1.
Stopień dyplomatyczny można, z zastrzeżeniem ust. 2, art. 7 podmioty wykonujące zadania służby zagranicznej ust. 2 oraz art. 18 nawiązanie z ambasadorem stosunku pracy, odwołanie ambasadora ust. 1, nadać członkowi służby zagranicznej, który:
1)
odbył, z zastrzeżeniem art. 40 organizacja i przeprowadzanie aplikacji dyplomatyczno-konsularnej ust. 2, aplikację dyplomatyczno-konsularną, o której mowa w art. 38 aplikacja dyplomatyczno-konsularna, albo jest urzędnikiem służby cywilnej lub ukończył Krajową Szkołę Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego;
2)
złożył egzamin dyplomatyczno-konsularny;
3)
zna co najmniej dwa języki obce;
4)
posiada tytuł magistra lub równorzędny;
5)
wykazuje się odpowiednim stanem zdrowia psychicznego i fizycznego.
2.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach członkowi służby zagranicznej niespełniającemu wymagań określonych w ust. 1 pkt 1-4, w związku z wykonywaniem zadań w placówce zagranicznej, można nadać stopień dyplomatyczny na czas niezbędny do wykonywania tych zadań.
3.
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1)
rodzaje badań lekarskich, jakim podlega członek służby zagranicznej ubiegający się o stopień dyplomatyczny,
2)
rodzaje dokumentów potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 5
- mając na względzie charakter zadań wykonywanych przez członków personelu dyplomatyczno-konsularnego.
- mając na względzie charakter zadań wykonywanych przez członków personelu dyplomatyczno-konsularnego.
