• Art. 58a. - Ustalanie do...
  28.03.2024

Ordynacja podatkowa

Stan prawny aktualny na dzień: 28.03.2024

Dz.U.2023.0.2383 t.j. - Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa

Art. 58a. Ordynacja podatk.


Ustalanie dodatkowego zobowiązania podatkowego przez organ wydający decyzję

§ 1.
Wydając decyzję z zastosowaniem:
1)
art. 119a unikanie opodatkowania § 1 lub 7,
2)
środków ograniczających umowne korzyści,
3)
art. 24 dochód z działalności gospodarczej ust. 19 i 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także art. 12 przychody ust. 13 i 14 oraz art. 22c wyłączenie stosowania niektórych przepisów ustawy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,
4)
przepisów rozdziału 4b oddziału 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych lub rozdziału 1a oddziału 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,
5)
art. 30 odpowiedzialność płatnika lub inkasenta § 1, gdy oświadczenie, o którym mowa w art. 41 prowadzący działalność gospodarczą jako płatnicy składek ust. 15 lub 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, lub oświadczenie, o którym mowa w art. 26 zadania płatnika w zakresie pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego ust. 7a lub 7g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nie było zgodne z prawdą, płatnik nie dokonał wymaganej weryfikacji lub podjęta przez płatnika weryfikacja nie była adekwatna do charakteru i skali działalności płatnika
– organ podatkowy ustala jednocześnie dodatkowe zobowiązanie podatkowe na podstawie przepisów niniejszego rozdziału.
§ 2.
Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do ustalania dodatkowego zobowiązania podatkowego w sprawach innych niż określone w § 1.
§ 3.
W przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 1-3, organ podatkowy może odstąpić od ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego, jeżeli na podstawie istniejących okoliczności oraz faktów należy przyjąć, że w momencie dokonywania czynności, których dotyczy decyzja, podatnik pozostawał w błędnym, ale usprawiedliwionym przekonaniu o zgodności uzyskanej przez niego w danych okolicznościach korzyści podatkowej z przedmiotem i celem ustawy podatkowej lub jej przepisu (dobra wiara).
§ 4.
Na ocenę, że podatnik działał w dobrej wierze, może wskazywać w szczególności nieprowadzenie przez niego działalności gospodarczej lub prowadzenie jej w niewielkiej skali, wskutek czego nie można było rozsądnie oczekiwać, że w odniesieniu do czynności, których dotyczy decyzja, o której mowa w § 1, będzie on korzystał z profesjonalnych porad dotyczących ich skutków podatkowych.
§ 5.
Na ocenę, że podatnik działał w dobrej wierze, może wskazywać również wywiązywanie się z obowiązków wynikających z umowy o współdziałanie, jeżeli zdarzenie lub czynność skutkujące zastosowaniem przepisów, o których mowa w § 1 pkt 1–3, wystąpiły w okresie trwania tej umowy.
Art. 58a. Ustalanie dodatkowego zobowiązania podatkowego ... - budzi Twoje wątpliwości?
Potrzebujesz informacji prawnej?
Zadaj bezpłatne pytanie
Zobacz cały akt prawny
Logo casum.pl

Potrzebujesz pomocy prawnej? Skorzystaj z usług doświadczonych prawników.

Adwokat
Wrocław (woj. dolnośląskie)
Adwokat
Gdańsk (woj. pomorskie)
Adwokat
Łódź (woj. łódzkie)
Prawnik
Warszawa (woj. mazowieckie)
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...