1.
Konstrukcja obiektu inżynierskiego powinna spełniać warunki zapewniające nieprzekroczenie stanów granicznych nośności i stanów granicznych użytkowania w każdym z jego elementów i w całej konstrukcji.
2.
Stany graniczne nośności uważa się za przekroczone, jeśli konstrukcja obiektu powoduje zagrożenie bezpieczeństwa budowli i jego użytkowników. Oznacza to, że w konstrukcji obiektu nie powinny wystąpić:
1)
utrata stateczności położenia lub stateczności sprężystej,
2)
zmiana układu geometrycznie niezmiennego w układ geometrycznie zmienny,
3)
zniszczenie elementu,
4)
przekroczenie określonych naprężeń prowadzące do:
a) uplastycznienia - z wyjątkiem przegubów betonowych,
b) poślizgów w złączach,
c) niebezpiecznego rozwarcia rys.
a) uplastycznienia - z wyjątkiem przegubów betonowych,
b) poślizgów w złączach,
c) niebezpiecznego rozwarcia rys.
3.
Stany graniczne użytkowania uważa się za przekroczone, jeżeli wymagania użytkowe dotyczące konstrukcji obiektu nie są dotrzymane. Oznacza to, że w konstrukcji obiektu nie powinny wystąpić:
1)
nadmierne ugięcia - które mogą wpływać ujemnie na przydatność użytkową i wygląd konstrukcji obiektu, jego wyposażenia, a także ograniczające jego użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem,
2)
zarysowania - które mogą wpływać ujemnie na przydatność użytkową, trwałość i wygląd konstrukcji obiektu,
3)
nadmierne drgania - dokuczliwe dla użytkowników lub powodujące uszkodzenia konstrukcji obiektu oraz jego wyposażenia,
4)
drgania własne o częstotliwości mniejszej niż 3 Hz.
4.
Warunki bezpieczeństwa konstrukcji, o których mowa w ust. 1, uznaje się za spełnione, jeżeli konstrukcja obiektu została zaprojektowana zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi projektowania i obliczania konstrukcji i wykonana przez wykonawcę spełniającego warunki określone odrębnymi przepisami.
