• Decyzja o zakresie stosow...
  29.03.2024

1401/PH-II/4407/14-35/07/BT/DB/PV-II

Decyzja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego
z dnia 18 stycznia 2008

Artykuły przypisane do interpretacji

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 134 interpretacje.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się ta interpretacja podatkowa. Znajdź inne potrzebne interpretacje.

Pytanie podatnika:

Strona wnosi o udzielenie odpowiedzi, czy usługi nabycia i dalszej samodzielnej odsprzedaży (tj. nie w chwili sprzedaży sprzętu, ale w okresach późniejszych), należy traktować jako sprzedaż praw, a w konsekwencji, czy zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 oraz art. 86 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy o VAT :

1. obowiązek podatkowy i jednocześnie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji w ramach dokonanego importu usług, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, jednak nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze,

2. prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia rozszerzonych praw gwarancyjnych od podmiotów krajowych powstaje w rozliczeniu za okres, w którym Strona otrzymała fakturę,

3. obowiązek podatkowy przy sprzedaży przedmiotowych praw podmiotom krajowym do ich dalszej odsprzedaży, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, jednak nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Decyzja

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa /tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm./, art.19 ust. 13 pkt 9, art. 27 ust. 4 pkt 1 oraz art. 86 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./, po rozpatrzeniu zażalenia z dnia ...2007 r. wniesionego przez...., na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2007 r., nr 1472/RPP1/443-212/07/SMP w przedmiocie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia:

- odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 29 marca 2007 r. Strona wystąpiła o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów art. 19 ust. 13 pkt 9 oraz art. 86 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./, w odniesieniu do czynności polegającej na nabywaniu i dalszej odsprzedaży rozszerzonych praw gwarancyjnych.

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Ona działalność polegającą na dystrybucji sprzętu komputerowego wyłącznie w ramach sprzedaży hurtowej. W ramach tej działalności Strona nabywa sprzęt zarówno od producentów krajowych (z siedzibą w Polsce), producentów z innych państw Unii Europejskiej (zarejestrowanych jako podatnicy VAT w tych krajach), bądź producentów z państw trzecich. Zgodnie z kontraktami zawartymi z producentami, nabywany sprzęt Strona jest zobowiązana sprzedać podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą z przeznaczeniem do ich dalszej odsprzedaży (Strona nie prowadzi działalności detalicznej). Sprzęt komputerowy jest sprzedawany podmiotom krajowym. Przedmiotowy sprzęt zawsze podlega gwarancji producenta kierowanej do ostatecznego użytkownika. W celu uatrakcyjnienia zakupu producenci wielokrotnie udzielają, za odpłatnością, dodatkowej ponadstandardowej gwarancji, która w zależności od producenta może obejmować :

• opcję wyboru miejsca świadczenia ewentualnej naprawy – np. w autoryzowanym przez producenta serwisie na terenie Polski, w miejscu siedziby ostatecznego użytkownika lub w innym miejscu wskazanym przez posiadacza reklamowanego sprzętu,

• skrócenie czasu reakcji na reklamację – np. 2-go dnia roboczego po zgłoszeniu uszkodzenia lub wady w funkcjonowaniu sprzętu,

• zmianę zakresu reakcji na stwierdzoną wadę i charakter naprawy – np. wymiana całego sprzętu, wymiana poszczególnych części, naprawa bez wymiany części itp.,

• wydłużenie okresu gwarancyjnego – np. wydłużenie obowiązywania gwarancji o dodatkowy rok lub dwa lata.

Powyższe gwarancje udzielane są użytkownikom przez producenta w dwojaki sposób. Z jednej strony taka dodatkowa gwarancja sprzedawana jest wraz ze sprzętem, którego dotyczy, bądź w późniejszym, zastrzeżonym przez producenta okresie.

