§ 1.
Postępowanie przyspieszone stosuje się do osób niemających stałego miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że rozpoznanie sprawy w postępowaniu zwyczajnym będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione.
§ 2.
Postępowanie przyspieszone stosuje się również do osób przebywających jedynie czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że rozpoznanie sprawy w postępowaniu zwyczajnym będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione.
§ 2a.
Postępowanie przyspieszone stosuje się także wobec sprawców wykroczenia, o którym mowa w art. 66b niestosowanie się do nakazów i zakazów w sprawach o zobowiązanie do opuszczenia mieszkania i zakazie zbliżania Kodeksu wykroczeń.
§ 3.
Postępowanie przyspieszone stosuje się także wobec sprawców wykroczeń popełnionych w związku z imprezą masową, określoną w przepisach o bezpieczeństwie imprez masowych:
1)
przeciwko porządkowi i spokojowi publicznemu, określonych w art. 50 nieopuszczenie zbiegowiska publicznego pomimo wezwania, art. 50a posiadanie w miejscu publicznym niebezpiecznych przedmiotów, art. 51 zakłócanie spokoju lub wywołanie zgorszenia w miejscu publicznym i art. 52a publiczne nawoływanie do popełnienia przestępstwa lub publiczne pochwalanie popełnienia przestępstwa Kodeksu wykroczeń;
2)
przeciwko mieniu i urządzeniom użytku publicznego, określonych w art. 124 umyślne niszczenie lub uszkadzanie cudzej rzeczy i art. 143 utrudnianie lub uniemożliwianie korzystania z urządzeń użytku publicznego Kodeksu wykroczeń.
§ 4.
Postępowanie przyspieszone stosuje się ponadto, gdy ustawa tak stanowi.
§ 5.
Postępowania przyspieszonego nie stosuje się wobec osób podlegających orzecznictwu sądów wojskowych.
