IPPB5/423-1225/12-2/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21.12.2012 r. (data wpływu 24.12.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu ujęcia faktur oraz innych dokumentów korygujących zmieniających wartość przychodu – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24.12.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu ujęcia faktur oraz innych dokumentów korygujących zmieniających wartość przychodu.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży książek na terytorium Polski oraz poza jej granicami. Sprzedawane książki podzielone są na określoną liczbę części (zeszyty), które dystrybuowane są najczęściej w ustalonych z góry, regularnych odstępach czasu. Książka bowiem jest publikacją, także podzielona na części, o ustalonej z góry liczbie części i stron. Od gazet i czasopism książkę odróżnia fakt, iż z góry znana jest liczba zeszytów, które wchodzą w skład książki (czasopisma i gazety to - w odróżnieniu od książek - wydawnictwa ciągłe, których zakończenia nie przewiduje się). Spółka więc dystrybuuje przykładowo - książkę pod tytułem X podzieloną na 40 zeszytów, z których każdy sprzedawany jest w odstępach dwutygodniowych.
Spółka dystrybuuje sprzedawane książki zarówno w systemie prenumeraty, jak również za pośrednictwem dystrybutorów zajmujących się dostarczaniem prasy i książek do punktów sprzedaży detalicznej. Na chwilę obecną Spółka współpracuje z dystrybutorami zarówno na podstawie umów kolporterskich zakładających prawo do zwrotów przez dystrybutora i rozliczenie po zakończeniu okresu zwrotów (gdzie przychód powstaje dla Spółki dopiero w momencie rozliczenia zwrotów), jak i na podstawie umów sprzedaży - gdzie przychód powstaje już w momencie przekazania książek dystrybutorom (dotyczy to głównie współpracy z podmiotami z zagranicy).
W ramach prowadzonej działalności dochodzi do sytuacji, w których po powstaniu przychodu podatkowego dla Spółki następują zdarzenia wpływające na wielkość należności Spółki, która stanowiła przychód. W szczególności są to następujące przypadki:
a) Na podstawie zawartych umów sprzedaży nabywca książek ma prawo ich zwrotu w określonym w umowie czasie po ich nabyciu. Prawo do zwrotu przysługuje zarówno prenumeratorom, jak i dystrybutorom.
W takim przypadku Spółka koryguje sprzedaż wystawiając fakturę korygującą, jeżeli pierwotna transakcja była dokumentowana fakturą VAT, lub koryguje dokumenty rozliczeniowe jeżeli pierwotna transakcja nie była dokumentowana fakturą (Spółka nie ma obowiązku stosowania kas fiskalnych w zakresie sprzedaży książek na rzecz prenumeratorów - pomimo że są to osoby fizyczne nie będące podatnikami VAT, albo rolnicy ryczałtowi - ponieważ sprzedaż dla prenumeratorów realizowana jest w systemie wysyłkowym, zaś wszystkie wpłaty przyjmowane są za pośrednictwem rachunku bankowego Spółki, co pozwala na jednoznaczne powiązanie realizowanej dostawy i otrzymanych od prenumeratorów wpłat).
b) Na postawie zawartych umów Spółka może udzielać rabatów potransakcyjnych. W praktyce rabaty udzielane są wyłącznie współpracującym ze Spółką dystrybutorom.
W takim przypadku Spółka wystawia fakturę korygującą na wartość udzielonego rabatu wystawiając korektę do faktury VAT dokumentującej pierwotną transakcję sprzedaży, Faktura korygująca wystawiana jest w miesiącu, w którym rabat został przyznany, lub kontrahent spełnił warunki do otrzymania rabatu.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy w przypadku zwrotu towaru Spółka powinna pomniejszyć przychód podatkowy o wartość zwróconego towaru w okresie, w którym pierwotnie wykazała przychód podatkowy, czy też na bieżąco w okresie, w którym towar został zwrócony...
Czy w przypadku, gdy Spółka wystawia faktury korygujące, dokumentujące udzielenie rabatu potransakcyjnego, Spółka powinna pomniejszyć przychód podatkowy o kwoty wykazane w fakturach korygujących w okresie, w którym pierwotnie wykazała przychód podatkowy, czy też na bieżąco w okresie, w którym wystawiła fakturę korygującą...
Zdaniem Wnioskodawcy,
W przypadku zwrotu towaru Spółka powinna pomniejszyć przychód podatkowy o wartość zwróconego towaru w okresie, w którym towar został zwrócony.
