IPPP2-443-264/10-4/IZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 28.04.2010 r. (data wpływu 04.05.2010 r.), uzupełnionego na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 12.07.2010 r. (data wpływu 16.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży współwłasności przedmiotowej nieruchomości

* jest prawidłowe – w odniesieniu do sprzedaży majątku osobistego otrzymanego w drodze spadku,

* jest nieprawidłowe - w odniesieniu do sprzedaży nabytej części udziału w 1/12 przedmiotowej nieruchomości.

Uzasadnienie

W dniu 4 maja 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży współwłasności przedmiotowej nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości położonych w W., dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste nr KW x, y, z, w. Wnioskodawca jest spadkobiercą przedwojennych właścicieli tych nieruchomości. Na nieruchomościach tych ustanowiono m.in. na rzecz Wnioskodawcy użytkowanie wieczyste, które następnie przekształcono w prawo własności. Ustanowienie użytkowania wieczystego nastąpiło w latach 1998 – 2002, a przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności w latach 2001-2003.

Zgodnie z wypisami z rejestru gruntów i budynków, działki wchodzące w skład wskazanych wyżej nieruchomości są oznaczone w następujących kategoriach: użytki gruntowe, jako tereny różne oznaczone symbolem „TR”; użytki rolne oznaczone symbolem „RIIIa”, grunty zabudowane i zurbanizowane oznaczone symbolami „BP” i „BZ”. Część działek jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego „X”. Działki wchodzące w skład przedmiotowych nieruchomości są niezabudowane.

Wnioskodawca informuje, że dokonał już sprzedaży części nieruchomości w roku 2000, a także zbył na rzecz Miasta swój udział w części nieruchomości, z przeznaczeniem pod drogę publiczną. Zbycie to nastąpiło na cel publiczny uzasadniający wywłaszczenie (gdyby nie doszło do przedmiotowej sprzedaży, z pewnością nastąpiłoby wywłaszczenie tej nieruchomości). Również w roku 2006 Wnioskodawca sprzedał część posiadanych nieruchomości na rzecz osoby trzeciej. Jednocześnie Wnioskodawca nadmienia, że przy tej ostatniej transakcji nie działał w charakterze podatnika VAT, zgodnie z uzyskaną uprzednio interpretacją podatkową.

Wnioskodawca wskazuje nadto, iż nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT, nie prowadzi też działalności gospodarczej w żadnym zakresie, a w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami. Udziały w przedmiotowych nieruchomościach nabył w wyniku dziedziczenia roszczeń na podstawie tzw. dekretu warszawskiego z 1945 roku, które następnie zrealizował.

Dodatkowo 1/12 ww. gruntów była w przeszłości w posiadaniu osoby nieznanej z miejsca pobytu, która działała za zezwoleniem sądu poprzez kuratora. Wnioskodawca miał świadomość, że potencjalny nabywca będzie zainteresowany nabyciem całości udziałów w gruncie. W międzyczasie, sąd wydał zgodę na dokonanie zbycia udziałów posiadanych przez osobę nieznaną z miejsca pobytu lecz zgoda ta była udzielona na czas określony. Potencjalni nabywcy są zazwyczaj cudzoziemcami i dla celów nabycia muszą uzyskać zezwolenie MSWiA. Istniała obawa, że zezwolenie to zostanie udzielone po upływie zakreślonego przez sąd terminu na zbycie udziału osoby nieznanej z miejsca pobytu, dlatego też Wnioskodawca zdecydował się odkupić część udziału osoby nieznanej z miejsca pobytu. Wnioskodawca obawiał się bowiem, że uzyskanie kolejnej zgody na zbycie będzie utrudnione a wręcz niemożliwe, a tym samym uniemożliwi sprzedaż całej nieruchomości. Tym samym odkupienie udziału osoby nieznanej z miejsca pobytu miało za cel jedynie umożliwienie sprzedaży majątku prywatnego Wnioskodawcy.

