1.
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odwołuje inspektora z zajmowanego stanowiska w przypadku:
1)
otrzymania negatywnej oceny kwalifikacyjnej potwierdzonej ponowną negatywną oceną;
2)
utraty nieposzlakowanej opinii;
3)
podjęcia zatrudnienia poza urzędem kontroli skarbowej albo komórkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 10 zadania Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, ust. 3;
4)
przyjęcia obywatelstwa innego państwa;
5)
złożenia przez inspektora rezygnacji z zajmowanego stanowiska;
6)
orzeczenia przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych trwałej niezdolności do pracy uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków inspektora.
2.
Odwołanie ze stanowiska inspektora z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 jest równoznaczne z rozwiązaniem stosunku pracy, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Odwołanie następuje z upływem okresu wypowiedzenia.
3.
Odwołanie ze stanowiska inspektora z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 3–6 nie jest równoznaczne z rozwiązaniem stosunku pracy. Nowe warunki pracy i płacy na stanowisku zajmowanym lub równorzędnym z zajmowanym przed powołaniem na stanowisko inspektora proponuje dyrektor urzędu kontroli skarbowej, w którym jest zatrudniony inspektor, albo dyrektor generalny urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych – jeżeli inspektor jest zatrudniony w tym urzędzie.