Rozszerzone gwarancje są sprzedawane w formie dodatkowego dokumentu gwarancyjnego (w wersji papierowej) lub w formie klucza aktywacyjnego, przy pomocy którego użytkownik rejestruje na stronie producenta wykupienie rozszerzonej gwarancji. Klucz aktywacyjny oraz dokument gwarancyjny służą użytkownikowi do kontaktów z producentem lub autoryzowanym serwisem. Podatnik podkreśla, iż w żaden sposób nie realizuje reklamacji gwarancyjnych, napraw serwisowych i w żaden sposób nie uczestniczy w kontaktach pomiędzy producentem a ostatecznym użytkownikiem sprzętu komputerowego. Ponadto Strona zaznacza, iż gwarantem jest zawsze producent sprzętu, a ona nigdy nie występuje w tym charakterze.

Nabycie od producentów sprzętu rozszerzonych praw gwarancyjnych, w celu ich dalszej odsprzedaży, co do zasady odbywa się niezależnie od nabycia przez T. sprzętu tych producentów. T. zajmuje się wyłącznie nabywaniem i dalszym przekazaniem praw gwarancyjnych, które będą przysługiwały użytkownikowi sprzętu.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Strona wnosi o udzielenie odpowiedzi, czy opisane usługi nabycia i dalszej samodzielnej odsprzedaży (tj. nie w chwili sprzedaży sprzętu, ale w okresach późniejszych), należy traktować jako sprzedaż praw, a w konsekwencji, czy zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 oraz art. 86 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy o VAT :

1. obowiązek podatkowy i jednocześnie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji w ramach dokonanego importu usług, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, jednak nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze,

2. prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia rozszerzonych praw gwarancyjnych od podmiotów krajowych powstaje w rozliczeniu za okres, w którym Strona otrzymała fakturę,

3. obowiązek podatkowy przy sprzedaży przedmiotowych praw podmiotom krajowym do ich dalszej odsprzedaży, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, jednak nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W ocenie Strony w opisanych wyżej przypadkach, zarówno przy nabyciu rozszerzonych praw gwarancyjnych od wskazanych podmiotów, jak i również przy ich sprzedaży samodzielnie (w oderwaniu od sprzedaży sprzętu) podmiotom krajowym, opisane transakcje należy rozpatrywać jako usługę polegającą na sprzedaży praw majątkowych.

Uzasadniając swoje stanowisko Podatnik stwierdza, iż ostateczny użytkownik korzystający z gwarancji ma szereg uprawnień do ochrony przed wadliwością zakupionego urządzenia, w związku z czym gwarancja stanowi dla niego określone prawo majątkowe wyrażające się w możliwości zgłaszania określonych roszczeń do gwaranta ( producenta ). Konsekwentnie nabycie przez T. rozszerzonych praw gwarancyjnych oraz zbycie tych praw przedsiębiorcom zajmującym się ich dalszą odsprzedażą należy klasyfikować jako transakcję dotyczącą praw majątkowych – jako usługę o charakterze niematerialnym : sprzedaży praw majątkowych.

Zdaniem Strony, powyższe transakcje dotyczące praw majątkowych zawierają się w zakresie przedmiotowym przepisu art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o VAT, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Ponadto, w odniesieniu do nabywania rozszerzonych praw producenta Podatnik rozróżnił dwie odrębne sytuacje : nabywanie praw do rozszerzonych gwarancji od producentów będących podmiotami krajowymi oraz od producentów będących podmiotami z terytorium państw Unii lub spoza Unii. W zakresie powstania obowiązku podatkowego, według stanowiska T., transakcje te należy klasyfikować jako usługi polegające na sprzedaży/nabyciu praw. Przy nabyciu praw do gwarancji od producenta krajowego do odprowadzenia podatku należnego obowiązanym będzie ten podmiot, a Strona będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy. Natomiast w sytuacji nabywania praw gwarancyjnych od producentów z krajów z państw Unii bądź z krajów nienależących do UE, nastąpi import usług, w związku z czym w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 i art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, obowiązanym do rozliczenia podatku będzie T. Stosownie do regulacji art. 86 ust. 2 pkt 4 i art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT u Podatnika powstanie prawo do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym.

