1.
Podjęcie czynności przez Rzecznika następuje z urzędu lub na wniosek:
1)
klienta podmiotu rynku finansowego w sytuacji nieuwzględnienia jego roszczeń przez podmiot rynku finansowego w trybie rozpatrywania reklamacji, o którym mowa w rozdziale 2;
2)
właściwego organu nadzoru, kontroli lub innego organu władzy publicznej;
3)
organizacji konsumenckich – w zakresie dotyczącym dystrybucji ubezpieczeń w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń.
2.
Rzecznik, po zapoznaniu się ze skierowanym do niego wnioskiem, może:
1)
podjąć czynność;
2)
wskazać wnioskodawcy przysługujące mu prawa i środki działania;
3)
przekazać sprawę według właściwości;
4)
wskazać wnioskodawcy możliwość przeprowadzenia pozasądowego postępowania w sprawie rozwiązywania sporów między klientem a podmiotem rynku finansowego, o którym mowa w art. 35 pozasądowe postępowanie w sprawie rozwiązywania sporów;
5)
nie podjąć czynności, o czym zawiadamia, uzasadniając swoje stanowisko, wnioskodawcę oraz osobę, której sprawa dotyczy.
3.
Rzecznik, podejmując czynność, bada, czy wskutek działania lub zaniechania podmiotu rynku finansowego nie nastąpiło naruszenie praw lub interesów klienta.
