych krótkożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych,
b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych krótkożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych;
a) odpadów promieniotwórczych długożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych,
b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych długożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych.
a) powodzi o większym prawdopodobieństwie pojawienia się niż dla wody 1000-letniej,
b) zwiększonej aktywności sejsmicznej naturalnej lub indukowanej działalnością człowieka,
c) zwiększonej aktywności tektonicznej oraz na przebiegu stref uskokowych,
d) ruchów masowych ziemi,
e) osiadania lub zapadania się terenu,
f) zjawisk krasowych lub sufozyjnych,
g) intensywnej erozji wgłębnej lub powierzchniowej;
do biosfery lub zbiorników podziemnych wód użytkowych;
10idx-6–10idx-9 m/s i miąższości nie mniejszej niż 50 m lub
a) warunków demograficznych,
b) zagospodarowania przestrzennego,
c) struktury własnościowej,
d) wartości społecznych (kulturowych, rekreacyjnych i zdrowotnych);
a) budowy geologicznej (strukturalnej) oraz jej ewolucji,
b) geomorfologii oraz jej ewolucji,
c) występowania zasobów naturalnych i ich znaczenia,
d) warunków hydrogeologicznych,
e) warunków hydrologicznych,
f) warunków meteorologicznych i klimatycznych,
g) zagrożeń dla trwałej stabilności obszaru lokalizacyjnego ze strony procesów przyrodniczych i związanych z działalnością gospodarczą,
h) rozkładów stężeń izotopów promieniotwórczych w gruncie, wodach powierzchniowych, wodach podziemnych i w atmosferze oraz analizy rozkładu mocy dawki promieniowania jonizującego według stanu na dzień przeprowadzania oceny,
i) warunków geochemicznych.
a) niskoaktywne,
b) średnioaktywne;
a) niskoaktywne,
b) średnioaktywne,
c) wysokoaktywne.
Prezesowi Agencji informację o zaistniałych, w okresie poprzednich 12 miesięcy, zdarzeniach powodujących powstanie zagrożenia.
a) przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego,
b) magazynu odpadów promieniotwórczych,
c) składowiska odpadów promieniotwórczych
– kierując się koniecznością zapewnienia spełnienia wymagań bezpieczeństwa w działaniach w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi lub z wypalonym paliwem jądrowym oraz ochrony interesów przyszłych pokoleń.
a) wyeliminowanie tworzenia nieuzasadnionych obciążeń dla przyszłych pokoleń,
b) zagwarantowanie wysokiego poziomu bezpieczeństwa, aby chronić pracowników i ogół społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego,
c) zapewnienie informowania oraz udziału społeczeństwa w zakresie gospodarowania wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi, biorąc pod uwagę kwestie bezpieczeństwa i informacji prawnie chronionych;
i odpadami promieniotwórczymi;
Rozdział 8. Transport materiałów jądrowych, źródeł promieniowania jonizującego, odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego
a) posiadająca zezwolenie na transport materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych lub materiałów promieniotwórczych – jeżeli jest wymagane zezwolenie,
b) która dokonała zgłoszenia transportu, o którym mowa w lit. a – jeżeli transport może odbywać się na podstawie zgłoszenia,
c) która dokonała powiadomienia o transporcie, o którym mowa w lit. a – jeżeli transport może odbywać się na podstawie powiadomienia;
a) kopia:
– zezwolenia na transport materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych lub materiałów promieniotwórczych – jeżeli jest wymagane zezwolenie,
– decyzji administracyjnej o przyjęciu zgłoszenia – jeżeli transport, o którym mowa w tiret pierwsze, może odbywać się na podstawie zgłoszenia,
– dokonanego powiadomienia – jeżeli transport, o którym mowa w tiret pierwsze, może odbywać się na podstawie powiadomienia,
b) w przypadku źródła promieniotwórczego:
– wydane przez producenta świadectwo źródła, określające nazwę izotopu, aktywność źródła, postać fizyczną i chemiczną oraz rodzaj źródła,
– deklaracja przewozu zamkniętego źródła promieniotwórczego przywożonego z państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej albo wywożonego do takiego państwa, sporządzona zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik nr 6 do ustawy, poświadczona przez właściwy organ kraju odbiorcy,
c) w przypadku urządzenia zawierającego źródło promieniotwórcze – dokumenty, o których mowa w lit. b, a także dokumenty identyfikujące urządzenie.
