IBPP3/443-893/10/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2010 r. (data wpływu 19 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2011 r. (data wpływu 18 lutego 2011 r.) oraz pismem z dnia 2 marca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania wniesienia aportu do spółki jawnej w postaci udziału w nieruchomości budynkowej - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania wniesienia aportu do spółki jawnej w postaci udziału w nieruchomości budynkowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2011 r. (data wpływu 18 lutego 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 3 lutego 2011 r. znak IBPP3/443-893/10/AB oraz pismem z dnia 2 marca 2011 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 1992 roku wraz z bratem Wnioskodawca kupił budynek. Nabycie nastąpiło w drodze aktu notarialnego. Od 1993 r. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, która z czasem uległa przekształceniu w spółkę jawną. Spółkę wraz z Wnioskodawcą tworzą, jego dwaj bracia. Budynek będący własnością prywatną dwóch wspólników nigdy nie stanowił majątku spółki. W roku 1998 spółka poniosła nakłady na rozbudowę nieruchomości, polegające na dobudowaniu nowej części budynku od których odliczyła podatek VAT. Nakłady te podlegały amortyzacji i przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Na dzień dzisiejszy są zamortyzowane w 100%. W najbliższym czasie wspólnicy planują podwyższyć: kapitał spółki. Pokrycie podwyższonych kapitałów ma nastąpić drogą aportu opisanej wyżej nieruchomości. Wycena budynku została dokonana przez rzeczoznawcę (łącznie z rozbudowaną częścią). Wnioskodawca nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał iż:

budynek został zakupiony z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej,

budynek nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w ogóle do momentu rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, stanowił majątek prywatny Wnioskodawcy,

Wnioskodawca jest współwłaścicielem budynku,

Wnioskodawca będzie wnosił swój udział w budynku,

zakupiony budynek był stosunkowo niewielkim pomieszczeniem, dopiero jego rozbudowa przez spółkę doprowadziła, że mógł być on w pełni wykorzystywany w celu prowadzenia działalności gospodarczej,

Wnioskodawca wskazał iż, nie miało miejsca przeniesienie prawa do rozporządzania budynkiem jako właściciel ani na spółkę cywilną ani jawną,

Wnioskodawca nie posiada innych niż wskazaną we wniosku nieruchomości, a które byłyby przedmiotem czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W piśmie z dnia 2 marca 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż współwłasność budynku nabył przed rozpoczęciem działalności gospodarczej w formie spółki, stanowiła ona majątek prywatny Wnioskodawcy. Ani przed 1993 r. ani po nim Wnioskodawca nie prowadził indywidualnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Od 1993 r. Wnioskodawca przystąpił do spółki cywilnej, która uległa przekształceniu w spółkę jawną. Wnioskodawca posiada indywidualny wpis do ewidencji działalności gospodarczej, gdyż tego wymagają przepisy, jednak działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi w formie spółki, jako jej wspólnik.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie własności budynku wywoła konieczność opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług ...

Zdaniem Wnioskodawcy, Wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości do spółki osobowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne od rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 212, poz. 1336) wniesienie aportu do spółki cywilnej i handlowej od 1 kwietnia 2009 r. jest opodatkowane podatkiem VAT na zasadach ogólnych. W aktualnej broszurze Ministra Finansów w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wnoszenia wkładów niepieniężnych Ministerstwo wyjaśnia, że aby czynność ta była w obrębie zainteresowania ustawy VAT muszą zostać spełnione następujące warunki:

„czynność wniesienia aportu będzie podlegała opodatkowaniu, jeśli wnoszącym aport będzie podatnik VAT,

wniesienie aportu będzie podlegało opodatkowaniu, jeśli przedmiotem aportu jest czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

aport będzie podlegał opodatkowaniu w sposób uzależniony od tego, co jest przedmiotem aportu …”.

Nabyta nieruchomość stanowi osobisty majątek Wnioskodawców. Wniesienie go aportem do spółki jawnej jest czynnością jednorazową, nie częstotliwą. Wynika z tego, że czynność ta nie będzie ani opodatkowana podatkiem VAT ani też z niego zwolniona, ponieważ dla tej czynności Wnioskodawca nie będzie podatnikiem VAT.

Podobny pogląd prezentuje Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr IPPP2/443-845/08/BM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w piśmie z dnia 9 kwietnia 2010 r. nr ILPB1/415-82/10-2/IM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Z przytoczonych wyżej przepisów art. 15 ustawy o VAT wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej lub też w celu wniesienia jako wspólnik nabytych towarów do używania przez spółkę należy również uznać za działalność gospodarczą. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

Naczelny Sad Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 sygn. akt I FPS 3/07 stwierdził, że „w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Więcej nawet: z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (zob. orzeczenie w sprawie C-400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar a Brigitte Breitsohl). Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT”. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek osobisty danej osoby, ponieważ został on nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika iż, w 1992 roku Wnioskodawca wraz z bratem kupił budynek. Nabycie nastąpiło w drodze aktu notarialnego. Od 1993 r. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, która z czasem uległa przekształceniu w spółkę jawną. Spółkę wraz z Wnioskodawcą tworzą, dwaj bracia. Przedmiotowy budynek był wykorzystywany przez Spółkę dla celów prowadzonej przez nią działalności opodatkowanej, bowiem jak wskazano we wniosku w 1998 r. spółka poniosła nakłady na rozbudowę nieruchomości polegające na dobudowaniu nowej części budynku, od których odliczyła podatek VAT. Nakłady poniesione przez Spółkę amortyzacji, a nie były to inwestycje inwestycje w obcym środku trwałym. W najbliższym czasie wspólnicy planują podwyższyć: kapitał spółki. Pokrycie podwyższonych kapitałów ma nastąpić drogą aportu opisanej wyżej nieruchomości. Budynek został zakupiony z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest współwłaścicielem budynku i będzie wnosił swój udział w budynku do Spółki, w której jest wspólnikiem. Wnioskodawca nie posiada innych niż wskazana we wniosku nieruchomość, które były by przedmiotem czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Należy zatem stwierdzić, iż Wnioskodawca nabywając udziały w budynku z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej lub w celu wniesienia do spółki do używania lub na własność wyczerpał wszystkie znamiona definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a w konsekwencji wnosząc udział ww. nieruchomości Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT. Jak zauważono powyżej, uznanie danej działalności za wykonywaną w charakterze podatnika VAT nie jest uwarunkowane dotychczasowym zakresem działalności podmiotu czy zakresem zgłoszonej działalności we właściwych urzędach lecz od faktycznego wykonania ww. czynności potwierdzonymi obiektywnymi dowodami jakimi w tym przypadku jest zamiar prowadzenia działalności gospodarczej w zakupionym budynku.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca dokonując wniesienia udziału w budynku do spółki jawnej będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT o którym mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy, a tym samym wniesienie aportu w postaci udziałów w budynku będzie stanowiło dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych określonych w ustawie.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.