W przypadku, gdy Spółka udziela rabatu potransakcyjnego, w związku z czym wystawia fakturę korygującą, to powinna pomniejszyć przychód podatkowy o kwoty wykazane w fakturach korygujących w okresie, w którym rabat został udzielony - czyli została wystawiona faktura korygująca.
Innymi słowy, we wszystkich wyżej wymienionych przypadkach, przychód należy pomniejszyć w okresie, w którym miało miejsce zdarzenie będące przyczyną zmniejszenia przychodu.
Stanowisko Spółki wynika z następujących okoliczności.
Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, „za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont”. Tak więc przychodem jest kwota należna, chociażby nie została uzyskana przez Spółkę.
Przepisy jednoznacznie wskazują zatem, że przychodem jest kwota należna. Należy go wykazać w momencie jednoznacznie wskazanym w przepisach (art. 12 ust. 3a - 3d ustawy o CIT). Tak długo jak niezmienna pozostanie kwota należna Spółce, tak długo niezmienna pozostaje wielkość przychodu jaki Spółka osiągnęła z danej transakcji. Na dzień sprzedaży transakcja została skutecznie zawarta i w konsekwencji kwotą definitywnie należną Spółce była kwota w wysokości wartości sprzedanego towaru netto (bez podatku VAT).
Dopiero zwrot towaru lub udzielenie rabatu - które miało miejsce w kolejnych okresach rozliczeniowych spowodowało, że wartość kwoty należnej i tym samym generowanych przez Spółkę przychodów uległa zmniejszeniu. Skoro więc zdarzenie, które spowodowało zmniejszenie przychodów Spółki miało miejsce w kolejnych okresach rozliczeniowych to konsekwentnie w rachunku podatkowym powinno zostać uwzględnione właśnie w tym okresie, w którym nastąpiło to zdarzenie, a nie poprzez wsteczną korektę przychodu w okresie, w którym przychód ze sprzedaży został pierwotnie ujęty w prawidłowej wysokości. Dopiero w momencie wystąpienia tego rodzaju zdarzenia następuje zmniejszenie kwoty należnej Spółce (jeśli Spółka już wcześniej otrzymała zapłatę, to będzie musiała ją zwrócić w następstwie udzielonego rabatu lub dokonanego zwrotu) i dopiero wówczas należy zredukować przychód.
Powyższa interpretacja wynika wprost z definicji przychodu należnego i prowadzi do wykazywania przychodów podatkowych zgodnie z rzeczywistością. Jest oczywiste, że nie można zmniejszać przychodów należnych wstecz, jeżeli zdarzenie powodujące ich zmniejszenie nastąpiło w bieżącym okresie. Byłoby to całkowicie niezgodne z obowiązującą definicją przychodu należnego, prowadziłoby do wykazywania przychodów niezgodnych z rzeczywistością. Najbardziej obrazowe będzie przedstawienie tego zagadnienia na przykładzie przychodu i zwrotu towaru lub rabatu zmniejszającego wielkości przychodu, które mają miejsce w dwóch różnych latach podatkowych (np. sprzedaż w listopadzie jednego roku, a rabat lub zwrot następuje w lutym kolejnego roku podatkowego).
Gdyby bieżące zdarzenie miało zmniejszyć przychód wstecz, to podatnik musiałby dokonywać korekty przychodów - a tym samym korekty zeznania rocznego za okres w którym przychód pierwotnie wykazał. Nie ma wątpliwości, że w deklaracji podatkowej podatnik musi wykazać kwoty zgodne z rzeczywistością za dany okres podatkowy. Korekta deklaracji służy do naprawienia nieprawidłowości. Złożona korekta zastępuje pierwotną deklarację za dany okres, więc musi zawierać dane aktualne nie na dzień złożenia korekty, ale dane aktualne za okres, za który jest składana korekta. W konsekwencji, z uwagi na fakt, iż opodatkowaniu podlegają przychody generowane w danym okresie rozliczeniowym, to wsteczna korekta przychodów powinna mieć miejsce tylko w sytuacji, gdy pierwotnie kwota przychodów została błędnie wykazana. Tylko w takim przypadku pierwotnie wykazany przychód został wykazany w nieprawidłowej wysokości, a więc w celu prawidłowego ujęcia zdarzeń gospodarczych w rachunku podatkowym konieczna byłaby korekta rozliczeń podatkowych wstecz. Jedynie gdy podatnik popełnił błąd i na przykład wykazał zbyt wysoką kwotę przychodu, to może ją skorygować wstecznie.
