• Ustawa o ochronie konkure...
  29.03.2024

Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów

Stan prawny aktualny na dzień: 29.03.2024

Dz.U.2023.0.1689 t.j. - Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów

Rozdział 1. Nakładanie kar pieniężnych

1.
Prezes Urzędu może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% obrotu osiągniętego w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary, jeżeli przedsiębiorca ten, choćby nieumyślnie:
1)
dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 6 porozumienia zakazane, w zakresie niewyłączonym na podstawie art. 7 wyłączenie zakazu porozumień i art. 8 rozszerzenie przesłanek wyłączenia zakazu porozumień, lub naruszenia zakazu określonego w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej;
2)
dopuścił się naruszenia art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE;
3)
dokonał koncentracji bez uzyskania zgody Prezesa Urzędu;
3a)
dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 23a zakaz stosowania niedozwolonych postanowień umownych;
4)
dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 24 zakaz stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów.
1a.
W przypadku gdy naruszenie zakazu określonego w art. 6 porozumienia zakazane, w zakresie niewyłączonym na podstawie art. 7 wyłączenie zakazu porozumień i art. 8 rozszerzenie przesłanek wyłączenia zakazu porozumień, zakazu określonego w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, którego dopuścił się związek przedsiębiorców, jest związane z działalnością jego członków, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 10% sumy obrotów członków tego związku przedsiębiorców prowadzących działalność na rynku, którego dotyczyło naruszenie, osiągniętych w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary.
1b.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1a, wysokość kwoty objętej obowiązkiem zapłaty kary pieniężnej przez członka związku przedsiębiorców nie może przekroczyć:
1)
10% obrotu tego członka związku przedsiębiorców, osiągniętego w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary, obliczonego zgodnie z ust. 3–5 i 7;
2)
10 000 euro, w przypadku gdy ten członek związku przedsiębiorców nie osiągnął obrotu w okresie trzyletnim, o którym mowa w ust. 5, lub gdy jego obrót obliczony zgodnie z tym przepisem nie przekracza równowartości 100 000 euro.
1c.
W przypadku nałożenia na związek przedsiębiorców kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, uwzględniającej obrót jego członków, w sytuacji niewypłacalności tego związku, związek wzywa swoich członków do wniesienia wkładów w celu pokrycia kwoty kary pieniężnej.
1d.
W przypadku gdy wkłady, o których mowa w ust. 1c, nie zostaną wniesione w terminie wyznaczonym przez Prezesa Urzędu w kwocie pokrywającej w całości wysokość kary pieniężnej nałożonej na związek przedsiębiorców, Prezes Urzędu może żądać zapłaty pozostałej do uiszczenia kwoty kary pieniężnej od każdego z przedsiębiorców, którego przedstawiciele wchodzili w skład organów decyzyjnych tego związku. Przepisy art. 366 istota solidarności dłużników ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny stosuje się odpowiednio.
1e.
W przypadku nieuiszczenia przez przedsiębiorców, o których mowa w ust. 1d, kwoty pokrywającej w całości wysokość kary pieniężnej nałożonej na związek przedsiębiorców, Prezes Urzędu może żądać zapłaty pozostałej do uiszczenia kwoty tej kary od każdego przedsiębiorcy będącego członkiem tego związku, jeżeli przedsiębiorca ten prowadził działalność na rynku, na którym doszło do naruszenia.
1f.
Prezes Urzędu nie żąda uiszczenia kwoty kary pieniężnej na podstawie ust. 1d i 1e od przedsiębiorcy, który wykaże, że nie wdrożył decyzji związku przedsiębiorców powodującej naruszenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, i nie wiedział o istnieniu takiej decyzji albo aktywnie zdystansował się od niej przed wszczęciem postępowania.
2.
