• Interpretacja indywidualn...
  28.03.2024

ILPP2/443-446/11-3/MR

Interpretacja indywidualna
z dnia 20 maja 2011 r.

Artykuły przypisane do interpretacji

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 380 interpretacje.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się ta interpretacja podatkowa. Znajdź inne potrzebne interpretacje.


INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2011 r. (data wpływu 3 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozstrzygnięcia, czy sprzedaż gruntu na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 3 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozstrzygnięcia, czy sprzedaż gruntu na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wydział Mienia Komunalnego i Skarbu Państwa realizuje transakcje polegające na sprzedaży gruntu stanowiącego własność Gminy X na rzecz użytkownika wieczystego, na jego wniosek, w trybie bezprzetargowym, zakończonym zawarciem notarialnej umowy sprzedaży.
Podstawą prawną prowadzonych transakcji są następujące przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.; dalej: ustawa ugn.):
art. 32 ust. 1 i 2,
art. 37 ust. 2 pkt 5,
art. 35 ust. 1 i 2,
art. 69
oraz art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn zm.); a także Uchwała Rady Miasta z dnia 27 lutego 1998 r. w sprawie zasad gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Gminy.
Zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym „Do zadań wójta należy w szczególności gospodarowaniem mieniem komunalnym”.
Zgodnie z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy ugn. „Nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu”.
„Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa z mocy prawa uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego”.
Zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy ugn. „Nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego”.
W myśl art. 35 ust. 1 i 2 ustawy ugn. „Właściwy organ sporządza i podaje do publicznej wiadomości wykaz nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, do oddania w użytkowanie wieczyste, użytkowanie, najem lub dzierżawę. Wykaz ten wywiesza się na okres 21 dni w siedzibie właściwego urzędu, a ponadto informację o wywieszeniu tego wykazu podaje się do publicznej wiadomości przez ogłoszenie w prasie lokalnej oraz w inny sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, a także na stronach internetowych właściwego urzędu”. Zgodnie z art. 69 ustawy ugn. „Na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży”.
Na podstawie powołanych regulacji prawnych Gmina, właściciel nieruchomości gruntowej, przeprowadza transakcje polegające na sprzedaży na rzecz użytkownika wieczystego tych nieruchomości. Sprzedaż dotyczy nieruchomości gruntowych, które zostały oddane w użytkowanie wieczyste przed wprowadzeniem przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, tj. przed 1993 r., w okresie obowiązywania przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz po wprowadzeniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), która zastąpiła ustawę z 1993 r.
Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca dokonał czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntów niezabudowanych, a także zabudowanych, w formie aktu notarialnego, odpłatnie. Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobierana jest pierwsza opłata i opłaty roczne.
W przypadku dokonania takiej sprzedaży nieruchomości gruntowej, prawo wieczystego użytkowania wygasa. Na poczet ceny zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.
Wartość prawa własności gruntu oraz prawa wieczystego użytkowania określa rzeczoznawca majątkowy w operacie szacunkowym.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy czynność sprzedaży nieruchomości gruntowej, stanowiącej własność Gminy, na zasadach określonych we wniosku, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami, dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu miedzy komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z uwagi na przesunięcie akcentów z prawnych na ekonomiczne aspekty transakcji, należy uznać, że towarem na gruncie ustawy o VAT powinien być każdy przedmiot materialny, mogący być przedmiotem obrotu.
Wnioskodawca - właściciel nieruchomości gruntowych, w trybie powołanych regulacji prawnych ustawy ugn. przeprowadza transakcje sprzedaży tych nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego oraz na jego wniosek.
Transakcje te Gmina przeprowadza w trybie bezprzetargowym, zakończonym zawarciem notarialnej umowy sprzedaży. Sprzedaż dotyczy nieruchomości gruntowych, które zostały oddane w użytkowanie wieczyste przed wprowadzeniem przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, tj. przed 1993 r., w okresie obowiązywania przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz po wprowadzeniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), która zastąpiła ustawę z 1993 r.
Jednocześnie należy pokreślić, że czynność oddania w użytkowanie wieczyste gruntów niezabudowanych, a także zabudowanych, Gmina dokonała w formie aktu notarialnego, odpłatnie. Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobierana jest pierwsza opłata i opłaty roczne. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było ustanowienie przez Gminę prawa użytkowania wieczystego. Z tą bowiem chwilą użytkownik wieczysty otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością jak gdyby był jej właścicielem.
Dlatego sprzedaż nieruchomości w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi w istocie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na władztwo nad rzeczą, które użytkownik wieczysty uzyskał już w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego.
W wyroku z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 605/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, że: „ Art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami umożliwiający przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności poprzez sprzedaż nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste wyłącznie użytkownikowi wieczystemu tegoż gruntu, stanowi cywilnoprawny sposób uwłaszczania użytkowników wieczystych, bez ograniczeń podmiotowych i czasowych. Nie kreuje przy tym po stronie użytkownika wieczystego roszczenia o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Skutek przewidziany w ustawie jest taki: zmiana prawa użytkowania wieczystego w prawo własności”. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził też, że: „dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było ustanowienie użytkowania wieczystego (...) z tą bowiem chwilą podmiot otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością jak gdyby był jej właścicielem (...). Zatem, sprzedaż nieruchomości, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości, nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru miedzy tymi samymi stronami, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust 1 ustawy o VAT”.
Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym zgodnie z pkt 6 cyt. artykułu, oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste. Z chwilą zatem ustanowienia prawa użytkowania wieczystego przez Gminę nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi bowiem do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. W świetle zatem powołanego przepisu art. 7 ust 1 ustawy o VAT, odpłatne ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towaru. Użytkownik wieczysty swobodnie korzysta bowiem z gruntu, w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, a także może dokonać przeniesienia władztwa na inny podmiot, tak jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela gruntu.
Zgodnie z treścią art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) użytkownik wieczysty może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.
Kolejne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, 235, 236, 237) kształtują uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, a to przemawia za uznaniem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.
Okoliczności przemawiają zatem, że bez względu na moment ustanowienia przedmiotowego prawa, tj. przed wprowadzeniem przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, w okresie obowiązywania przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz po wprowadzeniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, która zastąpiła ustawę z 1993 r., przeniesienie na użytkowników wieczystych prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel już nastąpiło. W sytuacji natomiast, gdy do ustanowienia tego prawa doszło przed wprowadzeniem przepisów dotyczących podatku od towarów i usług oraz w okresie obowiązywania przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług, czynność ta nie mogła podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zatem Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonywana przez Gminę sprzedaż w trybie powołanych regulacji ustawy o gospodarce nieruchomościami, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości, nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości miedzy tymi samymi stronami, ponieważ nie będzie spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.
W związku z powyższym, czynność sprzedaży na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Gminy na zasadach określonych we wniosku, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Takie stanowisko przyjął również Minister Finansów za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach - interpretacja z dnia 15 października 2010 r. nr IBPP1/443-970/10/EA.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Tut. Organ informuje, że od dnia 1 stycznia 2011 r. zgodnie z ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), art. 2 pkt 6 ustawy obowiązuje w brzmieniu: „przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzania przyszłego. Kwestia dotycząca stanu faktycznego została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 16 maja 2011 r. nr ILPP2/443-446/11-2/MR.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...