W dniu 28.01.2010 r. przed notariuszem, zawarta została umowa przedwstępna sprzedaży powyższych nieruchomości. Stroną kupującą z tytułu powyższej umowy jest osoba prawna będąca cudzoziemcem w znaczeniu art. 1 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (tj. Dz. U. 2004, Nr 196. poz. 1758), a ponieważ cześć nieruchomości stanowi nieruchomość rolną - kupujący będzie mógł nabyć powyższe nieruchomości dopiero po uzyskaniu stosownego zezwolenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca informuje, że:

1. Działki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości są niezabudowane. Dla nieruchomości w chwili obecnej nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla nieruchomości została w przeszłości wydana decyzja o warunkach zabudowy, która ustaliła szczegółowe zasady zagospodarowania nieruchomości polegające na budowie zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z funkcją usługowo – handlową, garażem podziemnym, pełną infrastrukturą techniczną i dojazdami w rejonie ulic K., N., proj. Al. T. oraz Al. S.. Decyzja ta została wydana na wniosek potencjalnego kupującego, nie Wnioskodawcy. Postanowienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przewidują dla nieruchomości: M 1-30 - tereny mieszkaniowe o przewadze zabudowy wielorodzinnej.

2. W dacie nabycia (tj. zwrotu działek) obowiązywał jeszcze poprzedni plan zagospodarowania przestrzennego, który przewidywał, że teren przedmiotowej nieruchomości jest przeznaczony pod zabudowę mieszkaniowo - usługową (MU-16) - zieleń miejska, w przeszłości dla nieruchomości uzyskano warunki zabudowy dla m.in. zabudowy zespołu boisk z wyposażeniem sportowym, parku rekreacyjnego - sportowego, ośrodka hippicznego, wypożyczalni sprzętu sportowego.

3. Działki będące przedmiotem sprzedaży nie były w przeszłości wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, w szczególności Wnioskodawca nie wynajmował ich, nie dzierżawił ani nie zawarł innej umowy o podobnym charakterze.

4. Działki będące przedmiotem sprzedaży nie były w przeszłości udostępniane odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom. Działki te nie były również wykorzystywane do działalności rolniczej.

Uwagi poczynione powyżej odnoszą się w pełni do działek będących przedmiotem nabycia od osoby nieznanej z miejsca pobytu, ponieważ ta osoba była współwłaścicielem nieruchomości, których dotyczy niniejszy wniosek razem ze Stroną.

Jednocześnie Strona podkreśla, że przedmiotowe działki nie są zabudowane. Podane we wniosku symbole „BP” i „BZ” są stosowane w ewidencji gruntów i części przedmiotowych nieruchomości są tymi symbolami w tej ewidencji oznakowane. Nie stoi to w sprzeczności z twierdzeniem, że w chwili obecnej przedmiotowe nieruchomości są niezabudowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu dokonania czynności sprzedaży opisanej powyżej powstanie dla Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy z tytułu dokonania czynności sprzedaży opisanej powyżej, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie planuje dokonać tej czynności w związku z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej lecz z uwagi na fakt, że sprzedaje swój prywatny majątek. Wnioskodawca więc, przy wykonaniu ww. transakcji nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W świetle art. 2 VI Dyrektywy VAT uprawniona jest teza, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 UVAT powinny być interpretowane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest uznanie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub osoba wykonująca wolny zawód. W praktyce zaś czynność Wnioskodawcy dokonywana jest jedynie w celu sprzedaży majątku prywatnego Wnioskodawcy, który nie został nabyty w celu odsprzedaży (lecz został odziedziczony) i nie jest związany z działalnością gospodarczą. Nie sposób tej czynności uznać za usługę, skoro stanowi ona jednocześnie sprzedaż towaru, a dana czynność nie może jednocześnie stanowić dostawy towarów i usługi.

Wnioskodawca uważa, że nie można również uznać, że przedmiotowa czynność będzie podjęta w zamiarze realizacji jej w sposób częstotliwy, ponieważ podatnik nie ma zamiaru nabywać żadnych nieruchomości w celu ich odsprzedaży, a jedynie sprzedać odziedziczone nieruchomości.