Prezes Urzędu może również nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 3% obrotu osiągniętego w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary, jeżeli przedsiębiorca ten choćby nieumyślnie:
1)
we wniosku, o którym mowa w art. 23 przedłużenie terminu dla odsprzedaży akcji lub udziałów, lub w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 94 strona postępowania w sprawach koncentracji ust. 2, podał nieprawdziwe dane;
2)
nie udzielił informacji żądanych przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 10 decyzja o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję ust. 9, art. 12 zobowiązanie przedsiębiorcy do wykonania zobowiązań ust. 3, art. 19 zgoda na dokonanie koncentracji ust. 3, art. 23c zobowiązanie przedsiębiorcy w decyzji o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ust. 3, art. 28 zobowiązanie przedsiębiorcy do podjęcia lub zaniechania działań ust. 3 lub art. 50 obowiązek przekazywania informacji na żądanie Prezesa Urzędu bądź udzielił nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji;
3)
uniemożliwia lub utrudnia rozpoczęcie lub przeprowadzenie kontroli na podstawie art. 105a kontrola w toku postępowania przed Prezesem Urzędu lub art. 105i kontrola bez wszczynania odrębnego postępowania, w tym nie wykonuje obowiązków określonych w art. 105d obowiązki kontrolowanego ust. 1 lub w art. 105e obowiązek zapewnienia warunków do przeprowadzenia kontroli ust. 1;
4)
uniemożliwia lub utrudnia rozpoczęcie lub przeprowadzenie przeszukania na podstawie art. 91 tryb i zasady prowadzenia przeszukania lub art. 105n przeszukanie pomieszczeń i rzeczy u przedsiębiorcy, w tym nie wykonuje obowiązków określonych w art. 105d obowiązki kontrolowanego ust. 1 lub w art. 105e obowiązek zapewnienia warunków do przeprowadzenia kontroli ust. 1;
5)
nie wykonuje decyzji, o których mowa w art. 10 decyzja o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję ust. 4 i 5, art. 12 zobowiązanie przedsiębiorcy do wykonania zobowiązań ust. 1 lub art. 89 zobowiązanie przedsiębiorcy do zaniechania określonych działań ust. 1.
2a.
Prezes Urzędu może również nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości, o której mowa w ust. 2, w przypadku niestawiennictwa bez usprawiedliwionej przyczyny na przesłuchaniu, o którym mowa w art. 52 dowód z zeznań świadków lub art. 53a odebranie zeznań od świadka przez Prezesa Urzędu na wniosek organu ochrony konkurencji innego państwa UE, lub na przesłuchaniu na rozprawie, o której mowa w art. 60 prowadzenie rozprawy przez Prezesa Urzędu:
1)
tego przedsiębiorcy, jeżeli jest on osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą;
2)
osoby upoważnionej do stawiennictwa na przesłuchaniu w imieniu tego przedsiębiorcy.
3.
Obrót, o którym mowa w ust. 1 i 2, oblicza się jako sumę:
1)
przychodów wykazanych w rachunku zysków i strat – w przypadku przedsiębiorcy sporządzającego taki rachunek na podstawie przepisów o rachunkowości;
2)
przychodów wykazanych w rocznym sprawozdaniu finansowym równoważnym do rachunku zysków i strat sporządzanym na podstawie przepisów o rachunkowości lub w innym dokumencie podsumowującym przychody w roku obrotowym, w tym w sprawozdaniu z wykonania budżetu – w przypadku przedsiębiorcy, który nie sporządza rachunku zysków i strat na podstawie przepisów o rachunkowości;
3)
udokumentowanych przychodów uzyskanych w roku obrotowym w szczególności ze sprzedaży produktów, towarów lub materiałów, przychodów finansowych oraz przychodów z działalności realizowanej na podstawie statutu lub innego dokumentu określającego zakres działalności przedsiębiorcy, a także wartości uzyskanych przez przedsiębiorcę dotacji przedmiotowych – w przypadku braku dokumentów, o których mowa w pkt 1 i 2;
4)
dochodów własnych pomniejszonych o wpływy z podatków – w przypadku gmin, powiatów i województw.
3a.
Obliczając obrót, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy na przedsiębiorcę, który dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 6 porozumienia zakazane, w zakresie niewyłączonym na podstawie art. 7 wyłączenie zakazu porozumień i art. 8 rozszerzenie przesłanek wyłączenia zakazu porozumień, zakazu określonego w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, był wywierany decydujący wpływ przez innego przedsiębiorcę lub przedsiębiorców, Prezes Urzędu uwzględnia również obrót osiągnięty przez przedsiębiorcę lub przedsiębiorców wywierających decydujący wpływ oraz przedsiębiorców, na których ten decydujący wpływ jest przez nich wywierany.
4.
W przypadku gdy przedsiębiorca powstał w wyniku połączenia lub przekształcenia innych przedsiębiorców, obliczając wysokość jego obrotu, o którym mowa w ust. 1 i 2, Prezes Urzędu uwzględnia obrót osiągnięty przez tych przedsiębiorców w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary.
5.
W przypadku gdy przedsiębiorca w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary nie osiągnął obrotu lub osiągnął obrót w wysokości nieprzekraczającej równowartości 100.000 euro, Prezes Urzędu nakładając karę pieniężną na podstawie ust. 1 i 2 uwzględnia średni obrót osiągnięty przez przedsiębiorcę w trzech kolejnych latach obrotowych poprzedzających rok nałożenia kary.
