• II FZ 1093/14 - Postanowi...
  29.03.2024

II FZ 1093/14

Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-08-08

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Tomasz Zborzyński /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Tomasz Zborzyński po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia W.J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2014 r. sygn. akt III Sa/Wa 599/14 w przedmiocie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi W.J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 16 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

We wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi W.J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 16 grudnia 2013 r. w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki, skarżący podał, że utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę wynoszącego 1.680 zł. We wspólnym gospodarstwie domowym pozostają wraz z nim żona, pracująca córka oraz syn w wieku szkolnym. Z żoną skarżący posiada rozdzielność majątkową. Skarżący przedłożył zeznanie podatkowe za 2013 r. Skarżący nie przedstawił natomiast jakichkolwiek danych dotyczących wysokości kosztów utrzymania (takich jak czynsz za mieszkanie, energia elektryczna, gaz, edukacja syna). Skarżący nie przesłał wyciągów z rachunków bankowych, nie wskazał też jakoby ich nie posiadał. Nie udokumentował również stanu majątkowego swojej małżonki. Oświadczył jedynie, że pozostaje z nią w rozdzielności majątkowej.

Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2014 r. referendarz sądowy odmówił Skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Na skutek wniesionego przez skarżącego sprzeciwu sprawa została poddana pod rozpoznanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który postanowieniem z dnia 19 maja 2014 r. odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Sąd pierwszej instancji uznał, że skarżący nie przedstawił wyczerpująco swojego stanu majątkowego i rodzinnego, w szczególności nie podał informacji dotyczących stanu majątkowego swej małżonki. Zdaniem Sądu, bez poznania dochodów i wydatków obojga małżonków nie jest możliwa miarodajna ocena spełnienia przez skarżącego przesłanki przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie, nie można bowiem zweryfikować jego rzeczywistych możliwości finansowych.

Powyższe rozstrzygnięcie skarżący zaskarżył zażaleniem.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 poz. 270 ze zm., dalej: P.p.s.a.) prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. postanowienie z dnia 4 stycznia 2011 roku w sprawie o sygn. akt II FZ 681/10) z art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. wynika, iż ciężar dowodu spoczywa na stronie, która ubiega się o przyznanie prawa pomocy. Zgodnie z art. 252 §1 P.p.s.a, wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba fizyczna, ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony o niezatrudnieniu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Warunkiem przyznania omawianego uprawnienia procesowego jest przedstawienie przez wnioskodawcę w sposób nie budzący wątpliwości swej sytuacji rodzinnej i majątkowej, na podstawie której Sąd będzie mógł dokonać oceny zaistnienia w konkretnej sprawie przesłanek przyznania prawa pomocy. W sytuacji gdy oświadczenie strony zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy, okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, Sąd ma możliwość wezwania strony do złożenia w zakreślonym terminie, dodatkowego oświadczenie lub przedłożenia dokumentów źródłowych dotyczących jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. (por. art. 255 P.p.s.a.).

Odnosząc powyższe rozważania od okoliczności rozpoznawanej sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie narusza prawa. Przyznanie wnioskowanego uprawnienia procesowego mogło nastąpić jedynie na podstawie klarownie przedstawionego przez stronę stanu faktycznego sprawy wpadkowej, w zakres którego wchodzi sytuacja majątkowo-rodzinna wnioskodawcy ujmowana w jej całokształcie. Nieudzielanie przez skarżącego wszystkich wskazanych w wezwaniu informacji, w szczególności odmowa udzielenia informacji dotyczących stanu majątkowego małżonki skarżącego, uniemożliwiało Sądowi pierwszej instancji przeprowadzenie rzetelnej analizy sytuacji majątkowej i rodzinnej wnioskodawcy. Skarżący, uchylając się od przedstawienia precyzyjnych informacji w omawianym zakresie, w istocie uniemożliwił Sądowi poczynienie niezbędnych ustaleń faktycznych w sprawie. Nie sposób przyjąć, że Sąd, będący w postępowaniu w przedmiocie prawa pomocy, dysponentem środków publicznych, będzie decydował o sfinansowaniu udziału skarżącego w postępowaniu sądowoadministracyjnym, opierając się na nieprecyzyjnych i fragmentarycznych danych przedstawionych przez wnioskodawcę. Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest formą jej finansowania z budżetu państwa i przez to powinno sprowadzać się jedynie do przypadków, w których strona nie posiada rzeczywiście środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym i wykaże to w sposób przekonywający.

Reasumując, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że to na skarżącym spoczywał obowiązek udowodnienia, że jego sytuacja materialna i rodzinna uzasadnia przyznanie uprawnienia procesowego we wnioskowanym zakresie. W rozpoznawanej sprawie, strona powyższego obowiązku nie dopełniła, co daje podstawę do oceny rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji jako zgodnego z prawem.

Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw i podlega oddaleniu na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i § 2 P.p.s.a.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...