1.
Nabywanie, przechowywanie, używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego lub wytwarzanie materiałów wybuchowych metodą in situ wymaga uzyskania pozwolenia na nabywanie, przechowywanie, używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego lub wytwarzanie materiałów wybuchowych metodą in situ, zwanego dalej „pozwoleniem”.
1a.
Zmiana zakresu pozwolenia wymaga uzyskania nowego pozwolenia.
2.
Nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia na nabywanie, przechowywanie lub używanie wyrobów pirotechnicznych, o których mowa w art. 62c sposób dokonywania klasyfikacji wyrobów pirotechnicznych przez producenta ust. 1 pkt 1 lit. a-c, pkt 2 lit. a oraz pkt 3 lit. a.
3.
Przedsiębiorca może nabywać i przechowywać materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego bez uzyskania pozwolenia lub ich używać, jeżeli:
1)
posiada koncesję na wytwarzanie materiałów wybuchowych lub obrót tymi materiałami;
2)
rodzaj nabywanych, przechowywanych lub używanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego odpowiada rodzajowi materiałów wybuchowych określonych w koncesji;
3)
posiada pomieszczenia spełniające wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 33 przechowywanie materiałów wybuchowych, broni, amunicji, wyrobów i technologii ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
4)
zatrudnia osoby spełniające wymagania, o których mowa w art. 19 zasady dostępu do materiałów wybuchowych, w zakresie dostępu do materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
3a.
Przedsiębiorca może wytwarzać materiały wybuchowe metodą in situ bez uzyskania pozwolenia, jeżeli posiada koncesję na wytwarzanie materiałów wybuchowych lub obrót tymi materiałami i zatrudnia osoby spełniające wymagania, o których mowa w art. 19 zasady dostępu do materiałów wybuchowych, w zakresie dostępu do materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
4.
O terminie podjęcia działalności gospodarczej w zakresie nabywania, przechowywania lub używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, o której mowa w ust. 3, przedsiębiorca jest obowiązany zawiadomić pisemnie wojewodę właściwego ze względu na siedzibę przedsiębiorcy.
5.
Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, przedsiębiorca dołącza opinię potwierdzającą możliwość spełnienia warunków określonych w przepisach, o których mowa w art. 18 obowiązki podmiotu, któremu wydano pozwolenie ust. 1 pkt 5. Opinia powinna zawierać ocenę bezpieczeństwa procesów technologicznych przewidywanych do realizacji oraz występujących w tych procesach surowców, produktów i gotowych wyrobów, a także ocenę bezpieczeństwa urządzeń technologicznych.
6.
Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie nabywania, przechowywania lub używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, o której mowa w ust. 3, jest obowiązany spełniać wymagania określone w art. 18 obowiązki podmiotu, któremu wydano pozwolenie ust. 1 pkt 1 i 3-8.
7.
Przedsiębiorca posiadający pozwolenie, uznając za zbędne posiadane materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, może je zbyć przedsiębiorcy posiadającemu pozwolenie lub koncesję na wytwarzanie materiałów wybuchowych lub obrót tymi materiałami po uzyskaniu na ich zbycie zgody wojewody właściwego ze względu na swoją siedzibę lub dyrektora okręgowego urzędu górniczego, o którym mowa w art. 164 organy nadzoru górniczego ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze, właściwego ze względu na siedzibę zakładu górniczego albo zakładu wykonującego roboty geologiczne, a dla przedsiębiorców wykonujących powierzone im roboty strzałowe w ruchu zakładu górniczego albo zakładu wykonującego roboty geologiczne – właściwego ze względu na siedzibę przedsiębiorcy, zwanego dalej „dyrektorem okręgowego urzędu górniczego”, wyrażonej w drodze decyzji.
8.
(uchylony)
9.
Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia identyfikacji wyrobów pirotechnicznych i amunicji, dla potrzeb obrotu materiałami wybuchowymi i ich kontroli, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo użytkowników.