6.
W przypadku gdy przedsiębiorca nie osiągnął obrotu w okresie trzyletnim, o którym mowa w ust. 5, lub gdy obrót przedsiębiorcy obliczony na podstawie tego przepisu nie przekracza równowartości 100.000 euro, Prezes Urzędu może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej równowartości 10.000 euro.
7.
W przypadku gdy przedsiębiorca nie dysponuje przed wydaniem decyzji danymi finansowymi niezbędnymi do ustalenia obrotu za rok obrotowy poprzedzający rok nałożenia kary, Prezes Urzędu, nakładając karę pieniężną na podstawie ust. 1 i 2, uwzględnia:
1)
obrót osiągnięty przez przedsiębiorcę w roku obrotowym poprzedzającym ten rok;
2)
w przypadku, o którym mowa w ust. 5 – średni obrót osiągnięty przez przedsiębiorcę w trzech kolejnych latach obrotowych poprzedzających ten rok. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio.
8.
W przypadku gdy przed wydaniem decyzji w sprawie nałożenia kary za naruszenie zakazu określonego w art. 23a zakaz stosowania niedozwolonych postanowień umownych lub art. 24 zakaz stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów lub w sprawie nałożenia kary pieniężnej na podstawie ust. 2 nie można ustalić wysokości obrotu osiągniętego przez przedsiębiorcę w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary ze względu na brak dostępności danych finansowych, Prezes Urzędu po uwzględnieniu przepisów ust. 5–7 może nałożyć na przedsiębiorcę karę pieniężną w wysokości stanowiącej równowartość do 2 000 000 euro.
Orzeczenia: 5 Porównania: 1 Przypisy: 1
1.
Prezes Urzędu może nałożyć na osobę zarządzającą, o której mowa w art. 6a odpowiedzialność osoby zarządzającej, karę pieniężną w wysokości do 2.000.000 zł, jeżeli osoba ta umyślnie dopuściła do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów określonych w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1 pkt 1–6 ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) ust. 1 lit. a–e TFUE.
2.
Nałożenie na osobę zarządzającą kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, może nastąpić wyłącznie w decyzji, nakładającej na przedsiębiorcę karę pieniężną, o której mowa w art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1 pkt 1 lub 2.
3.
Kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, nie nakłada się, jeżeli na osobę zarządzającą będącą przedsiębiorcą została nałożona kara pieniężna na podstawie art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1 pkt 1 lub 2 za to samo naruszenie zakazów określonych w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1 pkt 1–6 ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) ust. 1 lit. a–e TFUE.
4.
Kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, nie nakłada się na osobę, która pełni albo pełniła funkcję kierowniczą lub zarządczą lub jest albo była pracownikiem u przedsiębiorcy, który złożył wniosek o zwolnienie z kary w ramach programu łagodzenia kar do organu ochrony konkurencji innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w przypadku gdy:
1)
wniosek ten dotyczy porozumienia naruszającego zakaz, o którym mowa w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) ust. 1 lit. a–e TFUE, lub zakaz określony w przepisach prawa konkurencji tego państwa;
2)
porozumienie, o którym mowa w pkt 1, stanowi jednocześnie naruszenie zakazu określonego w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1 pkt 1–6 ustawy lub art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) ust. 1 lit. a–e TFUE – w przypadku gdy organem właściwym do stwierdzenia naruszenia zakazu jest Prezes Urzędu i wniosek ten jest zgodny z wymogami określonymi w art. 113a wniosek o obniżenie kary pieniężnej lub o odstąpienie od jej wymierzenia ust. 5;
3)
osoba ta aktywnie współpracuje z organem ochrony konkurencji prowadzącym postępowanie;
4)
wniosek ten został złożony przed poinformowaniem tych osób przez Prezesa Urzędu o wszczęciu postępowania antymonopolowego w sprawie dopuszczenia przez te osoby do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazu określonego w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1 pkt 1–6 ustawy lub art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) ust. 1 lit. a–e TFUE.
5.
Prezes Urzędu występuje do organu ochrony konkurencji, o którym mowa w ust. 4, o przekazanie informacji niezbędnych do ustalenia istnienia przesłanek uzasadniających nienakładanie kary pieniężnej na osobę, o której mowa w tym przepisie.
1.
Prezes Urzędu może nałożyć na osobę zarządzającą karę pieniężną w wysokości do 2 000 000 zł, jeżeli osoba ta, w ramach sprawowania swojej funkcji w czasie trwania stwierdzonego naruszenia, umyślnie dopuściła przez swoje działanie lub zaniechanie do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów określonych w art. 23a zakaz stosowania niedozwolonych postanowień umownych lub art. 24 zakaz stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów.
