§ 1.
Do asesorów prokuratury stosuje się odpowiednio:
1)
przepisy dotyczące prokuratorów, z wyłączeniem art. 106 delegowanie prokuratora § 7, art. 107 odwołanie prokuratora delegowanego lub ustąpienie z delegacji § 1, art. 108 uprawnienia prokuratora delegowanego do innej jednostki organizacyjnej prokuratury, art. 117 jednorazowe odszkodowanie, art. 124 stawki wynagrodzenia zasadniczego prokuratorów § 2–8, art. 126 składki na ubezpieczenie społeczne i art. 127 odesłanie do ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych;
2)
przepis art. 85 obowiązek zachowania tajemnicy przez sędziego § 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych.
§ 1a.
Prokurator Generalny może mianować asesorem prokuratury osobę, która spełnia warunki określone w art. 75 wymogi wobec kandydata na stanowisko prokuratora § 1 pkt 1–5 i 8, zdała egzamin adwokacki lub radcowski i:
1)
przez co najmniej rok była zatrudniona na stanowisku asystenta prokuratora lub asystenta sędziego lub wykonywała czynności związane z tworzeniem lub stosowaniem prawa w urzędach obsługujących organy państwowe lub
2)
posiada stopień naukowy doktora nauk prawnych.
§ 2.
Wysokość wynagrodzenia zasadniczego asesora prokuratury wynosi 80% wynagrodzenia zasadniczego prokuratora prokuratury rejonowej w stawce pierwszej, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.
§ 3.
Prokurator Generalny może zwolnić asesora prokuratury ze służby z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Przepis art. 93 odwołanie prokuratora § 2 stosuje się odpowiednio.