Można to wyjaśnić na następującym przykładzie. Załóżmy, że w 2010 r. Spółka sprzedała kontrahentowi X towary za 100.000 zł i w 2010 r. powstał z tego tytułu przychód. W 2011 r. kontrahent zwrócił Spółce 10% towarów - do czego miał prawo zgodnie z umową, co powoduje obniżenie kwoty należnej Spółce ze sprzedaży o 10%. Skoro kwota należna Spółce ze sprzedaży uległa zmniejszeniu w roku 2011, to również przychód Spółki (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT) pomniejszeniu uległ w 2011 r. Spółka musi wykazać pomniejszenie przychodu w zeznaniu rocznym za 2011 r. Gdyby Spółka uznała, że przychód w analizowanym przypadku należy skorygować wstecznie, w zeznaniu za rok 2010 - to musiałaby złożyć korektę zeznania za rok 2010. Pomniejszyłaby w nim przychody o 10.000 zł i wykazała jako przychód z analizowanej transakcji tylko 90.000 zł - choć do końca 2010 r. kwotą jej należną, a tym samym przychodem należnym, była kwota 100.000 zł. Spółka złożyłaby zatem nierzetelną korektę deklaracji, niezgodną ze stanem faktycznym. Tym samym korektę wstecz należy całkowicie wykluczyć.
Analogiczne skutki powstawałyby dla przypadku udzielenia rabatu przez Spółkę w 2011 r. Oczywiście fakt udzielenia rabatu należy odpowiednio udokumentować - zresztą tak samo jak fakt otrzymania zwrotu towarów (np. protokół zwrotu, faktura korygująca, korespondencja z kontrahentem, itp. również rozliczenia finansowe stanowią sposób udokumentowania faktycznego udzielenia rabatu, czy zwrotu towarów).
Co więcej, gdyby rabat czy zwrot towarów miały być dokonywane wstecz i uprawniałyby Spółkę do korekty deklaracji za poprzednie lata, w których nastąpiła sprzedaż towaru, to prowadziłoby to do niekorzystnych skutków finansowych dla budżetu państwa. Zmniejszenie przychodu wstecz najczęściej kreowałoby zatem powstanie nadpłaty dla podatnika, którą na przykład mógłby zaliczyć na poczet zaległości podatkowych. Łatwo to zilustrować następującym przykładem. Załóżmy hipotetycznie, że podatnik w 2010 r. zrealizował dwie sprzedaże towarów - na 100.000 zł i na 20. 000 zł. Pierwszą wykazał w zeznaniu rocznym, a drugiej przez przypadek nie wykazał. W 2011 r. nabywca dokonał zwrotu towarów z pierwszej sprzedaży na kwotę 20.000 zł. Według prawidłowej metody podatnik zmniejszenie przychodu z tytułu zwrotu towarów wykazałby w zeznaniu za rok 2011, a za rok 2010 powinien wykazać zaległość 20. 000 zł - którą powinien uregulować z odsetkami za zwłokę.
Gdyby zaś uznać, że zmniejszenie przychodu należy wykazać wstecznie, to podatnik zmniejszyłby przychód z pierwszej sprzedaży o 20. 000 zł, powstałaby nadpłata w tej kwocie, którą podatnik skompensowałby z zaległością - której nie musiałby uregulować, nie musiałby też zapłacić żadnych odsetek za zwłokę. Nie ma podstaw prawnych, aby podatnik korzystał ze zwrotu towarów jako sposobu na wykazanie nadpłaty w podatku dochodowym, pozwalającej na uniknięcie konieczności zapłaty odsetek za zwlokę.
Należy dodatkowo mieć na uwadze, że korekta wsteczna prowadziłaby do nieakceptowanych wniosków na tle rozliczeń z kontrahentem. Jeżeli bieżący zwrot towarów miałby powodować konieczność korekty przychodów wstecz, to znaczyłoby, że ta część przychodu nie była należna, a zatem jeśli Spółka otrzymała już zapłatę od kontrahenta, to musiałaby zwrócić kwotę kontrahentowi wraz z odsetkami - skoro rzekomo stała się ona wstecznie nienależna, Oczywiście tego rodzaju wniosek jest całkowicie błędny i kwota przychodu pierwotnie wykazana była należna od momentu sprzedaży, poprzez moment uzyskania zapłaty, a ulega zmniejszeniu dopiero po dokonaniu zwrotu towarów przez kontrahenta lub po udzieleniu mu rabatu.