Rozdział 8a. Przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tranzyt przez to terytorium odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego
a) wycofanych z użytkowania (zużytych) zamkniętych źródeł promieniotwórczych przemieszczanych do dostawcy, wytwórcy albo obiektu przeznaczonego do przechowywania lub składowania zamkniętych źródeł promieniotwórczych,
b) odpadów zawierających wyłącznie naturalne substancje promieniotwórcze, których obecność nie została spowodowana działalnością człowieka;
a) wydanie przez właściwy organ państwa przeznaczenia zgody na przywóz na jego terytorium odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego,
b) złożenie przez posiadacza zobowiązania do przyjęcia odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego w sytuacji, gdy przemieszczenie nie będzie mogło być ukończone oraz do pokrycia kosztów związanych z nieukończeniem przemieszczenia;
a) odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego w sytuacji, gdy przemieszczenie nie będzie mogło być ukończone oraz
b) odpadów promieniotwórczych powstałych w wyniku przetworzenia odpadów promieniotwórczych objętych wnioskiem o wydanie zezwolenia na przemieszczenie, odpadów promieniotwórczych powstałych w wyniku przerobu wypalonego paliwa jądrowego, innych produktów powstałych w wyniku przetworzenia odpadów promieniotwórczych lub przerobu wypalonego paliwa jądrowego;
a) zawarcie przez odbiorcę umowy z posiadaczem, uznanej przez właściwy organ państwa posiadacza, zobowiązującej:
– posiadacza do odebrania odpadów promieniotwórczych w sytuacji, gdy przemieszczenie nie będzie mogło być ukończone,
– odbiorcę do składowania odpadów promieniotwórczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) posiadanie przez odbiorcę technicznych i organizacyjnych możliwości składowania odpadów promieniotwórczych pochodzących z zagranicy bez uszczerbku dla możliwości składowania odpadów promieniotwórczych pochodzących z kraju;
a) przemieszczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
b) tranzytu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego przemieszczanych z innego państwa członkowskiego do państwa trzeciego albo przemieszczanych pomiędzy państwami członkowskimi;
a) niebędącego stroną umowy z Europejską Wspólnotą Energii Atomowej obejmującej gospodarowanie wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi lub stroną Wspólnej konwencji bezpieczeństwa w postępowaniu z wypalonym paliwem jądrowym i bezpieczeństwa w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi, sporządzonej w Wiedniu dnia 5 września 1997 r., lub
b) w którym nie istnieje program gospodarowania odpadami promieniotwórczymi oraz ich trwałego składowania reprezentujący wysoki poziom bezpieczeństwa, lub
c) w którym jednostka organizacyjna prowadząca działalność z wykorzystaniem składowiska odpadów promieniotwórczych nie posiada zezwolenia na przywóz odpadów promieniotwórczych do tego składowiska, lub
d) w którym składowisko odpadów promieniotwórczych nie działa przed dokonaniem przemieszczenia lub nie jest zarządzane zgodnie z wymogami ustanowionymi w ramach programu, o którym mowa w lit. b.
Rozdział 9. Nadzór i kontrola w zakresie przestrzegania warunków bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej
a) działalności, na której wykonywanie organy te wydają zezwolenie lub zgodę,
b) działalności, o której wykonywaniu przyjmują powiadomienie,
c) ochrony radiologicznej pacjenta;
a) I stopnia – uprawnieni do wykonywania kontroli w jednostkach organizacyjnych wykonujących działalność związaną z narażeniem, z wyjątkiem jednostek organizacyjnych wykonujących działalność, o której mowa w art. 4 działalność wymagająca zezwolenia, zgłoszenia albo powiadomienia oraz działalność zabroniona ust. 1 pkt 2 lub 3,
b) II stopnia – uprawnieni do wykonywania kontroli w jednostkach organizacyjnych wykonujących działalność związaną z narażeniem,
c) do spraw zabezpieczeń – uprawnieni do wykonywania kontroli wyłącznie w zakresie kontroli technologii jądrowych i zabezpieczeń materiałów jądrowych.