Na podobnym stanowisku stanął np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji o sygn. IPPP1-443-200/09-6/S/MP z dnia 2010.03.08, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji o sygn. ILPP2/443-33/10-4/MN z dnia 2010.03.15.

W uzupełnieniu do wniosku Strona wskazała, że Jej zdaniem charakter działek nie ma znaczenia dla kwestii będących przedmiotem niniejszego zapytania. Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia roszczenia do nieruchomości. Uzyskał prawo użytkowania wieczystego, które zostało potem przekształcone w prawo własności.

Wnioskodawca nie występował o decyzję o warunkach zabudowy, która przewiduje na nieruchomości zabudowę mieszkaniową, lecz uczynił to potencjalny kupujący. Umowa sprzedaży z tym kupującym nie doszła do skutku. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej z wykorzystaniem tej nieruchomości, ani żadnej innej działalności gospodarczej.

Działania Wnioskodawcy w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości polegały na doprowadzeniu do stanu, który by istniał, gdyby nieruchomość nie została odebrana na podstawie tzw. dekretu warszawskiego. Wnioskodawca ma w chwili obecnej lat 87 i żadnej działalności gospodarczej nie prowadzi i nie zamierza prowadzić.

Wnioskodawca nabył od osoby trzeciej udział w nieruchomości, w której również sam Wnioskodawca posiada udziały jedynie dlatego, że obawiał się, że jeżeli tego nie zrobi, do sprzedaży w ogóle nie dojdzie, bo nikt nie będzie chciał kupić części udziałów w nieruchomości. Osoba nieznana z miejsca pobytu działała przez kuratora, którego umocowanie wygasało. Nie było w tym czasie chętnego, który kupiłby ten udział bezpośrednio od osoby nieznanej z miejsca pobytu. To nabycie było konieczne aby obecnie móc zaoferować całą nieruchomość potencjalnemu kupującemu i ją w ogóle sprzedać. Wnioskodawca jedynie sprzedaje własny majątek. Wnioskodawca przy żadnej z opisanych we wniosku czynności nie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, I SA/Op 472/09 z dnia 16 grudnia 2009 r.) sprzedaż własnego majątku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podobnym stanowisku stanął np. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 16 grudnia 2009 (sygn. I SA/Wr 1353/09), który stwierdził, że aby można mówić o wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 UVAT „ Już nabycie gruntów musi nastąpić w celach wykonywania działalności gospodarczej, a nie w innych celach”. Jest zaś oczywiste, że nabycie gruntów nie nastąpiło w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w odniesieniu do sprzedaży majątku osobistego otrzymanego w drodze spadku,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do sprzedaży nabytej części udziału w 1/12 przedmiotowej nieruchomości.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem, podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. (…).

Za towar w rozumieniu przedmiotowej ustawy, stosownie do zapisu art. 2 pkt 6, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, koniecznym jest spełnienie łącznie dwóch warunków: po pierwsze - dana czynność ma być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność musi być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną nie będącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, stosownie do zapisu ust. 2 wyżej wymienionego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usługi tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar” i nie precyzuje pojęcia „częstotliwości”, dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne, było dokonywanie jej wielokrotnie (nie jednorazowo). Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując danej czynności. Przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa, czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy czynności tej można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Na gruncie powyższego unormowania, dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika podatku od towarów i usług, tj. działania w charakterze handlowca, nie jest wystarczające ustalenie i ocena okoliczności związanych z samą sprzedażą, lecz konieczne jest również ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu towarów, a zwłaszcza, ustalenie czy zostały one nabyte w celu ich odsprzedaży, czy na potrzeby własne. Nie jest bowiem działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż, czy wyprzedaż majątku osobistego, który został nabyty na własne potrzeby, a nie w celu jego odsprzedaży. Z wykładni językowej wynika, że ustawodawca uzależnił opodatkowanie sprzedaży gruntu od celu jego nabycia tj. odsprzedaży.