Dodatkowo w analizie powyższego zagadnienia nie można pominąć regulacji ogólnych - czyli art. 7 ustawy o CIT - które wskazują, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód (z wyjątkami niemającymi znaczenia dla analizowanej sytuacji) bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (art. 7 ust. 1 ustawy). Z kolei art. 7 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że „dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym”. Z przytoczonych regulacji ogólnych ustawy o CIT wynika, że w danym roku opodatkowaniu podlegają skutki zdarzeń, które miały miejsce właśnie w tym roku podatkowym. Konsekwentnie, w danym roku podatkowym powinny być więc opodatkowane przychody związane z transakcjami, które miały miejsce w tym roku, a także korekty przychodów, których przyczyna zaistniała w tym roku, nawet jeżeli przychód, do którego odnosi się korekta miał miejsce w poprzednich latach podatkowych.
Zatem również w oparciu o zasady ogólne Spółka uważa, że rozliczenia podatkowe powinny odzwierciedlać rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, które miały miejsce w danym okresie rozliczeniowym. Niewątpliwie sprzedaż towaru, która jest podstawą rozpoznania przychodu podatkowego, jest zdarzeniem gospodarczym, który znajduje odzwierciedlenie w rachunku podatkowym właśnie poprzez wykazanie przychodu do opodatkowania. Nie powinno również budzić wątpliwości, że odrębnym od sprzedaży zdarzeniem gospodarczym jest z kolei zwrot towaru lub udzielenie rabatu. Skoro więc sprzedaż towaru i udzielenie rabatu (ewentualnie jego zwrot) to dwa odrębne zdarzenia gospodarcze, to ich skutki powinny być ujmowane w rachunku podatkowym odrębnie - każde ze zdarzeń w okresie w którym każde z nich miało miejsce.
Stanowisko Spółki potwierdzają także znane Spółce wyroki sądów administracyjnych. Tytułem przykładu można wskazać wyrok WSA w Opolu z dnia 28 kwietnia 2010 roku (sygn. akt I SA/Op 46/10). Dogłębną analizę analogicznego zagadnienia przeprowadził Naczelny Sąd Administracyjny w kilku orzeczeniach dotyczących podatku od towarów i usług. Choć analiza Sądu dotyczyła podatku VAT, to jednak jest to ten sam problem prawny co w przypadku podatku dochodowego - gdyż NSA w ujęciu abstrakcyjnym rozważał, które sytuacje następujące po zrealizowaniu sprzedaży powodują konieczność skorygowania pierwotnie wykazanego zobowiązania podatkowego, a które powinny być ujmowane na bieżąco. Analiza NSA została dokonana w wyroku z 5 lutego 2009 roku, sygn. akt I FSK 1875/08 (lex nr 519263) i potwierdzona między innymi w wyroku z dnia 10 listopada 2011 roku, sygn. akt I FSK 12/11, a także w wyroku z 20 lipca 2012 roku (sygn. akt I FSK 1680/11). W przywołanych orzeczeniach wskazano m.in.
„W orzeczeniach tych NSA rozróżnił dwie grupy przypadków (...). Po pierwsze, sytuacje, w których zachodzi konieczność skorygowania faktury pierwotnej z powodu pomyłek w określeniu ceny, stawki lub kwoty podatku bądź też błędów w innych jej pozycjach. Po drugie, gdy powodem korekty faktury pierwotnej jest zdarzenie zaistniałe po powstaniu obowiązku podatkowego. (...).
Powyższe rozróżnienie ma bezpośredni wpływ na ustalenie, w rozliczeniu za jaki okres winny być ujmowane wystawianie przez sprzedawcę faktury korygujące, podwyższające podstawę opodatkowania i podatek należny. W tym zakresie należy zgodzić się ze stanowiskiem, iż w sytuacji gdy zaniżenie zobowiązania podatkowego w fakturze pierwotnej powstało na skutek błędu, przedawca winien ująć fakturę korygującą w rejestrze sprzedaży w miesiącu, w którym wystawiona została pierwotna faktura - nieprawidłowo odzwierciedlająca stan faktyczny. Natomiast w sytuacji, gdy faktura korygująca podwyższająca podatek należny wystawiona jest z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży (np. na skutek późniejszej zmiany warunków umowy lub tak jak w sprawie rozpoznawanej, na skutek niedotrzymania warunków umowy), wówczas rozliczenie powinno następować na bieżąco w okresie rozliczeniowym, w którym zostało dokonane podwyższenie ceny i być ujęte w rejestrze sprzedaży w miesiącu wystawienia faktury korygującej i deklaracji za ten miesiąc (tak też J. Zubrzycki w: „Leksykon VAT 2007”, Oficyna Wydawnicza Unimex 2007 r., Tom 1, s. 1195).”