a) laboratoriów i organizacji eksperckich autoryzowanych przez Prezesa Agencji, w przypadku gdy posiedzenie systemu ma dotyczyć elektrowni jądrowych,
b) biegłych, ekspertów i przedstawicieli laboratoriów, w przypadku gdy posiedzenie systemu ma dotyczyć innych obiektów jądrowych;
a) projektantami, wytwórcami, dostawcami, instalatorami lub
b) przedstawicielami podmiotów zaangażowanych w projektowanie, budowę lub eksploatację elektrowni jądrowej, lub
c) powiązane kapitałowo lub organizacyjnie z podmiotami, o których mowa w lit. a i b;
Art. 67b. Postanowienie o nieujawnianiu tożsamości pracownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej
sprawdzenia spełniania warunków bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej;
odpadami promieniotwórczymi lub wypalonym paliwem jądrowym.
Rozdział 10. Ocena sytuacji radiacyjnej kraju
a) częstotliwość przekazywania przez stacje wyników pomiarów do Centrum do Spraw Zdarzeń Radiacyjnych,
b) miejsca, częstotliwość oraz zakres pomiarów wykonywanych przez placówki, a także częstotliwość przekazywania przez nie wyników pomiarów do Centrum do Spraw Zdarzeń Radiacyjnych.
Rozdział 11. Postępowanie w przypadku zdarzeń radiacyjnych oraz w sytuacji narażenia istniejącego
– kierujący akcją likwidacji zagrożenia i usuwania skutków zdarzenia radiacyjnego zapewnia niezwłoczne usunięcie osób poszkodowanych oraz innych osób niebiorących udziału w postępowaniu awaryjnym.
a) pomiarów dozymetrycznych i spektrometrycznych na miejscu zdarzenia radiacyjnego,
b) oznaczeń laboratoryjnych, interpretacji wyników i analiz,
c) oceny zagrożenia i rozwoju sytuacji awaryjnej,
d) opracowania projektu informacji, o której mowa w art. 92a obowiązek informowania ludności o zdarzeniu radiacyjnym ust. 1;
a) zakładowego planu postępowania awaryjnego – zasad współpracy ze służbami i organami zaangażowanymi w postępowanie awaryjne,
b) wojewódzkiego planu postępowania awaryjnego oraz krajowego planu postępowania awaryjnego – zasad koordynacji działań służb, organów i innych instytucji krajowych oraz współpracy z państwami, które mogą być dotknięte skutkami zdarzeń radiacyjnych;
– wskazują na konieczność podjęcia takich działań.
– kierując się koniecznością zapewnienia właściwej ochrony osób z ogółu ludności znajdujących się w strefie wewnętrznej przed skutkami skażeń promieniotwórczych.
a) zagrożenie publiczne o zasięgu krajowym,
b) zagrożenie publiczne o zasięgu wojewódzkim, gdy podjęcie i prowadzenie działań interwencyjnych przekracza możliwości służb podległych wojewodzie.
a) osób odpowiedzialnych za przedszkola, szkoły, szpitale, domy opieki, hotele, zakłady karne, areszty śledcze i inne obiekty, w których przebywają większe grupy ludzi,
b) grup zawodowych, które mogą być pomocne w przypadku zdarzenia radiacyjnego.
a) I lub II kategorii zagrożeń – nie rzadziej niż co roku i obejmują weryfikację wszystkich scenariuszy awaryjnych określonych w zakładowym planie postępowania awaryjnego, a w przypadku ćwiczeń w zakresie współdziałania z zewnętrznymi ekipami awaryjnymi – nie rzadziej niż co 3 lata,
b) III lub IV kategorii zagrożeń – nie rzadziej niż co 2 lata;
- kierując się koniecznością zapewnienia wykonania przepisów obowiązujących w Unii Europejskiej dotyczących maksymalnych dozwolonych poziomów skażeń radioaktywnych żywności i środków żywienia zwierząt po awarii jądrowej w Czarnobylu, jak i po przyszłym zdarzeniu radiacyjnym.
