Dział II. ZAKAZ PRAKTYK OGRANICZAJĄCYCH KONKURENCJĘ

Art. 6. Porozumienia zakazane

1.

Zakazane są porozumienia, których celem lub skutkiem jest wyeliminowanie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji na rynku właściwym, polegające w szczególności na:

1)

ustalaniu, bezpośrednio lub pośrednio, cen i innych warunków zakupu lub sprzedaży towarów;

2)

ograniczaniu lub kontrolowaniu produkcji lub zbytu oraz postępu technicznego lub inwestycji;

3)

podziale rynków zbytu lub zakupu;

4)

stosowaniu w podobnych umowach z osobami trzecimi uciążliwych lub niejednolitych warunków umów, stwarzających tym osobom zróżnicowane warunki konkurencji;

5)

uzależnianiu zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przez drugą stronę innego świadczenia, niemającego rzeczowego ani zwyczajowego związku z przedmiotem umowy;

6)

ograniczaniu dostępu do rynku lub eliminowaniu z rynku przedsiębiorców nieobjętych porozumieniem;

7)

uzgadnianiu przez przedsiębiorców przystępujących do przetargu lub przez tych przedsiębiorców i przedsiębiorcę będącego organizatorem przetargu warunków składanych ofert, w szczególności zakresu prac lub ceny.

2.

Porozumienia, o których mowa w ust. 1, są w całości lub w odpowiedniej części nieważne, z zastrzeżeniem art. 7 wyłączenie zakazu porozumień i art. 8 rozszerzenie przesłanek wyłączenia zakazu porozumień.

Orzeczenia: 5

Art. 6a. Odpowiedzialność osoby zarządzającej

W przypadku stwierdzenia naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów określonych w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1 pkt 1–6 ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) ust. 1 lit. a–e TFUE odpowiedzialności podlega również osoba zarządzająca, która w ramach sprawowania swojej funkcji w czasie trwania stwierdzonego naruszenia tych zakazów umyślnie dopuściła przez swoje działanie lub zaniechanie do naruszenia przez tego przedsiębiorcę wymienionych zakazów.

Art. 6b. Naruszenie przez przedsiębiorcę zakazów określonych w ustawie

1.

W przypadku naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów określonych w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1 ustawy lub art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) TFUE naruszenia dopuszcza się również przedsiębiorca wywierający decydujący wpływ na tego przedsiębiorcę.

2.

Wywieranie decydującego wpływu, o którym mowa w ust. 1, zachodzi w sytuacji, gdy między przedsiębiorcami istnieją takie powiązania ekonomiczne, prawne lub organizacyjne, których skutkiem jest wykonywanie lub dostosowywanie się przez przedsiębiorcę, na którego jest wywierany decydujący wpływ, do instrukcji udzielanych mu przez przedsiębiorcę wywierającego decydujący wpływ, w sposób ograniczający lub uniemożliwiający jego samodzielne zachowania na rynku.

3.

Domniemywa się, że przedsiębiorca wywiera decydujący wpływ, o którym mowa w ust. 1, jeżeli jego udział w kapitale przedsiębiorcy, na którego wywiera on decydujący wpływ, przekracza 90%.

4.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, do osób zarządzających przedsiębiorcy wywierającego decydujący wpływ przepis art. 6a odpowiedzialność osoby zarządzającej stosuje się.

Art. 7. Wyłączenie zakazu porozumień

1.

Zakazu, o którym mowa w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1, nie stosuje się do porozumień zawieranych między:

1)

konkurentami – jeżeli ich łączny udział w rynku właściwym, którego dotyczy porozumienie, nie przekracza 5%;

2)

przedsiębiorcami, którzy nie są konkurentami – jeżeli udział żadnego z nich w rynku właściwym, którego dotyczy porozumienie, nie przekracza 10%.

2.

Zakazu, o którym mowa w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1, nie stosuje się również, w przypadku gdy udziały w rynku właściwym określone w ust. 1 nie zostały przekroczone o więcej niż dwa punkty procentowe w okresie dwóch kolejnych lat kalendarzowych w czasie trwania porozumienia.

3.

Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do przypadków określonych w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1 pkt 1–3 i 7.

Art. 8. Rozszerzenie przesłanek wyłączenia zakazu porozumień

1.