2.
W przypadku osoby zarządzającej w podmiocie, o którym mowa w ustawach, o których mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym, kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, może być nałożona w wysokości do 5 000 000 zł.
3.
Nałożenie na osobę zarządzającą kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie w decyzji nakładającej na przedsiębiorcę karę pieniężną, o której mowa w art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1 pkt 3a lub 4.
1.
W przypadku stwierdzenia, że na przedsiębiorcę, który dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 6 porozumienia zakazane, w zakresie niewyłączonym na podstawie art. 7 wyłączenie zakazu porozumień i art. 8 rozszerzenie przesłanek wyłączenia zakazu porozumień, zakazu określonego w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, był wywierany decydujący wpływ przez innego przedsiębiorcę lub przedsiębiorców, Prezes Urzędu może nałożyć, w decyzji, o której mowa w art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1, łączną karę pieniężną na tego przedsiębiorcę i na przedsiębiorcę lub przedsiębiorców wywierających na niego decydujący wpływ. Przepis art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 3a stosuje się.
2.
Przedsiębiorca, który dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 6 porozumienia zakazane, w zakresie niewyłączonym na podstawie art. 7 wyłączenie zakazu porozumień i art. 8 rozszerzenie przesłanek wyłączenia zakazu porozumień, zakazu określonego w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, oraz przedsiębiorca lub przedsiębiorcy wywierający na niego decydujący wpływ ponoszą solidarną odpowiedzialność za karę pieniężną, o której mowa w ust. 1.
3.
Do odpowiedzialności solidarnej, o której mowa w ust. 2, przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny dla zobowiązań cywilnoprawnych stosuje się odpowiednio.
1.
Niezależnie od kary pieniężnej nałożonej na podstawie art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 2 lub 2a, Prezes Urzędu, w celu przymuszenia przedsiębiorcy do wykonania nałożonych na niego obowiązków, może nałożyć na tego przedsiębiorcę, w drodze decyzji, okresową karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej 5% średniego dziennego obrotu przedsiębiorcy osiągniętego w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary za każdy dzień opóźnienia:
1)
w wykonaniu decyzji wydanych na podstawie art. 10 decyzja o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję, art. 12 zobowiązanie przedsiębiorcy do wykonania zobowiązań ust. 1, art. 19 zgoda na dokonanie koncentracji ust. 1, art. 20 przesłanki zakazu lub zgody na dokonanie koncentracji ust. 1, art. 21 uchylenie decyzji przez Prezesa Urzędu ust. 2 i 4, art. 23b decyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone, art. 23c zobowiązanie przedsiębiorcy w decyzji o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ust. 1, art. 26 decyzja o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe interesy konsumentów, art. 27 negatywne przesłanki wydania decyzji o naruszaniu zbiorowych interesów konsumentów ust. 2, art. 28 zobowiązanie przedsiębiorcy do podjęcia lub zaniechania działań ust. 1, art. 89 zobowiązanie przedsiębiorcy do zaniechania określonych działań ust. 1 i 3 oraz art. 101a decyzja zobowiązująca przedsiębiorcę do zaniechania określonych działań ust. 1 i 3, postanowień wydanych na podstawie art. 105g zajęcie dokumentów ust. 1 lub wyroków sądowych w sprawach z zakresu praktyk ograniczających konkurencję, praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, niedozwolonych postanowień wzorców umów oraz koncentracji;
2)
w wykonaniu żądania Prezesa Urzędu, o którym mowa w art. 50 obowiązek przekazywania informacji na żądanie Prezesa Urzędu ust. 1;
3)
w przypadku niestawiennictwa bez usprawiedliwionej przyczyny na przesłuchaniu, o którym mowa w art. 52 dowód z zeznań świadków lub art. 53a odebranie zeznań od świadka przez Prezesa Urzędu na wniosek organu ochrony konkurencji innego państwa UE:
a) tego przedsiębiorcy, jeżeli jest on osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą,
b) osoby upoważnionej do stawiennictwa na przesłuchaniu w imieniu tego przedsiębiorcy;
4)
w przypadku uniemożliwiania lub utrudniania rozpoczęcia lub przeprowadzenia kontroli na podstawie art. 105a kontrola w toku postępowania przed Prezesem Urzędu lub art. 105i kontrola bez wszczynania odrębnego postępowania;
5)
w przypadku uniemożliwiania lub utrudniania rozpoczęcia lub przeprowadzenia przeszukania na podstawie art. 91 tryb i zasady prowadzenia przeszukania lub art. 105n przeszukanie pomieszczeń i rzeczy u przedsiębiorcy.