Rozdział 12. Odpowiedzialność cywilna za szkody jądrowe
a) reaktor jądrowy, z wyjątkiem reaktora wykorzystywanego w środkach transportu morskiego lub lotniczego jako źródło mocy bądź napędu, bądź w innym celu,
b) zakład używający paliwa jądrowego do produkcji materiału jądrowego lub zakład przetwarzania materiału jądrowego, łącznie z zakładem przerobu wypalonego paliwa jądrowego,
c) urządzenie, w którym jest przechowywany lub składowany materiał jądrowy, z wyjątkiem przechowywania związanego z przewozem takiego materiału;
a) paliwo jądrowe, z wyjątkiem uranu naturalnego lub uranu zubożonego, które może wytwarzać energię w drodze samopodtrzymującej się reakcji łańcuchowej rozszczepienia jądrowego poza reaktorem jądrowym, zarówno samo, jak i w połączeniu z innymi materiałami,
b) produkty lub odpady promieniotwórcze - materiał promieniotwórczy wytworzony w procesie produkcji lub wykorzystywania paliwa jądrowego lub materiał, który stał się promieniotwórczy przez napromieniowanie w związku z tym procesem, z wyłączeniem izotopów promieniotwórczych, które osiągnęły końcową fazę ich wytwarzania, tak aby mogły być wykorzystane dla celów naukowych, medycznych, rolniczych, handlowych lub przemysłowych;
a) szkodę na osobie,
b) szkodę w mieniu,
c) szkodę w środowisku jako dobru wspólnym - koszty zastosowanych środków mających na celu przywrócenie stanu środowiska naturalnego, jako dobra wspólnego, sprzed jego naruszenia, chyba że naruszenie jest nieznaczne
- w zakresie, w jakim szkoda powstała lub wynika z promieniowania jonizującego emitowanego przez jakiekolwiek źródło promieniowania wewnątrz urządzenia jądrowego lub emitowanego przez paliwo jądrowe, materiały promieniotwórcze, odpady lub materiał jądrowy, pochodzące z urządzenia jądrowego, powstałe w nim lub wprowadzone do niego, jeżeli wynikają one z właściwości promieniotwórczych tej substancji lub z połączenia właściwości promieniotwórczych z trującymi, wybuchowymi lub innymi niebezpiecznymi właściwościami takiej substancji;
– w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia, nie może być niższa od kwoty stanowiącej równowartość w złotych 400 000 SDR, ani wyższa od kwoty stanowiącej równowartość w złotych 5 000 000 SDR.
– minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa odpowiednio w ust. 1 i 2, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia, jest równa kwocie, o której mowa w ust. 6.
– w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia, biorąc pod uwagę poszczególne typy urządzeń jądrowych, o których mowa w ust. 7, rodzaje działalności w nich wykonywanych, skalę potencjalnych zagrożeń, jakie niesie ze sobą ich wykorzystywanie, oraz społeczno-ekonomiczny charakter działalności osoby eksploatującej.
a) okresu ubezpieczenia,
b) wysokości sumy gwarancyjnej;
a) o której mowa w art. 103 obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC ust. 1, w terminie określonym w art. 103 obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC ust. 3,
b) o której mowa w art. 103 obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC ust. 2, w terminie określonym w art. 103 obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC ust. 4;
Rozdział 12a. Działania w zakresie rozwoju energetyki jądrowej
a) zapewnienia kompetentnych kadr dla energetyki jądrowej,
b) rozwoju technologii jądrowych,
c) udziału polskiego przemysłu w realizacji zadań w zakresie energetyki jądrowej;
Rozdział 13. Prezes Państwowej Agencji Atomistyki
a) projektów zezwoleń na wykonywanie działalności, o której mowa w art. 4 działalność wymagająca zezwolenia, zgłoszenia albo powiadomienia oraz działalność zabroniona ust. 1 pkt 2,
b) projektów aktów prawnych opracowywanych przez Prezesa Agencji,
c) projektów zaleceń organizacyjno-technicznych wydawanych przez Prezesa Agencji;
Rozdział 14. Państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej "Zakład Unieszkodliwiania Odpadów Promieniotwórczych"
a) określenie potrzeb i założeń inwestycji,
b) oszacowanie efektów rzeczowych inwestycji,
c) szacowaną wartość inwestycji,
d) harmonogram realizacji inwestycji.