Zakazu, o którym mowa w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1, nie stosuje się do porozumień, które jednocześnie:

1)

przyczyniają się do polepszenia produkcji, dystrybucji towarów lub do postępu technicznego lub gospodarczego;

2)

zapewniają nabywcy lub użytkownikowi odpowiednią część wynikających z porozumień korzyści;

3)

nie nakładają na zainteresowanych przedsiębiorców ograniczeń, które nie są niezbędne do osiągnięcia tych celów;

4)

nie stwarzają tym przedsiębiorcom możliwości wyeliminowania konkurencji na rynku właściwym w zakresie znacznej części określonych towarów.

2.

Ciężar udowodnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, spoczywa na przedsiębiorcy.

3.

Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wyłączyć określone rodzaje porozumień spełniające przesłanki, o których mowa w ust. 1, spod zakazu, o którym mowa w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1, biorąc pod uwagę korzyści, jakie mogą przynieść określone rodzaje porozumień. W rozporządzeniu Rada Ministrów określi:

1)

warunki, jakie muszą być spełnione, aby porozumienie mogło być uznane za wyłączone spod zakazu;

2)

klauzule, których występowanie w porozumieniu stanowi naruszenie art. 6 porozumienia zakazane;

3)

okres obowiązywania wyłączenia oraz może określić klauzule, których występowania w porozumieniu nie uznaje się za naruszenie art. 6 porozumienia zakazane.

Art. 9. Zakaz nadużywania pozycji dominującej

1.

Zakazane jest nadużywanie pozycji dominującej na rynku właściwym przez jednego lub kilku przedsiębiorców.

2.

Nadużywanie pozycji dominującej polega w szczególności na:

1)

bezpośrednim lub pośrednim narzucaniu nieuczciwych cen, w tym cen nadmiernie wygórowanych albo rażąco niskich, odległych terminów płatności lub innych warunków zakupu albo sprzedaży towarów;

2)

ograniczeniu produkcji, zbytu lub postępu technicznego ze szkodą dla kontrahentów lub konsumentów;

3)

stosowaniu w podobnych umowach z osobami trzecimi uciążliwych lub niejednolitych warunków umów, stwarzających tym osobom zróżnicowane warunki konkurencji;

4)

uzależnianiu zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przez drugą stronę innego świadczenia, niemającego rzeczowego ani zwyczajowego związku z przedmiotem umowy;

5)

przeciwdziałaniu ukształtowaniu się warunków niezbędnych do powstania bądź rozwoju konkurencji;

6)

narzucaniu przez przedsiębiorcę uciążliwych warunków umów, przynoszących mu nieuzasadnione korzyści;

7)

podziale rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub podmiotowych.

3.

Czynności prawne będące przejawem nadużywania pozycji dominującej są w całości lub w odpowiedniej części nieważne.

Orzeczenia: 5

Art. 9a. Naruszenie przez przedsiębiorcę zakazu nadużywania pozycji dominującej

W przypadku naruszenia przez przedsiębiorcę zakazu określonego w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ust. 1 ustawy lub art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE naruszenia dopuszcza się również przedsiębiorca wywierający decydujący wpływ na tego przedsiębiorcę. Przepisy art. 6b naruszenie przez przedsiębiorcę zakazów określonych w ustawie ust. 2 i 3 stosuje się.

Art. 10. Decyzja o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję

1.

Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję, jeżeli stwierdzi naruszenie zakazów określonych w art. 6 porozumienia zakazane lub w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub w art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE.

2.

W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakazuje zaniechanie stosowania praktyki naruszającej zakazy, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane lub w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub w art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, jeżeli do czasu wydania decyzji praktyka ta nie została zaprzestana.

3.

Ciężar udowodnienia, że praktyka naruszająca zakazy, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane lub w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub w art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, została zaprzestana, spoczywa na przedsiębiorcy.

4.

Prezes Urzędu może w decyzji, o której mowa w ust. 1, nakazać, w celu zaniechania stosowania praktyki lub usunięcia jej skutków, zastosowanie środków polegających w szczególności na:

1)

udzieleniu licencji praw własności intelektualnej na niedyskryminacyjnych warunkach;

2)

umożliwieniu dostępu do określonej infrastruktury na niedyskryminacyjnych warunkach;

3)

zmianie umowy;

4)

zapewnieniu innym podmiotom dostawy określonych produktów lub świadczenia określonych usług na niedyskryminacyjnych warunkach.

