1.
Mianowanie na wyższy stopień służbowy następuje odpowiednio do zajmowanego stanowiska służbowego, posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz opinii służbowej i nie może nastąpić później niż po odbyciu 5 lat służby w stopniach: szeregowych, podoficerów i aspirantów, z wyłączeniem stopnia starszego aspiranta, i nie wcześniej niż po odbyciu służby w stopniu:
1)
starszego aplikanta – roku;
2)
młodszego rewidenta – roku;
3)
rewidenta – roku;
4)
starszego rewidenta – roku;
5)
młodszego rachmistrza – roku;
6)
rachmistrza – roku;
7)
starszego rachmistrza – roku;
8)
młodszego aspiranta – 2 lat;
9)
aspiranta – 2 lat;
10)
starszego aspiranta – 2 lat;
11)
podkomisarza – 2 lat;
12)
komisarza – 2 lat;
13)
nadkomisarza – 2 lat;
14)
podinspektora – 3 lat;
15)
młodszego inspektora – 3 lat;
16)
inspektora – 3 lat.
2.
Do terminu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się okresów:
1)
prowadzenia postępowania karnego przeciwko funkcjonariuszowi o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego;
2)
prowadzenia postępowania karnego skarbowego przeciwko funkcjonariuszowi o umyślne przestępstwo skarbowe;
3)
prowadzenia postępowania dyscyplinarnego przeciwko funkcjonariuszowi;
4)
za które funkcjonariusz otrzymał negatywną ocenę okresową;
5)
nieobecności trwających łącznie co najmniej połowę okresu służby wymaganego do nadania wyższego stopnia służbowego z tytułu urlopu bezpłatnego, urlopu wychowawczego oraz choroby;
6)
niepełnienia służby przez co najmniej połowę okresu służby wymaganego do nadania wyższego stopnia służbowego z powodu zawieszenia funkcjonariusza w pełnieniu obowiązków.
3.
Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku:
1)
gdy w postępowaniu dyscyplinarnym funkcjonariusz został uniewinniony albo gdy postępowanie takie zostało umorzone wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia czynu;
2)
gdy w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym funkcjonariusz został uniewinniony albo gdy takie postępowanie zostało umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 negatywne przesłanki procesowe § 1 pkt 1–2 i 6 Kodeksu postępowania karnego, a także w przypadku uchylenia prawomocnego wyroku skazującego.
4.
Okresy, o których mowa w ust. 1, wymagane do mianowania na wyższy stopień służbowy mogą zostać skrócone, jeżeli funkcjonariusz:
1)
ma szczególne kwalifikacje zawodowe lub
2)
ma szczególne umiejętności do pełnienia służby, lub
3)
zasługuje na wyróżnienie.
4a.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w celu zapewnienia właściwej organizacji i właściwego funkcjonowania jednostki organizacyjnej KAS, Szef Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek dyrektora izby administracji skarbowej albo dyrektora komórki organizacyjnej urzędu obsługującego ministra, może mianować funkcjonariusza na wyższy stopień służbowy z pominięciem wymaganego okresu pełnienia służby w danym stopniu, o którym mowa w ust. 1, nie więcej jednak niż o dwa stopnie służbowe.
4b.
W przypadku mianowania po raz pierwszy na stopień służbowy w korpusie oficerów młodszych mianowanie następuje na pierwszy stopień służbowy w tym korpusie.
4c.
W przypadkach, o których mowa w ust. 4a i 4b, przepisy art. 192 korpusy i stopnie służbowe w Służbie Celno-Skarbowej ust. 4, 8 i 9 stosuje się.
5.
Funkcjonariusza zwalnianego ze służby w przypadkach, o których mowa w art. 179 przesłanki obligatoryjnego zwolnienia funkcjonariusza ze służby ust. 1 pkt 10 oraz art. 180 przesłanki fakultatywnego zwolnienia funkcjonariusza ze służby ust. 1 pkt 3, za zgodą Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, można mianować na wyższy stopień służbowy za szczególne zasługi w KAS.
6.
W uzasadnionych przypadkach funkcjonariusza można pośmiertnie mianować na wyższy stopień służbowy.
7.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
tryb mianowania funkcjonariusza na stopień służbowy,
2)
osoby uprawnione do składania wniosków,
3)
terminy dokonywania mianowań,
4)
wzór wniosku o mianowanie
– mając na uwadze sprawne i prawidłowe dokonywanie mianowań na stopień służbowy oraz właściwość przełożonych w tym zakresie.
– mając na uwadze sprawne i prawidłowe dokonywanie mianowań na stopień służbowy oraz właściwość przełożonych w tym zakresie.