Rozdział 15. Administracyjne kary pieniężne i przepisy karne
– wymierza się karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej pięciokrotności kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku kalendarzowym poprzedzającym popełnienie czynu, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 ogłoszenie w "Monitorze Polskim" pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
– wymierza się karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej pięćsetkrotności kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku kalendarzowym poprzedzającym popełnienie czynu, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 ogłoszenie w "Monitorze Polskim" pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
- podlega karze aresztu lub grzywny.
Rozdział 16. Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe
- zachowują ważność do czasu zastąpienia ich zezwoleniami wydanymi na podstawie ustawy, jednak nie dłużej niż przez 24 miesiące od dnia jej wejścia w życie.
----------
[Ustawa została ogłoszona 18.01.2001 r. - Dz.U. z 2001 r. poz.18]
ZAŁĄCZNIK Nr 1
OKREŚLENIA: DAWKI POCHŁONIĘTEJ, DAWKI RÓWNOWAŻNEJ, DAWKI SKUTECZNEJ (EFEKTYWNEJ), OBCIĄŻAJĄCEJ DAWKI RÓWNOWAŻNEJ ORAZ OBCIĄŻAJĄCEJ DAWKI SKUTECZNEJ (EFEKTYWNEJ)
1.Dawka pochłonięta D: energia pochłonięta w jednostce masy, wyrażona wzorem:
Dawka pochłonięta oznacza dawkę uśrednioną w tkance lub narządzie. Jednostką dawki pochłoniętej jest grej (Gy). Jeden grej równa się jednemu dżulowi na kilogram:
1 Gy = 1 J kg-1
Dawka równoważna HT: dawka pochłonięta w tkance lub w narządzie T, ważona dla rodzaju i energii promieniowania R, wyrażona wzorem:
HT = wRDT,R
gdzie:
- DT,R oznacza dawkę pochłoniętą promieniowania R, uśrednioną w tkance lub narządzie T,
- wR oznacza czynnik wagowy promieniowania R.
Jeżeli pole promieniowania składa się z różnych rodzajów promieniowania R o różnych energiach charakteryzujących się różnymi wartościami wR, całkowitą dawkę równoważną HT oblicza się zgodnie ze wzorem:
Załącznik nr 3
Symbol promieniowania jonizującego
Załącznik nr 4
DAWKI GRANICZNE PROMIENIOWANIA JONIZUJĄCEGO
I. Dla pracowników
1. Dla pracowników dawka graniczna, wyrażona jako dawka skuteczna (efektywna), wynosi 20 mSv w ciągu roku kalenda-rzowego.
2. W przypadku wyrażenia zgody, o której mowa w art. 14 ust. 1a ustawy, dawka, o której mowa w pkt 1, może być w danym roku kalendarzowym przekroczona do wartości 50 mSv, o ile zgodę na takie przekroczenie wyda, ze względu na szczególne warunki lub okoliczności wykonywania działalności związanej z narażeniem, organ właściwy do wydania zezwolenia, przyjęcia zgłoszenia albo przyjęcia powiadomienia, o których mowa w art. 4 ust. 1 lub 1a ustawy.
3. W przypadku, o którym mowa w pkt 2, średnia roczna dawka skuteczna (efektywna) w każdym okresie pięciu kolejnych lat kalendarzowych, w tym lat, w których dawka graniczna została przekroczona, nie może przekroczyć 20 mSv.
