1.
Depozytariuszem może być bank, który:
1)
jest bankiem krajowym w rozumieniu ustawy - Prawo bankowe;
2)
posiada fundusze własne w wysokości stanowiącej równowartość w złotych co najmniej 100.000.000 euro, o ile przedmiotem przechowywania mają być aktywa otwartego funduszu, lub 30.000.000 euro, o ile przedmiotem przechowywania mają być aktywa pracowniczego funduszu;
3)
nie posiada akcji towarzystwa zarządzającego funduszem, którego aktywa przechowuje, lub akcji lub udziałów podmiotu związanego w stosunku do tego towarzystwa;
4)
nie jest pożyczkodawcą lub kredytodawcą w stosunku do funduszu, którego aktywa przechowuje, ani towarzystwa zarządzającego tym funduszem, chyba że kwota pożyczki lub kredytu nie przekracza 1 % wartości aktywów netto funduszu w chwili zaciągnięcia kredytu lub pożyczki, oraz
5)
nie zatrudnia ani nie posiada w składzie władz statutowych osób, które są:
a) członkami zarządu, rady nadzorczej lub pracownikami towarzystwa zarządzającego funduszem, którego aktywa przechowuje,
b) członkami organu zarządzającego, rady nadzorczej lub pracownikami podmiotu związanego w stosunku do towarzystwa, o którym mowa w lit. a.
a) członkami zarządu, rady nadzorczej lub pracownikami towarzystwa zarządzającego funduszem, którego aktywa przechowuje,
b) członkami organu zarządzającego, rady nadzorczej lub pracownikami podmiotu związanego w stosunku do towarzystwa, o którym mowa w lit. a.
2.
Depozytariuszem może być Krajowy Depozyt, o ile spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 3-5.
3.
Jeżeli depozytariusz w trakcie trwania umowy z funduszem przestanie spełniać którykolwiek z warunków określonych w ust. 1, zawiadamia o tym niezwłocznie organ nadzoru oraz fundusz i jest obowiązany do dostosowania się do wymogów, o których mowa w tym przepisie, w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące, licząc od dnia, w którym przestał spełniać te warunki.