5.

W przypadku gdy środki, o których mowa w ust. 4, mogłyby okazać się nieskuteczne albo skuteczne, lecz bardziej uciążliwe dla przedsiębiorcy, Prezes Urzędu może w decyzji, o której mowa w ust. 1, nakazać zastosowanie środków polegających na:

1)

podziale przedsiębiorcy;

2)

zbyciu całości albo części majątku jednego lub kilku przedsiębiorców;

3)

zbyciu udziałów lub akcji zapewniających kontrolę nad przedsiębiorcą lub przedsiębiorcami;

4)

powierzeniu wykonywania określonej działalności gospodarczej, w tym wykonywania tej działalności na różnych szczeblach obrotu, poszczególnym podmiotom w ramach grupy kapitałowej lub odrębnym jednostkom organizacyjnym w ramach struktury przedsiębiorcy;

5)

ingerencji w strukturę przedsiębiorcy lub przedsiębiorców środkami innymi niż wymienione w pkt 1–4 służącymi realizacji celu, o którym mowa w ust. 4.

6.

Środki, o których mowa w ust. 4 i 5, powinny być proporcjonalne do wagi i rodzaju naruszenia i konieczne do jego zakończenia lub usunięcia jego skutków.

7.

Przed wydaniem decyzji nakazującej zastosowanie środków, o których mowa w ust. 4 i 5, Prezes Urzędu informuje przedsiębiorcę o zamiarze zastosowania określonych środków. Przedsiębiorca może przedstawić stanowisko do planowanych środków w terminie 14 dni od dnia doręczenia informacji.

8.

W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić
termin realizacji środków, o których mowa w ust. 4 i 5, uwzględniając wagę i rodzaj naruszenia oraz zastosowany środek.

9.

W przypadku nakazania zastosowania środków, o których mowa w ust. 4 i 5, Prezes Urzędu w decyzji, o której mowa w ust. 1, nakłada na przedsiębiorcę obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji tych środków.

Orzeczenia: 1

Art. 11. Uchylony

Orzeczenia: 1

Art. 12. Zobowiązanie przedsiębiorcy do wykonania zobowiązań

1.

Jeżeli w toku postępowania antymonopolowego zostanie uprawdopodobnione – na podstawie okoliczności sprawy, informacji zawartych w zawiadomieniu lub będących podstawą wszczęcia postępowania – że zostały naruszone zakazy, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane lub art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, a przedsiębiorca, któremu jest zarzucane naruszenie tych zakazów, zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań w celu zakończenia naruszenia lub usunięcia jego skutków, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, zobowiązać przedsiębiorcę do wykonania tych zobowiązań. W przypadku gdy przedsiębiorca zaprzestał naruszania zakazów, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane lub art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, i zobowiąże się do usunięcia skutków tego naruszenia, zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio.

2.

W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin wykonania zobowiązań.

3.

W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na przedsiębiorcę obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji zobowiązań.

4.

W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 10 decyzja o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję, art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 106a nałożenie kary pieniężnej na osobę zarządzającą, z zastrzeżeniem ust. 7.

5.

Prezes Urzędu może, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy:

1)

została ona wydana w oparciu o nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w błąd informacje lub dokumenty;

2)

przedsiębiorca nie wykonuje zobowiązań lub obowiązków, o których mowa w ust. 1-3.

6.

Prezes Urzędu może, za zgodą przedsiębiorcy, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy nastąpiła zmiana okoliczności mających istotny wpływ na wydanie decyzji.

7.

W przypadku uchylenia decyzji Prezes Urzędu orzeka co do istoty sprawy.

Art. 12a. Stwierdzenie umyślności działania lub zaniechania

Prezes Urzędu może stwierdzić, że osoba zarządzająca, o której mowa w art. 6a odpowiedzialność osoby zarządzającej, umyślnie dopuściła przez swoje działanie lub zaniechanie do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1 pkt 1–6 ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) ust. 1 lit. a–e TFUE, wyłącznie w decyzji, o której mowa w art. 10 decyzja o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję ust. 1, w przypadku gdy w decyzji tej zostaje nałożona na przedsiębiorcę kara pieniężna, o której mowa w art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1 pkt 1 lub 2.

Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów

Dz.U.2023.0.1689 t.j. - Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów

Rozdział 1. Zakaz porozumień ograniczających konkurencję