Postanowieniem z dnia z dnia 29 czerwca 2007 r., nr 1472/RPP1/443-212/07/SMP Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu postanowienia organ pierwszej instancji wskazał, iż w katalogu usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca wymienił enumeratywnie, do sprzedaży jakich praw oraz sposobu przenoszenia tych praw przepis ten się odnosi. Tym samym stwierdził on, że sprzedaż prawa gwarancyjnego nie mieści się w pojęciu sprzedaży praw, o których mowa w powołanym przepisie.

Z powyższego wynika, iż obowiązek podatkowy w odniesieniu do spornej usługi powstanie w oparciu o zasady ogólne wyrażone w art. 19 ust. 1 i 4 w/w ustawy, tj. z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, jeżeli zaś dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W rezultacie nie znajdzie również zastosowania w przedmiotowej sprawie przepis art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o VAT, gdyż sporna usługa nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 27 ust. 4 pkt 1 cyt. ustawy.

Ponadto organ podatkowy uznał, iż stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Realizacja tego prawa, w oparciu o art. 86 ust. 10 pkt 1 może nastąpić w okresie, w którym podatnik otrzymał fakturę.

Natomiast w sytuacji nabycia przez T. praw gwarancyjnych od kontrahentów mających siedzibę na terenie UE oraz poza nią, Naczelnik Urzędu zaprezentował pogląd, iż ze względu na fakt, że T. nie nabywa usług niematerialnych, o których mowa w art. 27 ust. 4 ustawy, w przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia z importem usług. Zastosowanie znajduje bowiem reguła określona w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na powyższe postanowienie Naczelnika Strona złożyła zażalenie, w którym wnosi o uznanie, w oparciu o art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, że stanowisko zaprezentowane przez T. we wniosku jest w całości prawidłowe.

Przedmiotowemu postanowieniu Podatnik zarzuca naruszenie art. 27 ust. 4 pkt 1 oraz art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poprzez niezasadne wykluczenie prawa do rozszerzonej ochrony gwarancyjnej z zakresu przedmiotowego powołanych przepisów i nie uznanie sprzedaży takiego prawa za tzw. usługę niematerialną, w odniesieniu do której obowiązek podatkowy powstaje w dacie otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

W konsekwencji Strona zarzuca również naruszenie art. 2 pkt 9 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, poprzez niezasadne uznanie, że w przypadku nabycia prawa do rozszerzonej ochrony gwarancyjnej od podatnika VAT z kraju Unii Europejskiej innego niż Polska lub podmiotu spoza UE, nie zachodzi przypadek importu usług dla Strony, a T. nie jest podatnikiem VAT z tego tytułu.

W uzasadnieniu zażalenia Podatnik podnosi, iż na gruncie gramatycznej wykładni przepisu art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, nie ma podstawy do twierdzenia, że ustawodawca wymienił w nim zamknięty katalog praw majątkowych, do jakich przepis ten ma zastosowanie – ograniczony do praw autorskich itp. Zdaniem Strony regulacja ta ma zastosowanie do szerokiego zakresu praw majątkowych.

Podatnik wskazuje, iż celem tego przepisu jest realizacja jednego z podstawowych założeń leżących u podstaw konstrukcji podatku od wartości dodanej. Jest to bowiem podatek, który z założenia ma obciążać konsumpcję dóbr lub usług, a funkcją art. 27 ust. 4 jest wskazanie miejsca opodatkowania. Zasadniczo jest to miejsce ( kraj ), gdzie efekt usługi będzie wykorzystywany ( konsumowany ). Na poparcie swojego stanowiska Strona przeprowadza analizę historii legislacji przepisów wspólnotowych, wskazując, iż przepisy unijne dotyczące miejsca opodatkowania usługi, są interpretowane bardzo szeroko.