2.
Okresową karę pieniężną nakłada się, licząc od daty wskazanej w decyzji o nałożeniu tej kary.
3.
Do obliczania obrotu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 3, 4, 5 i 7.
Porównania: 1 Przypisy: 1
1.
Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć na osobę pełniącą funkcję kierowniczą lub wchodzącą w skład organu zarządzającego przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości do pięćdziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia, jeżeli osoba ta umyślnie albo nieumyślnie:
1)
nie wykonała decyzji, postanowień lub wyroków, o których mowa w art. 107 kara pieniężna za zwłokę w wykonaniu przez przedsiębiorcę nałożonych na niego obowiązków;
2)
nie zgłosiła zamiaru koncentracji, o którym mowa w art. 13 obowiązek zgłoszenia zamiaru koncentracji.
2.
Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć na osobę pełniącą funkcję kierowniczą lub wchodzącą w skład organu zarządzającego przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości, o której mowa w ust. 1, jeżeli osoba ta:
1)
uniemożliwia lub utrudnia rozpoczęcie lub przeprowadzenie kontroli na podstawie art. 105a kontrola w toku postępowania przed Prezesem Urzędu lub art. 105i kontrola bez wszczynania odrębnego postępowania;
2)
uniemożliwia lub utrudnia rozpoczęcie lub przeprowadzenie przeszukania na podstawie art. 91 tryb i zasady prowadzenia przeszukania lub art. 105n przeszukanie pomieszczeń i rzeczy u przedsiębiorcy.
3.
Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną w wysokości, o której mowa w ust. 1, na:
1)
osobę upoważnioną przez kontrolowanego lub przeszukiwanego, o której mowa w art. 105a kontrola w toku postępowania przed Prezesem Urzędu ust. 6, posiadacza lokalu mieszkalnego, pomieszczenia, nieruchomości lub środka transportu, o których mowa w art. 91 tryb i zasady prowadzenia przeszukania ust. 1, za:
a) udzielenie w toku kontroli lub przeszukania nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji żądanych
przez Prezesa Urzędu,
b) uniemożliwianie lub utrudnianie rozpoczęcia lub przeprowadzenia kontroli na podstawie art. 105a kontrola w toku postępowania przed Prezesem Urzędu lub art. 105i kontrola bez wszczynania odrębnego postępowania, w tym niewykonywanie obowiązków, o których mowa w art. 105d obowiązki kontrolowanego ust. 1 lub w art. 105e obowiązek zapewnienia warunków do przeprowadzenia kontroli ust. 1,
c) uniemożliwianie lub utrudnianie rozpoczęcia lub przeprowadzenia przeszukania na podstawie art. 91 tryb i zasady prowadzenia przeszukania lub art. 105n przeszukanie pomieszczeń i rzeczy u przedsiębiorcy, w tym niewykonywanie obowiązków, o których mowa w art. 105d obowiązki kontrolowanego ust. 1 lub w art. 105e obowiązek zapewnienia warunków do przeprowadzenia kontroli ust. 1;
2)
osobę, o której mowa w art. 105a kontrola w toku postępowania przed Prezesem Urzędu ust. 7, będącą pracownikiem kontrolowanego, za uniemożliwianie lub utrudnianie okazania dokumentów wymienionych w tym przepisie;
3)
osobę upoważnioną do stawienia się i udzielenia wyjaśnień w imieniu przedsiębiorcy na rozprawie, o której mowa w art. 60 prowadzenie rozprawy przez Prezesa Urzędu, lub przesłuchaniu, o którym mowa w art. 52 dowód z zeznań świadków lub art. 53a odebranie zeznań od świadka przez Prezesa Urzędu na wniosek organu ochrony konkurencji innego państwa UE, za niestawiennictwo bez usprawiedliwionej przyczyny na przesłuchaniu, o którym mowa w art. 52 dowód z zeznań świadków lub art. 53a odebranie zeznań od świadka przez Prezesa Urzędu na wniosek organu ochrony konkurencji innego państwa UE, lub na przesłuchaniu na rozprawie, o której mowa w art. 60 prowadzenie rozprawy przez Prezesa Urzędu, albo za nieuzasadnioną odmowę udzielenia wyjaśnień w toku przesłuchania lub przesłuchania na rozprawie, o której mowa w art. 60 prowadzenie rozprawy przez Prezesa Urzędu.