Sąd Administracyjny w wyroku sygn. akt I SA/Wr 1254/05 stwierdził, że „podatnikiem z tytułu sprzedaży działek budowlanych może być jedynie osoba, która dokonała nabycia działki z zamiarem jej dalszej odsprzedaży”.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył w wyniku dziedziczenia roszczeń na podstawie tzw. dekretu warszawskiego z 1945 roku udziały w położonych w W. nieruchomościach. Zgodnie z wypisami z rejestru gruntów i budynków, działki wchodzące w skład nieruchomości są oznaczone w następujących kategoriach: użytki gruntowe, użytki rolne i grunty zabudowane i zurbanizowane. Część działek objęta jest planem zagospodarowania przestrzennego. Działki wchodzące w skład przedmiotowych nieruchomości są niezabudowane. Dla nieruchomości w chwili obecnej nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego. W przeszłości wydana została decyzja o warunkach zabudowy, która ustaliła szczegółowe zasady zagospodarowania nieruchomości polegające na budowie zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z funkcją usługowo - handlową, garażem podziemnym, pełną infrastrukturą techniczną i dojazdami. Decyzja ta została wydana na wniosek potencjalnego kupującego, nie Wnioskodawcy. Postanowienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przewidują dla nieruchomości: M 1-30 - tereny mieszkaniowe o przewadze zabudowy wielorodzinnej.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej w żadnym zakresie, a w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca informuje, że dokonał już sprzedaży części nieruchomości w 2000 r., a także zbył na rzecz Miasta swój udział w części nieruchomości, z przeznaczeniem pod drogę publiczną. Również w roku 2006 Wnioskodawca sprzedał część posiadanych nieruchomości na rzecz osoby trzeciej.

Dodatkowo 1/12 ww. gruntów była w przeszłości w posiadaniu osoby nieznanej z miejsca pobytu, która działała za zezwoleniem sądu poprzez kuratora. Na podstawie wydanej przez sąd zgody Wnioskodawca odkupił część udziału osoby nieznanej z miejsca pobytu w celu sprzedaży całości udziałów w gruncie.

Działki będące przedmiotem sprzedaży nie były w przeszłości wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Działania Wnioskodawcy w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości polegały na doprowadzeniu do stanu, który by istniał, gdyby nieruchomość nie została odebrana na podstawie tzw. dekretu warszawskiego. Wnioskodawca nie występował o decyzję o warunkach zabudowy, która przewiduje na nieruchomości zabudowę mieszkaniową, lecz uczynił to potencjalny kupujący. W dniu 28.01.2010 r. przed notariuszem, zawarta została umowa przedwstępna sprzedaży powyższych nieruchomości przyszłemu nabywcy.