Ponadto Strona przytacza opinie organów podatkowych w tym zakresie : pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu z dnia 9 stycznia 2007 r., nr USV-443/24/06, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Śródmieście z dnia 18 stycznia 2006 r., nr US III-2/443-7/05/JL, pismo Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 22 sierpnia 2006 r., nr VI/443-152/06/JW, czy pismo Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2006 r., nr 1471/NUR1/443-142/06/GW. W opinii Strony wskazane pisma potwierdzają w pełni interpretację zaprezentowaną przez nią we wniosku i zawierają całkowicie odmienną wykładnię od przedstawionej w zaskarżonym postanowieniu. Organy podatkowe zawarły w tych interpretacjach ogólne stwierdzenie co do prawidłowej wykładni art. 27 ust. 4 pkt 1 i art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o VAT, wskazując, iż przepisy te dotyczą sprzedaży praw w ogólności, a nie tylko praw autorskich, patentów itp.

W związku z zaistniałym – w ocenie Strony – naruszeniem prawa wnosi Ona o zmianę przedmiotowego postanowienia w zakresie, w jakim organ I instancji uznał, że Strona z tytułu nabycia praw z tytułu rozszerzonej ochrony gwarancyjnej od podmiotu zagranicznego nie ma obowiązku rozpoznawania importu usług oraz, że obowiązek podatkowy przy odsprzedaży tych praw nie powstaje na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 9 w/w ustawy, ale na zasadach ogólnych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału, mając na uwadze zarzuty Strony zawarte w zażaleniu stwierdza, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie spór dotyczy następujących kwestii :

ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży praw do rozszerzonej ochrony gwarancyjnej ( nabytych przez Stronę od producentów ) na rzecz dystrybutorów sprzętu komputerowego. W ocenie Strony powyższa czynność zawiera się w zakresie przedmiotowym przepisu art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a związku z tym obowiązek podatkowy dla tej czynności powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 powołanej ustawy oraz w konsekwencji

ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego ( w ramach importu usług ) w/w praw od podmiotów z Unii i spoza Unii, a jednocześnie powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług. W opinii Strony powstaje ono z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, jednak nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze,

powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia spornych praw od podmiotów krajowych. W ocenie Strony prawo to powstaje za okres, w którym otrzymała Ona fakturę.

Dla rozwiązania powyższego problemu niezbędnym jest ustalenie na wstępie, jaki charakter ma czynność polegająca na zakupie i odsprzedaży ponadstandardowej gwarancji, która stanowi przedmiot zapytania, czy należy ją uznać za prawo majątkowe, o których mowa w przepisie art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego T. zajmuje się tylko nabywaniem i dalszym przekazywaniem praw gwarancyjnych przedsiębiorcom, którzy zbywają sprzęt konsumentom.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę fakt, iż to producent udziela konsumentowi prawa do gwarancji, Podatnik nie staje się na żadnym etapie transakcji właścicielem ( dysponentem ) tych praw, lecz faktycznie nabywa oraz odsprzedaje uprawnienie do przekazania gwarancji ostatecznemu nabywcy prawa gwarancyjnego.

Przedmiotem obrotu jest w tym przypadku przeniesienie uprawnienia do dalszego oferowania produktu producenta, jakim jest usługa polegająca na udzieleniu gwarancji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 w/w ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również :

- przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

- zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

- świadczenie usługi zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W ustawie z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, w celu jak najpełniejszej realizacji zasady powszechności opodatkowania, definicja usługi została sformułowana bardzo szeroko. Usługą jest bowiem każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27.02.2007r., sygn. akt I SA/Łd 1239/06 „ Definicja usługi jest bardzo pojemna bowiem obejmuje w zasadzie każdą sytuację faktyczną, w której dochodzi do zawarcia transakcji pomiędzy dwoma podmiotami, w wyniku której jeden z podmiotów świadczy na rzecz drugiego to, do czego się zobowiązał, pod warunkiem, że świadczenie to nie jest dostawą towarów”.