Reasumując powyższe należy wskazać, że w przypadku, gdy zdarzenie, które jest przyczyną korekty miało miejsce w bieżącym okresie rozliczeniowym, pomimo że dotyczy przychodu wykazanego w minionych okresach, przychód podatkowy należy obniżyć w bieżącym okresie rozliczeniowym, czyli okresie, w którym zaistniała przyczyna zmniejszenia przychodu (tj. udzielono rabatu, zwrócono towar, etc.).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, uregulowane są w art. 12 ust. 3a- 3e. Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o pdop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
wystawienia faktury albo
uregulowania należności.
Jak stanowi art. 12 ust. 3c ustawy o pdop, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.
Przepisy ustawy o pdop nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmniejszenia lub zwiększenia przychodów, tj. czy przychód pomniejsza się lub powiększa w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.
Według definicji słownikowej rabat jest to zniżka, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996r.). Zatem należy stwierdzić, iż wartość rabatu obniża kwotę należną zbywcy danego towaru, w konsekwencji obniża określony przychód u zbywcy tego towaru. W związku z tym udzielenie rabatu powinno skutkować dokonaniem korekty tych przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży towarów, z którymi dany rabat jest związany.
Podkreślić należy, iż faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Przyczyny jej wystawienia mogą być zróżnicowane. Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna. Faktura korygująca nie generuje bowiem nowego (innego) momentu powstania przychodu lecz modyfikuje jedynie „pierwotną” wysokość przychodu.
Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o pdop łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności – wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Przy czym w przypadku rozliczania usług w okresach rozliczeniowych datą powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Późniejsze wystawienie faktury VAT korygującej nie powoduje zmiany daty powstania przychodu, który powstał na powyższych zasadach. Faktura korygująca powinna mieć zatem wpływ na przychody należne, określone w fakturze pierwotnej, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.
Jeśli więc faktura korygująca dotyczy przychodu w roku podatkowym wcześniejszym niż data wystawienia faktury korygującej to faktura ta powinna być uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania sprzedaży poprzez złożenie odpowiedniej korekty zeznania podatkowego. Faktura korygująca wykazuje bowiem właściwy (wyższy, niższy) przychód. Korekta przychodu wynikająca z faktury korygującej, powinna zatem być odnoszona do uprzednio wykazanego przychodu należnego, ponieważ późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu.
Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży książek na terytorium Polski oraz poza jej granicami. Wnioskodawca dystrybuuje sprzedawane książki zarówno w systemie prenumeraty, jak również za pośrednictwem dystrybutorów zajmujących się dostarczaniem prasy i książek do punktów sprzedaży detalicznej.
Na podstawie zawartych umów z kontrahentami, Spółka udziela rabatów potransakcyjnych oraz dopuszcza możliwość zwrotu towarów przez dystrybutorów w określonym w umowie czasie. Zdarzenia te mają miejsce po powstaniu przychodu podatkowego.
W takich przypadkach wnioskodawca dokonuje korekty sprzedaży, co jest dokumentowane wystawianymi przez Spółkę fakturami oraz innymi dokumentami korygującymi, które są wystawiane w miesiącu dokonania zwrotu towaru lub udzielenia rabatu.
Reasumując, mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny, uznać należy za nieprawidłowe stanowisko Spółki w zakresie momentu ujęcia faktur oraz innych dokumentów korygujących wartość przychodów. Zdaniem tut. Organu faktury oraz inne dokumenty korygujące powinny zostać uwzględnione w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania ww. sprzedaży towarów, a nie jak wskazuje Wnioskodawca, na bieżąco w dacie wystawienia faktury. Tym samym Spółka winna skorygować przychody właściwego okresu rozliczeniowego.
Ponadto wskazać należy, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż orzecznictwo sądów administracyjnych nie wypracowało jednolitej linii orzeczniczej w zakresie rozpatrywanego tematu. Zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim, wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.