Odnosząc powyższe do zdarzenia będącego przedmiotem wniosku, stwierdzić należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę majątku nabytego w drodze spadku nie wskazuje, iż czynność ta wykonywana jest przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca nabył współwłasność przedmiotowych nieruchomości jako spadkobierca przedwojennych właścicieli tych nieruchomości. Nabycie gruntu w taki sposób nie może być utożsamiane z nabyciem z zamiarem wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej. Ponadto, jak wynika z wniosku, grunt nie był wykorzystywany do celów jakiejkolwiek działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Sprzedając nabyty w drodze spadku majątek Strona korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, skoro przedmiotowe grunty nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej jak i działalności rolniczej oraz mając na uwadze fakt, że zostały nabyte w drodze dziedziczenia roszczeń i stanowiły (stanowią) majątek osobisty Strony, należy uznać, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z powyższym z tytułu tej sprzedaży dla Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Jednakże Wnioskodawca wskazał, że dokonał zakupu części udziału w 1/12 części przedmiotowej nieruchomości należącej do osoby nieznanej z miejsca pobytu w celu sprzedaży całości udziałów w gruncie przyszłemu nabywcy. Zakupu nie dokonano więc na cele osobiste Wnioskodawcy. Tym samym trudno podzielić pogląd, że w sytuacji sprzedaży tej części udziałów przedmiotem transakcji będzie zbycie majątku osobistego nienabytego z zamiarem odsprzedaży. Planowana sprzedaż w tej części udziału w przedmiotowej nieruchomości stanowić będzie działalność gospodarczą, a zbywca będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zważywszy na przedstawione przez Wnioskodawcę informacje, że zakup części udziału w przedmiotowej nieruchomości dokonany został z zamiarem późniejszej sprzedaży, a więc w celu handlowym. W takim przypadku, czynność sprzedaży odkupionej części we współwłasności, nawet dokonana jednorazowo, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem już w momencie zakupu Wnioskodawca działał jak handlowiec. Z przedstawionej treści wniosku wynika w sposób jasny, że Wnioskodawca nabył przedmiotowe działki nie w celu zaspokojenia własnych potrzeb osobistych. Z tego względu, mając na uwadze zamiar Wnioskodawcy w momencie nabycia części udziału w przedmiotowej nieruchomości uznać należy, że w niniejszej części działania Wnioskodawcy zakwalifikowały tę czynność jako działania prowadzone w ramach działalności handlowej, która podlegać będzie opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę treść złożonego wniosku oraz powołane wyżej przepisy uznać należy, iż sprzedaż działek stanowiących współwłasność przedmiotowej nieruchomości nabytych w drodze dziedziczenia roszczeń stanowi majątek osobisty, więc dokonywana poza zakresem działalności gospodarczej. Nie będzie skutkować opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, jak również powstaniem, dla Wnioskodawcy, obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności. Jak podkreślono powyżej, Wnioskodawca nabył przedmiotową współwłasność nieruchomości w drodze dziedziczenia, do majątku prywatnego a nie w celu dalszej odsprzedaży lub prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednakże, dokonując sprzedaży odkupionej części udziału w 1/12 przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy i dostawa przedmiotowej części będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, w tej części wystąpi dla Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Istotnym jest, że w momencie nabycia części udziału w 1/12 przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca miał zamiar dokonać kolejnej czynności tego rodzaju. W momencie nabycia był zamiar sprzedaży. Sprzedaż taka podlega wówczas opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy uzyskuje status podatnika podatku VAT przy dokonaniu dostawy. Czynność ta powoduje obowiązek zapłaty (rozliczenia) podatku od towarów i usług, gdyż w przypadku sprzedaży gruntów zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, co wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ustosunkowując się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IPPP1-443-200/09-6/S/MP z dnia 2010.03.08, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu o sygn. ILPP2/443-33/10-4/MN z dnia 2010.03.15 należy stwierdzić, iż nie mogą one mieć wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie, gdyż zapadły na tle odmiennych stanów faktycznych, niż przedstawiony we wniosku. W pierwszej rozstrzygana była kwestia opodatkowania transakcji sprzedaży trzech wydzielonych działek z nabytej działki rolnej podzielonej na pięć działek, z zamiarem posadowienia własnego domu na jednej z pozostałych działek, natomiast druga interpretacja dotyczy zakupu trzech działek rolnych i podziału ich na cztery działki, następnie zbycia trzech w zamian za wybudowanie na pozostałej działce domu dla Wnioskodawcy.

Strona na poparcie swojego stanowiska wskazała na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Op 472/09, oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1353/09. Pierwszy wyroku zapadł w kwestii opodatkowania sprzedaży wydzielonych czternastu działek pod zabudowę z gospodarstwa rolnego przez rolnika ryczałtowego, który nabył w drodze darowizny gospodarstwo rolne, natomiast drugie orzeczenie dotyczy opodatkowania dostawy sześciu działek budowlanych powstałych w wyniku podziału gruntu rolnego nabytego jako nieruchomość rolna i działka budowlana. Zatem, powołane przez Stronę rozstrzygnięcia dotyczą stanów faktycznych odmiennych niż przedstawiony w złożonym wniosku, stąd też nie mogą stanowić podstawy do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.