Dokonując analizy powołanych regulacji prawnych należy zauważyć, że ze świadczeniem usług w rozumieniu przepisów ustawy mamy do czynienia wówczas, gdy dochodzi do wykonania określonej czynności ( świadczenia ), istnieje jego odbiorca oraz w zamian za to świadczenie występuje odpłatność. Przez świadczenie należy natomiast rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie ( uczynienie, przekazanie czegoś ), jak i zaniechanie ( nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy ).

W związku z powyższym, wykonywana przez Stronę czynność polegająca na zakupie określonego uprawnienia, a następnie na jego odsprzedaży, spełnia tym samym przesłanki wynikające z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pozwalające ją zaliczyć do kategorii usług.

Dyrektor Izby Skarbowej podziela pogląd Strony, iż prawo gwarancyjne przysługujące ostatecznemu konsumentowi stanowi prawo majątkowe. Ma on bowiem określone roszczenia w stosunku do gwaranta. W doktrynie prawa cywilnego zdecydowanie przeważa stanowisko, w myśl którego majątkowe prawa podmiotowe są uwarunkowane obiektywnym interesem ekonomicznym uprawnionego, a roszczenie procesowe ma charakter majątkowy, jeżeli zmierza do realizacji prawa lub uprawnienia mającego bezpośredni wpływ na stosunki majątkowe stron.

Jednakże zaliczenie praw gwarancyjnych do praw majątkowych nie przesądza o możliwości zaliczenia usług świadczonych przez Stronę do katalogu wymienionego w art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, iż w art. 27 ust. 4 pkt 1 wymienione zostały usługi polegające na :

61485; sprzedaży praw,

61485; udzielaniu licencji i sublicencji,

61485; przeniesieniu, lub

61485; cesji

praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego lub wspólnego znaku gwarancyjnego albo innych pokrewnych praw.

Jednakże w art. 27 ust. 4 pkt 1 w/w ustawy zostały enumeratywnie wymienione prawa, do których sprzedaży lub przeniesienia przepis ten się odnosi. W tym przedmiotowym katalogu nie zostały wymienione prawa gwarancyjne, a tym bardziej uprawnienia do przekazania prawa gwarancyjnego.

W związku z powyższym, Dyrektor Izby Skarbowej podziela stanowisko Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu, iż usługa wykonywana przez T. nie mieści się w zakresie regulacji art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. W następstwie tego nie znajdzie zastosowania art. 19 ust. 13 pkt 9 cyt. ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1.

Dla wykonywanych przez Podatnika usług obowiązek podatkowy powstanie na zasadach ogólnych, czyli z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru czy wykonania usługi (art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o VAT).

Jeżeli chodzi o sytuację nabycia praw gwarancyjnych od kontrahentów zagranicznych należy zauważyć, iż skoro, jak wskazano wyżej, przedmiotowych usług nie można zaliczyć do usług niematerialnych, o których mowa w art. 27 ust. 4, to miejsce świadczenia należy określić zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

W konsekwencji, w przypadku dokonywanych przez Stronę transakcji, nabycie uprawnienia do przekazania praw gwarancyjnych nie będzie opodatkowane VAT na terytorium kraju, a zatem w rozpatrywanym przypadku nie wystąpi – wbrew opinii Strony – import usług.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podziela również stanowisko organu pierwszej instancji, iż stosownie do art. 86 ust. 1 Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywana czynności opodatkowanych, a moment odliczenia uzależniony jest od chwili otrzymania faktury dokumentującej tę czynność.

Powyższe kwestie nie były podnoszone przez Stronę w zażaleniu, dlatego Dyrektor Izby Skarbowej odstąpił od szczegółowego ich omawiania.Odnosząc się do zarzutów Strony istnienia odmiennych od zaskarżonej, interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej przez inny organ, Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, że w myśl art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa /tj. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm./, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Tak więc skoro każde postanowienie w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wydawane jest w indywidualnej sprawie w oparciu o konkretny stan faktyczny, nie może ono wywoływać skutków w stosunku do innych podmiotów. w zwiazku z tym też podnoszony przez Stronę zarzut w świetle obowiązujących przepisów nie znajduje uzasadnienia.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...