3a.
Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną w wysokości, o której mowa w ust. 1, na niebędącą przedsiębiorcą osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której przepisy odrębne przyznają zdolność prawną, która nie udzieliła informacji żądanych przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 50 obowiązek przekazywania informacji na żądanie Prezesa Urzędu albo udzieliła nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji.
4.
W przypadku gdy osoba upoważniona przez kontrolowanego lub przeszukiwanego, o której mowa w art. 105a kontrola w toku postępowania przed Prezesem Urzędu ust. 6, lub osoba, o której mowa w art. 105a kontrola w toku postępowania przed Prezesem Urzędu ust. 7, będąca pracownikiem kontrolowanego, pełnią funkcję kierowniczą lub wchodzą w skład organu zarządzającego przedsiębiorcy, podstawę nałożenia kary pieniężnej przez Prezesa Urzędu stanowi ust. 3.
5.
Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną w wysokości, o której mowa w ust. 1, na każdego, kto wykorzystał informacje z oświadczenia w ramach programu łagodzenia kar, oświadczenia w ramach wniosku o odstąpienie od wymierzenia kary pieniężnej lub wniosku o jej obniżenie, propozycji ugodowej lub oświadczenia strony, o którym mowa w art. 89a procedura dobrowolnego poddania się karze pieniężnej ust. 8, w innym celu niż określony w art. 70 udostępnianie stronie złożonych w postępowaniu oświadczeń i ich wykorzystywanie przed sądami ust. 2.
6.
Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną w wysokości do 5000 zł na:
1)
świadka za nieuzasadnioną odmowę zeznań lub nieusprawiedliwione niestawiennictwo na wezwanie Prezesa Urzędu;
2)
biegłego za nieuzasadnioną odmowę złożenia opinii, nieusprawiedliwione opóźnienie złożenia opinii lub za nieusprawiedliwione niestawiennictwo na wezwanie Prezesa Urzędu.
Porównania: 1 Przypisy: 1
W przypadku nieudzielenia informacji żądanych przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 50 obowiązek przekazywania informacji na żądanie Prezesa Urzędu przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą albo w przypadku udzielenia przez tę osobę informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd, podstawę nałożenia kary pieniężnej na tę osobę stanowi art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 2 pkt 2.
1.
Prezes Urzędu, ustalając wysokość nakładanej kary pieniężnej, uwzględnia w szczególności okoliczności naruszenia przepisów ustawy oraz uprzednie naruszenie przepisów ustawy, a także, w przypadku kary pieniężnej, o której mowa w:
1)
art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1 i w art. 108 przesłanki nałożenia kary pieniężnej na osoby pełniące funkcje kierownicze ust. 1 pkt 2 – okres, stopień oraz skutki rynkowe naruszenia przepisów ustawy, przy czym stopień naruszenia Prezes Urzędu ocenia biorąc pod uwagę okoliczności dotyczące natury naruszenia, działalności przedsiębiorcy, która stanowiła przedmiot naruszenia oraz – w przypadkach, o których mowa w art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1 pkt 1–3 i w art. 108 przesłanki nałożenia kary pieniężnej na osoby pełniące funkcje kierownicze ust. 1 pkt 2 – specyfiki rynku, na którym doszło do naruszenia;
2)
art. 106a nałożenie kary pieniężnej na osobę zarządzającą i art. 106b dopuszczenie przez osobę zarządzającą do naruszenia zakazów przez przedsiębiorcę – stopień wpływu zachowania osoby zarządzającej na naruszenie, którego dokonał przedsiębiorca, przychody uzyskane przez osobę zarządzającą u danego przedsiębiorcy, z uwzględnieniem okresu trwania naruszenia, oraz okres i skutki rynkowe naruszenia lub skutki naruszenia dla konsumentów;
3)
art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 2 i 2a, art. 107 kara pieniężna za zwłokę w wykonaniu przez przedsiębiorcę nałożonych na niego obowiązków ust. 1 pkt 2–5 oraz art. 108 przesłanki nałożenia kary pieniężnej na osoby pełniące funkcje kierownicze ust. 2 i 3 – wpływ naruszenia na przebieg i termin zakończenia postępowania;
4)
art. 107 kara pieniężna za zwłokę w wykonaniu przez przedsiębiorcę nałożonych na niego obowiązków ust. 1 pkt 1 i art. 108 przesłanki nałożenia kary pieniężnej na osoby pełniące funkcje kierownicze ust. 1 pkt 1 – skutki rynkowe niewykonania decyzji, postanowień lub wyroków, o których mowa w art. 107 kara pieniężna za zwłokę w wykonaniu przez przedsiębiorcę nałożonych na niego obowiązków ust. 1;
5)
art. 108 przesłanki nałożenia kary pieniężnej na osoby pełniące funkcje kierownicze ust. 3a, 5 i 6 – wpływ naruszenia na przebieg i termin zakończenia postępowania, a w przypadku osoby fizycznej - również warunki osobiste osoby, na którą jest nakładana kara pieniężna.