4. Dawka graniczna, wyrażona jako dawka równoważna, wynosi w ciągu roku kalendarzowego:
1) 20 mSv – dla soczewki oka;
2) 500 mSv – dla skóry, jako wartość średnia dla każdego obszaru 1 cm2 napromienionej części skóry, niezależnie od napromienionej powierzchni;
3) 500 mSv – dla kończyn zdefiniowanych jako dłonie, przedramiona, stopy i kostki.
5. Wartość, o której mowa w pkt 4 ppkt 1, może być w pojedynczym roku kalendarzowym przekroczona do 50 mSv, jed-nakże w każdym okresie pięciu kolejnych lat kalendarzowych, w tym lat, w których dawka graniczna została przekroczona, nie może przekroczyć 100 mSv.
II. Dla uczniów, studentów i praktykantów
1. Dla uczniów, studentów i praktykantów, w wieku 18 lat i powyżej, mają zastosowanie dawki graniczne ustalone w poz. I.
2. Dla uczniów, studentów i praktykantów, w wieku od 16 lat do 18 lat, dawka graniczna, wyrażona jako dawka skuteczna (efektywna), z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1b i 1c ustawy, wynosi 6 mSv w ciągu roku kalendarzowego, przy czym dawka graniczna, wyrażona jako dawka równoważna, wynosi w ciągu roku kalendarzowego:
1) 15 mSv – dla soczewki oka;
2) 150 mSv – dla skóry, jako wartość średnia dla każdego obszaru 1 cm2 napromienionej części skóry, niezależnie od napromienionej powierzchni;
3) 150 mSv – dla kończyn zdefiniowanych jako dłonie, przedramiona, stopy i kostki.
3. Dla uczniów, studentów i praktykantów, w wieku poniżej 16 lat, mają zastosowanie dawki graniczne ustalone w poz. III.
III. Dla osób z ogółu ludności
Dla osób z ogółu ludności dawka graniczna, wyrażona jako dawka skuteczna (efektywna), wynosi 1 mSv w ciągu roku kalendarzowego, przy czym dawka graniczna, wyrażona jako dawka równoważna, wynosi w ciągu roku kalendarzowego:
1) 15 mSv – dla soczewki oka;
2) 50 mSv – dla skóry, jako wartość średnia dla każdego obszaru 1 cm2 napromienionej części skóry, niezależnie od na-promienionej powierzchni.”.
Załącznik nr 5
KWALIFIKACJA DZIAŁALNOŚCI ZWIĄZANEJ Z NARAŻENIEM DO KATEGORII ZAGROŻEŃ
1. Kategoria I – działalności związane z narażeniem mogące prowadzić do wystąpienia na terenie jednostki organizacyjnej zdarzenia radiacyjnego skutkującego lub mogącego skutkować poważnymi efektami deterministycznymi poza terenem tej jednostki, uzasadniającymi uruchomienie wyprzedzających działań interwencyjnych, w tym ewakuacji, nakazu pozostania w pomieszczeniach zamkniętych, podania preparatów ze stabilnym jodem oraz innych pilnych działań interwencyjnych.
Kategoria I obejmuje rozruch, eksploatację i likwidację obiektu jądrowego, takiego jak reaktor o mocy cieplnej powyżej 100 MW (megawatów) lub przechowalnik zawierający wypalone paliwo jądrowe w ilości równoważnej rdzeniowi reaktora o mocy cieplnej 3000 MW.
2. Kategoria II – działalności związane z narażeniem mogące prowadzić do wystąpienia na terenie jednostki organizacyjnej zdarzenia radiacyjnego skutkującego lub mogącego skutkować efektami stochastycznymi narażenia osób z ogółu ludności poza terenem tej jednostki uzasadniającymi uruchomienie pilnych działań interwencyjnych.
Kategoria II obejmuje:
1) rozruch, eksploatację i likwidację obiektu jądrowego, takiego jak reaktor o mocy cieplnej powyżej 2 MW do 100 MW, przechowalnik zawierający wypalone paliwo jądrowe wymagające aktywnego chłodzenia, zakład wzbogacania izotopowe-go, zakład wytwarzania paliwa jądrowego lub zakład przerobu wypalonego paliwa jądrowego;
2) eksploatację lub zamknięcie składowiska odpadów promieniotwórczych.