2.
Ustalając wysokość kar pieniężnych zgodnie z ust. 1, Prezes Urzędu bierze pod uwagę okoliczności łagodzące lub obciążające, które wystąpiły w sprawie, oraz sankcje, o których mowa w ust. 5.
3.
Okolicznościami łagodzącymi, o których mowa w ust. 2, są w szczególności:
1)
w przypadku naruszenia zakazu praktyk ograniczających konkurencję:
a) dobrowolne usunięcie skutków naruszenia,
b) zaniechanie stosowania zakazanej praktyki przed wszczęciem postępowania lub niezwłocznie po jego wszczęciu,
c) podjęcie z własnej inicjatywy działań w celu zaprzestania naruszenia lub usunięcia jego skutków,
d) współpraca z Prezesem Urzędu w toku postępowania, w szczególności przyczynienie się do szybkiego i sprawnego
przeprowadzenia postępowania,
e) bierna rola przedsiębiorcy w naruszeniu zakazu porozumień ograniczających konkurencję, w tym unikanie przez
niego wprowadzenia w życie postanowień porozumienia ograniczającego konkurencję,
f) działanie pod przymusem – w przypadku naruszenia zakazu porozumień ograniczających konkurencję;
2)
w przypadku naruszenia zakazu praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów lub stosowania niedozwolonych postanowień wzorców umów – okoliczności, o których mowa w pkt 1 lit. a–d;
2a)
w przypadku dopuszczenia przez osobę zarządzającą do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów, o których mowa w art. 23a zakaz stosowania niedozwolonych postanowień umownych lub art. 24 zakaz stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów:
a) działanie pod przymusem,
b) przyczynienie się do dobrowolnego usunięcia przez przedsiębiorcę skutków naruszenia,
c) przyczynienie się do zaniechania przez przedsiębiorcę z własnej inicjatywy stosowania niedozwolonej praktyki przed wszczęciem postępowania lub niezwłocznie po jego wszczęciu,
d) okoliczności, o których mowa w pkt 1 lit. c i d;
3)
w przypadku dopuszczenia przez osobę zarządzającą do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1 pkt 1–6 ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) ust. 1 lit. a–e TFUE:
a) działanie pod przymusem,
b) przyczynienie się do dobrowolnego usunięcia przez przedsiębiorcę skutków naruszenia,
c) przyczynienie się do zaniechania przez przedsiębiorcę z własnej inicjatywy stosowania niedozwolonej praktyki
przed wszczęciem postępowania lub niezwłocznie po jego wszczęciu,
d) okoliczności, o których mowa w pkt 1 lit. c i d;
4)
w przypadku niezgłoszenia zamiaru koncentracji, o którym mowa w art. 13 obowiązek zgłoszenia zamiaru koncentracji – poinformowanie Prezesa Urzędu o dokonaniu koncentracji oraz okoliczności, o których mowa w pkt 1 lit. d.
4.
Okolicznościami obciążającymi, o których mowa w ust. 2, są:
1)
w przypadku naruszenia zakazu praktyk ograniczających konkurencję:
a) rola lidera lub inicjatora porozumienia ograniczającego konkurencję lub nakłanianie innych przedsiębiorców do uczestnictwa w porozumieniu – w przypadku naruszenia zakazu porozumień ograniczających konkurencję,
b) przymuszanie, wywieranie presji lub stosowanie środków odwetowych w stosunku do innych przedsiębiorców lub
osób w celu wprowadzenia w życie lub kontynuowania naruszenia,
c) dokonanie uprzednio podobnego naruszenia,
d) umyślność naruszenia;
2)
w przypadku naruszenia zakazu praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów lub stosowania niedozwolonych postanowień wzorców umów:
a) znaczny zasięg terytorialny naruszenia lub jego skutków,
b) znaczne korzyści uzyskane przez przedsiębiorcę w związku z dokonanym naruszeniem,
c) okoliczności, o których mowa w pkt 1 lit. c i d;
2a)
w przypadku dopuszczenia przez osobę zarządzającą do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów, o których mowa w art. 23a zakaz stosowania niedozwolonych postanowień umownych lub art. 24 zakaz stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów:
a) znaczne korzyści uzyskane przez osobę zarządzającą w związku z dokonanym naruszeniem,
b) dokonanie uprzednio podobnego naruszenia;
3)
w przypadku dopuszczenia przez osobę zarządzającą do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1 pkt 1–6 ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) ust. 1 lit. a–e TFUE:
a) rola organizatora, inicjatora porozumienia ograniczającego konkurencję lub nakłanianie innych przedsiębiorców
lub osób do uczestnictwa w porozumieniu,
b) znaczne korzyści uzyskane przez osobę zarządzającą w związku z dokonanym naruszeniem,
c) okoliczności, o których mowa w pkt 1 lit. b i c;
4)
w przypadku niezgłoszenia zamiaru koncentracji, o którym mowa w art. 13 obowiązek zgłoszenia zamiaru koncentracji – okoliczności, o których mowa w pkt 1 lit. c i d.