3. Kategoria III – działalności związane z narażeniem mogące prowadzić wyłącznie do wystąpienia zdarzenia radiacyjnego powodującego zagrożenie jednostki organizacyjnej, uzasadniającego uruchomienie pilnych działań interwencyjnych na terenie jednostki organizacyjnej.
Kategoria III obejmuje:
1) rozruch, eksploatację i likwidację obiektu jądrowego, takiego jak reaktor o mocy cieplnej nieprzekraczającej 2 MW;
2) eksploatację i zamknięcie kopalni rudy uranu;
3) wytwarzanie i przetwarzanie materiałów jądrowych, materiałów promieniotwórczych, substancji promieniotwórczych lub źródeł promieniotwórczych oraz przetwarzanie odpadów promieniotwórczych, w pracowni izotopowej niebędącej obiektem jądrowym;
4) produkowanie urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze;
5) zamierzone podawanie substancji promieniotwórczych ludziom i zwierzętom w celu medycznej lub weterynaryjnej diagnostyki, leczenia lub badań naukowych oraz zamierzone dodawanie substancji promieniotwórczych w procesie pro-dukcyjnym wyrobów powszechnego użytku, wyrobów medycznych, wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, wypo-sażenia wyrobów medycznych, wyposażenia wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, aktywnych wyrobów medycz-nych do implantacji;
6) stosowanie materiałów jądrowych, materiałów promieniotwórczych, substancji promieniotwórczych, źródeł promienio-twórczych lub urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze na terenie jednostki organizacyjnej w pracowni izotopo-wej i poza tą pracownią oraz przechowywanie materiałów jądrowych, materiałów promieniotwórczych, źródeł promienio-twórczych oraz odpadów promieniotwórczych na terenie jednostki organizacyjnej;
7) stosowanie urządzeń wytwarzających promieniowanie jonizujące na terenie jednostki organizacyjnej w pracowni rent-genowskiej lub pracowni akceleratorowej oraz poza pracownią;
8) uruchamianie pracowni, w których stosowane są źródła promieniowania jonizującego.
4. Kategoria IV – działalności związane z narażeniem mogące prowadzić do wystąpienia zdarzenia radiacyjnego uzasad-niającego uruchomienie pilnych działań interwencyjnych w miejscu jego wystąpienia.
Kategoria IV obejmuje:
1) stosowanie i przechowywanie materiałów jądrowych, materiałów promieniotwórczych lub źródeł promieniotwórczych w terenie;
2) transport materiałów jądrowych, materiałów promieniotwórczych, źródeł promieniotwórczych, odpadów promienio-twórczych lub wypalonego paliwa jądrowego;
3) instalowanie i obsługę urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze oraz obrót tymi urządzeniami;
4) uruchamianie urządzeń wytwarzających promieniowanie jonizujące;
5) obrót materiałami jądrowymi, materiałami promieniotwórczymi, źródłami promieniotwórczymi lub wypalonym pali-wem jądrowym oraz obrót wyrobami powszechnego użytku, wyrobami medycznymi, wyrobami medycznymi do diagnosty-ki in vitro, wyposażeniem wyrobów medycznych, wyposażeniem wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro lub aktyw-nymi wyrobami medycznymi do implantacji, do których w procesie produkcyjnym dodano substancje promieniotwórcze, oraz przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wywóz z tego terytorium tych wyrobów;
6) znalezienie porzuconej substancji promieniotwórczej, w tym źródła niekontrolowanego w miejscu publicznym, w szczególności takim jak jednostka zajmująca się magazynowaniem, sprzedażą lub przetwórstwem złomu metali.
5. Kategoria V – działalności związane z narażeniem zlokalizowane poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, mogące prowadzić do wystąpienia zdarzenia radiacyjnego wskutek uwolnienia substancji promieniotwórczych w ilości powodują-cej konieczność uruchomienia pilnych działań interwencyjnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Kategoria V obejmuje reaktory jądrowe o mocy cieplnej powyżej 100 MW, zlokalizowane w odległości do 300 km od granicy Rzeczypospolitej Polskiej.”.
Załącznik nr 6