5.
Ustalając wysokość kar pieniężnych w przypadku naruszenia zakazu praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów lub stosowania niedozwolonych postanowień wzorców umów, Prezes Urzędu bierze pod uwagę sankcje nałożone na przedsiębiorcę za to samo naruszenie w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej w sprawach transgranicznych, jeżeli informacje o takich sankcjach są dostępne w ramach mechanizmu ustanowionego rozporządzeniem nr 2017/2394.
Orzeczenia: 1
1.
(uchylony)
2.
Środki finansowe pochodzące z kar pieniężnych, o których mowa w art 106–108, stanowią dochód budżetu państwa, a w przypadku gdy kara pieniężna została nałożona na podmiot, o którym mowa w ustawach, o których mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym – przychód Funduszu Edukacji Finansowej, o którym mowa w ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego, o Rzeczniku Finansowym i o Funduszu Edukacji Finansowej (Dz. U. z 2022 r. poz. 187, 1488 i 2640 oraz z 2023 r. poz. 556, 825 i 1285).
3.
Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji Prezesa Urzędu.
4.
W razie upływu terminu, o którym mowa w ust. 3, kara pieniężna podlega ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
5.
W przypadku nieterminowego uiszczenia kary pieniężnej odsetek nie pobiera się.
6.
W przypadku uchylenia bądź zmiany prawomocnej decyzji, których następstwem jest uchylenie kary pieniężnej bądź obniżenie jej wysokości, uiszczona kara podlega zwrotowi w części albo w całości w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania do zwrotu tej kary wraz z odpisem orzeczenia sądu i, w uzasadnionym przypadku, stwierdzeniem jego prawomocności. Przy zwrocie kary odsetek nie nalicza się.
1.
Prezes Urzędu może na wniosek przedsiębiorcy, osoby zarządzającej lub innych osób, o których mowa w art. 108 przesłanki nałożenia kary pieniężnej na osoby pełniące funkcje kierownicze, odroczyć uiszczenie kary pieniężnej albo rozłożyć ją na raty ze względu na ważny interes wnioskodawcy.
1a.
Ulgi w spłacie kary pieniężnej, o których mowa w ust. 1, mogą być udzielane przedsiębiorcy wyłącznie jako pomoc de minimis, w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa Unii Europejskiej dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.
2.
Do wniosku dołącza się uzasadnienie wskazujące ważny interes wnioskodawcy.
3.
W przypadku odroczenia uiszczenia kary pieniężnej albo rozłożenia jej na raty, Prezes Urzędu nalicza od nieuiszczonej kwoty odsetki w stosunku rocznym w wysokości wynoszącej 50% stawki odsetek za zwłokę, o której mowa w art. 56 stawka odsetek za zwłokę § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, z późn. zm.), ogłaszanej na podstawie art. 56d ogłaszanie stawek odsetek za zwłokę tej ustawy, od dnia następującego po dniu złożenia wniosku.
4.
W przypadku rozłożenia na raty kary pieniężnej, odsetki, o których mowa w ust. 3, są naliczane odrębnie od każdej raty.
5.
Odsetki są naliczane za okres do dnia upływu odroczonego terminu płatności kary pieniężnej albo terminu zapłaty poszczególnych rat.
6.
Prezes Urzędu może uchylić odroczenie uiszczenia kary pieniężnej albo rozłożenie jej na raty, jeżeli ujawniły się nowe lub uprzednio nieznane okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia lub jeżeli rata nie została uiszczona w terminie.
7.
Rozstrzygnięcie Prezesa Urzędu w przedmiocie odroczenia uiszczenia kary pieniężnej albo rozłożenia jej na raty następuje w drodze postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...